- 3 Eylül 2012
- 21.868
- 57.597
- 798
- Konu Sahibi LivreAmour
-
- #21
Sizin gibi yetistirilen biri olarak okurken aileme dahi muhtac olmamak icin calisan biri oldum. Çocuk iscilerden biriydim ben. Sirket kendimizindi ama verilen iş beni hayata hazirlayacak mantiginda oldugu için hep manevi olarak zorluklar içinde büyüdüm. Bu durumdan cocuklugumu yasayamadigim icin cok üzgünüm ama su an ailemin benim iyiligimi düşündüğü için oyle yaptığını anlayabiliyorum keske 17'li yaslarda falan olsaydi diyorum ama o günler bugünkü beni olusturdu. Düşüyorum ve düştüğümde herkes nasil kalkıyorsun olayina giriyor, başıma oturup aglayacagim olaylar geliyor ama ben dalga geçiyorum, sagligin en bas kosede olmasi gerektigini biliyorum. Geri kalan hersey bir sekilde halloluyor. Ama tabi birine anlatip dertlesmek muhtaclik olmuyor. Anlatiyorum karsi taraf care ariyor bana söylediğinde mantigima yatarsa uyguluyorum. Her aksam uzak olmamiza ragmen annemle dualarimiza devam ediyoruz. Insan insanin wn kotu ihtimal sevgisine ihtiyac duyar, ihtiyaçla muhtaç durumları birbirinden ayrıdır. Birinin sevgisine muhtac olmamalisiniz ama birilerinin bizi sevmesine ihtiyacimiz vardir, fikirlerine muhtac degilizdir, ihtiyac duyariz... Yasadiginiz seyler sizi kötü etkilemistir ama olumlu taraflari da vardir. Moraliniz bozuk oldugunda birileriyle paylasin anlatin aglayin sizlayin. Biz insanız bir yere kadar gücümüz var. Derdi veren Allah dermanini da getirsin. Gecmisinizden ders alip nerelerinin hatali olsugunu bulup yolunuza devam edin ama gecmisi kaya yapıp önünüze koymayin. Arkadaslarinizla, sevdiklerinizle paylaşın bu muhtaclik degildir. Bazen kazık yeriz ama orda da alacağımız bir ders vardır. Tetikte olmayin akisina bırakın.Kızlar selam, bu konuyu yeni evlat yetiştirmeye başlayan kızkardeşlerim için açmak istedim. Çünkü genç kızlığım ve genç kadınlığım hep bu mutaç olma korkusu ile geçti. Çalışan bir annenin çocuğuyum ve iki kardeşiz benden 14 yaş büyük bir ablam var ve o da ikinci annem gibi oldu. Çocukluğum gündüzleri anneannemde akşamları ve haftasonu kendi evimde geçti. Annemin yorucu ve yıpratıcı bir işi vardı, o dönemlere göre beyaz yaka bir işti ama üzerindeki psikolojik baskı çoktu zannediyorum. Tahammülsüz sürekli gergin bir kadındı, hala daha öyle. Ablama pek yetişemedi ama beni hep “kimseye muhtaç olmayacaksın, herşeyine kendin yeteceksin, kendine yaslanacaksın, ben sizler için çalışıyorum okuyacaksın” baskısıyla büyüttü. İyi bir üniversitenin kabul gören bir bölümünü dereceyle bitirdim, mühendisim, sosyal hayatı aktif gülen güldüren bir kadın oldum hep, ama içim o derece yıpranık ki; en ufak bir hata da , hastalıkta, tartışmada, kendimi inanılmaz kimsesiz hissediyorum. Kimseye müdana etmediğim için ve çocukluğumun buhranına sarılıyorum. Günlerce dua ettiriyordu bana annem, ‘allahım birine muhtaç olacaksam muhtaçlığım bir tek sana olsun’ diye. Başarı, seyahat, dostluk ve keyifle dolu bir yaşantım oldu ama arka planda hep bu var. Geç evlendim, neredeyse tüm dünyayı gezdim. Ama küçücük bir şehire tıkılıp kaldım. Evliliğimin hemen arkasından salgın başladı. 1.5 yıldır işsizim. Şuan da bu duruma takık vaziyetteyim. Sürekli tetikteyim, lütfen bunu çocuklarınıza yapmayın.
