affetmek zorunda değilsin.
farzet ki onlar ölmüş gitmiş.
onlar yokmuş gibi yaşa, keyfine bak eşinle evladınla.
asla ne kendini, ne eşini zorlama onlarla görüşmek için.
affetmek veya görüşmek zorunda değilsin.
ben 7-8 sene hiçbir şekilde görüşmedim. şimdi evlatlarım var diye, onların hatrına senede 1-2 kez görüşmelerine müsade ediyorum.
içim rahat.
kv de eşime de söyledim: bakacağın yüze tükürmeyeceksin.
yoga yap. cıddıyım. agır hareketler degıl. sakınleşmeye cakış. nefes egzersızlerini ogren. gunese cık. masaja gıt. sıcak sana yasak bu yuzden hamama gıtme :) cıkolata ye. muz ve balık ye.Arkadaşlar merhaba 3 yıllık evliyim. Konu derin ama özet yazmam gerek okumaktan vazgeçmeyin. Eşimin ailesi ile tanışma ,nişan, düğün ve sonrasında bir cok sorun yaşadık. Bu sebepler cok basit seylerdi nişanda bohça getirmiycez , bu adeti gerekli görmüyoruz gibi seyler ya da nikah illa dugunde olsun ( ben calistigim için tazminat alacaktim ve eeken nikah yapmam gerekti ama anlamadılar) yani aslında problem olmayacak seyler esimin ailesi tarafindan sorun yapıldı. Velhasıl istenmeyen gelin ilan edildim bir anda. Tabi bu süreç içerisinde cok zor gunler gecirdim. Kendi ailemde bu sebeplerden dolayı karşı tarafın bu konuşmaları peoblem cikarma durumlarından dolayı onlarda istemedi ve ben cok arada kaldım. Bir cok sey ile savaştım. Tabi bu savaş beni cok yıprattı ve üzdü. Bie cok haraktler iftiralar yalanlar ortaya atıldı. Esim bunlarin dogru olmadığı biliyordu. Ve yanimda yer aldi ama tabi bu sürede oda yıprandı ve bazen yorulmus olacak ki çoğunluğun oldugu tarafta yer alip beni yanliz bıraktı. Cunku esimin annesi ablasi ve teyzesi esime farkli konusup onu etkiliyorlardı. Yalanlar konusuyorlar hic utanmadan. En son bir gun annesi ile ben konusurken esim yanımda ben telefonun hoparlörini açtım. Esimde konuşmayı duydu ve annesinin yalan soyledigine sahit oldu. O gun bu gundur eşim herseyi yine biliyordu ama simdi daha bir farklı sekilde yanimda duruyor. Ve esimin ailesi ile görüşmüyorum. Esimde görüşmüyor mecburi konusmalr gorusmeler yapiyor. Onun adina tabiki üzülüyorum cunku ben hic istemezdim boyle olmasını,ailesinin bu sekilde davranmasi en cok onu üzüyor. Gel gelelim hamileyim. Derdim şu ki icimden ailesine karşı duyduğum nefreti atmak istiyorum ama başaramıyorum. Affetmek istiyorum kendi icimde kalbimde nefret taşımak istemiyirum ama o kadar yaralarım derin ki. O kadar canımı yaktılar ki icimden atamıyorum. Ben 30 yaşındayım bu insnlar ile tanışana kadar kimseye nefret beslemedim. Kimseye hakkımı helal etmemezlik yapmadım. Affettim. Ama onları affedemiyorum. Af dileyen yok yanlış anlamayın ben sadece kalbimi temizlemek istiyorum. Nasıl onlara duyduğum nefreti atarım içimden
kabul etme.
ben doğum yaptıktan sonra kendimi ruhen hazır olana kadar eşimin ailesini kabul etmedim.
sanırım 5-6 aylıkken gelip görsünler. kalmasınlar gitsinler dedim. öyle de yaptık.
