bencede var ama ben bişey yapamıyorum onu rabbime havale ediyorum.düşünüyorum canını yakacak bişey yapsam diye ama kafamda durmuş ğraşcak gücümde bitmiş zaten
bencede var ama ben bişey yapamıyorum onu rabbime havale ediyorum.düşünüyorum canını yakacak bişey yapsam diye ama kafamda durmuş ğraşcak gücümde bitmiş zatenartist diyeydinkendini çok değerli görürken seni değersiz gibi görmesi ne kadar tuhaf.iyi bi derse ihtiyacı var canım eşinin
inan bu adamla konuşulmuyor küs değilken kouştuklarımı dinlemiyor yada blöf zannediyor küs olunca zaten konuşulmuyor ama denerimEsinizi karşınıza alın ve yaptıklarının yanlış olduğunu bu şekilde yiprandigini böyle devam ederse daha fazla bu evliliğin biteceğini belirtin açık açık konuşun emin olun ki o zaman olması gereken olacak eşiniz ya düzelecek yada sizin gibi ayrılık isteyecek . Susarsaniz kendinize yazık etmiş olacaksınız yapmayın !
çocukla ilgili mi değil mi bilemiyorum bu konuda söylediği bişey yok.anneye bağımlılık oldukça fazla annesi belki garkında dil ama davranışları zaman zaman huzurumuzu kaçırıyor.sen kendince güzel direnmişsin ama ben dirensemde boşa çıkacak gibi geliyor umudum kalmadı sen neler yaptın mesela somut örnekler verirmisin takmamak kendi kararlarını uygulamak zor biliyosun evlilikte
kendi haline bırak bakalım.onun hareketlerine karşı alaycı bi gülümseme yap bunu görsün sadece.ne kadar tuhaf karşıladığını bilsin.böyle karakteri olan birisini alıp karşına konuşamazsın sanki.ya küser yada trip atar.hatasını kabullenmez.bencede var ama ben bişey yapamıyorum onu rabbime havale ediyorum.düşünüyorum canını yakacak bişey yapsam diye ama kafamda durmuş ğraşcak gücümde bitmiş zaten
aynen öyle kabul etmiyor zaten konuşabilsek bu noktada olmazdkkendi haline bırak bakalım.onun hareketlerine karşı alaycı bi gülümseme yap bunu görsün sadece.ne kadar tuhaf karşıladığını bilsin.böyle karakteri olan birisini alıp karşına konuşamazsın sanki.ya küser yada trip atar.hatasını kabullenmez.
senin davanışlarınla benimki birebir aynıymış yani değişmeden önceki halinden bahsediyorum uzun uzun yazdığın için tşk ederim.bazı şeyleri bir anda değiştirmek zor biliyorum denemek lazım ama eşim bana bu aralar her zamankinden tuhaf ve itici geliyor kavgada etsek böyle hissetmezdim ama bu ara böyle ...dediğin gibi kendimi değersiz hissediyorum bu evde onun işlerini halleden biri gibi hissediyorum annesiyle o hereye hakim bende eve bi görevli işte...dua hep ediyorum ne diyebilirim hakkımda hayırlısı olsun annesi mutlu olur belki herşey bitince rahat huzurlu oğluyla taklırBende tıpkı senin gibi ondan izinsiz değil komşuya hasta babama bile gidemezdim. Ailesinin tüm işini eşimin değişiyle yapmaya mecburdum. Bana olmadık sebeplerden küserdi, hiç bi iş yapmazdı erkeğin yapması gereken şeyleri bile ben yapardım.
Öncelikle bir yere giderken artık ondan izin almaya değil haber vermeye başladım. Yemek ve uyku saatlerim ona endeksliydi bunu değiştirdim. Acıkırsam yedim, uykum yoksa uyumadım. Önceden ailesinin her dediğini yapıyordum ama sonra onlara he he deyip kendi bildiğimi yapmaya başladım.
Ailesine gitme işini seyrekleştirdim ama bahaneler ileri sürdüm.
Şikayet etmedim, canı sıkkınsa üstüne düşmedim hatrını sordum ama üstelemedim.
Onun yapması gereken şeyleri yapmamaya, onu heryerde herkese karşı savunmamaya başladım. Çaktırmadan bazı şeyleri ona yükleyip sorumluluklar verdim.
