Neden herkesin hayatı yolunda?

Ahh canim ya nasil lanet okursun . Allah kalbine iyilik versin bla bla bla.

Kimilerinin burada bahsettigi gibi pitircik olmadigini bazi konulara yazdiklari ve kendince ironi yaptiklari ama aslinda bal gibi dalga gectikleri bicak gibi keskin mesajlardan goruyoruz. Ahh bu sanalda benim kalbim cok temiz diye numara yapma halleri yok mu?

Konu sahibi su sira boyle dusunuyordur. Ona gore dogrudur. En azindan icini dokmustur. BDV de onun icin vardi degil mi? En azindan bir zamanlar...

burcusami .!.:

Sizi çok iyi anlıyorum babam vefat edince nerde onun yaşına yakın birini görsem onlar niye ölmüyor derdim hatta eşime snein baban da ölse keşke dediğim bile oldu.. Ama zaman herşeyin ilacı oldu 4 buçuk yıl oldu alıştım onsuz yaşamaya.. Herkesin söylediği gibi malesef herkesin Bi derdi var kiminin imtihanı ağır oluyo kimi içinde saklıyor derdini.. Dua etmekten başka çaremiz yok naprsak yapalım kaderimizde ne varsa onu yaşıcaz..

Genişletmek için tıkla...

Ben de kardeşiyle mal mülk kavgası edip yıllardır görmeyenleri ve öyle baba olmaz olsun diyenleri anlamıyorum.. Keşke sağ olsanlar bütün malım mülküm abimin olsa babamın her gün elini ayağını öpsem o da kızııım dese.. Abimi 3 yıl kanser tedavisi sonucu son 20 günü çok ızdırap çekip çaresiz bekleyişimiz sonunda kaybettik. Annem can evladı için keşke bu kadar çekmese diye dua etti. Babamı ise bir gün aniden hastalanıp hastaneye kaldırılınca son döenmde olduğunu öğrendik 28 gün içinde kaybettik. bir kere bile babam değil başkaları çeksin demedik. Kimse hasta olmasın herkese Allah şifa versin dedik. ama takdiri ilahi..kaderimizde ayrılık varsa boynumuz kıldan ince yaradana karşı

Çünkü siz Acınızı bu gün çekiyorsunuz diğer insanlar başka zaman. Herkes aynı zamanda huzurlu veya aynı zamanda mutsuz olmuyor. Yani kısacası biri gülerken öteki ağlayacak bu düzen böyle.

bogakizii .!.:

Bir önceki konumda bahsetmiştim annem kanser hastası, yoğun bakımda ve vefatını bekliyoruz. Gencecikken bu dünyadan göçüp gidecek. Bu duygunun yoğunluğuyla çevremi gözlemledim ve düşündüm. Neden hepsinin hayatı yolunda? Neden onlar da büyük sınavlar vermiyorlar? Kötü bir düşünce biliyorum ama onların da acı çekmesini istiyorum
Herkesin ailesi sağ, hayatlarında sevdikleri biri var, maddi kaygıları yok... Gülüyorlar eğleniyorlar. Dokunuyor bu durum bana. Bu imtihan dünyasında neden sadece imtihanı biz veriyoruz?

Genişletmek için tıkla...

Neden boyle dusundugunuzu anlayabiliyorum. 5 yil once ben de sizin gibi dusunuyordum. 25 yasinda gencecik kardesimi, en kucugumuzu topraga verdik. 7 gun komada kaldi ve biz hergun onun biraz daha olume nasil yaklastigini izledik. O caresizlik o kadar kotu ki. Elinden hicbir sey gelmiyor ve sadece izleyebiliyorsun. O sirada ben cevremde herkesi mutlu goruyor, onlara sinir oluyordum. Benim acim vardi, kardesim ölüyordu ama herkes guluyordu. Cok kotu bir psikoloji. Fakat dusununce. Hergun insanlar hayatlarini kaybediyordu. Yanindan yuruyup gectigim insanin ne acilar cektigini bilmiyordum ki. Onlarin acisi varken de ben gulup eglenmiyor muydum? Bu hayatin bir gercegi idi.

