Engelli kardeşimden utanıyorum

Benim kardeşim engelli değil ama oldaydı başımın üstünde taşırdım. Unutmayın hepimiz birer engelli adayıyız!
 
Ben sağlıklı bir insanım ama kaldırımda yürüyemiyorum, yola iniyorum. Aralıksız araba dizmiş oluyorlar. Ya da masa falan bir şeyler koyuyorlar.
Ne kadar duyarlıyız değil mi?

———-

Hanımlar tekrar rica ediyorum üsluplara dikkat edin, hepimiz benzer zorluklar yaşayabilir ama farklı tepkiler verebiliriz hepimizin psikolojisi aynı olmaz.
 
Benim kardeşim engelli değil ama oldaydı başımın üstünde taşırdım. Unutmayın hepimiz birer engelli adayıyız!
Bir Kızılderili atasözü der ki: "Benim hayatımı yargılamadan önce benim ayakkabılarımı giy ve benim geçtiğim yollardan, sokaklardan geç. Benim takıldığım taşlara takıl yeniden ayağa kalk ve aynı yolu tekrar git benim gittiğim gibi. Ancak o zaman beni yargılayabilirsin.
 
Büyük ihtimalle engelli kardeşin ihtiyaçları hep daha ön planda tutuldu ve bu birey yeterince ilgi ve sevgi alamadan büyüdü. İlerki hayatta bunun travmaları çok ağır oluyor ve bütün ilişkilere yansıyor. Ki şu anda da konu sahibi durumu kaldıramaz hale gelmiş.
Aynı zamanda evde maddi durum da iyi değildir diye tahmin ediyorum, bu da konu sahibinin hayatını büyük ölçüde etkilemiştir.
 
Yargılamak? :) yargı değildi ama yargı olduğunu düşünüyorsan konuyu niye açtın? Konu açtın diye seni destekleyeceğimizi kim söyledi sana?
 
E zaten engelli çocuğa baksın diye çocuk yapılmaz. Çocuk yapmak sizin tercihinizdi, engelli olması kader. Çocuk yapmayı tercih ederken insan her şeyi tüm riskleriyle göze alıp yapar, dolayısıyla tercihlerinizin sorumluluğu da size ait. Doğmamış bir çocuğa böyle bir misyon yüklemek tamamen bencilliktir.
 
Utanmak biraz fazla olmuş.
Ama hanımlar bu tarz korkuların temelinde de maddiyat oluyor. Ben nasıl bakacağım cümlesinin temeli bu.
Çalışsa evde kim bakacak, çalışmasa neyle geçinecekler. İşte para çok önemli, hayatı her türlü kolaylaştırıyor. Yoksa da zorlaşıyor. Gerçekçi olarak bakarsak durum bu.
Herhalde ekonomik durumu çoook iyi olsa bunları düşünmezdi. Kim bakacak diye şimdiden düşünmeye başlamazdı. Gündüzlü geceli bakıcısından, özel kurumlarına kadar seçeneği olurdu. Ama işte hepsi para. Acı ama gerçek.
Bu yazdıklarımı yazan kimse olmamış hayret.
 
Benim kardeşim engelli değil ama oldaydı başımın üstünde taşırdım. Unutmayın hepimiz birer engelli adayıyız!
Gerçekten çok doğru, ne zaman ne olacağı hiç belli değil... tüm engelli kardeşlerimizin engellerini birlikte giderip engelsiz bir hayat sunmalıyız onlara.
 
Burada da maalesef ki devletin açığı çok fazla. Engelli maaşı var ama o da neye nasıl yetsin? Rehabilitasyon merkezleri veya özel okullarda ya çok yüksek ya da engell seviyesi fazla ise almıyorlar.
 
Burada da maalesef ki devletin açığı çok fazla. Engelli maaşı var ama o da neye nasıl yetsin? Rehabilitasyon merkezleri veya özel okullarda ya çok yüksek ya da engell seviyesi fazla ise almıyorlar.
İşte işin maddi boyutu bu kadar zorlu olmasa üyeye bu kadar kızılmasını anlardım.
Ama maddiyat böyle bir durumda her şey. Olmayan koşulları nasıl oldursun?
Ortalama bir beyaz yakalı nasıl bakacak ki tek başına?
 