Ama bunları bi çırpıda yapmadım, yapamadım çünkü aynı senin gibi kendimi ezik değersiz işe yaramaz hissettirmişlerdi bana yıllarca. Zor oldu o yüzden bunları yapmak zamana yaydım ama sonunda yaptım.
Aslında işin özü özgüvenim bitmişti benim, bunları ve daha bir çok şeyi yaparak yeniden hem özgüvenimi hemde eşimi kazandım.
Birde benim şansıma vede tabi ettiğim onca duaya, kv. ve diğerleri onarılmaz ve eşimin savunamayacağı hatalar yaptılar. Eşimde nihayet gördü bunları ve bana böyle davranmasını annesinin söylediğini itiraf etti.
Çok uzun oldu lütfen kusura bakma sen yazmamı istediğin için yazdım. Yardımcı olabilirsem ne mutlu bana.
senin davanışlarınla benimki birebir aynıymış yani değişmeden önceki halinden bahsediyorum uzun uzun yazdığın için tşk ederim.bazı şeyleri bir anda değiştirmek zor biliyorum denemek lazım ama eşim bana bu aralar her zamankinden tuhaf ve itici geliyor kavgada etsek böyle hissetmezdim ama bu ara böyle ...dediğin gibi kendimi değersiz hissediyorum bu evde onun işlerini halleden biri gibi hissediyorum annesiyle o hereye hakim bende eve bi görevli işte...dua hep ediyorum ne diyebilirim hakkımda hayırlısı olsun annesi mutlu olur belki herşey bitince rahat huzurlu oğluyla taklır
çok sağol önerilerin için.iyi bir sonuca ulaşmana mutlu olmana sevindim allah daim etsin.bana gelince keşke kolayca bi karar versem ama kafam karman çorman karşımda kıymet vermeyen bi adam var dinlemekten aciz ,çocuk gibi davranan devam edersem yazdıklarını uyglayacağım .ayrılırsam zaten yoluma bakmak zorundayım sonuç ne olursa olsun sadece boş yere dktüğüm göz yaşlarım için ona hakkım helal değil bunu yazmak istedim hayat kısa,zor ve benim yaşadığım başka sorun var karşımdaki adam bunu umursamyor bana sürekli sorun üretiyor bunu affedemiyorum ben tedavi sürecini dr lardan duyacağım ümitsiz cümleleri düşünüyorum bi yandanda onunla uğraşıorum bunu hazmedemiyorum.Çok zor haklısın ama imkansız değil. Eğer gerçekten seviyorsan eşini ve onunda sevdiğinden eminsen elinden geleni yapmalısın bence.
Kendini mutlu etmeye başlarsan, değer gördüğün yerlere gidersen özgüvenini yeniden kazanmaya başlarsın. Diğerleride tıpkı domino taşları gibi geliyor peşinden. Şunu anladım yıllar sonra; ben mutluysam çevremide mutlu ediyorum, kendimi seviyor değer veriyorsam etrafımdakilerde beni seviyor değer veriyor. Ayna gibiyiz yani.
Ayrılmayamı karar verdin, sanki son cümlende bunu ima etmişsin. Her ne olursa hakkınızda hayırlısı olsun.
Haklısın çok yıpranıyor insan. Kararın ne olursa olsun kendin için bi şeyler yap, aslında yapmaya başlamışsın bile. İş yada kursa gitmek sosyalleşmen ve güvenini tekrar kazanmak için oldukça iyi bir adım.çok sağol önerilerin için.iyi bir sonuca ulaşmana mutlu olmana sevindim allah daim etsin.bana gelince keşke kolayca bi karar versem ama kafam karman çorman karşımda kıymet vermeyen bi adam var dinlemekten aciz ,çocuk gibi davranan devam edersem yazdıklarını uyglayacağım .ayrılırsam zaten yoluma bakmak zorundayım sonuç ne olursa olsun sadece boş yere dktüğüm göz yaşlarım için ona hakkım helal değil bunu yazmak istedim hayat kısa,zor ve benim yaşadığım başka sorun var karşımdaki adam bunu umursamyor bana sürekli sorun üretiyor bunu affedemiyorum ben tedavi sürecini dr lardan duyacağım ümitsiz cümleleri düşünüyorum bi yandanda onunla uğraşıorum bunu hazmedemiyorum.