Benim bunu kabullenmem yillarimi aldi. 1 sene psikolojik tedavi gordum. Herkesin guldugu eglendigi ortamlara girebilmem hicte kolay olmadi. Hala daha uzun sureli kalamam boyle ortamlarda. Cok yakinim sevdigim olmadikca dugunlere gidemem. 1 saat kalip cikarim. Insanlarin mutluluklarini cekememezlikten degil, onlarin bu mutlu anini mahvetmek istemedigimden. Sonucta bu dert bu aci benim. Kolay degil hic kolay degil. Hepimizin dogacagi ve olecegi zamani belli. Kardesimi kaybetmeden once de bilmiyordum bunlari ama canindan can kaybetmeyince bu aci gercegi anlamiyor insan. Ama neden kardesim demedim hic. Dini inancim geregi de biliyorum ki yasiyoruz ve olecegiz. Yine de zor oluyor kabullenmesi. Allah sabir versin. Yardimi olacaksa bir psikologa gitmenizi tavsiye ederim.

Annem evre 4 akciger kanseri
Kızım zor ve uzun bir tedaviye baslayacak
Eşim işsiz
Benim maaşım evi döndürecek seviyede degil.
Yani maddi manevi ne kadar dert ararsan var bende.
Gecen hafta bayram tatilinde bodrumdaydim, bir hafta boyunca deli gibi ictim, gezdim, bol bol fotoğraf cektim, bazılarını sosyal medyada paylastim, benim de hayatimi mükemmel saniyorlardir simdi, oysa mukemmele yakin bile değil, ama ben elimden geldigince guzellestirmeye calisiyorum, durup aglayarak hicbir sey duzelmiyor, keske duzelse, cigerlerim sökülene kadar aglardim.
Annemin yanimda olmayacagi bir hayati dusundugumde ölmek istiyorum, hatta bazen beni bekleyen gelecegi dusununce de ölsem de kurtulsam diyorum, ama madem simdilik yasiyorum, hakkini vermeye calisiyorum.
Belli olmaz 3 gun sonra seninki gibi bir konu acabilirim, simdiki ruh halim bu...
İnsan "neden ben" demekten kendini alamiyor, bunu yapmamayi basaranlara sonsuz saygi duyuyorum, ama ben yapamiyorum, bu da benim imtihanimmis diyip boyun egemiyorum. Senin de diyememeni anliyorum, sahi neden biz?

bogakizii .!.:

Bir önceki konumda bahsetmiştim annem kanser hastası, yoğun bakımda ve vefatını bekliyoruz. Gencecikken bu dünyadan göçüp gidecek. Bu duygunun yoğunluğuyla çevremi gözlemledim ve düşündüm. Neden hepsinin hayatı yolunda? Neden onlar da büyük sınavlar vermiyorlar? Kötü bir düşünce biliyorum ama onların da acı çekmesini istiyorum
Herkesin ailesi sağ, hayatlarında sevdikleri biri var, maddi kaygıları yok... Gülüyorlar eğleniyorlar. Dokunuyor bu durum bana. Bu imtihan dünyasında neden sadece imtihanı biz veriyoruz?

Genişletmek için tıkla...

Kim demiş herkesinki yolunda diye.
Annem hasta, iş hayatım iğrenç, evliliğim hayatım ellerimden kayıp gitti herşeye geç kaldım.
Rabbim annene şifa versin

askts .!.:

Ben de kardeşiyle mal mülk kavgası edip yıllardır görmeyenleri ve öyle baba olmaz olsun diyenleri anlamıyorum.. Keşke sağ olsanlar bütün malım mülküm abimin olsa babamın her gün elini ayağını öpsem o da kızııım dese.. Abimi 3 yıl kanser tedavisi sonucu son 20 günü çok ızdırap çekip çaresiz bekleyişimiz sonunda kaybettik. Annem can evladı için keşke bu kadar çekmese diye dua etti. Babamı ise bir gün aniden hastalanıp hastaneye kaldırılınca son döenmde olduğunu öğrendik 28 gün içinde kaybettik. bir kere bile babam değil başkaları çeksin demedik. Kimse hasta olmasın herkese Allah şifa versin dedik. ama takdiri ilahi..kaderimizde ayrılık varsa boynumuz kıldan ince yaradana karşı

Genişletmek için tıkla...

