Bugun eşime yemek goturuyordum, kaldirimdan yavaş yavaş yürürken, bir şey attılar üstüme, isabet etmedi. Ama tam önümde patladı. Su idi büyük olasılıkla ama ödüm koptu, başladım ağlamaya. ( Benim yerime kadının biri bağırdı, iyi misin deyince zaten orda koptum) Büyük olasılıkla küçük çocuklar eşek şakası yaptı . Ama tabii kendimi, karnindakini hiç bir tehlikeye karşı korumayan,hedef tahtasi aciz bir varlık gibi hissettim.
tabii Hormonların etkisi de büyük ama yine de yürümeye devam ederken, acaba ahlaklı bir çocuk yetistirebilecek miyim, başkasına verebileceği zararı hesap edecek kadar düşünceli olmasını ogrrtebilecek miyim, diye düşünmeden edemedim.
Bugün başka bir grup üyesi daha şiddet içerikli bir olaya tanık olmuş. Çok üzücü.