- 17 Haziran 2024
- 2.798
- 19.113
- 128
- Konu Sahibi lavinyaaya
-
- #61
İyi okuyun, konu salaş giyinmek değil kadın kirli ve yırtık eşyalar giyiniyor kadının psikolojisi normal değil.Benim annem coooook dikkat eder,babam hele,annemden daha da düşkündür,ama ben tam tersi salaş relax ve rahat giyimi severim,
Annem babam beni iyiki reddetmiyor, bağını koparmıyor,
Mune abla sana sarılmak istiyorum yaaBen de aynı şekilde ve bunun eşin kaybı sonrası olduğunu düşünüyorum, kadın gösterişli giyinen biriymiş, ezelden beri giyim tarzı aynı olsa neyse ama sonradan değişmiş, belki çevre baskısı belki eşin vefatı sonrası aile baskısı, var bir derdi kadının.
Sarıl ablacımMune abla sana sarılmak istiyorum yaa
Tam onu yazacaktım dsdsh. Ben de çoğu zaman rahat giyinirim bizimkiler beni uyarır kendine özen göster, ev topuzuyla dışarı çıkma diye.Ama asla üstüne bişey dökülmüş, yırtılmış, kirli ve kokan bişeyle çıkmam ki bunlar evde bile giyilmemeli. Burda konu maddi durumu iyi olduğu halde (olmasa amenna) yırtık pırtık ve pasaklı giyinmesi. Eminim hepimiz yakınlarımızı bu nedenle uyarırdık kendine çeki düzen vermesi için. Hani misafirliğe gittiğimizde çorabın arkası deliktir de topuğumuz dışarı çıkar ya bundan hepimiz utanırız farketmeden giydiysek, sonra işin yoksa tüm gün o topuğu sakla durİyi okuyun, konu salaş giyinmek değil kadın kirli ve yırtık eşyalar giyiniyor kadının psikolojisi normal değil.
Konu yöresel kıyafet duyarlarına kadar gelmiş amacından tamamen uzaklaştırılmış.
Evet hem kullanmaya kıyamıyor hem de kullanmadıkları şeyler depolara odalara sığmıyor habire istifliyor... Bende de var aynı modeldenYani biz çözüm bulamadık maalesef. Hani kombin bile yaptık, bak yemeğe gideceğiz hadi bunları giy dedik ama giyiyor, tam evden çıkmadan önce gidip değiştiriyor. Neden değiştirdin diyoruz, ne gerek var kirlenmesin diyor. Bu yaştaki insanlar geçmişlerinde yokluk gördüğü için minimal yaşıyorlar diye yorumluyorum ben. Hani gereksiz harcama ya da dar gün için saklama mantığı diyebilirim. Oysa benim kayınvalidem gösteriş sever mesela ama giyim kuşamda değil de mesela bir organizasyon için harcadığı parayla, bizim üzerimizden yapmaya çalışıyor bunu. Mesela mutfakta tezgahın üstünde çöp kutusu olur ya bazı evlerde, ben kullanıyorum pratik oluyor. Benim kv yoğurt kovası kullanıyor mesela. Atalım bunu sana alayım diyorum, yok o kullanışlı diyor ama misafir gelince de o çöp kovasını dolabın içine saklıyor kimse görmesin diye. Yani değişik gerçekten.
Mesela ayakkabı takıntısı var, sürekli ayakkabıları yıkıyor elinde. Temiz ya da pis olması farketmiyor, ayakkabılar yıpranıyor, 10 sene aynı ayakkabıyı giyebilir bu şekilde. Yıkanmaktan ayakkabı yırtılıyor, rengi soluyor, deliniyor ama yine de giymeye devam ediyor.
