- 7 Aralık 2017
- 4.030
- 9.253
- 158
- 38
Başarırsınız
BaşarırsınızNe zor ismis bu ya valla.Insallah basarabiliriz bebelerimle
Selam kızlar beni unuttunuz di mi :)) doğum iznine ayrıldığımdan beri buralarda yokum. 32. haftamda doğum iznine ayrılmak zorunda kaldım. 37’ye kadar beklemek istiyordum ama maalesef bebeğimiz erken doğmaya meraklı çıktı 30. haftada sancılarım başladı ve 32’de izne ayrılmış oldum.
Buradan itibaren size pozitif doğum hikayemi anlatacağım...(arada olumsuz şeyler yaşansa da sonu mutlu bitti çok şükür)
34. haftada bir anda gelen suyum ve sancım ile hastaneye gittik. 2 gece hastanede yattım. Akciğer geliştirici iğneler,kasılma azaltıcı ilaçlar,3 saatte bir nst takibi vs derken taburcu olduk. Her şey yolunda derken 2 gün sonra nefes daralması,halsizlik,ishal şikayeti ile tekrar hastaneye gittik. Bir sürü tahlil vs akciğer embolisi riski görüldü. D-dimer testim yüksek çıktı ve doğuma kadar kan sulandırıcı iğnesi vurulmam gerekti. Neyse dedik buna da şükür bebek sağlıklı. Hoopp bir baktık bebeğin suyu azalmış. Bir de benim hamilelikte çıkan şekerim... 35. haftadayız henüz. Tamam dedi doktorum sıkı takip. Ama 38’de seni doğuma almamız lazım. Suni sancı verip normal doğum deneyeceğiz olmazsa sezeryana da hazırlıklı ol.
2 hafta boyunca evden adımımı atmadım desem yeridir. Sürekli sancı,gece sık sık uyanmalar vs. Tabi bu sancılar canımı acıtmıyor geliyor,kasıyor gidiyor.
37. hafta kontrolümüze gittik,pazartesi günü. bir sonraki hafta salı gününe sözleştik doktorumla. 8 ekimde doğumu başlatacağız dedik. Doktorum 3-5 ekim’de şehir dışında olacağım onun dışında sorunumuz yok biraz dayan dedi. Biz de eşimle 3-5 ekimde yataktan kalkmayalım vs şakalar yaptık ve hastaneden ayrıldık.
2 gün geçti,çarşamba yani 2 ekim günü sabah namazımızı kıldık ve yattık. Tam uykuya dalacaktım ki yatağı bile ıslatacak şekilde suyum geldi. Normalde kendimizi hazırlamıştık hemen hastaneyr gitmeyeceğiz sancılar sıklaşana kadar bekleyeceğiz vs nerde... Apar topar doktorumu aradım ve hastaneye gittik. Hemen yatışım yapıldı. Sürekli nst takibim yapıldı. 08:30’dan itibaren dakikada 4 damla ile suni sancı almaya başladım. Kendi sancılarım da vardı ama doğumun o gün olması gerekiyordu çünkü hem suyum azalmıştı hem de yarından itibaren doktorumuz şehir dışında olacaktı:)
Öğlene kadar açılmam 2 cm’den fazla olmadı. Sancılarım sıkılaştı,suni sancıyı kestiler. Bebeğe destek olması adına serum takıldı. Bu arada yatmam yasaklandı çünkü bebişimiz aşağı inmemek için direniyordu. 11’den itibaren devamlı ayaktaydım. Sadece yorulduğumda pilates topuna oturuyordum.
Öğleden sonra 3 gibi açılmam 4 cm oldu,sancım var fakat bebek hala istediğimiz yerde değildi. Sürekli egzersiz yapmaya başladım. Ebeler devamlı odaya geldi gitti. Suni sancı 8 damlaya çıkarıldı. Çok uzun süre 4 cm’de kaldım.
16 civarı artık bebeğimizin kalp atışları sancı ile azalmaya başladı. Sancıdan sonra kordonun bir yerde sıkışabileceğini bunun da bebek için tehlikeli olduğunu kendimi sezeryana hazırlamam gerektiğini ama son ana kadar bekleyeceklerini söylediler. Ve sonra maceram başladı...
Suni sancı 12 damlaya çıkarıldı. Artık kasılmalarım artmıştı. Ebemiz muayene ile açılmamı 7 cm’e kadar çıkardı. Tabi sürekli ayakta durmanın ve açlığın etkisi ile çok yoruldum. Ne olur ne olmaz diye anestezi doktoru görmeye geldi. Sancılar artık çok fazlaydı. Geldiğinde derdin nefesler alıp ses çıkararak nefesimi vermemi söylediler.
17:00. sancım hala çok fazla açılmam 8 cm ama yeterli değil. Artık gücüm de kalmadı. Sancılarla beraber bebeğin kalp atışı iyice yavaşladı.
17:15. ebemin ve eşimin nefes al ver hadi yapacağız beraber demelerine cevap veremez duruma geldim. Nefes almaya gücüm kalmamıştı. Yatağa yatırıldım. Açılmam kontrol edildi ve 8,5 cm. Nefes alamadığım için oksijen takıldı. Bebeğin kalp atışları 60’lara kadar indi. Herkes telaş içindeydi. Doktorum son kez kontrole geldi,son kontrolüm hala aynıysa sezeryana alacağız dedi.
Ve boom! tam açılma. ama hala bebeğin kalp atışları yavaş. Açılman tam nefes al,doğuma gidiyoruz dediler ve ben o zaman tüm gücümle nefes alıp verdim. Bebeğime kavuşmama az kalmıştı.Hemen doğumhaneye aldılar. Kakam gelmiş gibi hissediyorum dedim. Evet dediler istediğimiz tam olarak bu.
17:20. Doğumhanedeyim. Sancın geldikçe ıkın diyorlar. Tüm gücümle kaka yapar gibi ıkınmaya başladım. 1,2,3,4 ve 5. ıkınmamda “yeter artık ıkınma üfle sadece” dediler.
17:24. Bebeğim artık kucağımdaydı. Tam 4 dakikada doğurmuşum :) Öncesini saymıyorum. Kucağıma aldığımda her şey bitti çünkü. Minicik elleri,titreyen dudağı,yumuşacık yanağı... Eşimle beraber o kadar çok ağlamışız ki her gün bir sürü doğuma giren ebeleri de ağlatmışız :))
Şimdi kuzum 4 günlük. Evimize getirdiği mis kokusu,huzuru her şeyiyle hayatımıza güzellik getirdi.
Biraz uzun oldu ama tüm zorluklara rağmen bebeğime kavuşmanın mutluluğunu sizinle paylaşmak istedim.❤
Yaa bende ağladım okurken tebrik ederim gözünüz aydinSelam kızlar beni unuttunuz di mi :)) doğum iznine ayrıldığımdan beri buralarda yokum. 32. haftamda doğum iznine ayrılmak zorunda kaldım. 37’ye kadar beklemek istiyordum ama maalesef bebeğimiz erken doğmaya meraklı çıktı 30. haftada sancılarım başladı ve 32’de izne ayrılmış oldum.