Valla bu dünyada mal mülk yalan insan sağlığını sevdiklerini kaybedince anlıyo. Beni kayınpederim felç görümcemin umrumda değil kaç kez konuştum yanında ol diye anlamıyor herkes farklı işte

hiçbir şey bakın inanın dışarıdan gözüktüğü gibi değil,
profilinizi de inceledim çok da kariyerinizde başarılısınız. Hayat garip, mesela bekarken evli olmayı dilersiniz, herkes nasıl evlendi ve mutlu dersiniz, evlenince o arbedeye girince sızlanırsınız bu sefer de "sen çocuk olunca gör bir de" derler.
Oysaki dışarıya yansıttıkları muhteşem bir hayattır...
Hastalık cidden kötü, yorucu ve yıpratıcı bir süreç. Hele ki anneniz, canınız. Ancak dışarıdakilere bakmak yerine annenize odaklanın onu mutlu etmeye çalışın. Bu hastalıkla başetmeye çalışırken bir de maddi olarak çok darda olabilirdiniz de.. Hatta hastalık sizi bulmuş olabilirdi, Allah korusun. Yani neler neler olabilirdi. Bu zor günleri ona destek olarak geçirin, aklınızda güzel anılar kalsın.

Ah be kuzu dışı seni yakar içi beni ne derler var ne dertler.
Herkesin yükü kendine ağır bakma sen...

Sıkıntınız Allahın kaderıne rıza gostermemek.
Benım annem öldü bız aglarken yalnız agladık kımse de halımıze özenmezdi.
Sımdı sıkıntılarım gene var ama içimde oyuzden ınsanlar dısardan görüp aa cok ıyı durumda derdı yok diye görüyorlar. Hayatımıza ozenenler dertsız sanıyorlar yada hayatımızın bır kısmına özeniyorlar. Al benım hayatımın hepsini yaşa desen istemezler. İyi olanları ben yasayayım kötüleri hep baskası..

Sen sanıyorsun ki gülüyor ama içinde acaba neler parçalanıyor, kafasında neler bitiyor... Herkesin derdi kendine.

kardeşim ne güzel demişsim imtihan dünyası diye
bilmez misin herkesin imtihanı kendine göredir
yani Allah dağına göre kar verir derler
demek ki siz güçlüsünüz ki böyle imtihanlar yaşıyorsunuz, bu süreçlerden sonra daha da güçlü olursunuz
Allah annenize de acil şifalar versin, "hastalıklar günahlara kefarettir"

bogakizii .!.:

Bir önceki konumda bahsetmiştim annem kanser hastası, yoğun bakımda ve vefatını bekliyoruz. Gencecikken bu dünyadan göçüp gidecek. Bu duygunun yoğunluğuyla çevremi gözlemledim ve düşündüm. Neden hepsinin hayatı yolunda? Neden onlar da büyük sınavlar vermiyorlar? Kötü bir düşünce biliyorum ama onların da acı çekmesini istiyorum
Herkesin ailesi sağ, hayatlarında sevdikleri biri var, maddi kaygıları yok... Gülüyorlar eğleniyorlar. Dokunuyor bu durum bana. Bu imtihan dünyasında neden sadece imtihanı biz veriyoruz?

Genişletmek için tıkla...

Sizi anlıyorum b pskyatrisle gorusmelisiniz..
cok zor evet insan alışamaz ama mecbruz buna allahım ani ölüm vermesin o daha zor emin olun bende bazen dusunurum hayatım yolunda gtmeynce ama sonra b bakarm sorguladıgım hayattlar bomboşş sizde kmseye bakmayjn kendinize bakın

bogakizii .!.:

Bir önceki konumda bahsetmiştim annem kanser hastası, yoğun bakımda ve vefatını bekliyoruz. Gencecikken bu dünyadan göçüp gidecek. Bu duygunun yoğunluğuyla çevremi gözlemledim ve düşündüm. Neden hepsinin hayatı yolunda? Neden onlar da büyük sınavlar vermiyorlar? Kötü bir düşünce biliyorum ama onların da acı çekmesini istiyorum
Herkesin ailesi sağ, hayatlarında sevdikleri biri var, maddi kaygıları yok... Gülüyorlar eğleniyorlar. Dokunuyor bu durum bana. Bu imtihan dünyasında neden sadece imtihanı biz veriyoruz?