Tamamen katılıyorum. Yırtık, leke kalmış, ciddi deforme olmuş/rengi solmuş hiçbir eşyayı evde tutmuyorum hem kendime hem eşime saygımdan. Eşiminkileri de atıyorum hatta.Tam onu yazacaktım dsdsh. Ben de çoğu zaman rahat giyinirim bizimkiler beni uyarır kendine özen göster, ev topuzuyla dışarı çıkma diye.Ama asla üstüne bişey dökülmüş, yırtılmış, kirli ve kokan bişeyle çıkmam ki bunlar evde bile giyilmemeli. Burda konu maddi durumu iyi olduğu halde (olmasa amenna) yırtık pırtık ve pasaklı giyinmesi. Eminim hepimiz yakınlarımızı bu nedenle uyarırdık kendine çeki düzen vermesi için. Hani misafirliğe gittiğimizde çorabın arkası deliktir de topuğumuz dışarı çıkar ya bundan hepimiz utanırız farketmeden giydiysek, sonra işin yoksa tüm gün o topuğu sakla dur. Bu da öyle bir şey. Bunu bilinçli giyen eline iğne iplik alıp dikmeyen yada o lanet çorabı cam bezi yapmayan da bana göre tuhaftır.
Mesajı okudum empati yaptım aynı yollardan bu yaşlarda bende geçtim, ama inanın belli bir zamandan sonra onların sağlığı rahatlığı daha önemli oluyor. Bir zamanlar anneme babama bu şekilde düşünen ben şimdi anneme anne nasıl rahat edeyorsan öyle giy ayakkabı çanını acıtıyorsa terlik giy diyorum dışarıdaki insanlar kim ki? Onlar için giyinsin süslensin kendisi için yapıyorsa o ayrı, ama rahat etmesi kendini iyi hissetmesi daha önemliartık benim için. Keşke babam da hayatta olsaydı da bütün maaşımı ona verseydim, gezdiğim yerlere götürebilseydim… hayattayken kıymetini bilin gerçekten tüm samimiyetimle söylüyorum dışarıdaki insanların sizin hayatınızda bir yeri yok önemli olan sevdiklerimiz kendinizi kötü hissettiğinizde şuaklınıza gelsin bu insanın benim hayatımdaki yeri ne?Az önce tartışma yaşadım onu alıp dışarı çıkarayım dedim gezeriz filan hazırlandım.cafeye filan dedim belki götürürüm
Hani köy gibi bir yerde de yaşamıyoruz imkan da var dolapta kıyafetlerde keza öyle. Bir baktım rezalat şekilde giyinmiş saçma sapan bir renk eski bas örtüsü uzun bluz saçma sapan bir etek çorap terlik.ustelik sürekli aynı şeyler giyiyor yıkamiyor doğru dürüst.Psikolojik olarak zaten normal biri değil ama en azından ben hani düzgünce" düzgün bir şeyler giy değiştir dedim öyle gidelim" başladı terslemeye. onu kalıbından çıkaramamak beni yordu artık dedim ben bir yere gitmiyorum seninle ne yaparsan yap.Kardesimle gonderdim ben gitmedim.27 yaşındayım o 50 küsür arkadaşlar bu yaşına kadar hep kabul ettim yeri geldi el büklüm oldum ama artık kabullenemiyorum ben çok fazla bu tarz konu var hatta ev hayatımda ama yorduldum ben kötü hissediyorum. Bir çoğunuz öyle kabul et diyor ama olmuyor kendi değer kavramımi yitirdim doğru yolu göstermek istiyorum ama aşağılanma hissi yaşatıyor bana. Arkadaş,yabancı ortamıma sokamadim yıllardır soksamda hep beni yerle bir etti yüzümü kizartti kabul ettim ama yorduldum kendimi iyi hissetmiyorum napmam gerek? Psikolojik desteğe sanırım ihtiyacım var bu bir sorundu onun dışında evde sürekli değersizlik hissi yaşatılıyor bana bu beni çok yordu.Ev adına bir çok harcama yaptım bir milyonu geçmiştir ama yine değersiz başarısız görülüyorum. Varlığım adına sanki onlar mutsuz.Yaranmak için de yapmadım bunları tabi içimden geldi hep her şey ailemi birleştirici bir çatı altında tutma çabam oldu ama galiba ben çok yoruldum ne manevî olarak ne maddi olarak artık elimi cebime atmak istemiyorum kendi hayatımı çok kaçırdım üzgünüm içimi döktüm çevrem onu böyle kabul etmemi söylüyor ama kimse benim artık psikolojik olarak çöktüğümu görmuyor artık ne konusunu açıyorum onlara ne yardım talep ediyorum ...