Buradan itibaren size pozitif doğum hikayemi anlatacağım...(arada olumsuz şeyler yaşansa da sonu mutlu bitti çok şükür)
34. haftada bir anda gelen suyum ve sancım ile hastaneye gittik. 2 gece hastanede yattım. Akciğer geliştirici iğneler,kasılma azaltıcı ilaçlar,3 saatte bir nst takibi vs derken taburcu olduk. Her şey yolunda derken 2 gün sonra nefes daralması,halsizlik,ishal şikayeti ile tekrar hastaneye gittik. Bir sürü tahlil vs akciğer embolisi riski görüldü. D-dimer testim yüksek çıktı ve doğuma kadar kan sulandırıcı iğnesi vurulmam gerekti. Neyse dedik buna da şükür bebek sağlıklı. Hoopp bir baktık bebeğin suyu azalmış. Bir de benim hamilelikte çıkan şekerim... 35. haftadayız henüz. Tamam dedi doktorum sıkı takip. Ama 38’de seni doğuma almamız lazım. Suni sancı verip normal doğum deneyeceğiz olmazsa sezeryana da hazırlıklı ol.
2 hafta boyunca evden adımımı atmadım desem yeridir. Sürekli sancı,gece sık sık uyanmalar vs. Tabi bu sancılar canımı acıtmıyor geliyor,kasıyor gidiyor.
37. hafta kontrolümüze gittik,pazartesi günü. bir sonraki hafta salı gününe sözleştik doktorumla. 8 ekimde doğumu başlatacağız dedik. Doktorum 3-5 ekim’de şehir dışında olacağım onun dışında sorunumuz yok biraz dayan dedi. Biz de eşimle 3-5 ekimde yataktan kalkmayalım vs şakalar yaptık ve hastaneden ayrıldık.
2 gün geçti,çarşamba yani 2 ekim günü sabah namazımızı kıldık ve yattık. Tam uykuya dalacaktım ki yatağı bile ıslatacak şekilde suyum geldi. Normalde kendimizi hazırlamıştık hemen hastaneyr gitmeyeceğiz sancılar sıklaşana kadar bekleyeceğiz vs nerde... Apar topar doktorumu aradım ve hastaneye gittik. Hemen yatışım yapıldı. Sürekli nst takibim yapıldı. 08:30’dan itibaren dakikada 4 damla ile suni sancı almaya başladım. Kendi sancılarım da vardı ama doğumun o gün olması gerekiyordu çünkü hem suyum azalmıştı hem de yarından itibaren doktorumuz şehir dışında olacaktı:)
Öğlene kadar açılmam 2 cm’den fazla olmadı. Sancılarım sıkılaştı,suni sancıyı kestiler. Bebeğe destek olması adına serum takıldı. Bu arada yatmam yasaklandı çünkü bebişimiz aşağı inmemek için direniyordu. 11’den itibaren devamlı ayaktaydım. Sadece yorulduğumda pilates topuna oturuyordum.
Öğleden sonra 3 gibi açılmam 4 cm oldu,sancım var fakat bebek hala istediğimiz yerde değildi. Sürekli egzersiz yapmaya başladım. Ebeler devamlı odaya geldi gitti. Suni sancı 8 damlaya çıkarıldı. Çok uzun süre 4 cm’de kaldım.
16 civarı artık bebeğimizin kalp atışları sancı ile azalmaya başladı. Sancıdan sonra kordonun bir yerde sıkışabileceğini bunun da bebek için tehlikeli olduğunu kendimi sezeryana hazırlamam gerektiğini ama son ana kadar bekleyeceklerini söylediler. Ve sonra maceram başladı...
Suni sancı 12 damlaya çıkarıldı. Artık kasılmalarım artmıştı. Ebemiz muayene ile açılmamı 7 cm’e kadar çıkardı. Tabi sürekli ayakta durmanın ve açlığın etkisi ile çok yoruldum. Ne olur ne olmaz diye anestezi doktoru görmeye geldi. Sancılar artık çok fazlaydı. Geldiğinde derdin nefesler alıp ses çıkararak nefesimi vermemi söylediler.
17:00. sancım hala çok fazla açılmam 8 cm ama yeterli değil. Artık gücüm de kalmadı. Sancılarla beraber bebeğin kalp atışı iyice yavaşladı.
17:15. ebemin ve eşimin nefes al ver hadi yapacağız beraber demelerine cevap veremez duruma geldim. Nefes almaya gücüm kalmamıştı. Yatağa yatırıldım. Açılmam kontrol edildi ve 8,5 cm. Nefes alamadığım için oksijen takıldı. Bebeğin kalp atışları 60’lara kadar indi. Herkes telaş içindeydi. Doktorum son kez kontrole geldi,son kontrolüm hala aynıysa sezeryana alacağız dedi.
Ve boom! tam açılma. ama hala bebeğin kalp atışları yavaş. Açılman tam nefes al,doğuma gidiyoruz dediler ve ben o zaman tüm gücümle nefes alıp verdim. Bebeğime kavuşmama az kalmıştı.Hemen doğumhaneye aldılar. Kakam gelmiş gibi hissediyorum dedim. Evet dediler istediğimiz tam olarak bu.
17:20. Doğumhanedeyim. Sancın geldikçe ıkın diyorlar. Tüm gücümle kaka yapar gibi ıkınmaya başladım. 1,2,3,4 ve 5. ıkınmamda “yeter artık ıkınma üfle sadece” dediler.
17:24. Bebeğim artık kucağımdaydı. Tam 4 dakikada doğurmuşum :) Öncesini saymıyorum. Kucağıma aldığımda her şey bitti çünkü. Minicik elleri,titreyen dudağı,yumuşacık yanağı... Eşimle beraber o kadar çok ağlamışız ki her gün bir sürü doğuma giren ebeleri de ağlatmışız :))
Şimdi kuzum 4 günlük. Evimize getirdiği mis kokusu,huzuru her şeyiyle hayatımıza güzellik getirdi.
Biraz uzun oldu ama tüm zorluklara rağmen bebeğime kavuşmanın mutluluğunu sizinle paylaşmak istedim.
Selam kızlar beni unuttunuz di mi :)) doğum iznine ayrıldığımdan beri buralarda yokum. 32. haftamda doğum iznine ayrılmak zorunda kaldım. 37’ye kadar beklemek istiyordum ama maalesef bebeğimiz erken doğmaya meraklı çıktı 30. haftada sancılarım başladı ve 32’de izne ayrılmış oldum.
Buradan itibaren size pozitif doğum hikayemi anlatacağım...(arada olumsuz şeyler yaşansa da sonu mutlu bitti çok şükür)
34. haftada bir anda gelen suyum ve sancım ile hastaneye gittik. 2 gece hastanede yattım. Akciğer geliştirici iğneler,kasılma azaltıcı ilaçlar,3 saatte bir nst takibi vs derken taburcu olduk. Her şey yolunda derken 2 gün sonra nefes daralması,halsizlik,ishal şikayeti ile tekrar hastaneye gittik. Bir sürü tahlil vs akciğer embolisi riski görüldü. D-dimer testim yüksek çıktı ve doğuma kadar kan sulandırıcı iğnesi vurulmam gerekti. Neyse dedik buna da şükür bebek sağlıklı. Hoopp bir baktık bebeğin suyu azalmış. Bir de benim hamilelikte çıkan şekerim... 35. haftadayız henüz. Tamam dedi doktorum sıkı takip. Ama 38’de seni doğuma almamız lazım. Suni sancı verip normal doğum deneyeceğiz olmazsa sezeryana da hazırlıklı ol.
2 hafta boyunca evden adımımı atmadım desem yeridir. Sürekli sancı,gece sık sık uyanmalar vs. Tabi bu sancılar canımı acıtmıyor geliyor,kasıyor gidiyor.
