Canım umarım sana borç kalmaz.
Çalışmana çok sevindim. İş bayan için hem en güzel terapi hem de kendimizi salmamamız için kendimize güvenmemiz için en büyük destek😊
Umarım Allah kalbine göre verir.
Evini alır minik prensesinle huzurlu yepyeni sayfalar açarsın 😊
iPhone 'den Kadınlar Kulübü aracılığı ile gönderildi
İnşallah canım:) çalışmak lazım hele hele kadınsan...işte dünyanın binbir türlü hali var. Tüüm genç kızlara ders olsun hani şu sevgilisi, kocası çalıştırmayan ve bunu hoş gören kadınlara...
Verzonden vanaf mijn iPhone met behulp van Kadınlar Kulübü
Benim eski eşim Nisan ayında iş yerinde bir iş arkadaşımla tartıştığımda çok üzülmüştüm. Istifa et benim maaşım bize yeter demişti. Kafanı dinle birkaç ay, yazı geçir sonra bakarız demişti.
Tam istifa edeceğim an bir el istifa etmemi engellemişti sanki. Kaldı ki meslek sahibiyim en fazla 2-3 aya iş bılabilirdim yeniden. Ve istifa etmedim.
Ne büyük şansım olduğunu şu an anlıyorum. Dediğin gibi bizim durumumuz tüm kızlara örnek olsun.
Kimsecikler kocamın parası çok işi iyi elimi sıcak sudan soğuk suya sokmuyor diye güvenmesin.
iPhone 'den Kadınlar Kulübü aracılığı ile gönderildi
Hakikaten iyi ki istifa etmemişsin.
Yok canım ya isterse kocalar multimilyarder olsun, az kazan kendin kazan:)
Verzonden vanaf mijn iPhone met behulp van Kadınlar Kulübü
Aramak özlemek çok insani davranışlar...
Çünkü biz bayanlar olarak ne olursa olsun duygusallız... En önemlisi biz insanız. Birlikte yıllarca aynı yastığa baş koyduğumuz adamların yaptıklarına inanamamakta var bunun içinde alışkanlıklarda var acaba bir şey daha yapabilsem kurtulabilir mi düşüncesi de var...
Üzülerek söylüyorum ama erkekler bizim gibi düşünmüyor. Onlar kafalarında bitirdikleri an cidden her şey bitmiş oluyor ve gelsin acı dolu çirkinlik dolu günler...
Kendini güçsüz hissetmen çok doğal.
Ben ilk ay ne bastığım yeri gördüm ne yediğimi içtiğimi ne konuştuğumu bildim.
Çalışmaya başlayana kadar olabildiğince az ve öz iletişimle idare etmeye çalış ve sabret.
Sonrasında daha güçlü hissedeceksin kendini ve kararını o zaman alabileceksin.
Ve hep konuştuğumuz şey...
Nereden biliyorsun hayatının altının üstünden daha iyi olmayacağını 😊
Bak neredeyse 2 ay oldu ve çok daha iyiyim. Yatağa o başını huzurla koyabilmek var ya... O tarifsiz bir şey.
Ben hep yanında olup destek veririm sana. Kendini sakın yanlız hissetme.
Hepimizin yaşadıkları üç aşağı beş yukarı aynı şeyler
iPhone 'den Kadınlar Kulübü aracılığı ile gönderildi
Evet hep aynı şeyi yaşıyoruz erkek bittiğine bakıyo...ya asıl problem benim ailem çok hassaslar ben güçlü olsam basarsam da onlar yıkılır yani...panik atak bi anne şeker hastası bir baba kalpten giderler diye korkuyorum hala hiçbişey söylemedim...
Ya anlatsam burda hepiniz ne kadar ezdirmisin kendini çok zayıf bi kadinsin diceksiniz eminim...
Ben d nasıl katlandim bilmiyorum cidden...şiddet hakaret hepsi var...yok yok...
Öyle saygı falan bitti gitti de bari bitişi saygı içinde olsun diyorum...
