Ya tabiki insan bir çocuk gördüğünde sevimli davranır ama bunu seve seve yapan var bir de yapmak zorunda hisseden. Ben de kendimi yapmak zorunda hisseden tarafta görüyorum. Kucağıma çocuğu verip on dakika almayan anneye dayanamam mesela. Kimseye de o yüzden çocuğumu uzun süre birakmadim. Yine kötü davranilmaz hatta hayatı boyunca iyi olsun diye çok dikkat edilir ama bir de aşkla seven tipler var. Saygı duyuyorum ama herkes aynı değil.
1 hafta gorumcemin iki çocuğuna baktım. Çok da merhametle severek baktım.yıkadım ,hastalandilar ilgilendim ,uyuttum, yedirdim ama çok zorlandım kendi içimde. Hissettirmedim asla. Şimdi çocuklar arayıp beni izledikleri bu soyluyorlar çok seviyorlar beni. Ben de seviyorum ama ayila bayıla değil. Bana normal geliyor bu durum...
Daha ilginç bir şey söyleyeyim, çok çocuk istemişimdir hep :) yani öyle 1-2 tane de değil 4 tane olsun mesela :) ya aslında neşeli biriyim soğuk değilim ama şımarık çocuklar olduğundan mıdır nedir etrafımda hep o yüzden gıcık oluyorum sanırım. Ayrıca kedim var ona karşı çok anaç biriyim ondan da cesaretlendim. Kendi çocuğumu da severim gibi, burada böyle kişiler de varmış yukarıda yazdılar mesela başka çocukları sevmeyip kendininkini sevenler.Evet kendi cocugunuza tahammulunuz yuksek olur eminim, bu dusuncelerle nasil cocuk yapma cesareti gosterdiniz onu merak ettim. Derdim yargilamak degil merak ettim sadece
Merhabalar,Merhabalar herkese. Benim derdim, çocuklara genel olarak uyuz olmam. Bunun neresi dert diyeceksiniz, hamileyim şu an. İki aya doğum olacak tahminen. Korkum, çocuklara olan bu tutumu kendi çocuğuma da gösterir miyim? Bundan korkuyorum. Aslında kardeşlerimi çok severdim, küçüğü özellikle. Hep şakalar yapardım, takılırdım ona. Ama şimdi büyüdü haliyle böyle bir durum kalmadı. Ailede de bebek yok yıllardır, şimdi bizimki gelecek ilk torun olarak.
Çocuklara şu açıdan gıcık oluyorum mesela bir yaramazlık yapıyor insanlar aaa ne tatlı falan diyor ben içten içe sinir oluyorum çocuğa. Mesela kimsenin bebeğini sevesim gelmiyor, tatlı ve güzel bulsam da yakın hissediyorum. Bebekler çok sorun olmuyor ama artık iki yaşından sonraki çocuklara sempati duyamıyorum. Hele şımarık, ağlayarak istediğini yaptırmaya çalışan bir çocuksa ailesini misafir etmek bile istemiyorum. Bir çocuk var mesela, yakın bir arkadaşın. Okul derslerine yardımcı olabilir misin diye rica etmişti günde bir saat bize geliyordu çocuk. Hareketli, bilmiş bir erkek çocuğu. Allahım nasıl gıcık oluyordum çocuğa, belki çoğu kişi tatlı bıcırık bir çocuk diye düşünür ama ben hiç sevemedim. Söz verdiğim için bir süre yardımcı oldum derslerine, bitince rahatladım resmen.
Sizce çocuğuma da böyle gıcık olur muyum yoksa o annelik duygusu bunu engeller mi?
Yukarıda da yazdım, kendi çocuğuna öyle olmaz diyen insanlar var hem ondan hem de kedimden cesaret aldım. O da çocuğum gibi oldu mesela ona karşı çok sabırlı ve şefkatliyim. Tabi çocuk bambaşka bir organizma, o yüzden bazen endişe duyuyorum iyi bir anne olabilecek miyim diye.Madem böyle bi gıcıklığınız var bunu hamilelikten önce düşünmeniz gerekmez miydi ?
