O karakterde insanlar asla sonsuza kadar mutlu olamaz, sıkma canını. Benim aşık olduğum bir adam vardı, ablamın eşinin dayısının oğlu. Yani akraba değil de hısımdı. Ablamlarla yakın akraba olduğu için sürekli iç içeydik. O kadr yakışıklıydı ki resmen Murat Boz'un ikizi
Asla bana bakmaz diyordum. Ketumumdur hislerimi asla da belli etmedim. Bir gün eniştemin telefonundan numaramı gizli gizli almış öyle başlamıştık konuşmaya. Mesajlaşırken ayaklarım yere değmezdi mutluluktan. Sürekli iltifatlarda bulunuyordu, benden hoşlandığından, gelip beni istemekten ve evlilikten bahsediyordu. Görüştüğümüzü kimse bilmiyordu. Derken bir anda uzaklaştı. Hemen akabinde ablamdan o şahsın evlneceği kızı götürüp ablamla tanıştırdığını öğrendim. Duyunca yıkıldım. Ya hayatında biri vardı varken benimle konuşmaya başlamıştı yada uzaklaştığı birkaç gün içinde bulmuştu. Hiç hesap sormadım. Ne oluyor bile demedim. Tek bir mesaj dahi atmadım. Evlendiler. Ablam ile araları çok samimi olduğu için (akrabaları nede olsa) evlendiği kızla sürekli karı koca karşımdaydılar. Çektiğim acıyı bir ben bilirm. Üstlik karısı sürekli bana nispet halindeydi. Karşımda o kişinin kucağına oturmalar, kocacım mocacım demeler. Hiç gıkım çıkmadı, hep güldüm karşılarında, o adamın kandırdığı kız ben değilmişim gibi davrandım dedim ya ketumumdur içimi asla dışarı belli etmem. Karısıyla muhabbetler ettim, o şahısla hiçbirşey olmamış gibi muhabbetler ettim. Ama için hep kan ağladı. Ama Allah götürmedi mutlulukları çok kısa sürdü. Boşandılar. Birleştiler. Yeniden boşandılar. Şimdi o X kişisi ağır depresyondan 120 kilo oldu, çöktü gencecik yaşta o kadar yakışıklıyken, en tipsiz kızın bile asla kabul etmeyeceği kadar çirkin bir adama dönüştü. Benimse şimdi 2.5 yıllık bir ilişkim var. Çok mutluyum. Yakında nasipse evleneceğiz. Artık kocamla ben olacağım karşısında zamanında onların yaptığı gibi, ama gerçekten mutlu olarak. O ise boşanmış ve mutsuz bir adam olarak karşımda olacak. Sözün özü Allah'ın adaleti çoooooooook büyük çok :)