Az bilmek mutluluk getirir, der babam. Biz cok biliyoruz. Herşeyi kendimiz yaparız, acımızı da cekeriz, gözyaşımızı da sileriz kolumuza. Sırf bu dik duruşumuz yüzünden aciz tiplerle karşılaştığımı düşünüyorum ben kendi adıma. Bir de cok sinirliyim suanda ağzımdan kötü şeyler kaçacak :)
Bu cümle yüreğimi deldi, geçti..
Ben ne yazık ki hala aile sorunlarıyla boğuşanlardanım. Ve sizler gibi payıma düşen yarayı gelecekten izlemek istiyorum artık.. Hayatımda hiç bu kadar geçmiş zaman eki kullanmak istememiştim...
Bu cümle yüreğimi deldi, geçti..
Ben ne yazık ki hala aile sorunlarıyla boğuşanlardanım. Ve sizler gibi payıma düşen yarayı gelecekten izlemek istiyorum artık.. Hayatımda hiç bu kadar geçmiş zaman eki kullanmak istememiştim...
canım benim inşallah yakındır o günler sana kendini yıpratmamaya bak bilmiyorum okuyo msn ama okuyorsanda geleceğini düşün sadece ona odaklanmaya çalış kendini ailenin gürültüsünden soyutla mümkünse şimdi yapamıyorsanda ilerde mutlaka kulak tıkamayı öğreniceksin onlara çünkü herkes kendi hayatını yaşıyor ve hayat farkındalıktan sonra başlıyor asıl güzel bir gelecek seninle olsun ..)
ne demiş Sezen
YARALI,TEPEDEN TIRNAĞA HERKES YARALI,ALIŞILMIYOR ACIYA,YOK KAİDESİ KURALI.......
yalnız değilsin....
Baskınlığımı inada dökerek..Yapmam dediğimi yapmayarak ve tükürdüğümü yalamayarak....
Hepinizin hikayesini okudum, duygulandım, hamileyim çocuğumu bu dünyadaki kötülüklere karşı koruyamazsam diye çok korkuyorum. Bin kere düşünüp te öyle çocuk yapmaya karar verdim. Eskiler nasıl bu kadar rahat çocuk yapabilmiş anlamış değilim.
Benim hüzünlü bir hikayem yok, güzel mutlu bir çocukluk geçirdim annemle babamın kavga ettiğini bile görmedim, en fazla annem küsmüştür sonra barışmıştır. Babam bizi kimseye muhtaç etmedi, bir şey istediğimiz zaman mutlaka yapıldı. En mutlu olduğum zamanlar beraber gezmeye gittiğimiz zamanlardı. Annem de melek gibi bir kadındı.
Ama annemi en çok mutsuz eden babamın geç gelmesiydi, abartmıyorum hergün gece 12 de gelirdi çok nadir erken gelip bizle vakit geçirirdi, hatta misafir geldiğinde annem babamı sorduklarında yerin dibine geçerdi. Cep telefonlarından önce çaktırmadan çağırmaya giderdik siz gidin geliyorum derdi gelmezdi, sonra cep telefonları çıktı ama arardık gelicem derdi gelmezdi.
İlk evlendiklerinde sabah 3 lere 4 lere kadar kalırmış pavyon, içki, kumar vs. Biz doğduktan sonra onları bırakmış bu seferde kahvehaneden gelmezdi. Şimdi düşünüyorum annem ne mantıkla 3 tane çocuk yapmış, ben olsam ilk yıl ayrılırdım. Eşim babama göre çok iyi bir eş, ben derim ona git arkadaşlarınla halı saha maçı yap gez dolaş diye, gider 1 saat sonra arar seni almaya geliyorum diye.