şu an iş arayışı içindeyim ,pazarteside kursa yazılcam biraz dışa açılmam sosyalleşmem lazım ilerleyen süreçde de karar vercem ama onunla barışmak için uğraşmam,yada doğum gününü umursamam o durumları akışına bırakp onun tutumuna göre karar veririm işallah
amin çok tşk ederim sanada...ama bu noktadan sonra bişeyler değişecek öyle yada böyle...Haklısın çok yıpranıyor insan. Kararın ne olursa olsun kendin için bi şeyler yap, aslında yapmaya başlamışsın bile. İş yada kursa gitmek sosyalleşmen ve güvenini tekrar kazanmak için oldukça iyi bir adım.
Allah yardımcın olsun.
İşte böyle sersem ediyorlar insanı. Normal oluyor bir yandan ağlayıp bir yandan gülmek.canıma tak etmese ne olacakkki karşımdaki adam aynı aynen de devam edecek az önce terliklerimi tekmeledi mesela :))) ne diyebilirim bi yandan ağlayıp bi yandan gülüyorum
4 senelik evliyim arkadaşlar dört senenin öncesinde 8 yıllık tanışma dönemimiz var ama boşa geçmiş o yıllar tanıyamamışım eşimi saklamış kendini.şiddet görmüyorum ama sözlü şiddet ,psikolojik baskı ,ailesiyle yakın oturmamız,benim bebek sahibi olamayışım herşey katmerli bi şekilde yordu beni bugüne kadar ayrılmayı düşündüğüm zamanlar oldu ama hiç bu kadar ciddi düşünmemiştim.etraftan gören duyan anlam veremez belki yada başka bi insan bu evliliği rahat yürütür ama ben bittim.
nedenleri
eşimin aşırı şişkin bi egosu var sürekli kendini över ben önemliyim,ben şöyleyim ben böyleyim der (özellikle benim ailein yanında)
öfke kontrolü yok sinirlendimi ağzına geleni sayar ister ağla ister üzül söyler
kendi her haltı söyler ama kazara ben bişey söylesem küser korkak oldum resmen
mesela trafikte ceza yedi sen kemerimi takmam için beni uyarmadın diye bana sataşır küser tartışır
ailesi özellikle annesinin fikirleri önemlidir,eşimin doğum günün v.s planlar ben uyarım .planını eşime söyler bana deil.eşimde ona uyar.
iyiken çok iyi kötüyken çok kötüdür
bazı arkadaşlarımla görüşmemi eve çağırmamı istemez.iyi yönleri ise evin sorumluluğnu iyi bilir bişey eksik etmez,isteklerime önem verir,hastalandığımda duyarlı davranır.
bu nedenler basit gibi görünüyor ama ben yoruldum arkadaşlar lütfen objektif olarak değerlendirin ve fikirler verin ben artık ortada duruyorum ya kalcam ya gitcem ikiside bi adım benim için.bu sorunlar yüzünden tüp bebek tedavimi hep erteliyorum bu arada cinsel olarak da iyi durumda değiliz bu başından beri böyleydi sanırım kendine güvensizliği var.
bugünde doğum gününde ne yapalım dedim annem yemeğe çıkalım dior dedi ben de hani bişey yapmak istemiyodun yaşlandım diyordun dedim ben önemli bi insanım ama falan diye zırvalamaya başladı yine. bende herkes ne kadar önemliyse sende o kadar önemlisin dedim sen gelme zaten dedi bana önemsemiyosun beni beni benden çok düşünen insanlar var sana gerek yok dedi bende sana pasta yapacaktım dedim senin yaptığın pasta kötü olur dedi(herşeyi iyi yaptığımı gayet iyi bilir)durum bu çocukca tartışmalar küsmeler beni yordum zaten çocuk konusu yüzünden psikolojim kötü bi de bunlarla uğraşıyorum
o zaman bir de yokluğunla terbiye et bakalım şişkin egolu kocanı anası kaç gün tepesinde taşıyacak ben çok merak ettim..ağzına küreklen vurasım geldi kocanın4 senelik evliyim arkadaşlar dört senenin öncesinde 8 yıllık tanışma dönemimiz var ama boşa geçmiş o yıllar tanıyamamışım eşimi saklamış kendini.şiddet görmüyorum ama sözlü şiddet ,psikolojik baskı ,ailesiyle yakın oturmamız,benim bebek sahibi olamayışım herşey katmerli bi şekilde yordu beni bugüne kadar ayrılmayı düşündüğüm zamanlar oldu ama hiç bu kadar ciddi düşünmemiştim.etraftan gören duyan anlam veremez belki yada başka bi insan bu evliliği rahat yürütür ama ben bittim.