Güçlü çocuk, güçlü insan yetiştireceğim diye kızların içindeki o naif dişil enerjiyi yok etmeyin. Demir lady değiliz biz. Lütfen çocuk yetiştirirken buna dikkat edin...
Siz hayatta bir zorluk yaşamamışsınız ki demir lady olasınız. Prenses gibi annenizin evinde okumuş evlenmişsiniz... Yani çok abartıyorsunuz farkında mısınız bilmiyorum amaBakış açısı, elbette bu sizin görüşünüz. Ben yanlış yaptığını düşünüyorum daha küçücük çocuğa bunu ısrarla dikte etmesi olayında. Onun dışında öl dese ölürüm, canım ciğerim, çok da fedakar bir anne. Ama işte benim “güçlü olacağım” takıntım beni ruhen çok yıpratttı. Demir lady olmak istemiyorum ben :) 3 ayrı psikologada danıştım bu durumu zamanında. Aldığım cevap hayat senin istediğin ve kurguladığın gibi tozpembe olamayabiliyor çevresinde oldu.
Ablacim kadin kotu bir sey dememis ki, simdi ne guzel meslegin var, universite okumussun.
Yalniz korkunu yersiz buldum, issiz parasiz kalsan bile esin var calisir o evi gecindirir. Birlikten kuvvet dogar. Hayatta yapayalniz degilsin kiManevi sirt yaslama ihtiyacin varsa da ona yaslanabilirsin, evlilik destek olmak ve destek gormek icin.
Ben bekarim, issiz kalirsam 1 ay calismama luksum yok, ailemden kalan para/mal da yok, ev kredisi tek basima oduyorum, yani senin su yazdigin korkuyu aslinda benim yasamam gerek degil mi, maddi olarak hayatta tutunacak tek dalim yok farkindaysanBir de pandemi cikti ustune hastalanirsam calisamiyorum gerisini sen hesap et yani
Muhtaclik bir duruma dusmezsin korkma, yani korkun yersizb
Ben işin psikolojik boyutunun eğer kişi genlerinde güçsüzse, erkek gibi canhıraş yaşamak istemiyorsa bu yaşamı, onu çok zorluyor çoculukta yapılan bu baskı demek istiyorum.Ablacim kadin kotu bir sey dememis ki, simdi ne guzel meslegin var, universite okumussun.
Yalniz korkunu yersiz buldum, issiz parasiz kalsan bile esin var calisir o evi gecindirir. Birlikten kuvvet dogar. Hayatta yapayalniz degilsin kiManevi sirt yaslama ihtiyacin varsa da ona yaslanabilirsin, evlilik destek olmak ve destek gormek icin.
Ben bekarim, issiz kalirsam 1 ay calismama luksum yok, ailemden kalan para/mal da yok, ev kredisi tek basima oduyorum, yani senin su yazdigin korkuyu aslinda benim yasamam gerek degil mi, maddi olarak hayatta tutunacak tek dalim yok farkindaysanBir de pandemi cikti ustune hastalanirsam calisamiyorum gerisini sen hesap et yani
Muhtaclik bir duruma dusmezsin korkma, yani korkun yersiz
Diğer mesajda da öncelik koca yani öyle miKocan varmis ya ablacim, neden ondan manevi destek almiyorsun?
