Ben de elimden gelse eve girecekleri dusa falan sokasim varsonra da maske takip oyle bebegin yanina gelseler tamam belki biz fazla hassasiz ama haksiz miyiz simdi. Yok ya fazla hassas degiliz tam olmasi gereken kivam
Valla keyfinizi bozmayın annemler kananamlar herkes burda. Hıcbırseye elimi sürmüyom yıyom içiyom yatıyom. Ah vah agrım var sancım var modundayım.. Sabah 10 da kalkıyorum. Sadece oğluşlarımla ilgileniyorum. Şimdi herseyı 2 dünür yapıyor, umrumda da degıl. Herkes gıdınce bır temızlıkcı ye bakar.. Gram iş yapmıyorum.. Zaten doğumdan sonra da fazla kalsalar ıyı olur. Ama maymun gözunu actı 2 lohusalıgımda ben hizmet ettim. Şimdi kayınpederın olması da ıyı, kocası var dıye mecburen yemeklerini yapıyor. Doğumdan sonrada odamdan cıkmayı dusunmuyorum..evde hıcbırsey yapmadan oturmak yatmak ne guzelmiş... Eşim zaten 9 ay yalnızdık bak keyfine ıkı kadında 2 torununa da baksın artık dıyor. Benım annemle kaynanam bıle saskın aaa senın bu hamılelık zormuş yavrum.. Icımden he anca 2 kere dogırunca numara yapmayı öğrendim dedim içimden....1.de manyak gıbı hastaneden gelince kahvaltı hazırlayıp aksama gelen misafirleri de ben ahırlamıstım. Anamla kaynanam el gıbı oturmus tu şimdi çalışsınlar Kendı anneme bıle acımıyorum hakwetulerKesinlikle katılıyorum ama hiç anlayış yok sıfır. Herkes benden asabi. Hadi benim sebebim var hormonlar. Kimse de demiyo ki bu hamile surda kalmış 3 5 günü de idare edelim..
Mutsuzum.
Ben de elimden gelse eve girecekleri dusa falan sokasim varsonra da maske takip oyle bebegin yanina gelseler tamam belki biz fazla hassasiz ama haksiz miyiz simdi. Yok ya fazla hassas degiliz tam olmasi gereken kivam
Valla keyfinizi bozmayın annemler kananamlar herkes burda. Hıcbırseye elimi sürmüyom yıyom içiyom yatıyom. Ah vah agrım var sancım var modundayım.. Sabah 10 da kalkıyorum. Sadece oğluşlarımla ilgileniyorum. Şimdi herseyı 2 dünür yapıyor, umrumda da degıl. Herkes gıdınce bır temızlıkcı ye bakar.. Gram iş yapmıyorum.. Zaten doğumdan sonra da fazla kalsalar ıyı olur. Ama maymun gözunu actı 2 lohusalıgımda ben hizmet ettim. Şimdi kayınpederın olması da ıyı, kocası var dıye mecburen yemeklerini yapıyor. Doğumdan sonrada odamdan cıkmayı dusunmuyorum..evde hıcbırsey yapmadan oturmak yatmak ne guzelmiş... Eşim zaten 9 ay yalnızdık bak keyfine ıkı kadında 2 torununa da baksın artık dıyor. Benım annemle kaynanam bıle saskın aaa senın bu hamılelık zormuş yavrum.. Icımden he anca 2 kere dogırunca numara yapmayı öğrendim dedim içimden....1.de manyak gıbı hastaneden gelince kahvaltı hazırlayıp aksama gelen misafirleri de ben ahırlamıstım. Anamla kaynanam el gıbı oturmus tu şimdi çalışsınlar Kendı anneme bıle acımıyorum hakwetuler
Ya ben kendi yeğenimi kucağıma alamadım çok küçük ya yeni doğdu sonra alırım ben falan dedim. Ablam ya al saçmalama yabancı mısın sen dedi, yok dedim bu aşırı minik ya kıyamam uzaktan beşiğe bakıp sevdim.
