Merhaba,bir kaç yıl ileriden bildiriyorum :)Malesef dediğin çok doğru bir noktada beceremiyor
Benim korktuğum birbirlerine duvar örmeleri. Babasından uzaklaşsın istemiyorum
İçimi rahatlatan mesajlardan biri bu. Çok teşekkür ederim paylaşımınız içinMerhaba,bir kaç yıl ileriden bildiriyorum :)
Kızım su an 12 yasında,sizin çocuğunuzun yaslarındayken benzer kaygılar yasıyordum,eşim için eşiniz için kurdugunuza çok benzer cümleler kuruyordum,bu kaygılar ile alakalı pedagog desteği de aldım.Sonra bir gün danıstıgım bir hoca dedi ki 'Sakin ol' ,eşin çocuğunun biricik babası,çocuk baba figürü olarak doğduğundan beri zaten hep aynı adamı görüyor,dolayısıyla senin annelik hassasiyetiyle yaptıgın yönlendirmelerin aslında babası olmadıgının da farkında.Babası kızını elbette ki çok seviyor ama onun sevgiyi gösteriş şekli farklı,senin ki farklı,eşinin çocuğunla arana girmeye çalıştıgını seni öyle sevme böyle sev diye yönlendirdiğini hayal et,ne hissederdin dedi.
Bu konuşma beni çok frenledi.Bazen dayanamayıp müdahale ederek,bazen 10 dan geriye sayarak öyle böyle bugüne geldik.
Sonuç çocuk büyüdükçe eşim ona nasıl davranması gerektiğini ,kızımda babasından bir şeyler talep etmeyi ve taleplerinin yerine nasıl getirileceğini öğrendi.
Son durum da çok iyi arkadas oldular birlikte tatile gidiyorlar,haftada bir gün beni atlatıp yemek yiyorlar,dedikodumu yaptıklarından eminim.Bu hikayede yanan ben oldum anlayacagınız.
Gercekten bıtmıyor ,yanı ben ogretmen olup,10 tane hayalı cocukla ılgılenıp,sikayetlerini dinliyorm.Yetişkin insanin da her gun her gun bebek etkinliği yapip, lego oynamak istememesi bana normal.Zaten cocuk kreşe gidiyormuş.
Ha cevap olarak her gun oynamayacaksa cocuk yapmasaymiş diyenler de olabilir. O da bir secenek tabi.
Calci oyun oynayamayanlardan biri de ben bizde de tam tersi bakım vs işleri bende oyun işi babada o yüzden biraz daha babacı benimkilerSelam KK ahalisi,
Direk dalıyorum konuya. Sorunum eşim ve oğlum. eşim home ofis çalışıyor genelde evde olan taraf kendisi. Oğlum ise 26 aylıktan beri kreşe gidiyor. Şu anda 4.5 yaşında.Ben işte olduğum için eşim alıyor çocuğu yemeğini yediriyor ilgileniyor. Temel ihtiyaçlarını çok güzel karşılar. Şöyle söyleyeyim babasında 2 gün kalsa ne yedirdin diye bile arama gereği duymam çünkü ne yedireceğini çok iyi bilir. Bu noktada sorunumuz yok şükür ama asıl sorunumuz oyun kısmında başlıyor.
Oğlumla kesinlikle oyun oynamıyor. Kaliteli zaman geçirmiyor daha doğrusu o geçirdiğini düşünüyor. Temel ihtiyaçlarını karşılamanın vakit geçirmek olduğunu düşünüyor Topla oynamak istiyor 5 dk oynuyor yoruldum diyor eşim. Baba lego oynayalım diyor sen oyna ben izleyeyim seni diyor. Mesela yatarken kitap okuyoruz oğluma mutlaka. Eşim uyuttuğunda asla kitap okumaz istemez.
Mesela pazar günü ekmek almaya giderken çocuğu da al beraber gidin derim bir sürü söylenir illallah ettirir öyle götürür
Çok defa konuştum ama ilgilendiğini iddia ediyor kabul etmiyor bu durumu. Çocuk da bu durumdan bıktı artık babası ile bir şey yapmaktan yavaş yavaş vaz geçiyor. Uyarıyorum bak aranızdaki bağ yok oluyor yapma diye ama inandıramıyorum. Bu noktada artık çözümsüz kaldım.