37. hafta kontrolümüze gittik,pazartesi günü. bir sonraki hafta salı gününe sözleştik doktorumla. 8 ekimde doğumu başlatacağız dedik. Doktorum 3-5 ekim’de şehir dışında olacağım onun dışında sorunumuz yok biraz dayan dedi. Biz de eşimle 3-5 ekimde yataktan kalkmayalım vs şakalar yaptık ve hastaneden ayrıldık.
2 gün geçti,çarşamba yani 2 ekim günü sabah namazımızı kıldık ve yattık. Tam uykuya dalacaktım ki yatağı bile ıslatacak şekilde suyum geldi. Normalde kendimizi hazırlamıştık hemen hastaneyr gitmeyeceğiz sancılar sıklaşana kadar bekleyeceğiz vs nerde... Apar topar doktorumu aradım ve hastaneye gittik. Hemen yatışım yapıldı. Sürekli nst takibim yapıldı. 08:30’dan itibaren dakikada 4 damla ile suni sancı almaya başladım. Kendi sancılarım da vardı ama doğumun o gün olması gerekiyordu çünkü hem suyum azalmıştı hem de yarından itibaren doktorumuz şehir dışında olacaktı:)
Öğlene kadar açılmam 2 cm’den fazla olmadı. Sancılarım sıkılaştı,suni sancıyı kestiler. Bebeğe destek olması adına serum takıldı. Bu arada yatmam yasaklandı çünkü bebişimiz aşağı inmemek için direniyordu. 11’den itibaren devamlı ayaktaydım. Sadece yorulduğumda pilates topuna oturuyordum.
Öğleden sonra 3 gibi açılmam 4 cm oldu,sancım var fakat bebek hala istediğimiz yerde değildi. Sürekli egzersiz yapmaya başladım. Ebeler devamlı odaya geldi gitti. Suni sancı 8 damlaya çıkarıldı. Çok uzun süre 4 cm’de kaldım.
16 civarı artık bebeğimizin kalp atışları sancı ile azalmaya başladı. Sancıdan sonra kordonun bir yerde sıkışabileceğini bunun da bebek için tehlikeli olduğunu kendimi sezeryana hazırlamam gerektiğini ama son ana kadar bekleyeceklerini söylediler. Ve sonra maceram başladı...
Suni sancı 12 damlaya çıkarıldı. Artık kasılmalarım artmıştı. Ebemiz muayene ile açılmamı 7 cm’e kadar çıkardı. Tabi sürekli ayakta durmanın ve açlığın etkisi ile çok yoruldum. Ne olur ne olmaz diye anestezi doktoru görmeye geldi. Sancılar artık çok fazlaydı. Geldiğinde derdin nefesler alıp ses çıkararak nefesimi vermemi söylediler.
17:00. sancım hala çok fazla açılmam 8 cm ama yeterli değil. Artık gücüm de kalmadı. Sancılarla beraber bebeğin kalp atışı iyice yavaşladı.
17:15. ebemin ve eşimin nefes al ver hadi yapacağız beraber demelerine cevap veremez duruma geldim. Nefes almaya gücüm kalmamıştı. Yatağa yatırıldım. Açılmam kontrol edildi ve 8,5 cm. Nefes alamadığım için oksijen takıldı. Bebeğin kalp atışları 60’lara kadar indi. Herkes telaş içindeydi. Doktorum son kez kontrole geldi,son kontrolüm hala aynıysa sezeryana alacağız dedi.
Ve boom! tam açılma. ama hala bebeğin kalp atışları yavaş. Açılman tam nefes al,doğuma gidiyoruz dediler ve ben o zaman tüm gücümle nefes alıp verdim. Bebeğime kavuşmama az kalmıştı.Hemen doğumhaneye aldılar. Kakam gelmiş gibi hissediyorum dedim. Evet dediler istediğimiz tam olarak bu.
17:20. Doğumhanedeyim. Sancın geldikçe ıkın diyorlar. Tüm gücümle kaka yapar gibi ıkınmaya başladım. 1,2,3,4 ve 5. ıkınmamda “yeter artık ıkınma üfle sadece” dediler.
17:24. Bebeğim artık kucağımdaydı. Tam 4 dakikada doğurmuşum :) Öncesini saymıyorum. Kucağıma aldığımda her şey bitti çünkü. Minicik elleri,titreyen dudağı,yumuşacık yanağı... Eşimle beraber o kadar çok ağlamışız ki her gün bir sürü doğuma giren ebeleri de ağlatmışız :))
Şimdi kuzum 4 günlük. Evimize getirdiği mis kokusu,huzuru her şeyiyle hayatımıza güzellik getirdi.
Biraz uzun oldu ama tüm zorluklara rağmen bebeğime kavuşmanın mutluluğunu sizinle paylaşmak istedim.❤
Istiyorum ki yavrum kucağımdan hiç inmek istemesin bencilce belki ama ben kalp kırmadan bebek öyle istedi deyimBen kendi yatak odamda yıkıyorum bebeğimi. Bence kendi kararını kendin vermelisin kv bakma o senin bebeğin. Kucağına aldığında anlıyacaksın ki onun birtek sana ihtiyacı var sadece seninle mutlu olucak o yüzden sen onun için herşeyin en iyisini bilirsin
Zaten gerçekten bebek odası daha sıcak bide elektriki isiticimda var sadece biraz anlayış gormeknistiyorm yanlışta yapsam olsun ilk bebeğin zamanla öğrenirsin denilsin ilk.bebegin gönlünce büyüt denilsin tabiki ihtiyaç duyduğumda soracam ama semde annesin artik evladi i dusunursun illaki.denilsin o öyle yapılmaz böyle bakılmaz öyle tutulmaz orda yıkanmaz buraya konulmaz bunları duymak istemiyorum acemice ama sevgi dolu buyusun zaten bi.kitapta okumuştum hiç bi çocuk benim.annem kötü ütü yapardı kotu yemek yapardı daginikti pisti vs demezmis sadece ilgi ve sevgiyi unutmazmis geri kalanlar zaten boşCanim petegin onunde yikiycam diye bahane et.. Banyoyu isitmak icin oncesinden birinin yikanmasi şart.. Petegin onune kuveti koyarim usumez deyiver.. Mantikli gelir
Sonları okuyunca başta ki zorluklari unuttum gitti.Selam kızlar beni unuttunuz di mi :)) doğum iznine ayrıldığımdan beri buralarda yokum. 32. haftamda doğum iznine ayrılmak zorunda kaldım. 37’ye kadar beklemek istiyordum ama maalesef bebeğimiz erken doğmaya meraklı çıktı 30. haftada sancılarım başladı ve 32’de izne ayrılmış oldum.
Buradan itibaren size pozitif doğum hikayemi anlatacağım...(arada olumsuz şeyler yaşansa da sonu mutlu bitti çok şükür)
34. haftada bir anda gelen suyum ve sancım ile hastaneye gittik. 2 gece hastanede yattım. Akciğer geliştirici iğneler,kasılma azaltıcı ilaçlar,3 saatte bir nst takibi vs derken taburcu olduk. Her şey yolunda derken 2 gün sonra nefes daralması,halsizlik,ishal şikayeti ile tekrar hastaneye gittik. Bir sürü tahlil vs akciğer embolisi riski görüldü. D-dimer testim yüksek çıktı ve doğuma kadar kan sulandırıcı iğnesi vurulmam gerekti. Neyse dedik buna da şükür bebek sağlıklı. Hoopp bir baktık bebeğin suyu azalmış. Bir de benim hamilelikte çıkan şekerim... 35. haftadayız henüz. Tamam dedi doktorum sıkı takip. Ama 38’de seni doğuma almamız lazım. Suni sancı verip normal doğum deneyeceğiz olmazsa sezeryana da hazırlıklı ol.
