- 1 Ekim 2013
- 8.855
- 19.012
- 448
- 35
- Konu Sahibi hayattanbikmiskiz
-
- #61
Yargısız infaz yapmak istemiyorum. Uzaktan konuşmak istemiyorum. Belli ki sende yorulmuşsun belki psikolojik olarak yeteri kadar güçlü değilsin bir destek alma şansın varsa devletten ya da özelden vesaire destek al.Engelli kardeşim var artık çok yoruldum gittiğimiz heryerde bize bakıyorlar nefret ediyorum artık hayatımdan isyan etmekten istemiyorum ama gerçekten çok yoruldum stresten yemek dahi yiyemiyorum ölmeyi isteyecek hale geldim. İlerde anneme babama bsiey olursa kim bakacak diye düşünmekten kafayı yiyeceğim
Niye bukadar kötüsün bir ömür sağlıklı yaşayacağının garantisinimi aldın aynı kanı taşidığın bir insana nasıl olurda utanç duyarsın bu korkunç birseyEngelli kardeşim var artık çok yoruldum gittiğimiz heryerde bize bakıyorlar nefret ediyorum artık hayatımdan isyan etmekten istemiyorum ama gerçekten çok yoruldum stresten yemek dahi yiyemiyorum ölmeyi isteyecek hale geldim. İlerde anneme babama bsiey olursa kim bakacak diye düşünmekten kafayı yiyeceğim
Ay ne kadar doğru söylediniz, yorumlarda herkes birer azize birer melek kesildi. Yok o kardeşini her yerde gururla taşımış, yok bu merhamet dilemiş. Başka başlıklarda okumasak kaynana hikayelerini tamam en iyi sizsiniz dicem. 18 yaşındaki kızı şeytan taşlar gibi taşlıyorlar.
Siz değil o uzaylı görmüş gibi size bakanlar utansın.Engelli kardeşim var artık çok yoruldum gittiğimiz heryerde bize bakıyorlar nefret ediyorum artık hayatımdan isyan etmekten istemiyorum ama gerçekten çok yoruldum stresten yemek dahi yiyemiyorum ölmeyi isteyecek hale geldim. İlerde anneme babama bsiey olursa kim bakacak diye düşünmekten kafayı yiyeceğim
Engelli bir kardeşim var doğuştan felçli alt tarafı tutmuyor . Şuan ailem bakıyor . Ama ilerde ne olur bilemiyorum . Büyük ihtimalle kardeşime ben bakacağım. Eski sevgilim bu yüzden benden ayrılmıştı. Böyle durumda olan var mi ? Tabiki kardeşime bakacağım onu asla bırakmam ama insanlar niye bu kadar vicdansız tek sorunu yürüyemiyor kendi maaşı bile var
Çocukluğumdan beri hep dışlandım. Kardeşim yürüme engelli 13 yaşında. Ailemde hep onun yanındaydı yani anlayacağıniz hep arka plana atıldım. Genelde dışarı çıkınca herkes bize bakıyor sanki Kardeşim bir suç işlemiş gibi ben bu bakışlardan dolayı anksiyete sahibi bir birey oldum artık dayanamıyorum. Kardeşimi seviyorum ama annem çok yoruluyor kendini sürekli hirpaliyor adeta kendini ona adamış. Banada surekli ilerde bana bisey olursa kardeşine bak diyor ama ben nasıl bakarım bilmiyorum çünkü Kardeşim tuvalet işini bile kendi yapamaz annem temizliyor ve bu benim canımı çok yakıyor annem çok yoruluyor ilerde baş başa kalırsak napicaz bilmiyorum artık yasama sevincim bile yok çok mutsuzum. Hiç bir zaman dışarı çıkmıyorum hep mutsuzum derdimi anlatacak kımsem yok.
Aynen, bir arkadaşımın ileri derece zihinsel engelli bir kızı var kız şu an 33-34 yaşlarında, arkadaşım kızıyla ilgili akrabalarından bile hadsizce sözler duyardı, her şeyi içine atmış bir gün dertleşirken bana dedi ki “dua ediyorum ben ölürken kızımda ölsün, Allah kızımı kimsenin eline muhtaç etmesin” bir anne için bunu söylemek kolay mı? Ama insanı böyle dua edecek hale getiriyorlar, o yüzden 19 yaşında birini anlayabiliyorum, sevmemesinden vicdansızlığından değil, anne babasının hali, dışarıdaki bakışlar psikoloji bırakmamış.Esim cocuk doktoru oldugu icin engelli cocuklari olan aileleri taniyorum. Kardeslerle ilgili en cok gözlemledigim konu: aile hayati icinde cok geride kaliyorlar. Anne baba mecbur zamanlarinin cogunu engelli kardese yönlendirmek zorunda ve hayatlarinin cogu onunla ilgili. Bu herhangi birinin sucu degil. Bizim toplumda maalesef hala engelli bireylere salak salak bakan bir kısım var. Öyle sacma seyler duyuyor ki o aileler burda kimsenin siniri bozmak adina tekrar etmiyorum. Bu kizimi da anliyorum sinirleri bozulmustur. O yüzden yargilamak haddime degil, ama imkan varsa psikolojik destek almasi iyi olur. Hem disari karsi ve hemde icinde ki duygularla daha iyi bas edebilsin diye. Allah yardimciniz olsun.