Yani ben acı çeke çeke toparlarim gbi geliyo zaten çalışmak biraz olsun kafamı dağıtır diye düşünüyorum...ama işte milletin cenesi nasıl kapancak onu bilmiyorum beni en çok bu korkutuyo en yakınındaki bile acı acı bakacak sana belki de arkandan gulecek bilemiyosun kii...içinde yaşadığım toplumdan nefret ediyorum bu yüzden hep kadının acı çekmesine yönelik yasayis seklimiz var...ben bunların üstesinden gelmeyi becerir miyim orda korku basıyo işte...
Kadınlar Kulübü Mobil uygulaması kullanılarak gönderilmiştir.
Başından sonuna kadar her sayfayı her yorumu okudum. Yaşadıklarıma öyle benzer olaylar yaşamışsınız ki. Fakat ben henüz boşanmadım ve boşanmam gerektiğini bildiğim halde hala korkuyorum. Ve en acısı da hamile olabilirim
İnsanın canından öte sevdiği, ailesinden önde tuttuğu adamdan değer görememesi ne acı. Annelerimiz, ninelerimiz hep Allah kıymet bilene düşürsün diye dua ederlerdi ya, ne kadar doğru bir duaymış. Eşlerimizin kıymetlisi olmamız gerekirken onlar annelerinin kolları arasında sıkışıp kalıyorlar. Eşleriyle annelerinin hatta ailelerinin arasındaki dengeyi kurmayı beceremiyorlar. Anlam veremiyorum. Mutluyken yere göğe sığdıramadıkları bizi kaybetmemek için neden biraz da onlar fedakarlık yapmazlar ki?
Bir yılı aşkın zamandır evliyim. Şu ana kadar hep sorunlu bir evliliğim oldu. Ortamız hiç yoktu. Ya çok mutluyduk ya da boşanmaya ramak kalmış vaziyette. Eşim inatçı, sabit fikirli ve hatalarını asla görmeyen, her söylediğini doğru kabul eden biri. Onun görüşü ne ise o doğrudur. Benim düşüncem, ruh halim hatta kadınlığım bile önemli değil. Evde son söz ondan çıkacak. Ha aramız çok iyiyken ikna edebiliyordum fakat evliliğimin 3/4'ü kavgalı geçtiği için bu dönemlerde bana köle muamelesi yapıyor. Bu gece beni uyandırıp sabah bana kıyafet hazırla diye emretmesi gibi. Saat gecenin 3'ü ya da 4'ü. Bu en basit örneği.
Aile konusuna hiç girmiyorum bile. Eşim tek erkek, üç tane eşimden büyük görümcem var. Ve eşimin ailesinden daha doğrucu, daha dürüst hatta daha insancıl başka kimse yok dünyada. Onlar asla yalan söylemez, asla hak yemez. Hele kayınvalidemi görümcemler öyle bir anlatır ki ben çok şanslıymışım hayatta kimse benimki gibi anlayışlı bir kayınvalide bulamazmış. Hakkını yiyemem bazen beni şaşırtacak kadar iyi olabiliyor ama sonuçta evliliğimi bitirmeme sebep mi değil mi?
Eşimin ailesiyle altlı üstlü müstakil bir evde yaşıyoruz ve eşim kesinlikle ailesinden uzakta yaşamayı kabul etmiyor. Müteahhite verilme durumu var tabi bu bir iki yılı bulacak bir durum. Onda bile diyorki yine aynı apartmanda otururuz hatta durumumuz el vermezse büyük bir evde hep beraber yaşarız. Zaten benim aileme yakın oturmanın lafı bile geçemiyor. Öyle ki bir keresinden annemlere yakın bir ev satın alsak ne güzel olurdu gibi bir laf etmiştim. Ben iç güveysi miyim diye terlemişti. Böyle geri kafalı kocam.