Çok mu üstüne gidiyorum hiç mi karışmayayım ne yapayım bilmiyorum.
Sen oyna diyecekseniz şöyle söyleyim işten gelince yatana kadar beraberiz. Beraber oyun oynarız kitabını okurum. İşten gelince direk alır parka götürürüm. Hafta sonları beraberiz önceliğim oğlum yani. Eşim de fazla yüz verdiğim düşünüyor bu yüzden
Rica ederim .İçimi rahatlatan mesajlardan biri bu. Çok teşekkür ederim paylaşımınız için
4 yaşında bir kızım, 6 yaşında bir oğlum var. Ben de eşiniz gibi oyun oynamaktan, kurmaktan nefret ediyorum. Ciddi anlamda zul geliyor. Bunu çocuklarıma açıkça söyledim ben. Bu oyunları oynarken gerçekten sıkılıyorum ve istemiyorum ama bunun sizinle ilgisi yok. Sizinle zaman geçirmeyi, sizi çok özlüyorum bu yüzden beraber oynayabileceğimiz oyunlar bulmalıyız dedim.
Oğlumla boğuşmalı güreşmeli oynarız mesela. Kızımla karşılıklı dans ederiz.
İkisiyle de ayrı ayrı kutu oyunları oynarız seviyelerine uygun.
Bazen mutfakta bana yardım ederler, ev işi yaparken onları dahil ederim.
Her akşam olmasa da haftada 3-4 kere uyumadan kitap okuruz.
Bazen çok yoğun günlerde hiç ilgilenemediğim, vakit geçiremediğim olur. Her gece istisnasız yaptığımız öpüşüp koklaşma seansımızda özür dilerim onlardan. Bugün vakit geçiremedik, olur böyle bazen, sizi çok seviyorum derim mesela.
Bu sebeplerle parkta onlarla koşturmasam da, top oynamasam da, arabalarla bebeklerle oyun kurmasam da kendi stilimde onlarla keyifli ve verimli vakit geçirdiğime inanıyorum.
Belki eşiniz de özbakım vermeyi yeterli görüyor, geri kalan zamanı kendine ayırmayı tercih ediyordur. Biraz teşvikle kendi tarzında çocuğuyla verimli zaman geçirmenin yollarını bulabilir belki.
Başbaşa dondurma yemeye gitmek, o esnada kuştan köpekten okuldan konuşmak da verimli vakit geçirmek bence. Acaba eşinize böyle alternatifler mi sunsanız?
erkekler geneli bir şeyi söylemeden yapamıyor galibaSelam KK ahalisi,
Direk dalıyorum konuya. Sorunum eşim ve oğlum. eşim home ofis çalışıyor genelde evde olan taraf kendisi. Oğlum ise 26 aylıktan beri kreşe gidiyor. Şu anda 4.5 yaşında.Ben işte olduğum için eşim alıyor çocuğu yemeğini yediriyor ilgileniyor. Temel ihtiyaçlarını çok güzel karşılar. Şöyle söyleyeyim babasında 2 gün kalsa ne yedirdin diye bile arama gereği duymam çünkü ne yedireceğini çok iyi bilir. Bu noktada sorunumuz yok şükür ama asıl sorunumuz oyun kısmında başlıyor.
Oğlumla kesinlikle oyun oynamıyor. Kaliteli zaman geçirmiyor daha doğrusu o geçirdiğini düşünüyor. Temel ihtiyaçlarını karşılamanın vakit geçirmek olduğunu düşünüyor Topla oynamak istiyor 5 dk oynuyor yoruldum diyor eşim. Baba lego oynayalım diyor sen oyna ben izleyeyim seni diyor. Mesela yatarken kitap okuyoruz oğluma mutlaka. Eşim uyuttuğunda asla kitap okumaz istemez.
Mesela pazar günü ekmek almaya giderken çocuğu da al beraber gidin derim bir sürü söylenir illallah ettirir öyle götürür
Çok defa konuştum ama ilgilendiğini iddia ediyor kabul etmiyor bu durumu. Çocuk da bu durumdan bıktı artık babası ile bir şey yapmaktan yavaş yavaş vaz geçiyor. Uyarıyorum bak aranızdaki bağ yok oluyor yapma diye ama inandıramıyorum. Bu noktada artık çözümsüz kaldım.
Çok mu üstüne gidiyorum hiç mi karışmayayım ne yapayım bilmiyorum.