2 hafta boyunca evden adımımı atmadım desem yeridir. Sürekli sancı,gece sık sık uyanmalar vs. Tabi bu sancılar canımı acıtmıyor geliyor,kasıyor gidiyor.
37. hafta kontrolümüze gittik,pazartesi günü. bir sonraki hafta salı gününe sözleştik doktorumla. 8 ekimde doğumu başlatacağız dedik. Doktorum 3-5 ekim’de şehir dışında olacağım onun dışında sorunumuz yok biraz dayan dedi. Biz de eşimle 3-5 ekimde yataktan kalkmayalım vs şakalar yaptık ve hastaneden ayrıldık.
2 gün geçti,çarşamba yani 2 ekim günü sabah namazımızı kıldık ve yattık. Tam uykuya dalacaktım ki yatağı bile ıslatacak şekilde suyum geldi. Normalde kendimizi hazırlamıştık hemen hastaneyr gitmeyeceğiz sancılar sıklaşana kadar bekleyeceğiz vs nerde... Apar topar doktorumu aradım ve hastaneye gittik. Hemen yatışım yapıldı. Sürekli nst takibim yapıldı. 08:30’dan itibaren dakikada 4 damla ile suni sancı almaya başladım. Kendi sancılarım da vardı ama doğumun o gün olması gerekiyordu çünkü hem suyum azalmıştı hem de yarından itibaren doktorumuz şehir dışında olacaktı:)
Öğlene kadar açılmam 2 cm’den fazla olmadı. Sancılarım sıkılaştı,suni sancıyı kestiler. Bebeğe destek olması adına serum takıldı. Bu arada yatmam yasaklandı çünkü bebişimiz aşağı inmemek için direniyordu. 11’den itibaren devamlı ayaktaydım. Sadece yorulduğumda pilates topuna oturuyordum.
Öğleden sonra 3 gibi açılmam 4 cm oldu,sancım var fakat bebek hala istediğimiz yerde değildi. Sürekli egzersiz yapmaya başladım. Ebeler devamlı odaya geldi gitti. Suni sancı 8 damlaya çıkarıldı. Çok uzun süre 4 cm’de kaldım.
16 civarı artık bebeğimizin kalp atışları sancı ile azalmaya başladı. Sancıdan sonra kordonun bir yerde sıkışabileceğini bunun da bebek için tehlikeli olduğunu kendimi sezeryana hazırlamam gerektiğini ama son ana kadar bekleyeceklerini söylediler. Ve sonra maceram başladı...
Suni sancı 12 damlaya çıkarıldı. Artık kasılmalarım artmıştı. Ebemiz muayene ile açılmamı 7 cm’e kadar çıkardı. Tabi sürekli ayakta durmanın ve açlığın etkisi ile çok yoruldum. Ne olur ne olmaz diye anestezi doktoru görmeye geldi. Sancılar artık çok fazlaydı. Geldiğinde derdin nefesler alıp ses çıkararak nefesimi vermemi söylediler.
17:00. sancım hala çok fazla açılmam 8 cm ama yeterli değil. Artık gücüm de kalmadı. Sancılarla beraber bebeğin kalp atışı iyice yavaşladı.
17:15. ebemin ve eşimin nefes al ver hadi yapacağız beraber demelerine cevap veremez duruma geldim. Nefes almaya gücüm kalmamıştı. Yatağa yatırıldım. Açılmam kontrol edildi ve 8,5 cm. Nefes alamadığım için oksijen takıldı. Bebeğin kalp atışları 60’lara kadar indi. Herkes telaş içindeydi. Doktorum son kez kontrole geldi,son kontrolüm hala aynıysa sezeryana alacağız dedi.
Ve boom! tam açılma. ama hala bebeğin kalp atışları yavaş. Açılman tam nefes al,doğuma gidiyoruz dediler ve ben o zaman tüm gücümle nefes alıp verdim. Bebeğime kavuşmama az kalmıştı.Hemen doğumhaneye aldılar. Kakam gelmiş gibi hissediyorum dedim. Evet dediler istediğimiz tam olarak bu.
17:20. Doğumhanedeyim. Sancın geldikçe ıkın diyorlar. Tüm gücümle kaka yapar gibi ıkınmaya başladım. 1,2,3,4 ve 5. ıkınmamda “yeter artık ıkınma üfle sadece” dediler.
17:24. Bebeğim artık kucağımdaydı. Tam 4 dakikada doğurmuşum :) Öncesini saymıyorum. Kucağıma aldığımda her şey bitti çünkü. Minicik elleri,titreyen dudağı,yumuşacık yanağı... Eşimle beraber o kadar çok ağlamışız ki her gün bir sürü doğuma giren ebeleri de ağlatmışız :))
Şimdi kuzum 4 günlük. Evimize getirdiği mis kokusu,huzuru her şeyiyle hayatımıza güzellik getirdi.
Biraz uzun oldu ama tüm zorluklara rağmen bebeğime kavuşmanın mutluluğunu sizinle paylaşmak istedim.❤
İki doğumda spinal oldu ilkinde sekiz saat sürdü uyuşukluk. İkincisinde ameliyattan iki saat sonra hissetmeye başladım bikac saat sonra tamamen açıldım yürüttüler. 24 saat olduğuna eminmisin bana üç dört saat demişlerdi o kadar bile sürmediKızlar 10 ekimde nasipse 38 artı 5 de spinal sezaryan olucam. Spinalde ayak bacak hıssedılmıyormus. Acaba dogumdan kaç saat sonra yurudunuz yada bacakları hıssettınıx. Dr 24 saat dedi. Cok degıl mı. 24 saat yatakta mı yatcam. Benım ilkim epıdural Di. Çok rahattı... Ayak bacak hissediyordum ve 4 saat sonra yuruttuker hıc yatmadım. Hastane odasında oturdum dolandım.. Sızın spınsller nasıldı bilgi verir mısınıx
Ay onlarda her şeye karışmasın yaaa. Ben ya salonda ya da melegimin odasında yikicam . Hatta eğitimde özellikle tek başıma yıkama eğitimi istedim . Kimseye ihtiyacım olmasın diye.bebegimle ilgili her türlü kararı ben veririm belki birazını da babası verirBirde ben bebeğime sağlıkla kavuşursam insallah odasında banyosunu yaptırmak ıstiyorum kv izin vermiyor ille banyoda yıkacakmış oranın ısısı daha iyi olurmuş banyomda kocaman değil yani
Yaaa öyle heycanla aşkla okudum ki o üfleme noktasında resmen doğum yapar gibi ufluyodumSelam kızlar beni unuttunuz di mi :)) doğum iznine ayrıldığımdan beri buralarda yokum. 32. haftamda doğum iznine ayrılmak zorunda kaldım. 37’ye kadar beklemek istiyordum ama maalesef bebeğimiz erken doğmaya meraklı çıktı 30. haftada sancılarım başladı ve 32’de izne ayrılmış oldum.