Hassas olmak lazım yani şu zamanda da bana gönül koyan olursa kendi bilir benim de işime gelir, herkes nasıl davranması gerektiğini bilsin.
Bebek sevmeye gelmek diye bir şey var zaten,ben herkese "hemen işe başlayacağım mecbur,yorgunluğumu bile atamadan ilk zamanlar dinlendim dinlendim" diyorum. Amaaaaa yine de göreceğiz evde ki hengameyi
Çocuğu alır içeri kaçarım emzircmm müsaadenizle derim
Emzirmek de ayri dusunduruyor beni. Kimsenin yaninda emzirebilecegimi dusunmuyorum. Her seferinde de milleti odadan cikarmak falan. Cidden dusundukce gerilecek o kadar sey var ki
Al çocuğu yatak odasına git. Müsaadenizle dersin, oraya da gelecek değiller herhalde kapını da kapat.
Çok çok güzel yazmışsın bizle paylaştığın için teşekkür ederiz:) kapı süsünden hatırladığım ismi Afra Gökçe olcaktı, adıyla sağlıkla yaşasın inşallah hoşgeldiSelam kızlar beni unuttunuz di mi :)) doğum iznine ayrıldığımdan beri buralarda yokum. 32. haftamda doğum iznine ayrılmak zorunda kaldım. 37’ye kadar beklemek istiyordum ama maalesef bebeğimiz erken doğmaya meraklı çıktı 30. haftada sancılarım başladı ve 32’de izne ayrılmış oldum.
Buradan itibaren size pozitif doğum hikayemi anlatacağım...(arada olumsuz şeyler yaşansa da sonu mutlu bitti çok şükür)
34. haftada bir anda gelen suyum ve sancım ile hastaneye gittik. 2 gece hastanede yattım. Akciğer geliştirici iğneler,kasılma azaltıcı ilaçlar,3 saatte bir nst takibi vs derken taburcu olduk. Her şey yolunda derken 2 gün sonra nefes daralması,halsizlik,ishal şikayeti ile tekrar hastaneye gittik. Bir sürü tahlil vs akciğer embolisi riski görüldü. D-dimer testim yüksek çıktı ve doğuma kadar kan sulandırıcı iğnesi vurulmam gerekti. Neyse dedik buna da şükür bebek sağlıklı. Hoopp bir baktık bebeğin suyu azalmış. Bir de benim hamilelikte çıkan şekerim... 35. haftadayız henüz. Tamam dedi doktorum sıkı takip. Ama 38’de seni doğuma almamız lazım. Suni sancı verip normal doğum deneyeceğiz olmazsa sezeryana da hazırlıklı ol.
2 hafta boyunca evden adımımı atmadım desem yeridir. Sürekli sancı,gece sık sık uyanmalar vs. Tabi bu sancılar canımı acıtmıyor geliyor,kasıyor gidiyor.
37. hafta kontrolümüze gittik,pazartesi günü. bir sonraki hafta salı gününe sözleştik doktorumla. 8 ekimde doğumu başlatacağız dedik. Doktorum 3-5 ekim’de şehir dışında olacağım onun dışında sorunumuz yok biraz dayan dedi. Biz de eşimle 3-5 ekimde yataktan kalkmayalım vs şakalar yaptık ve hastaneden ayrıldık.
2 gün geçti,çarşamba yani 2 ekim günü sabah namazımızı kıldık ve yattık. Tam uykuya dalacaktım ki yatağı bile ıslatacak şekilde suyum geldi. Normalde kendimizi hazırlamıştık hemen hastaneyr gitmeyeceğiz sancılar sıklaşana kadar bekleyeceğiz vs nerde... Apar topar doktorumu aradım ve hastaneye gittik. Hemen yatışım yapıldı. Sürekli nst takibim yapıldı. 08:30’dan itibaren dakikada 4 damla ile suni sancı almaya başladım. Kendi sancılarım da vardı ama doğumun o gün olması gerekiyordu çünkü hem suyum azalmıştı hem de yarından itibaren doktorumuz şehir dışında olacaktı:)
Öğlene kadar açılmam 2 cm’den fazla olmadı. Sancılarım sıkılaştı,suni sancıyı kestiler. Bebeğe destek olması adına serum takıldı. Bu arada yatmam yasaklandı çünkü bebişimiz aşağı inmemek için direniyordu. 11’den itibaren devamlı ayaktaydım. Sadece yorulduğumda pilates topuna oturuyordum.