Ben psikolojik sorunu olduğunu düşünmüyorum sadece kıtlık bilincinde muhtemelen yokluk içinde büyüdü anneme en iyi pardesüleri eşarpları aldığım halde hala kendi aldıklarını giyer benim aldığımı bir kere gönlümü hoş etmek için giyer ya da düğünde bayramda ben onu anlayabiliyorum ama hiç annemin giyiminden utanmak aklıma gelmedi giydikleri temizse delik deşik değilse ne var ki bunda öyle görmüş benim annem 58 doğumlu onun çocukluktan gelen duygu düşüncelerini ben değiştiremem onu böyle kabul etmekten başka şansım yok bazen bi konuda onun kalbini bile kırsam 3 gün uyku uyuyamıyorum ya siz niye böyle davranıyorsunuz kıçı kırık cafe de bir daha hayatında görmeyeceğin insanlar için annenin kalbini kırmaya değer mi ya inan dışarıda kimse kimseye o kadar dikkat etmiyor ne giyiyor şu bu diye annen ölür kalır bir şey olursa yanımda olsun da paçavrayla olsun dersiniz valla bilemiyorum sizde daha çok psikolojik sorun var ben annemi şalvarıyla eşarbıyla denize yürüyüşe cafelere götürüyorum gayet de gururla yanımda gezdiriyorum ben bugün böyle giyinip süslenip püslenip geziyosam o kadın kendinden kıstı da büyüttü bu hale getirdi utanmak nedir çok ayıpAz önce tartışma yaşadım onu alıp dışarı çıkarayım dedim gezeriz filan hazırlandım.cafeye filan dedim belki götürürüm
Hani köy gibi bir yerde de yaşamıyoruz imkan da var dolapta kıyafetlerde keza öyle. Bir baktım rezalat şekilde giyinmiş saçma sapan bir renk eski bas örtüsü uzun bluz saçma sapan bir etek çorap terlik.ustelik sürekli aynı şeyler giyiyor yıkamiyor doğru dürüst.Psikolojik olarak zaten normal biri değil ama en azından ben hani düzgünce" düzgün bir şeyler giy değiştir dedim öyle gidelim" başladı terslemeye. onu kalıbından çıkaramamak beni yordu artık dedim ben bir yere gitmiyorum seninle ne yaparsan yap.Kardesimle gonderdim ben gitmedim.27 yaşındayım o 50 küsür arkadaşlar bu yaşına kadar hep kabul ettim yeri geldi el büklüm oldum ama artık kabullenemiyorum ben çok fazla bu tarz konu var hatta ev hayatımda ama yorduldum ben kötü hissediyorum. Bir çoğunuz öyle kabul et diyor ama olmuyor kendi değer kavramımi yitirdim doğru yolu göstermek istiyorum ama aşağılanma hissi yaşatıyor bana. Arkadaş,yabancı ortamıma sokamadim yıllardır soksamda hep beni yerle bir etti yüzümü kizartti kabul ettim ama yorduldum kendimi iyi hissetmiyorum napmam gerek? Psikolojik desteğe sanırım ihtiyacım var bu bir sorundu onun dışında evde sürekli değersizlik hissi yaşatılıyor bana bu beni çok yordu.Ev adına bir çok harcama yaptım bir milyonu geçmiştir ama yine değersiz başarısız görülüyorum. Varlığım adına sanki onlar mutsuz.Yaranmak için de yapmadım bunları tabi içimden geldi hep her şey ailemi birleştirici bir çatı altında tutma çabam oldu ama galiba ben çok yoruldum ne manevî olarak ne maddi olarak artık elimi cebime atmak istemiyorum kendi hayatımı çok kaçırdım üzgünüm içimi döktüm çevrem onu böyle kabul etmemi söylüyor ama kimse benim artık psikolojik olarak çöktüğümu görmuyor artık ne konusunu açıyorum onlara ne yardım talep ediyorum ...
