Biliyorum burada empati yapamayan, yapmak istemeyen bir çok kadın tarafından aşağılanıp kötü muamele görcem ancak ben bu sıkıntımı anlatmalıyım umarım beni anlayan çıkar, konu uzun ama umarım sizi sıkmam..
28 yaşındayım bundan 1 sene önce şimdiki iş yerime başladığım günün ertesi tanıştım onunla, bakışları , tavrı beni direkt etkisi altına aldı. Bir ay mesajlaştık yani ben pek yanaşmıyordum aynı iş yeri diye ama çok üstüme düşüyordu. Neyse bir gün akşam bir yerlere gidip yemek yedik birbirimizi tanımaya başladık derken her şey başladı, yaşı 32 ve ben boşanmış olabildiğinden şüpheliydim hep. İki ay böyle geçti ve gece gündüz her an yazıyor arıyor üstüme titriyordu. Sonra ben iş yerinde aniden öğrendim, iş arkadaşım ondan ve kızından bahsetti bir diğeri eşi çok şanslı böyle biriyle evli olduğu için dedi, bunu yaşamayan bilemez, neyse ayrıldım ama hep peşindeydi klasik şeyler işte mutlu değildim inat uğruna evlendim vs. İki ay da böyle geçti ve ben yine aniden eşinin hamile olduğunu öğrendim kesin olarak bitirdim ama dünyam başıma yıkıldı tabi. Sadece bir hafta sürdü ayrılık. Bir şekilde yine kandım ağlamalarına aşkımlara. Bir gün face şifresini deneyerek buldum ve girdim bir baktım ki o mutsuzum dediği kadınla iki ayrı tarihte fotoğrafları var. Çocuk doğduktan sonra ve hamileyken bir arada bir yerdeler. Artık yeter dedim midem almıyor tamamen ilişkini kestim ama o yine gelip bir sürü bahane uydurdu, annem için yaptım dedi çok üzgündü dedi gecem gündüzüm senle dedi beni yarı yolda bıraktın benim tek dalım sensin sana sadece bekle dedim bu evliliğin bitmesine sen sebep olma biz zaten yapamıyoruz boşanma yolunda yürüyoruz ama sen koşmamı istiyorsun yapma koşamam, sebep olma yoksa ben sana beş yıl on yıl sonra “senin yüzünden” demeyeyim, eğer mutsuzsan beni bekleyeceğini bilsem benden uzak kal ve izle sadece izle bir gün gelicem dedi. Şu an izliyorum. Fikirleriniz nedir? Sizce boşanır mı boşanırsa mutlu olur muyuz çocuklar çok küçük psikolojik jileri nasıl etkilenir ne yapmam gerekirlütfen akıl verin