Öğleden sonra 3 gibi açılmam 4 cm oldu,sancım var fakat bebek hala istediğimiz yerde değildi. Sürekli egzersiz yapmaya başladım. Ebeler devamlı odaya geldi gitti. Suni sancı 8 damlaya çıkarıldı. Çok uzun süre 4 cm’de kaldım.
16 civarı artık bebeğimizin kalp atışları sancı ile azalmaya başladı. Sancıdan sonra kordonun bir yerde sıkışabileceğini bunun da bebek için tehlikeli olduğunu kendimi sezeryana hazırlamam gerektiğini ama son ana kadar bekleyeceklerini söylediler. Ve sonra maceram başladı...
Suni sancı 12 damlaya çıkarıldı. Artık kasılmalarım artmıştı. Ebemiz muayene ile açılmamı 7 cm’e kadar çıkardı. Tabi sürekli ayakta durmanın ve açlığın etkisi ile çok yoruldum. Ne olur ne olmaz diye anestezi doktoru görmeye geldi. Sancılar artık çok fazlaydı. Geldiğinde derdin nefesler alıp ses çıkararak nefesimi vermemi söylediler.
17:00. sancım hala çok fazla açılmam 8 cm ama yeterli değil. Artık gücüm de kalmadı. Sancılarla beraber bebeğin kalp atışı iyice yavaşladı.
17:15. ebemin ve eşimin nefes al ver hadi yapacağız beraber demelerine cevap veremez duruma geldim. Nefes almaya gücüm kalmamıştı. Yatağa yatırıldım. Açılmam kontrol edildi ve 8,5 cm. Nefes alamadığım için oksijen takıldı. Bebeğin kalp atışları 60’lara kadar indi. Herkes telaş içindeydi. Doktorum son kez kontrole geldi,son kontrolüm hala aynıysa sezeryana alacağız dedi.
Ve boom! tam açılma. ama hala bebeğin kalp atışları yavaş. Açılman tam nefes al,doğuma gidiyoruz dediler ve ben o zaman tüm gücümle nefes alıp verdim. Bebeğime kavuşmama az kalmıştı.Hemen doğumhaneye aldılar. Kakam gelmiş gibi hissediyorum dedim. Evet dediler istediğimiz tam olarak bu.
17:20. Doğumhanedeyim. Sancın geldikçe ıkın diyorlar. Tüm gücümle kaka yapar gibi ıkınmaya başladım. 1,2,3,4 ve 5. ıkınmamda “yeter artık ıkınma üfle sadece” dediler.
17:24. Bebeğim artık kucağımdaydı. Tam 4 dakikada doğurmuşum :) Öncesini saymıyorum. Kucağıma aldığımda her şey bitti çünkü. Minicik elleri,titreyen dudağı,yumuşacık yanağı... Eşimle beraber o kadar çok ağlamışız ki her gün bir sürü doğuma giren ebeleri de ağlatmışız :))
Şimdi kuzum 4 günlük. Evimize getirdiği mis kokusu,huzuru her şeyiyle hayatımıza güzellik getirdi.
Biraz uzun oldu ama tüm zorluklara rağmen bebeğime kavuşmanın mutluluğunu sizinle paylaşmak istedim.