Buradan itibaren size pozitif doğum hikayemi anlatacağım...(arada olumsuz şeyler yaşansa da sonu mutlu bitti çok şükür)
34. haftada bir anda gelen suyum ve sancım ile hastaneye gittik. 2 gece hastanede yattım. Akciğer geliştirici iğneler,kasılma azaltıcı ilaçlar,3 saatte bir nst takibi vs derken taburcu olduk. Her şey yolunda derken 2 gün sonra nefes daralması,halsizlik,ishal şikayeti ile tekrar hastaneye gittik. Bir sürü tahlil vs akciğer embolisi riski görüldü. D-dimer testim yüksek çıktı ve doğuma kadar kan sulandırıcı iğnesi vurulmam gerekti. Neyse dedik buna da şükür bebek sağlıklı. Hoopp bir baktık bebeğin suyu azalmış. Bir de benim hamilelikte çıkan şekerim... 35. haftadayız henüz. Tamam dedi doktorum sıkı takip. Ama 38’de seni doğuma almamız lazım. Suni sancı verip normal doğum deneyeceğiz olmazsa sezeryana da hazırlıklı ol.
2 hafta boyunca evden adımımı atmadım desem yeridir. Sürekli sancı,gece sık sık uyanmalar vs. Tabi bu sancılar canımı acıtmıyor geliyor,kasıyor gidiyor.
37. hafta kontrolümüze gittik,pazartesi günü. bir sonraki hafta salı gününe sözleştik doktorumla. 8 ekimde doğumu başlatacağız dedik. Doktorum 3-5 ekim’de şehir dışında olacağım onun dışında sorunumuz yok biraz dayan dedi. Biz de eşimle 3-5 ekimde yataktan kalkmayalım vs şakalar yaptık ve hastaneden ayrıldık.
2 gün geçti,çarşamba yani 2 ekim günü sabah namazımızı kıldık ve yattık. Tam uykuya dalacaktım ki yatağı bile ıslatacak şekilde suyum geldi. Normalde kendimizi hazırlamıştık hemen hastaneyr gitmeyeceğiz sancılar sıklaşana kadar bekleyeceğiz vs nerde... Apar topar doktorumu aradım ve hastaneye gittik. Hemen yatışım yapıldı. Sürekli nst takibim yapıldı. 08:30’dan itibaren dakikada 4 damla ile suni sancı almaya başladım. Kendi sancılarım da vardı ama doğumun o gün olması gerekiyordu çünkü hem suyum azalmıştı hem de yarından itibaren doktorumuz şehir dışında olacaktı:)
Öğlene kadar açılmam 2 cm’den fazla olmadı. Sancılarım sıkılaştı,suni sancıyı kestiler. Bebeğe destek olması adına serum takıldı. Bu arada yatmam yasaklandı çünkü bebişimiz aşağı inmemek için direniyordu. 11’den itibaren devamlı ayaktaydım. Sadece yorulduğumda pilates topuna oturuyordum.
Öğleden sonra 3 gibi açılmam 4 cm oldu,sancım var fakat bebek hala istediğimiz yerde değildi. Sürekli egzersiz yapmaya başladım. Ebeler devamlı odaya geldi gitti. Suni sancı 8 damlaya çıkarıldı. Çok uzun süre 4 cm’de kaldım.
16 civarı artık bebeğimizin kalp atışları sancı ile azalmaya başladı. Sancıdan sonra kordonun bir yerde sıkışabileceğini bunun da bebek için tehlikeli olduğunu kendimi sezeryana hazırlamam gerektiğini ama son ana kadar bekleyeceklerini söylediler. Ve sonra maceram başladı...
Suni sancı 12 damlaya çıkarıldı. Artık kasılmalarım artmıştı. Ebemiz muayene ile açılmamı 7 cm’e kadar çıkardı. Tabi sürekli ayakta durmanın ve açlığın etkisi ile çok yoruldum. Ne olur ne olmaz diye anestezi doktoru görmeye geldi. Sancılar artık çok fazlaydı. Geldiğinde derdin nefesler alıp ses çıkararak nefesimi vermemi söylediler.
17:00. sancım hala çok fazla açılmam 8 cm ama yeterli değil. Artık gücüm de kalmadı. Sancılarla beraber bebeğin kalp atışı iyice yavaşladı.
17:15. ebemin ve eşimin nefes al ver hadi yapacağız beraber demelerine cevap veremez duruma geldim. Nefes almaya gücüm kalmamıştı. Yatağa yatırıldım. Açılmam kontrol edildi ve 8,5 cm. Nefes alamadığım için oksijen takıldı. Bebeğin kalp atışları 60’lara kadar indi. Herkes telaş içindeydi. Doktorum son kez kontrole geldi,son kontrolüm hala aynıysa sezeryana alacağız dedi.
Ve boom! tam açılma. ama hala bebeğin kalp atışları yavaş. Açılman tam nefes al,doğuma gidiyoruz dediler ve ben o zaman tüm gücümle nefes alıp verdim. Bebeğime kavuşmama az kalmıştı.Hemen doğumhaneye aldılar. Kakam gelmiş gibi hissediyorum dedim. Evet dediler istediğimiz tam olarak bu.
17:20. Doğumhanedeyim. Sancın geldikçe ıkın diyorlar. Tüm gücümle kaka yapar gibi ıkınmaya başladım. 1,2,3,4 ve 5. ıkınmamda “yeter artık ıkınma üfle sadece” dediler.
17:24. Bebeğim artık kucağımdaydı. Tam 4 dakikada doğurmuşum :) Öncesini saymıyorum. Kucağıma aldığımda her şey bitti çünkü. Minicik elleri,titreyen dudağı,yumuşacık yanağı... Eşimle beraber o kadar çok ağlamışız ki her gün bir sürü doğuma giren ebeleri de ağlatmışız :))
Şimdi kuzum 4 günlük. Evimize getirdiği mis kokusu,huzuru her şeyiyle hayatımıza güzellik getirdi.
Biraz uzun oldu ama tüm zorluklara rağmen bebeğime kavuşmanın mutluluğunu sizinle paylaşmak istedim.❤
Hastanede ebeler gösterecekmiş nasıl yikayacagimi inşallah bende kendim halledeyimAy onlarda her şeye karışmasın yaaa. Ben ya salonda ya da melegimin odasında yikicam . Hatta eğitimde özellikle tek başıma yıkama eğitimi istedim . Kimseye ihtiyacım olmasın diye.bebegimle ilgili her türlü kararı ben veririm belki birazını da babası verirama başka kimseye söz düşmez
Yaaa öyle heycanla aşkla okudum ki o üfleme noktasında resmen doğum yapar gibi ufluyodumsaglikla sıhhatle büyüsün meleğiniz
gözün aydin :) Allah analı babalı büyütsün. doktorun ve sen aksiliklere rağmen pes ermemişsiniz cok şükür ki sağ saglim doğmuş, doğurmuşsun:)Selam kızlar beni unuttunuz di mi :)) doğum iznine ayrıldığımdan beri buralarda yokum. 32. haftamda doğum iznine ayrılmak zorunda kaldım. 37’ye kadar beklemek istiyordum ama maalesef bebeğimiz erken doğmaya meraklı çıktı 30. haftada sancılarım başladı ve 32’de izne ayrılmış oldum.