çünkü sen de gördün ki ne zaman yumuşarsak ya da taviz verirsek, eski edepsizliklerine geri dönüyorlar.
o yüzden ben artık çok çok katıyım bu konuda eşime ve ailesine.
insan gibi davransalardı çocuklarımı istedikleri zaman görürlerdi.
hafifleten tek neden bence, haklı olmak.
bu haklı olma hissi beni çok rahatlatıyor.
bir de daha önce yazdığım gibi evime canları istediği zaman gelemiyorlar. önce benim iznim gerekiyor, oğullarını ve torunlarını görmek için. bu kapana kısılmış hissini onlara yaşattığım için çok rahatım.
ben de benzerlerini yaşadım. hatta evli olduğumuz halde, kv eşime yeni eş adayları bakmaya başlamıştı.
artık gitmiyorum, evime almıyorum, eğer torun görmek isterse de sadece 1 gece kalma izni var o da eşim evde olmak şartıyla. o eve geleceği zaman eşim ya izinde oluyor ya da hafta sonu tatili.
hiçbir şekilde yalnız kalmıyorum onlarla, eşim evdeyken gelip gidiyorlar, muhabbete de mecbur kalmıyorum böylece.
geldiklerinde hoşgeldin demiyorum, sarılmıyorum, giderken de kapıdan bakıp içeri geçiyorum o kadar.
bu kadar edepsizliklerine bu davranışlarım hak bence.
Öncelikle içimizdeki nefreti atmak istemenizi takdirle karşılıyorum..Bu bile bir adimdir..Güzel adımdır.Eşinizin ailesinin olumlu bir çabası varmı cnm ? Hani ne bileyim o dönem çok yanlış yaptılar ama sonra hatalarının farkına vardılar ve daha iyi yaklaşıyor gibi birşey varmı??
aynı durumdayız canımArkadaşlar merhaba 3 yıllık evliyim. Konu derin ama özet yazmam gerek okumaktan vazgeçmeyin. Eşimin ailesi ile tanışma ,nişan, düğün ve sonrasında bir cok sorun yaşadık. Bu sebepler cok basit seylerdi nişanda bohça getirmiycez , bu adeti gerekli görmüyoruz gibi seyler ya da nikah illa dugunde olsun ( ben calistigim için tazminat alacaktim ve eeken nikah yapmam gerekti ama anlamadılar) yani aslında problem olmayacak seyler esimin ailesi tarafindan sorun yapıldı. Velhasıl istenmeyen gelin ilan edildim bir anda. Tabi bu süreç içerisinde cok zor gunler gecirdim. Kendi ailemde bu sebeplerden dolayı karşı tarafın bu konuşmaları peoblem cikarma durumlarından dolayı onlarda istemedi ve ben cok arada kaldım. Bir cok sey ile savaştım. Tabi bu savaş beni cok yıprattı ve üzdü. Bie cok haraktler iftiralar yalanlar ortaya atıldı. Esim bunlarin dogru olmadığı biliyordu. Ve yanimda yer aldi ama tabi bu sürede oda yıprandı ve bazen yorulmus olacak ki çoğunluğun oldugu tarafta yer alip beni yanliz bıraktı. Cunku esimin annesi ablasi ve teyzesi esime farkli konusup onu etkiliyorlardı. Yalanlar konusuyorlar hic utanmadan. En son bir gun annesi ile ben konusurken esim yanımda ben telefonun hoparlörini açtım. Esimde konuşmayı duydu ve annesinin yalan soyledigine sahit oldu. O gun bu gundur eşim herseyi yine biliyordu ama simdi daha bir farklı sekilde yanimda duruyor. Ve esimin ailesi ile görüşmüyorum. Esimde görüşmüyor mecburi konusmalr gorusmeler yapiyor. Onun adina tabiki üzülüyorum cunku ben hic istemezdim boyle olmasını,ailesinin bu sekilde davranmasi en cok onu üzüyor. Gel gelelim hamileyim. Derdim şu ki icimden ailesine karşı duyduğum nefreti atmak istiyorum ama başaramıyorum. Affetmek istiyorum kendi icimde kalbimde nefret taşımak istemiyirum ama o kadar yaralarım derin ki. O kadar canımı yaktılar ki icimden atamıyorum. Ben 30 yaşındayım bu insnlar ile tanışana kadar kimseye nefret beslemedim. Kimseye hakkımı helal etmemezlik yapmadım. Affettim. Ama onları affedemiyorum. Af dileyen yok yanlış anlamayın ben sadece kalbimi temizlemek istiyorum. Nasıl onlara duyduğum nefreti atarım içimden
aynı duygular.....Takmamayı degilde bu gerçekle yaşamayı öğreniyoruz galiba. Düşük tehlikem var evde yat yat ne yapacağımı şaşırdım dedim ki düğün cd sini izleyeyim. Normalde bir kere izledim bir daha hic izlemedim. O gunu dahi hatırlamak istemiyorum. Can sıkıntısı demek ki. Sonra kendimi hıçkırıklae ile agla agla buldum. Izlerken o gunu o ani yaşıyorum sanko, en derinden... sonrasinda dq bu konuyu açtım zaten. Başa çıkmak istiyorum bu icimde yer edenler ile ama sanırım baş etmek yerine dusunmemeye calismak en iyisi.
