Şimdi okudum konuyu canım, anladım durumu. Güzel bişey tabi, güzel nuanslari var.. ama eğer sezeryana mecbur değilsen normal doğuma odaklanmalisin, benim ilk bebeğim normal doğdu, sanıldığı gibi zor değil ve dünyanın en eşsiz en büyüleyici ani bebeğini dünyaya getirme mücadelesi, her anne tatmali bu duyguyu.. doğumundan sonra anladım doğum sonrası depresyonun sebeplerini ve emzirmeye yaşanan terslikler için annenin kendinde yetersizlik hissetmesini. Bu durumu genelde sezeryanla anneleri yaşıyor. Çünkü hamileyken ve içinde bir bebek varken, dünyada aslında acil müdahale olarak geçen, ancak ülkemizde yüzde elli gibi çok yüksek ve keyfi bir boyuta ulaşan sezeryanla sonrasında bir anda bebek içinizde olmuyor ve onun çıkış anını anne hissedemediginden bir travma ortaya çıkıyor. Bir boşluk hissi kaçınılmaz oluyor.. aslında bebek için de aynı durum geçerli, o kendini bir anda bilmediği bir dünyada buluyor, doğumu yaşadığım için çok şanslı hissediyorum, her ne kadar epidural verin, sezeryanla olsun demissem de son anda iyi ki gücümü toplamış ve ikna olmuşum normal doğuma diyorum, ikinciyi de inşallah sezeryana gerek kalmaz diyerek beklemekteyim..