Ailemle de benim ısrarlarım olmasa asla görüşmeyecek. Zaten aileler arasında bir düşmanlık oluştu kayınvalidemin bir iftirası yüzünden. Eşim de annesine inandı tabiki. Ondan sonra ortam aylarca gergin durdu. Geçen ay ramazanın 2. haftasıydı sanırım bir mektup yazarak içimden geçenleri paylaştım. Çok da verimli oldu o dönem için. Herşeyi konuştuk haklı haksız, doğru yanlış değerlendirdik. Beni anlamış gibiydi. Ama üstünden bir ay geçmeden eskiye döndük.
Şu an eşimin değişeceğine, evliliğimizi kurtarmak için çaba harcayacağına olan inancım tamamen bitti. Ve boşanmanın en doğru karar olduğunu düşünüyorum bir kaç gündür. Fakat düzeldiğimiz o bir ay içerisinde çocuk yapma kararı aldığımız için şu an hamile olmaktan korkuyorumGeçen ayın 10'unda olmuştum son adetimi. Bugün test aldım fakat aç karna yapmak gerekiyormuş. Yarın sabahı bekleyeceğim. Hem ne kadar geç o kadar doğru sonuç.
Kesinlikle haklıymışsın. Ben eşim deli gibi bana aşık, ben de deli gibi ona aşığım, ne olacak annesine bu kadar düşkün olsa ve ailesi karışmış olsa ki dedim.
Nasıl olsa kocam hep benim yanımda olur, bana kıyamaz dedim.
Ama malesef öyle olmuyormuş.
Hiç aramızdaki dengeyi kuramadı, beni hep ezdirdi.
Açıkçası bu duruma daha sert tepki göstermediğim için şimdi kendime kızıyorum.
Bu evlilikten o kadar büyük dersler çıkarttım ki...
Annenin babanın ve varsa kardeşlerin yaklaşımı çok önemli.
Ve tabii ki erkeğin size sözde değil özde verdiği değer ve arkanızda durabilme gücü.
iPhone 'den Kadınlar Kulübü aracılığı ile gönderildi
Dediğin gibi en zoru da sanırım bu kadar sevmiş, değer vermişken hiç sevilmediğini kabullenmek.
Tek uyumak, tek uyanmak, sofraya yanlız oturmak, yemek yaparken şunu da seviyor bunu da yapayım deyip dolabın kapısını açtığın an yüzüne çarpan soğukla uyanmak...
Sonra da içinden o da beni hiç arıyor mudur, ben de hiç aklına geliyor mudurum demek...
Umarım dediğin gibi geçer hepsi. Bana ve aileme yapılanları hazmedemiyorum. Hiç affetmeyeceğim...
iPhone 'den Kadınlar Kulübü aracılığı ile gönderildi
umarım hamile değilsindir hamileysen ne yapacaksın
ilk mesajı ve senin mesajını okudum, hakkınızda hayırlısı olsun, anlaşan iki kişinin üçüncü şahıslar tarafından evliliğinin bozulması çok üzücü, ne geçiyorsa ellerine oğullarının yuvasını bozarak
Başından sonuna kadar her sayfayı her yorumu okudum. Yaşadıklarıma öyle benzer olaylar yaşamışsınız ki. Fakat ben henüz boşanmadım ve boşanmam gerektiğini bildiğim halde hala korkuyorum. Ve en acısı da hamile olabilirim
İnsanın canından öte sevdiği, ailesinden önde tuttuğu adamdan değer görememesi ne acı. Annelerimiz, ninelerimiz hep Allah kıymet bilene düşürsün diye dua ederlerdi ya, ne kadar doğru bir duaymış. Eşlerimizin kıymetlisi olmamız gerekirken onlar annelerinin kolları arasında sıkışıp kalıyorlar. Eşleriyle annelerinin hatta ailelerinin arasındaki dengeyi kurmayı beceremiyorlar. Anlam veremiyorum. Mutluyken yere göğe sığdıramadıkları bizi kaybetmemek için neden biraz da onlar fedakarlık yapmazlar ki?