Valla keyfinizi bozmayın annemler kananamlar herkes burda. Hıcbırseye elimi sürmüyom yıyom içiyom yatıyom. Ah vah agrım var sancım var modundayım.. Sabah 10 da kalkıyorum. Sadece oğluşlarımla ilgileniyorum. Şimdi herseyı 2 dünür yapıyor, umrumda da degıl. Herkes gıdınce bır temızlıkcı ye bakar.. Gram iş yapmıyorum.. Zaten doğumdan sonra da fazla kalsalar ıyı olur. Ama maymun gözunu actı 2 lohusalıgımda ben hizmet ettim. Şimdi kayınpederın olması da ıyı, kocası var dıye mecburen yemeklerini yapıyor. Doğumdan sonrada odamdan cıkmayı dusunmuyorum..evde hıcbırsey yapmadan oturmak yatmak ne guzelmiş... Eşim zaten 9 ay yalnızdık bak keyfine ıkı kadında 2 torununa da baksın artık dıyor. Benım annemle kaynanam bıle saskın aaa senın bu hamılelık zormuş yavrum.. Icımden he anca 2 kere dogırunca numara yapmayı öğrendim dedim içimden....1.de manyak gıbı hastaneden gelince kahvaltı hazırlayıp aksama gelen misafirleri de ben ahırlamıstım. Anamla kaynanam el gıbı oturmus tu şimdi çalışsınlar Kendı anneme bıle acımıyorum hakwetuler
Çok gerginim asabiyim sinirliyim..
Ay resmen hepimiz aynı şeyleri yaşıyoruz. Bugün kv aradı ne zaman doğum diye sonra kp aradı sonra teyzemler aradı ,eşimin akrabalari benim akrabalarım : doğum ne zaman , kaç kilo aldın , emzir muhakak , normal mi sezaryen mi , ay biz de çok heyecanlıyız ..... İçimden diyorum bi bitmediniz yaa. Çoğu zaman net bi şekilde kırkım çıkmadan gelmeyin diyorum ama anlayan yine yok . Hepsi benden heycanliymis öyle söylüyorlar
Yeminle gözümün ucunda damla sinirlerim çok bozuk. Kocam dahil göbeğime falan dokunmasın hamilelik Doğum hakkında konuşmak istemiyorum
Ay kocam dahil kimseyi görmek konuşmak istemiyorum. Arayıp dogurmuyor musun diye sorana ayrı kılım. Bebek seveceklermiş ben dogurunca. Çok istiyorsanız kendiniz doğurun kardeşim
Valla gelene de gelme diyemem. Varsın ev dagıldın zaten kendileri topluyor gun asırı supurup sıliyorlar... Yemek de yapıyorlar dede de oğlanları parka göturuyor servise bındırıyor. 2 cocuk olunca evde birilerine 7gtıyac oluyor. Kayınpederım severim gelme diyemem ayıp eşimin babası zaten adam doguma 5 gun kala geldı öncesinde yoktu. Onlara ayrı oda verdık TV var. Kızım sen salonda ıstedıgın gıbı yat uzan dıyor Kendı odasından cıkıyor sadece yemek zamanı geliyor mutfaga. Gunduz de dolanmaya cıkıyor bana zararı yok. Ev işi yemek de yapılıyor.. Kımse olmasa halim perişandıNe kadar hizmet ederse etsin ben evimde kalabalık istemiyorum, annem olsun yardımcı olur bana tamam. Bide doğum sonrası evde misafir görmek istemem. Gelen giden ayrı kalabalık zaten, kalıcı aman aman...
Zaten kayınvalide yok bende. Halası dıdısı vs dünden hevesli ama kusura da bakmasınlar...
Evin düzeninin bile bozulması bana batıyor.
Valla beğendim fikirlerini. Bende acımıyorum zaten ama mesele inan ki iş yapmak falan değil ben zaten iş görmez haldeyim. Düşünce yapıları beni bitiriyoannem mecburen yanımda ama mümkünse bakmasa bana o modda. E bu da can sıkıcı bende başkasını istemiyorum doğal olarak yani doğum anında annenin bakması gerekmez mi...