Siz benı anlamamışsınız ki ama ? Engelli kardeşi yükte olabilir diyorum. Gökten vahiy inmiyor bana kesin bu kardeşinden nefret eder diye. Emin olun bencil olsaydım çocuk yapardım zaten. Tamda bu yüzden diyoruz zaten özel çocuğumuzla alsın yaratan canımızı diye
 
Mesela bölgemizde bir aile vardı 4 çocuk var ikisi sp’li tamamen bakım hastası biri otizm ama ağır sadece biri sağlıklı , sağlıklı olan sürekli köye gönderiliyor sırf psikolojisi sağlam kalsın sürekli bir hasta bakma durumunda olmasın diye. Dışardan yargılaması kolay dümdüz bakıyorlar konuya bu çocuk bi anda 18 olmadı ne yaşadı ne gördü ne hissetti bunlar kimsenin umrunda değil.
 
benimde engelli bir kızkardeşim var , ama utanmak ne demek o bir yana dünya bir yana .Bütün arkadaşlarım tanır her ortama girer ve herkes çok sever. hatta onu eve özel davet eden arkadaşlarım bile var .
Senin yaşlarındayken utanma değil ama benim de çekindiğim durumlar vardı . İnsanların salak salak bakışları beni de çok rahatsız ederdi üzülürdüm . Hep anneme babama bişey olursa ben ne yaparım o ne yapar korkuları vardı .Hatta benim bu yaşa gelip evlenmemiş olmamı bile kardeşime bağlayanlar var , doğrudur belki de bilemem ..
İçini ferah tut , her şey olacağına varıyor , şuan daha küçüksün .Allah hep sana yardım edecek iyi kalpli insanlar çıkarsın karşına.
 
Az önce bu konudan konuşurken eşim çalıştığı işyerinden iki engelli kardeşi olan birinden bahsetti bebek gibi bakıyorlar onlara dedi bir kardeşleride polısmıs ve sırf kardesının özel durumu var diye evlenmek istemıyormus. Kendilerini kardeşlerine adamışlar tamamen. Ne mutlu sizin gibi kardeşlere sahip olan özel çocuklar empati duygunuzun yüksek olduğunu düşünüyorum. İyiki onların kardeşleri sizlersiniz
 
Benim annem seneler evvel kaptığı bir menenjit mikrobu yüzünden, hayatının en güzel yıllarını komada geçirdi, bir dizi ameliyat oldu; annemin tek bacağına felç vurdu, tümörden de gözü kapanacaktı ki ameliyatla onun önüne geçtik. İlk başlarda hiç yürüyemezdi, babam sırtında taşırdı lâzım olduğunda, zamanla fizik tedavilerle şükür yürümeye başladı.

Engelli insanla yaşam hiç kolay değildir, bir kanadınız kırık oluyor da UTANMAK ne demek? Bu fiil benim ağrıma gidiyor. İnsan can parçasından utanır mı? Benim annemle babam yaşça benden çok büyükler, dedem ninem gibilerdi; ama ben onları hep gururla taşıdım, her arkadaşımla tanıştırdım, hiç de utanmadım. Aaaa annen baban mı dediklerinde, evet annem babam der, hep gurur duyarım. Yaptıklarına minnet duyduğumu hep dile getiririm.

Fiziksel engel ne ki, kalplerde engel olmasın.
 
Üyeye ben de kızdım ama “Kardeşimden utanıyorum “ kelimesine kızdım. Deseydi ki, çok seviyorum ama çok zorlanıyorum psikolojik olarak da etkileniyorum bana akıl, fikir verin. Elimden gelen ne olursa maddi manevi destek olurdum. Kardeşimden utanıyorum demek çok kötü bir sey
 
Muhtemelen çok gencsiniz henüz inanın utanacak siz değil etrafta ağzını açıp bakanlar utansın o Allah'ın günahsız kulu size melek vermiş Allah onunla ilgilenin sevin kardeşiniz o sizin şimdi belki bu söylediklerimi anlayamıyosun ama gerçekten ilerde ondan utandigin için sen kendinden utanacaksin
 
Merhabalar. Engelli evlat ,kardeş veya herhangi bir aile bireye sahip olan kişilerde bu durum veya kabullenememe/görmezden gelme/dışlama görülen bir durum ve tamamen psikolojik . Bazen bununla nasıl baş edecegini bilemeyen bireyler nefret ve dışlama geliştirebiliyor.Eminim ki kardeşinizden nefret etmek istemiyorsunuz dur. Terapi almayı denediniz mi?
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…