Yaklaşık iki yıllık evliyim ve gelilerin kronik hastalığı olan kv ve kp i sevememek dışında bir problemim yok. Eşim iş arkadaşımın arkadaşıydı. Geller gitler arasında tanıştık, biliştik, anlaştık ve evlendik. Tam anlamıyla aşk evliliği olmasa da mantık evliliği hiç değildi.
Neyse, evlendik ettik. Aylar aylar geçti. E tabi o sülalede ne oluyor bitiyor zamanla öğreniyorsun. Özellikle de mesele sağlıksa.
Eşimin hem anne hem baba tarafı baya baya hastalar. Psikolojik rahatsızlıklar zaten diz boyu. Eşimin halaları teyzeleri amcaları depresyon haplarını aferin niyetine birer ikişer alan kişiler.
Tansiyon, şeker, damar tıkanıklığı, kalp.. Yaşı 60 ı geçenlerin hemen hepsi bu hastalıklardan muzdarip. Büyük büyük amcaları kanserden vefaat etti.
Benim anne ve baba taraflarımda ise bu hastalıklara neredeyse hiç rastlanmaz. Dedem 100 yaşına ya geldi ya gelecek. Büyük büyük annemiz yine 90 küsür yaşında. En belirgin rahatsızlık diz ve ellerde kireçlenme.
Hem eşim hem -çocuğumuz yok- olası çocuklarımız için endişelenmeye başladım. Konu dine çekilmesin lütfen fakat evrim teorisine inancım tam. Ve görünürde hepimiz aşık olsakta esasında amacımızın sağlıklı nesiller doğurmak olduğuna inanıyorum. Zaten bu teoriye göre de doğurganlık göstergesi olan özellikler kadın ve erkek için çekicilik unsuru olan kabul ediliyor.
Yani kaslı maslı :) yakışıklı zengin vs bir adamın çekici gelme sebebi 'Bu adamdan sağlıklı, güzel çocuklarım olur ve sahip olduğu maddi güç ile ona iyi bir gelecek kurabilirim' dürtüsü.
Netice olarak,
Evliliğimize sürekli olarak sağlıklı bir nesil doğurmak adına.. olarak tabiki bakmıyorum. Fakat ilerisini düşününce gelen her bir hastalık haberinde endişelerim artıyor. Pek tabii sağlıklı ailelerin hasta çocukları, hasta ailelerin sağlıklı çocukları olabiliyor. Fakat istatistik diye de bir bilim var.
Fazla mı teoriğim fazla mı hesapçıyım