Ben doğum yapmadan once çocukları pek sevmezdim, şimdi kendi çocuğum hariç diğerlerine gıcık oluyorum. Bir misafirliğe gittik mi kafamı 2 dk başka yöne ceviremiyorum gözüne parmak sokan mi ararsın elinden oyuncak alıp kaçan mi sevcem sevcem diye kulağının dibinde çığlık atan mı... Ama bunlar çocukların suçu mu? Hayır çocuk sonuçta onlarda kendi annelerinin yavrusu. Ama bu sinirlenmeme engel mi? Değilben de ağlamaya dayanamıyorum. İhtiyaçlarını ağlamadan zamanında karşılıyorum çok az ağlıyor o yüzden. Ama misafirlige gittik mi (evet derdim misafirlik ) gözlerinden uyku akan çocuğu uyutuyorum diye laf ediyorlar neden uykusu gelince ağlarmış.. Ben de bırakıyorum o zaman ağlasın o bana uyutma diyen kimse onun kucagina bırakıyorum al sustur şimdi diye. Eğer siz de kendi düzeninizi kurabilirseniz biraz da sansliysaniz evdeyken sakin olan bir bebeğiniz olabilir ama dışarıda başkalarının yanında bu pek geçerli olmuyor verdiğim örnek gibi bir sürü durum yaşanıyor sakin bebeği delirtiyorlar
Şimdi ben de 2 ve 3. Çocuğu arka arkaya istiyorum :)) birlikte büyüsün gitsinle ohh miss.. oğlum bir fikir sunuyor mesela ya da bir konu hakkında akıl yürütüyor bayılıyorum. Ama biraz kuralcı bir anne olabilirim. Anaç olan kız kardeşim hayatında çocuğu öncelikli tutar hep. Hatta bugün kahvaltıya gittik çocuk arabada uyuyakaldı diye arabada yarım saat arabada çocuğu bekledi. Ben aslaaaa asla asla yapamam. Onu hep kendime uydurdum. Ha hastadır ayrı ama normal şartlarda bu duruma uyum saglayacaksin oğlum modunda oldum. Bilemiyorum halimden memnunum :)) şükür aklı başında gittiği yerde sözümü dinleyen benim de sözüne fikrine çok kıymet verdiğim bir çocuğum oldu. Bazen aşırı sevmek çocuklara zarar veriyor. Disiplin sorunu ortaya çıkıyor. Benim çocuktaki yaramazlık kimsede yok ama kendine hareketli kimseye ve kimsenin esyasina zarar verme durumu yok sukur. Gözüm de hep üstündedir...Daha ilginç bir şey söyleyeyim, çok çocuk istemişimdir hep :) yani öyle 1-2 tane de değil 4 tane olsun mesela :) ya aslında neşeli biriyim soğuk değilim ama şımarık çocuklar olduğundan mıdır nedir etrafımda hep o yüzden gıcık oluyorum sanırım. Ayrıca kedim var ona karşı çok anaç biriyim ondan da cesaretlendim. Kendi çocuğumu da severim gibi, burada böyle kişiler de varmış yukarıda yazdılar mesela başka çocukları sevmeyip kendininkini sevenler.
Ben de gıcık olurdum, hala olurum. Bütün çocukları şımarık ağlayan söz dinlemeyen olarak genellemiştim çünkü çevremde bu çocuklar çoğunluktaydı hatta nerdeyse hepsi böyleydi. Ben nasıl bakar büyütürüm derken 2 oğlum var şimdi. 3. Bebeğim yolda. Eğer gerçekten tutarlı ve kararlı olursanız çocuk yetiştirmek öyle çok da zor değil bu biraz da sizin elinizde. Inanın kolay olan boşvermek. Yani korkunuz bu mu yanlış mı anladım?Merhabalar herkese. Benim derdim, çocuklara genel olarak uyuz olmam. Bunun neresi dert diyeceksiniz, hamileyim şu an. İki aya doğum olacak tahminen. Korkum, çocuklara olan bu tutumu kendi çocuğuma da gösterir miyim? Bundan korkuyorum. Aslında kardeşlerimi çok severdim, küçüğü özellikle. Hep şakalar yapardım, takılırdım ona. Ama şimdi büyüdü haliyle böyle bir durum kalmadı. Ailede de bebek yok yıllardır, şimdi bizimki gelecek ilk torun olarak.
Çocuklara şu açıdan gıcık oluyorum mesela bir yaramazlık yapıyor insanlar aaa ne tatlı falan diyor ben içten içe sinir oluyorum çocuğa. Mesela kimsenin bebeğini sevesim gelmiyor, tatlı ve güzel bulsam da yakın hissediyorum. Bebekler çok sorun olmuyor ama artık iki yaşından sonraki çocuklara sempati duyamıyorum. Hele şımarık, ağlayarak istediğini yaptırmaya çalışan bir çocuksa ailesini misafir etmek bile istemiyorum. Bir çocuk var mesela, yakın bir arkadaşın. Okul derslerine yardımcı olabilir misin diye rica etmişti günde bir saat bize geliyordu çocuk. Hareketli, bilmiş bir erkek çocuğu. Allahım nasıl gıcık oluyordum çocuğa, belki çoğu kişi tatlı bıcırık bir çocuk diye düşünür ama ben hiç sevemedim. Söz verdiğim için bir süre yardımcı oldum derslerine, bitince rahatladım resmen.