Yukardaki yorumumu düzenlemekten bi hal oldum iyi anlaşılsın diyeTamamen katılıyorum. Yırtık, leke kalmış, ciddi deforme olmuş/rengi solmuş hiçbir eşyayı evde tutmuyorum hem kendime hem eşime saygımdan. Eşiminkileri de atıyorum hatta.
Basit bir anneden utanma mevzusu gibi görülüp linç yemesi doğru değil. Bu kadın istifçiliği bir yaşam biçimi haline getirmiş bu denli psikolojisi bozuk bir kadın çok sağlıklı, özgüveni yüksek çocuklar da yetiştirmemiştir eminim. Bu yüzden konu sahibinin fazla histerik davranması da bana çok normal geldi. Sonuçta birçok kişinin sınanmadığı bir sınav bu o yüzden yargılarken iki kez düşünmek gerekir.
Akrabalarımdan rahmetli olan bir kadın böyle bir yaşam biçimine sahipti. Kendisi çocuklukta eve giren hırsız tarafından tacize uğramış ve sonrasında kadınlığından nefret etmiş bir hanımefendiydi. Durumu çok iyi olmasına rağmen her zaman yırtık, kirli, eski eşyalar ve -rahatsız olmasına rağmen- yaz sıcağında bile lastik ayakkabı giyerdi. Bıyıklarını, kıllarını asla almaz, yemek yemesi zorlaşsa bile dişlerini yaptırmazdı. Rahmetli anneannem onu iyileştirmek için çok fazla doktora götürdü ama geç kalınmış bir vakaydı, işe yaramadı. Öldüğünde evine gittiğimizde evinde bir sürü bavul bulduk, tedavülden kalkmış paraları zamanında istiflemiş ve ziyan etmiş. Yediği, içtiği her kabı saklamıştı. Kamyon çağırıp evinin çöplerini atabilmiştik. O kadının bir çocuğu olmuş olsaydı bu seviye olur muydu bilemiyorum ama en azından çocuğu elinden geleni yapardı. O yüzden konu sahibine kabullen demek yerine onu iyileştirmeye çalış diyorum. Çünkü o kadıncağız da bu hayata bir kez geldi tekrar kadınlığının, güzelliğinin farkına varmaya hakkı var. Her ikisi de daha güzel şeyleri yaşayabilecekken neden kötü durumu kabullensinler zaten.
Ne meraklisin bag koparmaya resmen kendi kendini dolduruyorsunTamamen bağımi koparcam sanırım kendimi üzüyorum
Yani söyle söylim konu sahibi cokta haksiz degil insanlar Maalesef dis görünüse giyime kusama önem veriyor statü göstergesi olmus biz yaziyoruz aaa asla önem vermem diye hangimiz peki basma fistanla yada camasir suyu lekeli tsörtle yemege gideriz hicbirimiz…Giderim ne olmuş yani Allah evladında hayırlısını versin gerçekten ya
Sizin gibi ana babayı yerdiren insanlarla da aynı düşüncede değilim kimse kusura bakmasın bizde bi laf kestaneden çıkmışta kabuğunu beğenmiyor hesabı …
Cok aci be Ben babaannemin o giyimine bayilirdim ikonumsun gari derdim gülerdi ne o derdi simdi topraga karisti degermi be baskalari icin üzmeye kirmayaYa şart mı gideceğin yerin lüx olması bi çay içersin çay bahçesinde
Normal halkın gideceği hiçbiryere yakışmıyor mu bu anne
Yapmayın ya kadın nasıl depresyonda olmasın
Bunu burada böyle yazan Allah bilir yüzüne neler söylüyordur
Hanımefendi tenezzül etmemiş annesi ike görünmeye kardeşi ile gitmiş miş
Hey yavrum hey