Genişletmek için tıkla...

Herkesin hayatı yolunda değil. kiminin yolunda, kimininse değilmiş gibi görünüyor. Aslında herşey bir intizam içinde. Neden diye bir şey yok. Gerektiği için. BİTTİ. neden gerektiğini ancak O (cc) bilir. Müslümanın ayağına diken bile batsa bu günahına kefaret olur. Yaşadığınız çok zor bir durum evet. Ama herşey bizler için. Hepsinin de bir hikmeti var. Adaletsizliğe ise yer yok. Çok isyankarane yazmışsınız. Biraz sakin kafayla düşünün ve tövbeyi geciktirmeyin lütfen. Allah bekleyişinizi hepiniz için hayırla neticelendirsin. Sabrınızı dirayetinizi artırsın inşaallah. Annenizin ömrü varsa dünyada, aksi halde ahirette yerini güzel eylesin

Nerden biliyorsun herşey yolunda diye ne olsun istiyorsunuz herkes acı mı çeksin nasıl konu bu

bogakizii .!.:

Bir önceki konumda bahsetmiştim annem kanser hastası, yoğun bakımda ve vefatını bekliyoruz. Gencecikken bu dünyadan göçüp gidecek. Bu duygunun yoğunluğuyla çevremi gözlemledim ve düşündüm. Neden hepsinin hayatı yolunda? Neden onlar da büyük sınavlar vermiyorlar? Kötü bir düşünce biliyorum ama onların da acı çekmesini istiyorum
Herkesin ailesi sağ, hayatlarında sevdikleri biri var, maddi kaygıları yok... Gülüyorlar eğleniyorlar. Dokunuyor bu durum bana. Bu imtihan dünyasında neden sadece imtihanı biz veriyoruz?

Genişletmek için tıkla...

Allah sifa versin annenize.
Ama kimsenin hayatı görundğu gibi değil
Benim 2 yıl evvel cok canım sıkıldığı bi donemde,sirkete gelen bi müşteri vardı.
Kadın ust düzey yönetici.
Calısma saatleri esnek,bi eli yağda bi eli balda falan.
Dedimki içimden Allahım ne güzel hayatlar var.
(ben o dönem borç içinde yuzuyorm)
Bi kac ay sonra haberlerde gördüükki,kadın calıstığı yeri dolandrmıs,tum yerel basında cıktı.
Sun hala hapiste 7 milyon kadar haciz var üzerine.
Annesi üzüntüden vefat etti.
Yani görunduğu gibi değil hayatlar.

Sadece siz değilsiniz bunu yaşayan, 23 sene önce henüz 16 yaşındayken sordum ben neden biz diye, şimdi siz soruyorsunuz, yarın başkası soracak... Herkesin çeşit çeşit sınavları var..

bogakizii .!.:

Bir önceki konumda bahsetmiştim annem kanser hastası, yoğun bakımda ve vefatını bekliyoruz. Gencecikken bu dünyadan göçüp gidecek. Bu duygunun yoğunluğuyla çevremi gözlemledim ve düşündüm. Neden hepsinin hayatı yolunda? Neden onlar da büyük sınavlar vermiyorlar? Kötü bir düşünce biliyorum ama onların da acı çekmesini istiyorum
Herkesin ailesi sağ, hayatlarında sevdikleri biri var, maddi kaygıları yok... Gülüyorlar eğleniyorlar. Dokunuyor bu durum bana. Bu imtihan dünyasında neden sadece imtihanı biz veriyoruz?

Genişletmek için tıkla...

