Herkes sizin gibi şanslı olmayabiliyor umarım konu sahibinin oğluda sizin gibi şanslıdır da şu an iyi bir annesi vardır.
Merhaba;
Hep anne olanlar yorum yapmış, çocuğunu nasıl bırakakırsın nasıl onu görmeden durabilirsin vs diye.
Ben size bu yazıyı biyolojik annesi tarafından 7 yaşında terk edilmiş bir evlat olarak yazıyorum. Bu vesileyle kkonu sahibine kendi yaşadıklarımı anlatmak ve bu durumdaki olan başkalarıda varsa ulaşmak için yazıyorum. Öncelikle şunu söylemek istiyorum ki kimsenin hayatını bilmeden hüküm vermek, yargılamak kimseye düşmez bunun hesabını soracak tek güç yüce Allah oda mahşerde.
Evet 7 yaşındayken biyolojik annem tarafından terkedildim. Çünkü babam alkolik, kötü niyetli, döven,söven asan kesen bir adamdı. Annem dayaklarından hakaretlerinden bıkmış gözü beni bile görmeden terketmişti evimizi. O gittiğinde ben 7 yaşında sadece bir cocuktumannem gittikten 2 ay sonra babam evimize başka bir kadın getirmişti. Ben annemin bu kadın yüzünden gittiğini düşünüyordum, her gün ağlıyordum annem için, evden kaçıp karşıma kim çıkarsa beni anneme götür diye yalvarıyordum bu halime tanık olanlar bile bana acıyordu.Bu durum günlerce,aylarca sürdü.Babam bu halimden sıkılıp beni her seferinde dövdü ağlamnın da bir sebebi olsun dedi o kadın sevgi ve merhamet dolu kalbiyle her seferinde sarıldı bana, babamın önüne siper oldu. Babam onu daha çok dövdü Bu şekilde babamın dayakları ve benim o kadını ne yaparsa yapsın asla kabul etmeyişimle 3 yıl geçti. O kadın hamileydi ve durum benim için daha zor bir hal almıştı bu seferde ya doğacak olan bebeği benden daha çok severse korkusu :) Güç bela bin bir zorluklarla kardeşim doğmuştu artık. O KADIN DEDİĞİME BAKMAYIN O BENİM GERÇEK ANNEM :d
Hayat artık bizim için daha zor olmuştu babam çalışmıyor eline geçen son kuruşa kadar kumara içkiye yatırıyor. Gerçek annem hem benimle hem de küçük kardeşimle bitmek bilmeyen bir sevgi ve şefkatle ilgilenmeye çalışıyordu, başarılı oluyordu :)
Kardeşim 7 aylıkken babam vefat etti. Zaten var olan yalnızlık hissi iki kat daha arttı babam kötü biriydi ama beni yinede bırakmadığı için minnet duyuyordum.
İşte o kadın dediğim insanla hayat sınavımız o dönemde başlamıştı. Ailesi al kendi çocuğunu gel dedilerkabul etmedi ölsemde Pelinimi bırakmam dedi, o benim yavrum canımın içi dedi (hala gözyaşlarıyla hatırlarım bu konuşmasını).
vee beni hiç bırakmadı. İlkokulu bile zar zor okumuş bir kadındı elinde ne tek kuruş parası ne de bir mesleği vardı. Babamdan kalma başımızı soktuğumuz sadece bir gecekondu vardı ama bildiğiniz anlamda tam bir gecekondu. Ben 10 yaşında bir çocuk kardeşim henüz 7 aylıktı. Bizi her gün evde bırakıp işe giderdi. Ailesi verdiği karardan dolayı yanında olmadılar ve görüşmeyi kestiler. Sadece bir kaç komşumuz vardı onlarda gün içersinde bize (kardeşime özellikle) göz kulak olurlardı.