Bazen bunları benim yaşayacağım hic aklima gelmezdi diyorum. Ama akla gelmeyen seyler basa geliyoruz.
Allah ıyi insanlar ile karşılaştırsın bizleri insllah
Olsun ne yaparsa yapsın kapinizi açmakla yinede iyi yapmışsınız..Ama nasılsa konuşmuyor yüz vermiyorsaniz boşver o yeter onlara.İnş hatalarını anlarlar.Hayır yok hatta artarak devam ediyor. Ne bir özür ne bir mahcubiyet hic birsey yok.
En son cok kotu bir telefon konusmasi yaptik kv ile. O zamandan sonra zaten dedim bir daha asla görüşmem. Esimde görüşmedi. Kv baktı ki oğlu aramıyor sormuyor geri vites yaptılar. Bir gun eşim izne geldiğinde haber vermeden çıkıp geldiler. Onca sözden sonra. Ben yine insanlık yapıp kapımı açtım ama allah rızası icin yaptım. Cunku esim doguda gorevde askeri personel ve kotu bir yerde.. olum ile burun buruna o yuzden bunun vebalini kaldiramam diye gelsinler dedim. Ama sonradan da pisman oldum. Yani bana yonelik bir adim yok ama bizim duzEnimizi bozmqk icin onca seyi yapip edip yine pesimize düşüyorlar.
Hic mi gorusmuyorsunuz bayramda seyranda falan? Bende esimin ailesiyle gorusmek istemiyorum daArkadaşlar merhaba 3 yıllık evliyim. Konu derin ama özet yazmam gerek okumaktan vazgeçmeyin. Eşimin ailesi ile tanışma ,nişan, düğün ve sonrasında bir cok sorun yaşadık. Bu sebepler cok basit seylerdi nişanda bohça getirmiycez , bu adeti gerekli görmüyoruz gibi seyler ya da nikah illa dugunde olsun ( ben calistigim için tazminat alacaktim ve eeken nikah yapmam gerekti ama anlamadılar) yani aslında problem olmayacak seyler esimin ailesi tarafindan sorun yapıldı. Velhasıl istenmeyen gelin ilan edildim bir anda. Tabi bu süreç içerisinde cok zor gunler gecirdim. Kendi ailemde bu sebeplerden dolayı karşı tarafın bu konuşmaları peoblem cikarma durumlarından dolayı onlarda istemedi ve ben cok arada kaldım. Bir cok sey ile savaştım. Tabi bu savaş beni cok yıprattı ve üzdü. Bie cok haraktler iftiralar yalanlar ortaya atıldı. Esim bunlarin dogru olmadığı biliyordu. Ve yanimda yer aldi ama tabi bu sürede oda yıprandı ve bazen yorulmus olacak ki çoğunluğun oldugu tarafta yer alip beni yanliz bıraktı. Cunku esimin annesi ablasi ve teyzesi esime farkli konusup onu etkiliyorlardı. Yalanlar konusuyorlar hic utanmadan. En son bir gun annesi ile ben konusurken esim yanımda ben telefonun hoparlörini açtım. Esimde konuşmayı duydu ve annesinin yalan soyledigine sahit oldu. O gun bu gundur eşim herseyi yine biliyordu ama simdi daha bir farklı sekilde yanimda duruyor. Ve esimin ailesi ile görüşmüyorum. Esimde görüşmüyor mecburi konusmalr gorusmeler yapiyor. Onun adina tabiki üzülüyorum cunku ben hic istemezdim boyle olmasını,ailesinin bu sekilde davranmasi en cok onu üzüyor. Gel gelelim hamileyim. Derdim şu ki icimden ailesine karşı duyduğum nefreti atmak istiyorum ama başaramıyorum. Affetmek istiyorum kendi icimde kalbimde nefret taşımak istemiyirum ama o kadar yaralarım derin ki. O kadar canımı yaktılar ki icimden atamıyorum. Ben 30 yaşındayım bu insnlar ile tanışana kadar kimseye nefret beslemedim. Kimseye hakkımı helal etmemezlik yapmadım. Affettim. Ama onları affedemiyorum. Af dileyen yok yanlış anlamayın ben sadece kalbimi temizlemek istiyorum. Nasıl onlara duyduğum nefreti atarım içimden
Rabim sanada inşallah bir bebek nasip eder canim. Bende bebek istememe ragmen bu problemden dolayı erteledim yaşıma ragmen. Canım boşver sen onların sana yaptığını yapma allahın aaynı durumdayız canım
ben de 5 yıılık evliyim hamile kalamıyorum içim öfke dolu , bazen tüm vücudumu ateş kaplıyo ter boşalıyor falan,
ben kendime şu teşhisi koydum,
onların bana yaptığı gibi ben de onlara yapmadan içimdeki ateş sönmez....
