Genç kızlık dönemlerim de senin yasadıklarının benzerlerini yaşadım , babam yurt dışında çalışırdı. Kapanmamı isterdi , o geldiğin de başımı kapatır , izni bitip döndüğün de açardım , o geldiğin de uzun etek giyer o gittiğin de pantolonumu giyerdim. Yıllarca bu böyle gitti.
Bir gün babamı karşıma aldım konuştum , baba bu şekil de kendimi ihanet etmiş hissediyorum hem sana hem Allah karşı , sanki Allah'tan çok senden korkuyorum , bir açılıp bir kapanıyorum , ne olur bunu bana bırak sevabı ile günahı ile dedim.
Tamam dedi...
sen bilirsin dedi.
Biliyordum ki babam sadece benim dini bütünn allah inancı kuvvetli maneviyatı yüksek birisi olmamı istiyor. Zaman geçti istediği gibi biri oldum. Sadece kapalı değildim. Hep gurur duydu benimle.
Sekiz yaşında bir kızım var , bakıyorum bende ona karşı korumacı olabiliyorum yeri gelince, büyüyüp genç kız olunca belki kendi yaşadıklarım kadar ağır olmasa bile bende karışacağım giyimine , arkadaşlarına , eve geliş saatlerine..
Ama bunu onu çok sevdiğim , önemsediğim , onan zarar gelmesin diye yapacağım.
Belki bu sefer o alacak beni karşısına anne ben büyüdüm bana güven diyecek.. ben güven duyacağım.
Senin yaşadıkların da geçecek... sende aileni karşına alacak ve konuşacaksın , umarım onlar seni anlayacak...güven duyacak.. üç noktalar da değilsin ailenle anladığım kadarıyla , aslında çok yakınlarındasın yaşam tarzlarının zor olmayacak..
Sevgiler.
Anlatmamın nedenide sırf onlarda öğrensin diye. Bir müslüman olarak üzerime vazife olarak görüyorum ki anlattıklarım çok tutucu ya da zorlayıcı şeyler değil. Bir ara kapanmayı düşündüm ciddi ciddi. Gerçi hala aklımın bir kenarında ama işte ima etmem bile çok tuhaf karşılandı. Gün gelir kendimi hazır hisseder ve örtünürsem sanırım bir süre sinir bozucu konuşmalara ve davranışlara maruz kalırım.
çünkü bana olanın olmasını istemem başkasınında benim hissettiklerimi hissetmesini istemem