Konu sahibine haksız demiyorum ben zaten lakin benim degindiğim konu çok başka zaten bir çok kişide anladı yani demem o ki belli ki kadın iyi değil bunun derdine düşmek varken neden cafedeki insanlar sorun olur ki bunu anlamıyorum sadece … temiz olmak önemli kimse istemez pis kokan birini yanında ama Herseyin mutlaka bir sebebi vardır bu hayatta kimse keyfi vay efendim pis olayım kötü kokayım şu yırtık entarimi giyeyim demez .. belliki bi sorun var yani bunu çözmek gerekiyor…Yani söyle söylim konu sahibi cokta haksiz degil insanlar Maalesef dis görünüse giyime kusama önem veriyor statü göstergesi olmus biz yaziyoruz aaa asla önem vermem diye hangimiz peki basma fistanla yada camasir suyu lekeli tsörtle yemege gideriz hicbirimiz…
Kadinin problemi baska konu sahibi fistana kafayi takmis asil resmi görmüyor kadinin bu bosvermisligi neden mesela
Babaannem 89 Yasin da öldü o son güne kadar bakimliydi bakimli dediysem kinasini aksatmaz el kremsiz uyumaz ama yöresel giyinirdi ama bir delik sökük olsun o artik yer beziydi
Kari fenaydi fena cünkü kafasi rahatti konu sahibinin annesinin mental problemi olmali
Beni cümlelerinizi ile genel hatlarıyla topladığınız için teşekkürler ama linç yemişim :)Anneniz istifçi bu durum kabullenilecek bir durum değil ki zaten sadece yakınları yardımcı olabilir. :/
Her şeyi normalleştirmeyelim durumu ve imkanı varken pis ve yırtık eşyalar giyip çorap üstüne terlikle gezmek ne kadar normal? Sokakta böyle birini gördüğümüzde içimizden neler düşünüyoruz? Mesela böyle birini evinize davet etmek ister misiniz? Hayır. O yüzden gereksiz duyar kasmaya gerek yok.
Konu sahibi, sizin için bu durum çok zor fazlasıyla farkındayım ancak sizden başka da ona yardım edebilecek kimse yok gerekirse doktora gitmeye ikna edin. Yaşlılıkta dışarıdan çöp bile toplayabilitesi bile var gibi geldi bana.
Utandigim kısım annem değil onun psikolojik bozukluğunu dışarıya anlatamayisim zaten diyorum ya ben kabullendim ama bir süre sonra yaş aldıkça olmuyor gerçekten olmuyor mesela şimdi sinirden bana dediği cumle sana inat yırtık mirtik giyincem diyor yanında normal değil yaniBen ikinizin adına da üzüldüm malesef. Sizi de anlıyorum, her ortamın bir dress code'u vardır herşey her yerde giyilmez. Nasreddin hoca bile demiş ye kürdüm ye diye. Bir ortama girerken ilk önce dış görünüşümüz ile gireriz ki buna duruşumuz, bakışlarımız, yüzümüzdeki tebessüm de dahil. Sonra fikirlerimiz ve davranışlarımız gelir. Kıyafetlerimiz bizi yansıtır, kendimize duyduğumuz saygıyı ve özeni gösterir. Napiyım kendine bile saygı duymayan pis pasaklı insanı. Yani sadece soğuktan korumak için değildir yada oramızı buramızı örtmek için. Ha bu demek değil ki pahalı markalara koşalım, hergün farklı bir kombin yapalım, sade ve temiz bişeyler de gayet iş görür. Bugün hasta olup doktora gittiğimizde bile kıyafetlerimize göre davranışı, ses tonu, konuşmasındaki kelimeler ve özen değişiyor. İnsanlar size kendinize gösterdiğiniz özenden fazlasını göstermiyor. Ama sizin sırf bu yüzden annenizle bağınızı kopartmayı düşünmeniz de saçma, o sizin anneniz anneniz!! Gerekirse bıkmadan usanmadan bunları anlatacaksınız (utanıyorum kelimesini kullanmadan) yada öyle ortamlara birlikte gitmiyceksiniz.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?