Tabi biz bu süreçlerde mutluyuz, babamın eve geç gelmesini yadırgamıyoruz çünkü diğer türlüsünü bilmiyoruz. Sonradan üniversitede arkadaşlarla konuşurken farkediyorum çocuklarının geleceği için çırpınan babalar varmış, benim babam ne okuyun derdi ne okumayın, bizim okulumuzdan bihaberdi kaça gittiğimizi bile bilmezdi. Kız çocukları olarak bizim hayatımızı çok etkilemedi ama erkek kardeşimi etkiledi bu, çünkü çocuk yetiştirmek demek eline para verip okula göndermek değildir. Erkek kardeşime aynen bunu yapıyorlar annem evde ev işleriyle meşgul ablamın çocuğuna bakıyor, babam kahvehanelerde, kardeşim arkadaşlarıyla okulu kırıp geziyor, sigara içiyor ve lise 1 de sınıfta kalıyor. O da eve 2 den önce gelmemeye başlıyor, sürekli arkadaşlarıyla sokakta. Neyse bir gün babam kardeşime kızıyordu gelmiyor falan diye, ben de dedim ki baba ne bekliyorsun genlerinde var sonuçta. Biz hep babamızı severdik çünkü annem sürekli bunu aşılardı babanız çalışıyor sizi okutuyor aç açıkta bırakmıyor vs diye. Sanki bunu yapmak anne babanın görevi değil de lütfuymuş gibi.
Sanki birisinin dediğini yapınca ezdi yada ezecek gibi.
Bir de her gittiğim yere uyum sağlardım, yapılacak iş varsa, bakılacak çocuk varsa bakardım. Kimse benden şikayet etmez bilakis "aferin" derdi.
Beklediğim o muydu acaba? İlgi, kabullenilme... Şimdi öyle değilim artık, gülümsüyorum hatta bir çok şeye, ama çocuklukta hiç kolay değilmiş.
Ay herşeyi yeniden yaşadım gibi.
Güzel günler yakın elbette, netice de boşanıyorlar.. :) Annesinin ve babasının boşanmasına sevinen biriyim ben. Özellikle de annem için seviniyorum. Okuyorum canım, asla geleceğimden vazgeçmem. Hem kendim için hem de annemin ve kardeşimin geleceği için iyi bir işim olmalı.
Ama beni üzen sanırım babamın sırtını dönmesi. 1 aydır görüşmüyoruz ve bunu o istedi. Gerçi eskiden de görüşmezdik pek, annemden alırdı haberimi ama yine de beni seven ve bana değer veren bir babam olsun isterdim. Ama malesef yok..
Yine de mutluyum. Gelecekteki çocuklarım için iyi bir baba seçtiğime inanıyorum. Umarım güzel bir gelecek benim olur. Hepimizin olur.. :)
İşte çocuk ailede ne görürse o normal geliyor. Benim babam da gece 12 - 1 den önce gelmezdi. Geldiğinde sofra kurardı anem aynen akşam yemeği gibi yenirdi.
Ailemde -biz çocuklar hariç- herkes sigara içer. Minibüslerde yazı vardır ya hani "sigara içmek yasaktır" diye, derdim ki kendi kendime neden ki acaba yasak.
Benim evimde içiliyor ya heryerde içilir ve doğru bir şey sanırdım. Yada babaların eve geç gelmesi normal gibiydi. annem sinirini bizden çıkardıysa da gözden çıkarmadı hiç. Hatta hala der ki, "sizi kendim için doğurdum ben, güvenmeseydim bakabileceğime doğurmazdım". Hatta isterdim ki babamla ayrılmadan evvel bir çocukdaha yapıp ayrılsaydı, nasılsa biz bir aradaydık.
hımm sevindim o zaman senin adına .. :)zamanında bende çok istemiştim boşanmalarını ama annem için gidecek başka bir kapı yoktu malesef o kadar şanslı olamadık:S olsun babanda öyle bi adammış işte ilgisiz,savruk üzülme sen .. umarım herşey gönlümüzce olsun.. :))
Selamlar arkadaşlar;
Burada sürekli mutsuz evlilikler ve mutsuz kadınlar üzerine konuşuyoruz..Ama hep göz ardı ettiğimiz asıl büyük sorun çocuklarımız..Kavga hatta şiddet içinde bir ailede büyütülen ama gerçek anlamda neler yaşadığı pek de umursanmayan çocuklarımız..Boşanmak mı doğrusu yoksa çocuklar analı babalı büyüsün bahanesine sığınarak devam etmek mi ?