Bide oldum olası sezeryandna korkarım. Doktor Salı’ya kadar müsade etti Salı Doğuma alacak kaldı 1 gün ve ben kendi gelsin diye bekliyorumHerkes aynı modda ama anlayamıyorum ben özellikle de hemcinslerimizi. Ya sizde böyle hissettiniz ne çabuk unuttunuz yani biraz uzak durun biraz gelmeyin biraz anlayışlı olun. Ama yok sanki kimse bu zamanlardan geçmemiş gibi hamileyken üstümüze üstümüze geliyorlar doğurur doğurmaz da evimize..
Aman bizim anneler bir alem zaten. Bizimki de sözde ben dogurucam diye köyden geldi Cuma aksamı kendi evine.bugün Amcamlar geldi diye geldi bize bende kek yaptım amcamlar geldi diye. Beş dk oturdu oturmadı Amcamlara diyor ki keki alıp bize gidelim bizde yersiniz. Lan 9 ay hamilelik geçirdim ilk kez evime geldin otur sor bi eksiğin var mı diye ama doğurdun mu diye sorup duruyor. Değişik bi kafa yapısı yeminle
Bide oldum olası sezeryandna korkarım. Doktor Salı’ya kadar müsade etti Salı Doğuma alacak kaldı 1 gün ve ben kendi gelsin diye bekliyorumçok çok çok gerginim
Allah analı babalı büyütsün maşallah sağlıklı güzel günleri olsunSelam kızlar beni unuttunuz di mi :)) doğum iznine ayrıldığımdan beri buralarda yokum. 32. haftamda doğum iznine ayrılmak zorunda kaldım. 37’ye kadar beklemek istiyordum ama maalesef bebeğimiz erken doğmaya meraklı çıktı 30. haftada sancılarım başladı ve 32’de izne ayrılmış oldum.
Buradan itibaren size pozitif doğum hikayemi anlatacağım...(arada olumsuz şeyler yaşansa da sonu mutlu bitti çok şükür)
34. haftada bir anda gelen suyum ve sancım ile hastaneye gittik. 2 gece hastanede yattım. Akciğer geliştirici iğneler,kasılma azaltıcı ilaçlar,3 saatte bir nst takibi vs derken taburcu olduk. Her şey yolunda derken 2 gün sonra nefes daralması,halsizlik,ishal şikayeti ile tekrar hastaneye gittik. Bir sürü tahlil vs akciğer embolisi riski görüldü. D-dimer testim yüksek çıktı ve doğuma kadar kan sulandırıcı iğnesi vurulmam gerekti. Neyse dedik buna da şükür bebek sağlıklı. Hoopp bir baktık bebeğin suyu azalmış. Bir de benim hamilelikte çıkan şekerim... 35. haftadayız henüz. Tamam dedi doktorum sıkı takip. Ama 38’de seni doğuma almamız lazım. Suni sancı verip normal doğum deneyeceğiz olmazsa sezeryana da hazırlıklı ol.
2 hafta boyunca evden adımımı atmadım desem yeridir. Sürekli sancı,gece sık sık uyanmalar vs. Tabi bu sancılar canımı acıtmıyor geliyor,kasıyor gidiyor.
37. hafta kontrolümüze gittik,pazartesi günü. bir sonraki hafta salı gününe sözleştik doktorumla. 8 ekimde doğumu başlatacağız dedik. Doktorum 3-5 ekim’de şehir dışında olacağım onun dışında sorunumuz yok biraz dayan dedi. Biz de eşimle 3-5 ekimde yataktan kalkmayalım vs şakalar yaptık ve hastaneden ayrıldık.