Aynen, bir arkadaşımın ileri derece zihinsel engelli bir kızı var kız şu an 33-34 yaşlarında, arkadaşım kızıyla ilgili akrabalarından bile hadsizce sözler duyardı, her şeyi içine atmış bir gün dertleşirken bana dedi ki “dua ediyorum ben ölürken kızımda ölsün, Allah kızımı kimsenin eline muhtaç etmesin” bir anne için bunu söylemek kolay mı? Ama insanı böyle dua edecek hale getiriyorlar, o yüzden 19 yaşında birini anlayabiliyorum, sevmemesinden vicdansızlığından değil, anne babasının hali, dışarıdaki bakışlar psikoloji bırakmamış.
Maalesef, konuyu okuyanlar hassastır dikkat ediyorlardır merhamet vicdan sahibidirler ama herkes öyle değil, bazı insanlar acımasız ve çocuklarını da acımasız yetiştiriyorlar, otistik çocuklara bulaşır deyip yaklaştırmayan aileler var bizzat gözümle görüp kulağımla işittiğim vakalar, psikolojik hastalığı olan insanları itip kakıp deli diye bağıranlar, bedensel engelli bireyleri sokak ortasında dövenler.Aynen öyle. O duayi cok duyduk. Cok acimasiz insanlar var. Allah sabirlar versin
Genç bir kardeşimizin neyine yazıklar olsun o daha neyin farkında üstelik engellilere mal mal bakan bir millet vah vah diyen bir millet iken biz napsın isyana düşmüş dert yanmış herkes versin odunu kolay mı engelli bakmak belki bunaldı pesssssssssSen de engelli adayısın! Benm erkek kardeşim 18yaşına kadar sapasağlamdı.Askerliğini komando olarak yaptı.22 yaşında bir hastalık nüksetti.%60nengelli şuan.Sağlıklıyım diye kardeşinden utanma.Kimin başına ne geleceği belli değil.Sağlıklısındır bir kaza geçirirsin,hastalanırsın engelli olabilirsin.Şu açtığın konuya bile yazıklar olsun!!!!
Maalesef, konuyu okuyanlar hassastır dikkat ediyorlardır merhamet vicdan sahibidirler ama herkes öyle değil, bazı insanlar acımasız ve çocuklarını da acımasız yetiştiriyorlar, otistik çocuklara bulaşır deyip yaklaştırmayan aileler var bizzat gözümle görüp kulağımla işittiğim vakalar, psikolojik hastalığı olan insanları itip kakıp deli diye bağıranlar, bedensel engelli bireyleri sokak ortasında dövenler.
Yanlış biliyorsam lütfen düzeltin zira siz konuya benden daha hakimsiniz, eğitimci arkadaşlar da bilgi sahibidir, zihinsel veya fiziksel engelli bireylerin aldığı maaş zaten çok yüksek değil belki kendi ihtiyaçlarını bile karşılamıyordur, bunun yanısıra eğitimleri kısıtlı, eğitim için ekstra destek adına bir şeyler yapmak isterseniz maddi imkanlarınızın olması gerekiyor, ayrıca elbette ailelerine bakmak zor gelmez ama bakıma ihtiyacı olan kişiyle sürekli ilgilenmek bir süre sonra psikolojiyi de yıpratıyor ve ailelere psikolojik destek de sağlanmıyor, kendi imkanları dahilinde, yaşadıkları yerdeki hastanelerde psikoloji servisi varsa, randevu alıp gitmeye zaman ayırabilirlerse belki ancak o zaman uzman desteği alabiliyorlar.
Sokaklarda insanların bakışları sözle veya bakışla tacizleri bir yana, engelli insanların kimseye ihtiyaç duymadan gezebilmesi diye bir şeyde söz konusu değil çünkü çok duyarlı olduğumuz için kaldırımların engelli rampalarına araba park ediyoruz, bir kişinin zor geçeceği kaldırımlar yapıyoruz, görme engelliler için kaldırımlara koyulmuş işaretleri söküp bankamatik, otopark gibi alanlarda engelliler için oluşturulmuş yerlere biz yerleşiveriyoruz.
Allah kimseyi kimseye muhtaç etmesin.. Yarın bir gün sizin başınıza gelmeyeceği ne malum? Veya sizin çocuğunuzun "engelli" olmayacağı?Engelli kardeşim var artık çok yoruldum gittiğimiz heryerde bize bakıyorlar nefret ediyorum artık hayatımdan isyan etmekten istemiyorum ama gerçekten çok yoruldum stresten yemek dahi yiyemiyorum ölmeyi isteyecek hale geldim. İlerde anneme babama bsiey olursa kim bakacak diye düşünmekten kafayı yiyeceğim
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?