Ben de dahil olmak üzere pek çoğumuz anne babalarımızın kavgaları huzursuzlukları içinde büyüdük...Peki aşabildik mi bunları ?Aşmak için neler yapmalıyız? Çocuklarımıza da faydası dokunabilecek paylaşımlar yapmaya ne dersiniz?
Böyle bi konu gördüğüme cok sevindim yazayı dedim ben sizin yaptıgınız baslıga tamı tamına uyan cocugum ısste. Evli degilim okuyorum ailemle yasıyorum tabı halen hep aynı seyler hep hep hep. kesinlikle herkese söylüyorum eger durumunuz elveriyorsa bosanın eger gercekten ortada buyuk bı sorun varsa aldatma veya kişilik bozuklugu gıbı . bunlara sabretmeyın anneler . Çocuklarım babasız buyumesın ayrı gayrı buyumesın veyahut yavrum sırf sızın ıcın sabrediyorum. bunları yapmayın annem önceleri hep kardeşleri ayırmak ıstemıyorum secım yapamam baban bırınızden brını kesın alır ben sızden ayrı kalamam sudur budur dedı sımdıde sırf sızın ıcın sabredıyorum falan dıyo ve tek annem degıl gecen bı ark konustuk oda hep boyle seyler dusunuyomuş bakın ben sıze soyluyum ben sırf bu evliliğin cocugu oldugum ıcın bıle yoruldum dusunun. hep sağlam durmaya guclu durmaya calıstım hep bunu bildim kendime. hep anneme destek olmaya calıstım bu sebeble de ikisinin arasında yasanan herseyı bıldım ve artık o evın cocugu kucugu statusunden de cıktım herseyı duydum herseyı ısıttım aannem gozlerımın onunde agladı herseye ben tanıklık ettım ve gercekten o kadar yorukldum kı bazen ev yıne gerılınce bıran once buyusem dıyorum sımdı dıyorum unv dısarda okucam yok dıyolar bız senden ayrılamayız dıyolar neden blıyomusunuz cunku ne olsa ıkısıde gelıp bana dert yandıgı ıcın bı o anlatıyo bı o bende aralarında dert küpü oluyorum farkında değiller anneme resmen asıgım ve hep onun ıcın yapıyorum ne yapıyosam onun ıcın ayakta duruyorum benımle mult olsun dıye calısıyorum. çok uzattım k.bakmayın ıcımı doktum :) bunu okuyun anneler dedıklerımı dıkkate alın
Anlıyorum.. Umarım şimdi daha iyi şartlarda yaşıyordur annen? Bütün annelere Allah güç ve sabır versin ne denir ki başka..
biz küçükken annemgil çalışırdı yüzlerini bile göremezdik. tek hatırladığım annemle haftasonları kek yaptığımızdı
keki çırparken o çıkan koku var ya çok seviyorum o kokuyu...
nenem baktı bize. kkda tüm kvler gelse eline su dökemez o kadar iddialıyım2007 de öldü de kurtulduk. bunu da yazacağım öyle acıdı ki içim
hiç ezdirmedim kendimi. babamla çok kavga ettim, zaten hep ablam der bizim evin erkeği sensin diye
hayatta hep dik duruyorsunuz. çünkü yanlış yaptığınız da arkanızı toplayacak kimsenizin olmadığını biilirsiniz. işte bu yüzden garanticiyim ben
şimdi hiç bilmediğim bi şehre gitsem çekinmem mesela
bazen omuzlarımdaki yükü biri alsın istiyorum. azcık nazlanayım, aşkğımmm diyip yılışayım, çatır çatır yiyeyim parasını... niye kütüğüm ben?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?