Buradan itibaren size pozitif doğum hikayemi anlatacağım...(arada olumsuz şeyler yaşansa da sonu mutlu bitti çok şükür)
34. haftada bir anda gelen suyum ve sancım ile hastaneye gittik. 2 gece hastanede yattım. Akciğer geliştirici iğneler,kasılma azaltıcı ilaçlar,3 saatte bir nst takibi vs derken taburcu olduk. Her şey yolunda derken 2 gün sonra nefes daralması,halsizlik,ishal şikayeti ile tekrar hastaneye gittik. Bir sürü tahlil vs akciğer embolisi riski görüldü. D-dimer testim yüksek çıktı ve doğuma kadar kan sulandırıcı iğnesi vurulmam gerekti. Neyse dedik buna da şükür bebek sağlıklı. Hoopp bir baktık bebeğin suyu azalmış. Bir de benim hamilelikte çıkan şekerim... 35. haftadayız henüz. Tamam dedi doktorum sıkı takip. Ama 38’de seni doğuma almamız lazım. Suni sancı verip normal doğum deneyeceğiz olmazsa sezeryana da hazırlıklı ol.
2 hafta boyunca evden adımımı atmadım desem yeridir. Sürekli sancı,gece sık sık uyanmalar vs. Tabi bu sancılar canımı acıtmıyor geliyor,kasıyor gidiyor.
37. hafta kontrolümüze gittik,pazartesi günü. bir sonraki hafta salı gününe sözleştik doktorumla. 8 ekimde doğumu başlatacağız dedik. Doktorum 3-5 ekim’de şehir dışında olacağım onun dışında sorunumuz yok biraz dayan dedi. Biz de eşimle 3-5 ekimde yataktan kalkmayalım vs şakalar yaptık ve hastaneden ayrıldık.
2 gün geçti,çarşamba yani 2 ekim günü sabah namazımızı kıldık ve yattık. Tam uykuya dalacaktım ki yatağı bile ıslatacak şekilde suyum geldi. Normalde kendimizi hazırlamıştık hemen hastaneyr gitmeyeceğiz sancılar sıklaşana kadar bekleyeceğiz vs nerde... Apar topar doktorumu aradım ve hastaneye gittik. Hemen yatışım yapıldı. Sürekli nst takibim yapıldı. 08:30’dan itibaren dakikada 4 damla ile suni sancı almaya başladım. Kendi sancılarım da vardı ama doğumun o gün olması gerekiyordu çünkü hem suyum azalmıştı hem de yarından itibaren doktorumuz şehir dışında olacaktı:)
Öğlene kadar açılmam 2 cm’den fazla olmadı. Sancılarım sıkılaştı,suni sancıyı kestiler. Bebeğe destek olması adına serum takıldı. Bu arada yatmam yasaklandı çünkü bebişimiz aşağı inmemek için direniyordu. 11’den itibaren devamlı ayaktaydım. Sadece yorulduğumda pilates topuna oturuyordum.
Öğleden sonra 3 gibi açılmam 4 cm oldu,sancım var fakat bebek hala istediğimiz yerde değildi. Sürekli egzersiz yapmaya başladım. Ebeler devamlı odaya geldi gitti. Suni sancı 8 damlaya çıkarıldı. Çok uzun süre 4 cm’de kaldım.
16 civarı artık bebeğimizin kalp atışları sancı ile azalmaya başladı. Sancıdan sonra kordonun bir yerde sıkışabileceğini bunun da bebek için tehlikeli olduğunu kendimi sezeryana hazırlamam gerektiğini ama son ana kadar bekleyeceklerini söylediler. Ve sonra maceram başladı...
Suni sancı 12 damlaya çıkarıldı. Artık kasılmalarım artmıştı. Ebemiz muayene ile açılmamı 7 cm’e kadar çıkardı. Tabi sürekli ayakta durmanın ve açlığın etkisi ile çok yoruldum. Ne olur ne olmaz diye anestezi doktoru görmeye geldi. Sancılar artık çok fazlaydı. Geldiğinde derdin nefesler alıp ses çıkararak nefesimi vermemi söylediler.
17:00. sancım hala çok fazla açılmam 8 cm ama yeterli değil. Artık gücüm de kalmadı. Sancılarla beraber bebeğin kalp atışı iyice yavaşladı.
17:15. ebemin ve eşimin nefes al ver hadi yapacağız beraber demelerine cevap veremez duruma geldim. Nefes almaya gücüm kalmamıştı. Yatağa yatırıldım. Açılmam kontrol edildi ve 8,5 cm. Nefes alamadığım için oksijen takıldı. Bebeğin kalp atışları 60’lara kadar indi. Herkes telaş içindeydi. Doktorum son kez kontrole geldi,son kontrolüm hala aynıysa sezeryana alacağız dedi.
Ve boom! tam açılma. ama hala bebeğin kalp atışları yavaş. Açılman tam nefes al,doğuma gidiyoruz dediler ve ben o zaman tüm gücümle nefes alıp verdim. Bebeğime kavuşmama az kalmıştı.Hemen doğumhaneye aldılar. Kakam gelmiş gibi hissediyorum dedim. Evet dediler istediğimiz tam olarak bu.
17:20. Doğumhanedeyim. Sancın geldikçe ıkın diyorlar. Tüm gücümle kaka yapar gibi ıkınmaya başladım. 1,2,3,4 ve 5. ıkınmamda “yeter artık ıkınma üfle sadece” dediler.
17:24. Bebeğim artık kucağımdaydı. Tam 4 dakikada doğurmuşum :) Öncesini saymıyorum. Kucağıma aldığımda her şey bitti çünkü. Minicik elleri,titreyen dudağı,yumuşacık yanağı... Eşimle beraber o kadar çok ağlamışız ki her gün bir sürü doğuma giren ebeleri de ağlatmışız :))
Şimdi kuzum 4 günlük. Evimize getirdiği mis kokusu,huzuru her şeyiyle hayatımıza güzellik getirdi.
Biraz uzun oldu ama tüm zorluklara rağmen bebeğime kavuşmanın mutluluğunu sizinle paylaşmak istedim.❤
24 saat mi? Yok canım ya. Doğumdan 1 saat sonra bacaklarımı hissetmeye başladım. Sabah dogum yaptim ikindi vakti yürüttüler. 24 saat imkansiz bence.Kızlar 10 ekimde nasipse 38 artı 5 de spinal sezaryan olucam. Spinalde ayak bacak hıssedılmıyormus. Acaba dogumdan kaç saat sonra yurudunuz yada bacakları hıssettınıx. Dr 24 saat dedi. Cok degıl mı. 24 saat yatakta mı yatcam. Benım ilkim epıdural Di. Çok rahattı... Ayak bacak hissediyordum ve 4 saat sonra yuruttuker hıc yatmadım. Hastane odasında oturdum dolandım.. Sızın spınsller nasıldı bilgi verir mısınıx
Dogru canım. Cuma gunu kontrole gittim. Bebegim o gün 36+2 haftalıkdi doktorum artik bütün gelisimini tamamladı. Dogsada bir sıkıntı olmayacak dedi.Eki Görüntüle 2542845 kızlar bu doğrumu acaba ya çünkü bugünde bebekte hareket çok az yarını bekliyorum randevum var diye
Gözünüz aydın. Sağlıkla büyüsünSelam kızlar beni unuttunuz di mi :)) doğum iznine ayrıldığımdan beri buralarda yokum. 32. haftamda doğum iznine ayrılmak zorunda kaldım. 37’ye kadar beklemek istiyordum ama maalesef bebeğimiz erken doğmaya meraklı çıktı 30. haftada sancılarım başladı ve 32’de izne ayrılmış oldum.