Acıyla yüzleşmenin de çeşitleri var ve haklısınız, bütün dünyadan nefret etmeniz için çok da kötü bi zaman değil.

Kimi insan inançlarıyla kavga eder böyle zamanlarda, inandığı yaratıcıdan nefret eder.

Gerçi bu daha çok kayıp kesinleştiğinde girilen bi ruh halidir. Zira eğer öyle ya da böyle sevdiğiniz kişi hala hayattaysa inançlarınızla ters düşmek istemezsiniz belki bi mucize olur umuduyla.

Dua adı altında pazarlıklar edersiniz; daha inançlı olmaya, daha iyi bi insan olmaya, bi daha hicbi sey istemeyeceginize, eger o iyi olursa bi daha onu hic üzmeyeceğinize, hep yanında olacağınıza söz verirsiniz.

Kaybınız kesinlestiğinizdeyse pazarlığın yerini öfke alır, neden ben safhası başlar. Ülkemizde çok bilmiş teyzelerin "Aman kızım isyan etme, Allah insana taşıyamayacağı yük yüklemez" siyle karşılık bulur bu çaresizlik hali genelde. Allah ölümü bilmemkimlere vermiş başlıklı bi hikaye (anektod, masal, dini rivayet her ne ise işte) anlatırlar falan. Senin anann baban yedi sülalen ölsün sen isyan etme olur mu ablacım diyesin gelir, çogunlukla diyemezsin. Halbuki ne teyzeler kötü niyetlidir, ne siz herkesin ölmesini istiyosunuzdur. Ama oyle bi andır o iste, hicbi sey söylenemeyecek anlarda bi sey soylemeye calısınca teyzeler sacmalar siz de nefret kusarsınız.

Bazen dogrudan hastadan nefret edersiniz. Kendine iyi baksaydı böyle olmazdı, şunu yapsaydı hasta olmazdı, sanki sizi bile isteye terk ediyormuş gibi bütün öfkeniz ona yönelir.

Bazen de sizin gibi siz mutsuzken mutlu olan ya da mutlu görünen herkesten ve her şeyden nefret edersiniz. Güneşli havadan nefret edersiniz, anneler gününde instagramda gülücükler saçan sevimsiz insanlardan nefret edersiniz. Sizin göz göre göre kaybettiginiz seye çabasız sahip olan herkesten ve her seyden tiksinirsiniz. Teselli edenlerden, yargılayanlardan, şu an size yorum yapan insanlardan, benden, ondan, bundan...

Normal yani. Hepsi bitip kabullendiğinizde geçecek. Bi noktada yorulacaksınız, öfkenin sizi yalnızlastırdıgını, direncinizi düsürdügünü fark edeceksiniz, kabulleneceksiniz, acı azalıp güzel zamanlar anılarınızın bas kösesine yerlesecek. Iste o zaman geldiginde nefretinize tutunmayın, bu öfkeyi hayatınızın kalıcı bi parçası haline getirmeyin yeter. Şu anda negatif olmaya sonuna kadar hakkınız var. Mutlu olan herkesin de gittigi yere kadar yolu var, bosverin siz onları.

Hiç kimsenin hayatı her zaman yolunda olmaz.
Sizin mutlu, huzurlu dediğiniz insanlar da ya öncesinde türlü şeylerle sınanmıştir ya da sonrasında sinanacaktir.
İsyan sizi yorar.
Elbet şuan zor bir durumdasiniz. Allah kolaylık versin size.
Ama kendi acinizla baskalarininkini kıyas yapmayın.
Bana bakan birçok kisi de benim hayatımın dört dörtlük olduğunu sanabilir.
Sonuçta hicbirsey göründüğü gibi değil. Olamaz.

bazı şeyleri kabullenmek durumu çok daha kolaylaştırır. imtihanınız çok çok büyük allah yardımcınız olsun ama herkes mutsuz olsa ne olacak ki durumunuza bir faydası olmaz bunları düşünmenizin. herkesin derdi sıkıntısı var elbet imtihan dünyasındayız. allah yardımcınız olsun tanımasam da yanınızda oldugumu bilmenizi isterim...