Annem bizim karnımızı doyurmak için her işi yaptı. Tuvalet temizledi, bulaşık yıkadı yemek yaptı, başkalarının cocuklarına para karşılığında baktı vs vs. Tek bir gün bile aç yatırmadı üstelik benimde okulum vardı. Hiç bir zaman arkadaşlarım karşısında küçük düşmemi istemedi. Annemin 10 yıl boyunca sadece 2 elbisesi oldu biri yazlık biri kışlık :) ( okadar gururluyduku konu komşunun verdiği hiç birşeyi almazdı). Kardeşim büyüyordu bende derslerimde başarılı bir öğrenciydim öğretmenlerim her veli toplantısında benim ne kadar iyi bir öğrenci olduğumu söyleyip annemi onurlandırırlardı annem her toplantı sonrası seninle gurur duyuyorum derdi (asıl ben annemle gurur duyuyordum)
Lise derken üniversite bin bir zorluklarla okuttu beni ben çalışıp ona yardımcı olmak istedim ama o asla izin vermedi buna sen okuyacaksın ayaklarının üstünde duran bir kadın olup güzel çocuklar yetiştireceksin dedi. ben 12-13 yaşlarımdayken evimizde yangın çıktı annem işteydi haberi duyar duymaz koşmuş gelmiş alevlerin arasına atlayıp benide kardeşimide almadan çıkmamıştı. Hala o gün aklına geldiğinde size böyle bir anı yaşattığım için kendimi asla affetmeyeceğim der.
ben 16-17 yaşlarıma geldiğimde anneni görmek istiyorsan onu ziyarete gidebilirsin dedi. Beni annem sensin dedim ama yinede biyolojik annemin beni neye tercih ettiğini görmeden duramadım. Mersinde yaşadığını bir kızı daha olduğunu biliyordum. Annemle kalkıp Mersine biyolojik annemi ve kardeşimi görmeye gittik. (sağolsun beni o günümde de yalnız bırakmadı). Biyolojik anneme sarıldım öptüm ağladık. Bana neden gelemediğini anlattı. Maddi sıkıntılar vs vs.hiç biri 10 yılda gelip görmemesi için geçerli bir sebep değildi imkansız diye birşey yoktu çünkü annemden öğrenmiştim bir insan isterse neler yapardı. Kardeşimde yanındaydı dünya güzeli bir kız 5 yaşında. Gözlerinde benim küçüklüğüm kardeşimde yüksek alerji varmış o gün yediğimiz birşeyden dolayı alerjisi nüksetti biz apor topar hep beraber hastaneye gittik. Hastaneye giderken biyolojik anneme baktım o kadar telaşlıydıki gerçek bir anne gibi. O gün kararımı verdim benim annem biyolojik annem değildi o kardeşimin annesiydi sadece.
Hala görüşüyorum onlarla neden diye tek bir gün sormadım ama anne olarakta kabul etmedim o sadece Ayşe teyze benim için.
Şimdi okulumu bitirdim karıyer sahibi biriyim. Çok şükür kimseye muhtaç değiliz. Kardeşim yurt dışında üniversite öğrencisi. Diğer küçük kardeşim Mersinde o da iyi çok şükür.
Maddi manevi kimseye muhtaç değilim annem yanımda çok sevdiğim evlenmek istediğim biri var hayatımda. Şimdi diyorumki iyi ki biyolojik annem beni terketmiş iyiki :)
Çünkü benim anem dünyanın en sevgi dolu,en şefkatli, en anlayışlıi en mert en çalışkan, en dürüsttt en enn enn harika bir kadın iyiki var
Herkes sizin gibi şanslı olmayabiliyor umarım konu sahibinin oğluda sizin gibi şanslıdır da şu an iyi bir annesi vardır.
bence cok normal. Yapman gereken en iyi şey ilk evliliğini kafandan silmeyi becerebilmek hiç yaşanmadı say hayatındaki o dönemi tamamen sil.
Ya ben son kez yorumda bulunacağım.
Konu sahibi,profilinizde 'göz bebeğim' yazıyor, 2 evladınız için mi,eşiniz için mi,yoksa 2 evlat ve bir eş için mi yazdınız bu yorumu?
Özel bir soru,ama sakıncası yoksa cevaplarsanız sevinirim,cevaplamazsanızda sorun değil..
Bırakıp gittiğiniz oğlunuz için 'göz bebeğim' yazacak değilsiniz hani dimi?
Zaten konu sahibi o dönemi oğluyla beraber silmiş silmemiş olsaydı açtığı konu evladım olurdu komşuların ne düşündüğü öğrenirlerse onunla konuşmazlar olmazdı.Çok enteresan geldi bana komşuları onu terk edecek diye kara kara düşünüyor hatta konu açıyor canının bir parçası oğlu umrunda değil ......