Sen oyna diyecekseniz şöyle söyleyim işten gelince yatana kadar beraberiz. Beraber oyun oynarız kitabını okurum. İşten gelince direk alır parka götürürüm. Hafta sonları beraberiz önceliğim oğlum yani. Eşim de fazla yüz verdiğim düşünüyor bu yüzden
Baştan sınır koymuyorsunuz çünkü. Yeğenim o yaşlardayken oyun istediğinde “tamam oynayalım ama yarım saat, bak saatin bu kolu burdan buraya gelene kadar seninle oynayacağım sonra sen kendin oynayacaksın” derdim. İlk başta kavga gürültü ağlama isyan vardı. Ama kurallara uymazsan bir sonraki oyun hakkını kaybedersin tehdidi başarılı oldu.Benım kız 3 yasında ,etkınlık oyun vs ıle buyumus bı cocuk.Ama dun artık cınnetın esıgıne geldım.Sabahtan babasıyla kahvaltıya ,ordan markete gıdılmıs,adam gelmıs oyun hamuru,boyama,hotwhees,piji maske ne varsa oynamıs.Eve 14.30 da girirs yaptım 19.00 ye kadar ogretmencılık oynadım.Abartmıyorm.Cıdden en son artık uyku vaktı deyip uyuttugumu hatırlıyorm glklkgkl
Sımdıkı cocuklar da doymuyor mu?Oyun mu kuramıyorlar anlamıyorm.Allah rızası ıcın bıseyler yıyeyım dedım kabul etmedı ya
Merakla bekliyorm pedagog sonucunu,cunku ben de yıldım oyundan :)
Sabit fikirli insan zor, Allah kolaylık versin :) Dediğiniz gibi, dışardan bir uzmanla aynı şeyi bile söyleseniz onun kelimeleri daha kıymetli olur.Ben konuşunca "beni yönlendiriyorsun" diyor. Yani bu konuda iletişime kapalı. Genel anlamda da sabit fikirlidir. Cumartesi günü için randevu aldım hem bizim için hem çocuk için bakalım belki o zaman kendini fark eder
Sabit fikirli insan zor, Allah kolaylık versin :) Dediğiniz gibi, dışardan bir uzmanla aynı şeyi bile söyleseniz onun kelimeleri daha kıymetli olur.
Eşiniz bir yolunu bulması gerektiğine ikna olsa yolu bulacak bir adama benziyor anlattıklarınızdan :)
Sınırlar konusunda çok hak veriyorum size. Benim çocuğum olması benim bütün alanımı ele geçirme hakkı veremez ona. Benim de yemek yemeye, dinlenmeye, kahve içmeye ihtiyacım var, değil mi?Baştan sınır koymuyorsunuz çünkü. Yeğenim o yaşlardayken oyun istediğinde “tamam oynayalım ama yarım saat, bak saatin bu kolu burdan buraya gelene kadar seninle oynayacağım sonra sen kendin oynayacaksın” derdim. İlk başta kavga gürültü ağlama isyan vardı. Ama kurallara uymazsan bir sonraki oyun hakkını kaybedersin tehdidi başarılı oldu.
Aynı bebeyle aynı günde belki 20 kez parka diye evden çıkıp elimi bıraktığı için 10 metre gidip eve döndüğümüzü bilirim. Çocukta işleyen tek şey kararlı olmak.
Bu konularda çocuğa taviz vermiyorum önceliğimiz o ama benim de eşimin de kendine ait bir zamanı olmalı. O sınırı koymasaydım sanırım kafayı yerdim.Sınırlar konusunda çok hak veriyorum size. Benim çocuğum olması benim bütün alanımı ele geçirme hakkı veremez ona. Benim de yemek yemeye, dinlenmeye, kahve içmeye ihtiyacım var, değil mi?
- Anne hadi monopoly oynayalım? Kahve içiyorum oğlum, bitince geleceğim.
- Anne bir kitap daha okur musun? (iki tane okunmuştur), ama sesim yoruldu artık, yarın söz okurum.
Çocuk denen varlığın oyuna, ilgiye ve sevgiye doyduğuna asla şahit olmadım ben. Doyurmaya çalışmak çok saçma geliyor bana o yüzden.