Bakış açısı, elbette bu sizin görüşünüz. Ben yanlış yaptığını düşünüyorum daha küçücük çocuğa bunu ısrarla dikte etmesi olayında. Onun dışında öl dese ölürüm, canım ciğerim, çok da fedakar bir anne. Ama işte benim “güçlü olacağım” takıntım beni ruhen çok yıpratttı. Demir lady olmak istemiyorum ben :) 3 ayrı psikologada danıştım bu durumu zamanında. Aldığım cevap hayat senin istediğin ve kurguladığın gibi tozpembe olamayabiliyor çevresinde oldu.
Ya siz ne anlayışsız insanlarsınız ya, konu nereden nereye geldi.Siz sağlam bir yıkım görmemişsiniz görün de öyle konuşalım. En basiti Allah gecinden versin ama anneniz ölünce konuşalım.
Şu an ardınızda bir dağ var yaslandığınız ama farkında değilsiniz...
Sene 2020 kim kimin arkasını toplayıp destek oluyor bi söylesenize bana. Artık aile ilişkileri bile sadece çıkar üzerine kurulu. Kime yaslanabilirsiniz ki kendinizden başka ..
Artık dünyada bireysellik önplanda öyle arka toplama devri çoktan bitti...
O kadar bensin ki.. is bulamiyorum bu benim icin o kadar buyuk bi dert ki. Benim de en korktugum sey baskasina muhtac olmak. Anne baba es farketmiyo. Beni de annem böyle yetistirdi ama kizamiyorum ona çünkü cok cok hakli.. hayat ne yazik ki acimasiz birine güvenip yaslanicak kadar kolay degil hicbisey..Birine yaslanmak, ohhhh be sırtımı yasladım diyebilmek güzel bir duygu olsa gerek. Ben hep yaslanılan oldum, öyle de devam edecek gibi görünüyor :) Muhtaçlık maddiyatla ilgili değil, o en son konu. Her halukarda ben ekmeğimi taştan çıkarırım. En korktuğum birine yük olmak. O evreyi yaşamak istemiyor ruhum, onu reddediyor
İçimde aslında korunmaya muhtaç bir çocuk olduğunu yazdım zaten. Öyle mahmut abi edalarında değilim. Niye yok biliyormusunuz tutunacak dalınız ?Cherry benim dalı bırak çöpüm yok tutunacak bizler böyle korkmuyoruz. Konu sahibi zaten herşeye sahip ama en çok o korkuyor bence güçlü falan değil. Annesinin söyleminin aksine
Demir lady olmak tamam yoruyo ama bi gün yapayalniz kaldiginda önce kendine sonra annene tesekkur edersin seni böyle yetistirdigi icin.. inan bana annenin bi bildigi var...Bakış açısı, elbette bu sizin görüşünüz. Ben yanlış yaptığını düşünüyorum daha küçücük çocuğa bunu ısrarla dikte etmesi olayında. Onun dışında öl dese ölürüm, canım ciğerim, çok da fedakar bir anne. Ama işte benim “güçlü olacağım” takıntım beni ruhen çok yıpratttı. Demir lady olmak istemiyorum ben :) 3 ayrı psikologada danıştım bu durumu zamanında. Aldığım cevap hayat senin istediğin ve kurguladığın gibi tozpembe olamayabiliyor çevresinde oldu.
Ben işin psikolojik boyutunun eğer kişi genlerinde güçsüzse, erkek gibi canhıraş yaşamak istemiyorsa bu yaşamı, onu çok zorluyor çoculukta yapılan bu baskı demek istiyorum.
Lütfen bunu dile getirmeyelim, baksana sonrasında bunun bir yıkım olduğu kabul edilmiyor. Yıkım olması için şiddet görmemiz, ötelenmemiz, dışlanmamız gerekiyor. Herkesin olaylar karşısında farklı reaksiyon gösterebileceğini kimse idrak edemiyor. Annen baban varmı, evlimisin, mesleğin var mı ? Tamam ozaman senin derdin olamaz ya! Ne hakla bdv ye konu açıp bu da benim sorunum diyebilirsin, onlar bunca şeyle mücadele ederken ????O kadar bensin ki.. is bulamiyorum bu benim icin o kadar buyuk bi dert ki. Benim de en korktugum sey baskasina muhtac olmak. Anne baba es farketmiyo. Beni de annem böyle yetistirdi ama kizamiyorum ona çünkü cok cok hakli.. hayat ne yazik ki acimasiz birine güvenip yaslanicak kadar kolay degil hicbisey..