Herkes sizin gibi şanslı olmayabiliyor umarım konu sahibinin oğluda sizin gibi şanslıdır da şu an iyi bir annesi vardır.
tinemisin ilk oğlun kaç yaşında ve en son ne zaman gördün?
lütfen bahaneleri bırak ve bir şekilde git ,bul ,gör oğlunu. onu görmek için kaç para lazım olacak ki? sanki milyonlar lazım gibi konuşuyorsun. lütfen hatandan dön bir şekilde. ilerde hesabını vermekte zorlanırsın.
hanfendicim anlamakmı istemediniz yoksa ben mi anlatamadım başka problem mi var anlamadım
benim tabi ki en büyük derdim oğlum o aklımdan tabi ki bir an çıkmıyor
ama nedense hep içime attım
kimseyle paylaşmadım
en yakınlarımla bile paylaşmak istemedim hep içime attım
konu komşu çocuğumu bilir diye görmemezlik etmiyorum ben
daha bugün halasını aradım konuşmak istediğimi söyledim
bir sürü marezet uyduruyo
her ay halasını arayıp yardım istiyorum belki insafa gelir diye telefonda ona yalvarıyorum ama unutturmaya çalışıyolar
ama gidip görmedim
bunda hatalıyım biliyırum
Evet kızın için gerçekten üzüldüm.Rabbim bir masumun ahını bir masumdan çıkarmaz hiç böyle düşünmedim ama siz kendiniz düşünüyorsunz galiba oğlunuzun ahı sizden çıkar atalarımız ne güzel söylemiş alma mazlum ahını çıkar aheste aheste.....
bu arada ben hiç öyle düşünmedim canım o bana rabbimin emaneti nice şehit anaları var nice çocuklarının derdine derman arayan ana babalar var onların ne suçu var öyle değil mi
şimdi kesin hepiniz diyeceksiniz ki o allahın emaneti değil mi
o adama katlanamadım
evladım için bile olsa katlanamadım
evladımı da görmeye gidemedim tamam mı
bu güne kadar sorun paray dıda şimdi halasımı diyosunya ben halasını zaten arıyorum hep ama onunla konuşmama telefoda yani izin vermiyor
bugün gene aradım ama yine bana yardım etmeyi reddetti dedim gittim halası göstermedi demedim
yorum yapmama konusuna gelince ise sevinirim gerçekten
bi zahmet yorum yapmayın artık
bu arada ben hiç öyle düşünmedim canım o bana rabbimin emaneti nice şehit anaları var nice çocuklarının derdine derman arayan ana babalar var onların ne suçu var öyle değil mi
şimdi kesin hepiniz diyeceksiniz ki o allahın emaneti değil mi
o adama katlanamadım
evladım için bile olsa katlanamadım
evladımı da görmeye gidemedim tamam mı
bu güne kadar sorun paray dıda şimdi halasımı diyosunya ben halasını zaten arıyorum hep ama onunla konuşmama telefoda yani izin vermiyor
bugün gene aradım ama yine bana yardım etmeyi reddetti dedim gittim halası göstermedi demedim
yorum yapmama konusuna gelince ise sevinirim gerçekten
bi zahmet yorum yapmayın artık
yanlış anlamamışsın evet 2 çocum var
ilk çocuğu biz istedik2.sini allah biz beklemiyoken verdi
neyse
çalışma konusunda çocuklarım daha küçük çalışamam
ama onlar büyüdüğünde inşallah çalışıcam
evlenmeden şartmart koşmadım aklıma gelmedi
ama dediğinde haklısın bundan sonra direticem bakalım
çocuğumu görmek istiyorum dicem
bakalım ne olcek
Şimdi eski konularına baktım da konuştuğumuz şeyler cok anlamsız geldi bana. Ne söylersen söyle gözümüzde hicbir anlam ifade etmeyecek.
-Mutfağın icin yağdan etkilenmeyen seramik sececeğine 50 lira köşeye atsaydın her ay oğlunun yanına ucakla bile giderdin.....
-Her ay bir kumbaraya 5 lira atsaydın cocuğunu yılda bir kez görürdün.
-Ayrıca bu konuda bahsettiğin arkadaşların senin ikinci evliliğin olduğunu "patavatsız bir arkadaşın" yüzünden zaten duymuşlar sen neyin derdindesin?
Olan olmuş, sen düzenini kurmuş üzerine de iki cocuk yapmışsın. Simdi kocanı karşıma alıp sorsam der ki; "ben hicbir zaman ona oğlunu görme demedim".... Adım gibi eminim.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?