Buradan itibaren size pozitif doğum hikayemi anlatacağım...(arada olumsuz şeyler yaşansa da sonu mutlu bitti çok şükür)
34. haftada bir anda gelen suyum ve sancım ile hastaneye gittik. 2 gece hastanede yattım. Akciğer geliştirici iğneler,kasılma azaltıcı ilaçlar,3 saatte bir nst takibi vs derken taburcu olduk. Her şey yolunda derken 2 gün sonra nefes daralması,halsizlik,ishal şikayeti ile tekrar hastaneye gittik. Bir sürü tahlil vs akciğer embolisi riski görüldü. D-dimer testim yüksek çıktı ve doğuma kadar kan sulandırıcı iğnesi vurulmam gerekti. Neyse dedik buna da şükür bebek sağlıklı. Hoopp bir baktık bebeğin suyu azalmış. Bir de benim hamilelikte çıkan şekerim... 35. haftadayız henüz. Tamam dedi doktorum sıkı takip. Ama 38’de seni doğuma almamız lazım. Suni sancı verip normal doğum deneyeceğiz olmazsa sezeryana da hazırlıklı ol.
2 hafta boyunca evden adımımı atmadım desem yeridir. Sürekli sancı,gece sık sık uyanmalar vs. Tabi bu sancılar canımı acıtmıyor geliyor,kasıyor gidiyor.
37. hafta kontrolümüze gittik,pazartesi günü. bir sonraki hafta salı gününe sözleştik doktorumla. 8 ekimde doğumu başlatacağız dedik. Doktorum 3-5 ekim’de şehir dışında olacağım onun dışında sorunumuz yok biraz dayan dedi. Biz de eşimle 3-5 ekimde yataktan kalkmayalım vs şakalar yaptık ve hastaneden ayrıldık.
2 gün geçti,çarşamba yani 2 ekim günü sabah namazımızı kıldık ve yattık. Tam uykuya dalacaktım ki yatağı bile ıslatacak şekilde suyum geldi. Normalde kendimizi hazırlamıştık hemen hastaneyr gitmeyeceğiz sancılar sıklaşana kadar bekleyeceğiz vs nerde... Apar topar doktorumu aradım ve hastaneye gittik. Hemen yatışım yapıldı. Sürekli nst takibim yapıldı. 08:30’dan itibaren dakikada 4 damla ile suni sancı almaya başladım. Kendi sancılarım da vardı ama doğumun o gün olması gerekiyordu çünkü hem suyum azalmıştı hem de yarından itibaren doktorumuz şehir dışında olacaktı:)
Öğlene kadar açılmam 2 cm’den fazla olmadı. Sancılarım sıkılaştı,suni sancıyı kestiler. Bebeğe destek olması adına serum takıldı. Bu arada yatmam yasaklandı çünkü bebişimiz aşağı inmemek için direniyordu. 11’den itibaren devamlı ayaktaydım. Sadece yorulduğumda pilates topuna oturuyordum.
Öğleden sonra 3 gibi açılmam 4 cm oldu,sancım var fakat bebek hala istediğimiz yerde değildi. Sürekli egzersiz yapmaya başladım. Ebeler devamlı odaya geldi gitti. Suni sancı 8 damlaya çıkarıldı. Çok uzun süre 4 cm’de kaldım.
16 civarı artık bebeğimizin kalp atışları sancı ile azalmaya başladı. Sancıdan sonra kordonun bir yerde sıkışabileceğini bunun da bebek için tehlikeli olduğunu kendimi sezeryana hazırlamam gerektiğini ama son ana kadar bekleyeceklerini söylediler. Ve sonra maceram başladı...
Suni sancı 12 damlaya çıkarıldı. Artık kasılmalarım artmıştı. Ebemiz muayene ile açılmamı 7 cm’e kadar çıkardı. Tabi sürekli ayakta durmanın ve açlığın etkisi ile çok yoruldum. Ne olur ne olmaz diye anestezi doktoru görmeye geldi. Sancılar artık çok fazlaydı. Geldiğinde derdin nefesler alıp ses çıkararak nefesimi vermemi söylediler.
17:00. sancım hala çok fazla açılmam 8 cm ama yeterli değil. Artık gücüm de kalmadı. Sancılarla beraber bebeğin kalp atışı iyice yavaşladı.
17:15. ebemin ve eşimin nefes al ver hadi yapacağız beraber demelerine cevap veremez duruma geldim. Nefes almaya gücüm kalmamıştı. Yatağa yatırıldım. Açılmam kontrol edildi ve 8,5 cm. Nefes alamadığım için oksijen takıldı. Bebeğin kalp atışları 60’lara kadar indi. Herkes telaş içindeydi. Doktorum son kez kontrole geldi,son kontrolüm hala aynıysa sezeryana alacağız dedi.
Ve boom! tam açılma. ama hala bebeğin kalp atışları yavaş. Açılman tam nefes al,doğuma gidiyoruz dediler ve ben o zaman tüm gücümle nefes alıp verdim. Bebeğime kavuşmama az kalmıştı.Hemen doğumhaneye aldılar. Kakam gelmiş gibi hissediyorum dedim. Evet dediler istediğimiz tam olarak bu.
17:20. Doğumhanedeyim. Sancın geldikçe ıkın diyorlar. Tüm gücümle kaka yapar gibi ıkınmaya başladım. 1,2,3,4 ve 5. ıkınmamda “yeter artık ıkınma üfle sadece” dediler.
17:24. Bebeğim artık kucağımdaydı. Tam 4 dakikada doğurmuşum :) Öncesini saymıyorum. Kucağıma aldığımda her şey bitti çünkü. Minicik elleri,titreyen dudağı,yumuşacık yanağı... Eşimle beraber o kadar çok ağlamışız ki her gün bir sürü doğuma giren ebeleri de ağlatmışız :))
Şimdi kuzum 4 günlük. Evimize getirdiği mis kokusu,huzuru her şeyiyle hayatımıza güzellik getirdi.
Biraz uzun oldu ama tüm zorluklara rağmen bebeğime kavuşmanın mutluluğunu sizinle paylaşmak istedim.❤
Canım o kadar yalnız bırakmazlar ama yine de sinirlenirsem sonra geri dönüp yardım istemiyimHastanede ebeler gösterecekmiş nasıl yikayacagimi inşallah bende kendim halledeyim
Sen de olmamış olayları kafanda kurup kurup, kendi kendine kavga edip boş yere sinir oluyor musun? Bu aralar yani tam bir psikopat gibi ebesinden, hemşiresine, annemden, kayınvalideme olmamış olaylara sinir olup kendimi dolduruyorumCanım o kadar yalnız bırakmazlar ama yine de sinirlenirsem sonra geri dönüp yardım istemiyimaçıkçası şu aralar acayip gerginim lohusalıkta nasıl olucam
O da bişey mi resmen biri gerçekten kizilacak bişey yapsa da gönül rahatlığıyla kızsamSen de olmamış olayları kafanda kurup kurup, kendi kendine kavga edip boş yere sinir oluyor musun? Bu aralar yani tam bir psikopat gibi ebesinden, hemşiresine, annemden, kayınvalideme olmamış olaylara sinir olup kendimi dolduruyorumsıkıntıdan heralde. Ben alışık değilim bu kadar evde durmaya. İki buçuk ay oldu izne ayrılalı işi özledim, açıp mailleri okuyorum. Kendimi zor tutuyorum bazen cevap yazmamak İçin
Neyse az kaldı. Deriiiiiin bir nefes alıyoruz ve suçsuz insanlara boşuna sarmıyoruz, kalp kırmıyoruzO da bişey mi resmen biri gerçekten kizilacak bişey yapsa da gönül rahatlığıyla kızsaminanılmaz bi ruh halindeyim ben ki sesini bile yükselmeyen anlayışlı sakın insan ne hale geldim valla gülüyorum şimdi ama kendimi de farkındayım engel olamıyorum
Valla 2 yıllık evliliği geride bıraktım eşimle aramızda bir kere tartışma bile çıkmadı ne o ne ben sesimizi yukseltmedik hiç gerilmedik. Şuan görevde geldiğinde şok olucakNeyse az kaldı. Deriiiiiin bir nefes alıyoruz ve suçsuz insanlara boşuna sarmıyoruz, kalp kırmıyoruz
Selam kızlar beni unuttunuz di mi :)) doğum iznine ayrıldığımdan beri buralarda yokum. 32. haftamda doğum iznine ayrılmak zorunda kaldım. 37’ye kadar beklemek istiyordum ama maalesef bebeğimiz erken doğmaya meraklı çıktı 30. haftada sancılarım başladı ve 32’de izne ayrılmış oldum.