nedenleri
eşimin aşırı şişkin bi egosu var sürekli kendini över ben önemliyim,ben şöyleyim ben böyleyim der (özellikle benim ailein yanında)
öfke kontrolü yok sinirlendimi ağzına geleni sayar ister ağla ister üzül söyler
kendi her haltı söyler ama kazara ben bişey söylesem küser korkak oldum resmen
mesela trafikte ceza yedi sen kemerimi takmam için beni uyarmadın diye bana sataşır küser tartışır
ailesi özellikle annesinin fikirleri önemlidir,eşimin doğum günün v.s planlar ben uyarım .planını eşime söyler bana deil.eşimde ona uyar.
iyiken çok iyi kötüyken çok kötüdür
bazı arkadaşlarımla görüşmemi eve çağırmamı istemez.iyi yönleri ise evin sorumluluğnu iyi bilir bişey eksik etmez,isteklerime önem verir,hastalandığımda duyarlı davranır.
bu nedenler basit gibi görünüyor ama ben yoruldum arkadaşlar lütfen objektif olarak değerlendirin ve fikirler verin ben artık ortada duruyorum ya kalcam ya gitcem ikiside bi adım benim için.bu sorunlar yüzünden tüp bebek tedavimi hep erteliyorum bu arada cinsel olarak da iyi durumda değiliz bu başından beri böyleydi sanırım kendine güvensizliği var.
bugünde doğum gününde ne yapalım dedim annem yemeğe çıkalım dior dedi ben de hani bişey yapmak istemiyodun yaşlandım diyordun dedim ben önemli bi insanım ama falan diye zırvalamaya başladı yine. bende herkes ne kadar önemliyse sende o kadar önemlisin dedim sen gelme zaten dedi bana önemsemiyosun beni beni benden çok düşünen insanlar var sana gerek yok dedi bende sana pasta yapacaktım dedim senin yaptığın pasta kötü olur dedi(herşeyi iyi yaptığımı gayet iyi bilir)durum bu çocukca tartışmalar küsmeler beni yordum zaten çocuk konusu yüzünden psikolojim kötü bi de bunlarla uğraşıyorum
Uğraşma bitirr....4 senelik evliyim arkadaşlar dört senenin öncesinde 8 yıllık tanışma dönemimiz var ama boşa geçmiş o yıllar tanıyamamışım eşimi saklamış kendini.şiddet görmüyorum ama sözlü şiddet ,psikolojik baskı ,ailesiyle yakın oturmamız,benim bebek sahibi olamayışım herşey katmerli bi şekilde yordu beni bugüne kadar ayrılmayı düşündüğüm zamanlar oldu ama hiç bu kadar ciddi düşünmemiştim.etraftan gören duyan anlam veremez belki yada başka bi insan bu evliliği rahat yürütür ama ben bittim.
nedenleri
eşimin aşırı şişkin bi egosu var sürekli kendini över ben önemliyim,ben şöyleyim ben böyleyim der (özellikle benim ailein yanında)
öfke kontrolü yok sinirlendimi ağzına geleni sayar ister ağla ister üzül söyler
kendi her haltı söyler ama kazara ben bişey söylesem küser korkak oldum resmen
mesela trafikte ceza yedi sen kemerimi takmam için beni uyarmadın diye bana sataşır küser tartışır
ailesi özellikle annesinin fikirleri önemlidir,eşimin doğum günün v.s planlar ben uyarım .planını eşime söyler bana deil.eşimde ona uyar.
iyiken çok iyi kötüyken çok kötüdür
bazı arkadaşlarımla görüşmemi eve çağırmamı istemez.iyi yönleri ise evin sorumluluğnu iyi bilir bişey eksik etmez,isteklerime önem verir,hastalandığımda duyarlı davranır.