2 gün geçti,çarşamba yani 2 ekim günü sabah namazımızı kıldık ve yattık. Tam uykuya dalacaktım ki yatağı bile ıslatacak şekilde suyum geldi. Normalde kendimizi hazırlamıştık hemen hastaneyr gitmeyeceğiz sancılar sıklaşana kadar bekleyeceğiz vs nerde... Apar topar doktorumu aradım ve hastaneye gittik. Hemen yatışım yapıldı. Sürekli nst takibim yapıldı. 08:30’dan itibaren dakikada 4 damla ile suni sancı almaya başladım. Kendi sancılarım da vardı ama doğumun o gün olması gerekiyordu çünkü hem suyum azalmıştı hem de yarından itibaren doktorumuz şehir dışında olacaktı:)
Öğlene kadar açılmam 2 cm’den fazla olmadı. Sancılarım sıkılaştı,suni sancıyı kestiler. Bebeğe destek olması adına serum takıldı. Bu arada yatmam yasaklandı çünkü bebişimiz aşağı inmemek için direniyordu. 11’den itibaren devamlı ayaktaydım. Sadece yorulduğumda pilates topuna oturuyordum.
Öğleden sonra 3 gibi açılmam 4 cm oldu,sancım var fakat bebek hala istediğimiz yerde değildi. Sürekli egzersiz yapmaya başladım. Ebeler devamlı odaya geldi gitti. Suni sancı 8 damlaya çıkarıldı. Çok uzun süre 4 cm’de kaldım.
16 civarı artık bebeğimizin kalp atışları sancı ile azalmaya başladı. Sancıdan sonra kordonun bir yerde sıkışabileceğini bunun da bebek için tehlikeli olduğunu kendimi sezeryana hazırlamam gerektiğini ama son ana kadar bekleyeceklerini söylediler. Ve sonra maceram başladı...
Suni sancı 12 damlaya çıkarıldı. Artık kasılmalarım artmıştı. Ebemiz muayene ile açılmamı 7 cm’e kadar çıkardı. Tabi sürekli ayakta durmanın ve açlığın etkisi ile çok yoruldum. Ne olur ne olmaz diye anestezi doktoru görmeye geldi. Sancılar artık çok fazlaydı. Geldiğinde derdin nefesler alıp ses çıkararak nefesimi vermemi söylediler.
17:00. sancım hala çok fazla açılmam 8 cm ama yeterli değil. Artık gücüm de kalmadı. Sancılarla beraber bebeğin kalp atışı iyice yavaşladı.
17:15. ebemin ve eşimin nefes al ver hadi yapacağız beraber demelerine cevap veremez duruma geldim. Nefes almaya gücüm kalmamıştı. Yatağa yatırıldım. Açılmam kontrol edildi ve 8,5 cm. Nefes alamadığım için oksijen takıldı. Bebeğin kalp atışları 60’lara kadar indi. Herkes telaş içindeydi. Doktorum son kez kontrole geldi,son kontrolüm hala aynıysa sezeryana alacağız dedi.
Ve boom! tam açılma. ama hala bebeğin kalp atışları yavaş. Açılman tam nefes al,doğuma gidiyoruz dediler ve ben o zaman tüm gücümle nefes alıp verdim. Bebeğime kavuşmama az kalmıştı.Hemen doğumhaneye aldılar. Kakam gelmiş gibi hissediyorum dedim. Evet dediler istediğimiz tam olarak bu.
17:20. Doğumhanedeyim. Sancın geldikçe ıkın diyorlar. Tüm gücümle kaka yapar gibi ıkınmaya başladım. 1,2,3,4 ve 5. ıkınmamda “yeter artık ıkınma üfle sadece” dediler.
17:24. Bebeğim artık kucağımdaydı. Tam 4 dakikada doğurmuşum :) Öncesini saymıyorum. Kucağıma aldığımda her şey bitti çünkü. Minicik elleri,titreyen dudağı,yumuşacık yanağı... Eşimle beraber o kadar çok ağlamışız ki her gün bir sürü doğuma giren ebeleri de ağlatmışız :))
Şimdi kuzum 4 günlük. Evimize getirdiği mis kokusu,huzuru her şeyiyle hayatımıza güzellik getirdi.
Biraz uzun oldu ama tüm zorluklara rağmen bebeğime kavuşmanın mutluluğunu sizinle paylaşmak istedim.❤
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?