Sizce çocuğuma da böyle gıcık olur muyum yoksa o annelik duygusu bunu engeller mi?
Benim annem de böyle hele çirkin çocuğu hiç sevmez çocuklara öyle bi yakınlığı yok alıp çok fazla sevmez bile . Bizi yetiştirirken çok sevdi ama çokta dövdü. Kendi çocuğunu elbette çok seversin ama psikolojin böyleyken maalesef senin de çocuğunu dövecek olabilmen ihtimali geliyor aklıma . Bir psikoloğa gitmeni öneririm .Merhabalar herkese. Benim derdim, çocuklara genel olarak uyuz olmam. Bunun neresi dert diyeceksiniz, hamileyim şu an. İki aya doğum olacak tahminen. Korkum, çocuklara olan bu tutumu kendi çocuğuma da gösterir miyim? Bundan korkuyorum. Aslında kardeşlerimi çok severdim, küçüğü özellikle. Hep şakalar yapardım, takılırdım ona. Ama şimdi büyüdü haliyle böyle bir durum kalmadı. Ailede de bebek yok yıllardır, şimdi bizimki gelecek ilk torun olarak.
Çocuklara şu açıdan gıcık oluyorum mesela bir yaramazlık yapıyor insanlar aaa ne tatlı falan diyor ben içten içe sinir oluyorum çocuğa. Mesela kimsenin bebeğini sevesim gelmiyor, tatlı ve güzel bulsam da yakın hissediyorum. Bebekler çok sorun olmuyor ama artık iki yaşından sonraki çocuklara sempati duyamıyorum. Hele şımarık, ağlayarak istediğini yaptırmaya çalışan bir çocuksa ailesini misafir etmek bile istemiyorum. Bir çocuk var mesela, yakın bir arkadaşın. Okul derslerine yardımcı olabilir misin diye rica etmişti günde bir saat bize geliyordu çocuk. Hareketli, bilmiş bir erkek çocuğu. Allahım nasıl gıcık oluyordum çocuğa, belki çoğu kişi tatlı bıcırık bir çocuk diye düşünür ama ben hiç sevemedim. Söz verdiğim için bir süre yardımcı oldum derslerine, bitince rahatladım resmen.
Sizce çocuğuma da böyle gıcık olur muyum yoksa o annelik duygusu bunu engeller mi?
Ayni benMerhabalar herkese. Benim derdim, çocuklara genel olarak uyuz olmam. Bunun neresi dert diyeceksiniz, hamileyim şu an. İki aya doğum olacak tahminen. Korkum, çocuklara olan bu tutumu kendi çocuğuma da gösterir miyim? Bundan korkuyorum. Aslında kardeşlerimi çok severdim, küçüğü özellikle. Hep şakalar yapardım, takılırdım ona. Ama şimdi büyüdü haliyle böyle bir durum kalmadı. Ailede de bebek yok yıllardır, şimdi bizimki gelecek ilk torun olarak.
Çocuklara şu açıdan gıcık oluyorum mesela bir yaramazlık yapıyor insanlar aaa ne tatlı falan diyor ben içten içe sinir oluyorum çocuğa. Mesela kimsenin bebeğini sevesim gelmiyor, tatlı ve güzel bulsam da yakın hissediyorum. Bebekler çok sorun olmuyor ama artık iki yaşından sonraki çocuklara sempati duyamıyorum. Hele şımarık, ağlayarak istediğini yaptırmaya çalışan bir çocuksa ailesini misafir etmek bile istemiyorum. Bir çocuk var mesela, yakın bir arkadaşın. Okul derslerine yardımcı olabilir misin diye rica etmişti günde bir saat bize geliyordu çocuk. Hareketli, bilmiş bir erkek çocuğu. Allahım nasıl gıcık oluyordum çocuğa, belki çoğu kişi tatlı bıcırık bir çocuk diye düşünür ama ben hiç sevemedim. Söz verdiğim için bir süre yardımcı oldum derslerine, bitince rahatladım resmen.
Sizce çocuğuma da böyle gıcık olur muyum yoksa o annelik duygusu bunu engeller mi?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?