Aynı yeğenim şu an 17 yaşında. Aradığında kapat artık demezsen 8 saat telefonda konuşabilme potansiyeli var. Onu da kızım bak seninle konuşmayı çok seviyorum ama benim de işlerim var, hayatım var. Sana bu kadar vakit ayırırsam başka hiçbir şeye ayıracak vaktim kalmaz diye diye çözdüm. Şimdi aradığında ilk teyze konuşmaya vaktin var mı ne kadar var diye soruyorSınırlar konusunda çok hak veriyorum size. Benim çocuğum olması benim bütün alanımı ele geçirme hakkı veremez ona. Benim de yemek yemeye, dinlenmeye, kahve içmeye ihtiyacım var, değil mi?
- Anne hadi monopoly oynayalım? Kahve içiyorum oğlum, bitince geleceğim.
- Anne bir kitap daha okur musun? (iki tane okunmuştur), ama sesim yoruldu artık, yarın söz okurum.
Çocuk denen varlığın oyuna, ilgiye ve sevgiye doyduğuna asla şahit olmadım ben. Doyurmaya çalışmak çok saçma geliyor bana o yüzden.
Valla napcagımızı sasırmıs durumdayız.Baştan sınır koymuyorsunuz çünkü. Yeğenim o yaşlardayken oyun istediğinde “tamam oynayalım ama yarım saat, bak saatin bu kolu burdan buraya gelene kadar seninle oynayacağım sonra sen kendin oynayacaksın” derdim. İlk başta kavga gürültü ağlama isyan vardı. Ama kurallara uymazsan bir sonraki oyun hakkını kaybedersin tehdidi başarılı oldu.
Aynı bebeyle aynı günde belki 20 kez parka diye evden çıkıp elimi bıraktığı için 10 metre gidip eve döndüğümüzü bilirim. Çocukta işleyen tek şey kararlı olmak.
Şart, kural iyidir hatta gereklidir. Biliyor kıyamadığını kullanıyor seni sıpaValla napcagımızı sasırmıs durumdayız.
Okudugum hersey karman corman kafamda.
Kırmayayım hevesını dıyorm ama cıdden zorluyor.
Sartlı surtlu ıs yapma cocuga dıyorum kendıme,sonra yemegini bitirirsen oyun oynayabılırız derken buluyorm kendımı.
Yaz okuluna gondermediğime cokk pismanım,enerjisini atardı hıc değilse
Bızde o noktada kaosa donuyor ıs.Sınırlar konusunda çok hak veriyorum size. Benim çocuğum olması benim bütün alanımı ele geçirme hakkı veremez ona. Benim de yemek yemeye, dinlenmeye, kahve içmeye ihtiyacım var, değil mi?
- Anne hadi monopoly oynayalım? Kahve içiyorum oğlum, bitince geleceğim.
- Anne bir kitap daha okur musun? (iki tane okunmuştur), ama sesim yoruldu artık, yarın söz okurum.
Çocuk denen varlığın oyuna, ilgiye ve sevgiye doyduğuna asla şahit olmadım ben. Doyurmaya çalışmak çok saçma geliyor bana o yüzden.
Yaz tatili boyunca bakıcımız bakıyor çocuklara. Resmen kadına eziyet ediyorlar. Diyor ki asla ev işi yapmama izin vermiyorlar, hep oyun istiyorlar, bir saniye bana izin vermiyorlar. Çoğu zaman öğlen yemeği bile yiyemediğini filan anlatıyor.Aynı yeğenim şu an 17 yaşında. Aradığında kapat artık demezsen 8 saat telefonda konuşabilme potansiyeli var. Onu da kızım bak seninle konuşmayı çok seviyorum ama benim de işlerim var, hayatım var. Sana bu kadar vakit ayırırsam başka hiçbir şeye ayıracak vaktim kalmaz diye diye çözdüm. Şimdi aradığında ilk teyze konuşmaya vaktin var mı ne kadar var diye soruyor
Aynen dediğiniz gibi annenin/babanın ya da çevredeki ilgilenen bakım veren herhangi birinin farklı bir insan olduğunu, farklı istekleri olabileceğini anlaması gerekiyor. Ama bunun benmerkezci dönemde imkanı yok. Kavrayamaz çünkü o dönemde herşey onunla ilgilidir. O yüzden kurallara uymazsam hakkımı kaybederim düşüncesi etkili oluyor ancak.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?