bu nedenler basit gibi görünüyor ama ben yoruldum arkadaşlar lütfen objektif olarak değerlendirin ve fikirler verin ben artık ortada duruyorum ya kalcam ya gitcem ikiside bi adım benim için.bu sorunlar yüzünden tüp bebek tedavimi hep erteliyorum bu arada cinsel olarak da iyi durumda değiliz bu başından beri böyleydi sanırım kendine güvensizliği var.
bugünde doğum gününde ne yapalım dedim annem yemeğe çıkalım dior dedi ben de hani bişey yapmak istemiyodun yaşlandım diyordun dedim ben önemli bi insanım ama falan diye zırvalamaya başladı yine. bende herkes ne kadar önemliyse sende o kadar önemlisin dedim sen gelme zaten dedi bana önemsemiyosun beni beni benden çok düşünen insanlar var sana gerek yok dedi bende sana pasta yapacaktım dedim senin yaptığın pasta kötü olur dedi(herşeyi iyi yaptığımı gayet iyi bilir)durum bu çocukca tartışmalar küsmeler beni yordum zaten çocuk konusu yüzünden psikolojim kötü bi de bunlarla uğraşıyorum
Al işte bir öküz daha4 senelik evliyim arkadaşlar dört senenin öncesinde 8 yıllık tanışma dönemimiz var ama boşa geçmiş o yıllar tanıyamamışım eşimi saklamış kendini.şiddet görmüyorum ama sözlü şiddet ,psikolojik baskı ,ailesiyle yakın oturmamız,benim bebek sahibi olamayışım herşey katmerli bi şekilde yordu beni bugüne kadar ayrılmayı düşündüğüm zamanlar oldu ama hiç bu kadar ciddi düşünmemiştim.etraftan gören duyan anlam veremez belki yada başka bi insan bu evliliği rahat yürütür ama ben bittim.
nedenleri
eşimin aşırı şişkin bi egosu var sürekli kendini över ben önemliyim,ben şöyleyim ben böyleyim der (özellikle benim ailein yanında)
öfke kontrolü yok sinirlendimi ağzına geleni sayar ister ağla ister üzül söyler
kendi her haltı söyler ama kazara ben bişey söylesem küser korkak oldum resmen
mesela trafikte ceza yedi sen kemerimi takmam için beni uyarmadın diye bana sataşır küser tartışır
ailesi özellikle annesinin fikirleri önemlidir,eşimin doğum günün v.s planlar ben uyarım .planını eşime söyler bana deil.eşimde ona uyar.
iyiken çok iyi kötüyken çok kötüdür
bazı arkadaşlarımla görüşmemi eve çağırmamı istemez.iyi yönleri ise evin sorumluluğnu iyi bilir bişey eksik etmez,isteklerime önem verir,hastalandığımda duyarlı davranır.
bu nedenler basit gibi görünüyor ama ben yoruldum arkadaşlar lütfen objektif olarak değerlendirin ve fikirler verin ben artık ortada duruyorum ya kalcam ya gitcem ikiside bi adım benim için.bu sorunlar yüzünden tüp bebek tedavimi hep erteliyorum bu arada cinsel olarak da iyi durumda değiliz bu başından beri böyleydi sanırım kendine güvensizliği var.
bugünde doğum gününde ne yapalım dedim annem yemeğe çıkalım dior dedi ben de hani bişey yapmak istemiyodun yaşlandım diyordun dedim ben önemli bi insanım ama falan diye zırvalamaya başladı yine. bende herkes ne kadar önemliyse sende o kadar önemlisin dedim sen gelme zaten dedi bana önemsemiyosun beni beni benden çok düşünen insanlar var sana gerek yok dedi bende sana pasta yapacaktım dedim senin yaptığın pasta kötü olur dedi(herşeyi iyi yaptığımı gayet iyi bilir)durum bu çocukca tartışmalar küsmeler beni yordum zaten çocuk konusu yüzünden psikolojim kötü bi de bunlarla uğraşıyorum
psikolojim bozuluyor artık dayanamıyorum.ya oldugu gıbı kabulleneceksın
yada gıdeceksın.
eskı konularından hatırlıyorum senı
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?