Buradan itibaren size pozitif doğum hikayemi anlatacağım...(arada olumsuz şeyler yaşansa da sonu mutlu bitti çok şükür)
34. haftada bir anda gelen suyum ve sancım ile hastaneye gittik. 2 gece hastanede yattım. Akciğer geliştirici iğneler,kasılma azaltıcı ilaçlar,3 saatte bir nst takibi vs derken taburcu olduk. Her şey yolunda derken 2 gün sonra nefes daralması,halsizlik,ishal şikayeti ile tekrar hastaneye gittik. Bir sürü tahlil vs akciğer embolisi riski görüldü. D-dimer testim yüksek çıktı ve doğuma kadar kan sulandırıcı iğnesi vurulmam gerekti. Neyse dedik buna da şükür bebek sağlıklı. Hoopp bir baktık bebeğin suyu azalmış. Bir de benim hamilelikte çıkan şekerim... 35. haftadayız henüz. Tamam dedi doktorum sıkı takip. Ama 38’de seni doğuma almamız lazım. Suni sancı verip normal doğum deneyeceğiz olmazsa sezeryana da hazırlıklı ol.
2 hafta boyunca evden adımımı atmadım desem yeridir. Sürekli sancı,gece sık sık uyanmalar vs. Tabi bu sancılar canımı acıtmıyor geliyor,kasıyor gidiyor.
37. hafta kontrolümüze gittik,pazartesi günü. bir sonraki hafta salı gününe sözleştik doktorumla. 8 ekimde doğumu başlatacağız dedik. Doktorum 3-5 ekim’de şehir dışında olacağım onun dışında sorunumuz yok biraz dayan dedi. Biz de eşimle 3-5 ekimde yataktan kalkmayalım vs şakalar yaptık ve hastaneden ayrıldık.
2 gün geçti,çarşamba yani 2 ekim günü sabah namazımızı kıldık ve yattık. Tam uykuya dalacaktım ki yatağı bile ıslatacak şekilde suyum geldi. Normalde kendimizi hazırlamıştık hemen hastaneyr gitmeyeceğiz sancılar sıklaşana kadar bekleyeceğiz vs nerde... Apar topar doktorumu aradım ve hastaneye gittik. Hemen yatışım yapıldı. Sürekli nst takibim yapıldı. 08:30’dan itibaren dakikada 4 damla ile suni sancı almaya başladım. Kendi sancılarım da vardı ama doğumun o gün olması gerekiyordu çünkü hem suyum azalmıştı hem de yarından itibaren doktorumuz şehir dışında olacaktı:)
Öğlene kadar açılmam 2 cm’den fazla olmadı. Sancılarım sıkılaştı,suni sancıyı kestiler. Bebeğe destek olması adına serum takıldı. Bu arada yatmam yasaklandı çünkü bebişimiz aşağı inmemek için direniyordu. 11’den itibaren devamlı ayaktaydım. Sadece yorulduğumda pilates topuna oturuyordum.
Öğleden sonra 3 gibi açılmam 4 cm oldu,sancım var fakat bebek hala istediğimiz yerde değildi. Sürekli egzersiz yapmaya başladım. Ebeler devamlı odaya geldi gitti. Suni sancı 8 damlaya çıkarıldı. Çok uzun süre 4 cm’de kaldım.
16 civarı artık bebeğimizin kalp atışları sancı ile azalmaya başladı. Sancıdan sonra kordonun bir yerde sıkışabileceğini bunun da bebek için tehlikeli olduğunu kendimi sezeryana hazırlamam gerektiğini ama son ana kadar bekleyeceklerini söylediler. Ve sonra maceram başladı...
Suni sancı 12 damlaya çıkarıldı. Artık kasılmalarım artmıştı. Ebemiz muayene ile açılmamı 7 cm’e kadar çıkardı. Tabi sürekli ayakta durmanın ve açlığın etkisi ile çok yoruldum. Ne olur ne olmaz diye anestezi doktoru görmeye geldi. Sancılar artık çok fazlaydı. Geldiğinde derdin nefesler alıp ses çıkararak nefesimi vermemi söylediler.
17:00. sancım hala çok fazla açılmam 8 cm ama yeterli değil. Artık gücüm de kalmadı. Sancılarla beraber bebeğin kalp atışı iyice yavaşladı.
17:15. ebemin ve eşimin nefes al ver hadi yapacağız beraber demelerine cevap veremez duruma geldim. Nefes almaya gücüm kalmamıştı. Yatağa yatırıldım. Açılmam kontrol edildi ve 8,5 cm. Nefes alamadığım için oksijen takıldı. Bebeğin kalp atışları 60’lara kadar indi. Herkes telaş içindeydi. Doktorum son kez kontrole geldi,son kontrolüm hala aynıysa sezeryana alacağız dedi.
Ve boom! tam açılma. ama hala bebeğin kalp atışları yavaş. Açılman tam nefes al,doğuma gidiyoruz dediler ve ben o zaman tüm gücümle nefes alıp verdim. Bebeğime kavuşmama az kalmıştı.Hemen doğumhaneye aldılar. Kakam gelmiş gibi hissediyorum dedim. Evet dediler istediğimiz tam olarak bu.
17:20. Doğumhanedeyim. Sancın geldikçe ıkın diyorlar. Tüm gücümle kaka yapar gibi ıkınmaya başladım. 1,2,3,4 ve 5. ıkınmamda “yeter artık ıkınma üfle sadece” dediler.
17:24. Bebeğim artık kucağımdaydı. Tam 4 dakikada doğurmuşum :) Öncesini saymıyorum. Kucağıma aldığımda her şey bitti çünkü. Minicik elleri,titreyen dudağı,yumuşacık yanağı... Eşimle beraber o kadar çok ağlamışız ki her gün bir sürü doğuma giren ebeleri de ağlatmışız :))
Şimdi kuzum 4 günlük. Evimize getirdiği mis kokusu,huzuru her şeyiyle hayatımıza güzellik getirdi.
Biraz uzun oldu ama tüm zorluklara rağmen bebeğime kavuşmanın mutluluğunu sizinle paylaşmak istedim.❤
Sürekli emzir o zaman direk sürekli seni isteyecekIstiyorum ki yavrum kucağımdan hiç inmek istemesin bencilce belki ama ben kalp kırmadan bebek öyle istedi deyim
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?