Eşin yanindaysa bu çok iyi aklına getirip durma düşündükçe sen üzülürsün bebeğin üzülür görüşmuyorsun zaten mecbur kalmadikca da görüşme zaten ...sanki ben yazdım konunu üç yıllık evlilik aynı sorunlar hamileyken unuttum her şeyi sonra şimdi kızım on aylık kızım doğduktan sonra yine aynı sıkıntılar başladı nefret ediyorum eşimin ailesinden psikologa gittim başta iyi geldi seanslar bitince hop yine eskiye döndüm kötü olan eşimin aileci olması yanımda olmaması ...hamileligini rahat gecirmeye bak sen ne hissedersen bebeginde onu hisseder ve kızım gibi huysuz sinirli uykusuz bebek olur
walla beş yılda anladığım bu oldu,Rabim sanada inşallah bir bebek nasip eder canim. Bende bebek istememe ragmen bu problemden dolayı erteledim yaşıma ragmen. Canım boşver sen onların sana yaptığını yapma allahın a
Evet bende ondan korkuyorum bebek etkilensin istemiyorum. Yapılan haksızlıklar oyle icime oturdu ki asla gitmiyor başa çıkamıyorum. Bende bir ara psikologa gittim ama esimle gelmem bu problemleri iki yonlu cozmemiz gerektigini soyledi sonra gitmeyi bıraktım bende. Bende dogumdan sonra eşimin degismesinden korkuyorum. Bebekte oldu deyip garanti sekilde davranmasından korkuyorum. Söylediklerini yapmaya çalışcam en cok bebek için
Ayni larını bende yaşadım bide üstüne birlik oturdum eşimin ısrarla ri sonucu evliligimin ilk 7 ayini cehennem olarak adlandırıyorum şimdi ayrı eve çıktık ve bende 8 aylık hamileyim suan inan bende ne yüzlerini görmek ne seslerini duymak ıstemiyorum ne yapsalar bana batıyo o kadar nefret ettim ki kendimi onlara affetmeye zorlamiyorum hiçte affetmicem yenilir yutulur şeyler yaşamadım çünkü bence sende affetme bi daha bu kadar mesafe koymak için ugrasma mis olursun bide dogumun var hamileligini ve lohusaliginı sakin geçir sonra bi daha gözden geçir tekrar yüz göz olmak iyi gelmeyebilir
Hi
Hic mi gorusmuyorsunuz bayramda seyranda falan? Bende esimin ailesiyle gorusmek istemiyorum da
Hamilesin, kendini bunlarla üzme. Affedip etmeme degil de, emin ol bu taz insanlar merhamet gösterdiğinde ilk fırsatta canını sıkıp seni üzmekten kaçınmazlar. Kocan senin yanında mı duruyo kendi başına iş alma.
walla beş yılda anladığım bu oldu,
aynısını aynı değersizlik hissini yaşatmadan rahatlayamayız bizzzzzonlar da bi kere yaşasın
benim karakterşm onlara aynısını yaşatacak giib değil ama davranışımı onlara göre ayarlmak sitiyorum
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?