İçimde aslında korunmaya muhtaç bir çocuk olduğunu yazdım zaten. Öyle mahmut abi edalarında değilim. Niye yok biliyormusunuz tutunacak dalınız ?
Tutunacak dalları hep maddiyatla ölçtüğünüz için...
Siz hayatta bir zorluk yaşamamışsınız ki demir lady olasınız. Prenses gibi annenizin evinde okumuş evlenmişsiniz... Yani çok abartıyorsunuz farkında mısınız bilmiyorum ama
Şuan kocamın geliriyle geçinmiyorum. Uzun bir çalışma hayatım var ve kendi birikimimle geçiniyorum. Yıllarca çalıştım zaten, hem kendi masraflarımı seyahatlerimi karşıladım hemde biriktirdim. Çok şükür. Muhtaçlık maddiyatla ölçülmüyor. Ama işte gözünüz hep parada ya, orası sıkıntı...O erkek gibi lafı yanlış ablacım bir kez, güç, zorluklar karşısında yılmamak karakterle alakalı cinsiyetle değil. Ben tuttuğunu koparan biriyim ama erkek değilim zaten hiç benzemiyorum.Başarılı bir kariyer sürdürdüğüm için erkeğe dönüştüğümü zaten düşünmüyorum. Toplum önce şu kanıyı silip atmalı bence: sadece erkekler güçlü ve becerikli olabilir. Güşlü insan erkek olmak zorunda değil yani.
Annenin maddi gücü olmasaydı, şimdi kocanın geliriyle geçinmeseydin ne yapacktın konu sahibesi? Mecburen çalışmak , kenidini geçindirmek zorunda kalacaktın ülkenin çoğu gibiBu durumda erkek olmuyorsun, üstüne düşeni yapıyorsun. Sadece şu anda elinde bir sürü imkan var ama sen ben güçlü durmak zorunda mıyım ühühühü diyorsun buraya pek kafa erdiremedim
Bunları ben mi yaşattım size ya da yaşatıyorum ?Bazı şeyleri dert edinebilmem için, mesleğimin ve eşimin olmaması mı gerekiyor ? Gerçekten bu kadar kötümüsünüz ya, bunu anlayamayacak kadar ?Ablacım manevi dal herkeste iyi kotu var zaten.
Ama sen kal 1 ay işsiz, diyelim ki kocan da yok, kira ödeme günün gelsin senin annen ödeyebilir çünkü maddi gücü var. Benim annem emekli, kendine yetiyor üstüne ben ona para veriyorum sıkıntı çekmesin diye yani benim annem benim kiramı ödeyemez. Bana para verecek kimse yok, sana var kocan var annen var. Ev kredim var, odeyemezsem banka gelir 2.ayda elimden aliverir tapuyu. Ev geçindirme derdi olunca manevi dal falan hikaye oluyor yani.
Maneviyat karın doyurmuyor,asıl mesele maddi olarak düştüğünde destek olacak kim var. Senin büyürken ya da şimdi öyle dertlerin olmadığı için bilmiyorsun ama asıl mesele burda
Şuan kocamın geliriyle geçinmiyorum. Uzun bir çalışma hayatım var ve kendi birikimimle geçiniyorum. Yıllarca çalıştım zaten, hem kendi masraflarımı seyahatlerimi karşıladım hemde biriktirdim. Çok şükür. Muhtaçlık maddiyatla ölçülmüyor. Ama işte gözünüz hep parada ya, orası sıkıntı...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?