Bir yılı aşkın zamandır evliyim. Şu ana kadar hep sorunlu bir evliliğim oldu. Ortamız hiç yoktu. Ya çok mutluyduk ya da boşanmaya ramak kalmış vaziyette. Eşim inatçı, sabit fikirli ve hatalarını asla görmeyen, her söylediğini doğru kabul eden biri. Onun görüşü ne ise o doğrudur. Benim düşüncem, ruh halim hatta kadınlığım bile önemli değil. Evde son söz ondan çıkacak. Ha aramız çok iyiyken ikna edebiliyordum fakat evliliğimin 3/4'ü kavgalı geçtiği için bu dönemlerde bana köle muamelesi yapıyor. Bu gece beni uyandırıp sabah bana kıyafet hazırla diye emretmesi gibi. Saat gecenin 3'ü ya da 4'ü. Bu en basit örneği.
Aile konusuna hiç girmiyorum bile. Eşim tek erkek, üç tane eşimden büyük görümcem var. Ve eşimin ailesinden daha doğrucu, daha dürüst hatta daha insancıl başka kimse yok dünyada. Onlar asla yalan söylemez, asla hak yemez. Hele kayınvalidemi görümcemler öyle bir anlatır ki ben çok şanslıymışım hayatta kimse benimki gibi anlayışlı bir kayınvalide bulamazmış. Hakkını yiyemem bazen beni şaşırtacak kadar iyi olabiliyor ama sonuçta evliliğimi bitirmeme sebep mi değil mi?
Eşimin ailesiyle altlı üstlü müstakil bir evde yaşıyoruz ve eşim kesinlikle ailesinden uzakta yaşamayı kabul etmiyor. Müteahhite verilme durumu var tabi bu bir iki yılı bulacak bir durum. Onda bile diyorki yine aynı apartmanda otururuz hatta durumumuz el vermezse büyük bir evde hep beraber yaşarız. Zaten benim aileme yakın oturmanın lafı bile geçemiyor. Öyle ki bir keresinden annemlere yakın bir ev satın alsak ne güzel olurdu gibi bir laf etmiştim. Ben iç güveysi miyim diye terlemişti. Böyle geri kafalı kocam.
Ailemle de benim ısrarlarım olmasa asla görüşmeyecek. Zaten aileler arasında bir düşmanlık oluştu kayınvalidemin bir iftirası yüzünden. Eşim de annesine inandı tabiki. Ondan sonra ortam aylarca gergin durdu. Geçen ay ramazanın 2. haftasıydı sanırım bir mektup yazarak içimden geçenleri paylaştım. Çok da verimli oldu o dönem için. Herşeyi konuştuk haklı haksız, doğru yanlış değerlendirdik. Beni anlamış gibiydi. Ama üstünden bir ay geçmeden eskiye döndük.
Şu an eşimin değişeceğine, evliliğimizi kurtarmak için çaba harcayacağına olan inancım tamamen bitti. Ve boşanmanın en doğru karar olduğunu düşünüyorum bir kaç gündür. Fakat düzeldiğimiz o bir ay içerisinde çocuk yapma kararı aldığımız için şu an hamile olmaktan korkuyorumGeçen ayın 10'unda olmuştum son adetimi. Bugün test aldım fakat aç karna yapmak gerekiyormuş. Yarın sabahı bekleyeceğim. Hem ne kadar geç o kadar doğru sonuç.
Tatlım merhaba, öncelikle sakin ol. Hep bunu söylüyorum. Hamile misin eğer çok merak ediyorsan hemen bir özel polikliniğe gidip kan testi yaptır. Ben öyle öğrenmiştim, 20 lira gibi bir şey tutuyor ve 1 saate sonucu alabiliyorsun.
Atılan iftiralardan tutsa eşinle aradanda ki duruma kadar her şeyimiz aynı. Tek fark biz uzakta oturuyorduk ancak emin ol ki o tip aileler için mesafe hiç farketmiyor. Bu sefer sabah 6 akşam 1 hiç farketmesen oğullarını arayacaklardır.
Yenilen yemekten içilen suya gidilen Kafe'ye kadar rapor verecek eşin.
Bebek varsa da kararın değişmesin. Bebeği doğurana kadar sabret ve bebişinizi alıp yoluna bak.
Ben 2 sene sabrettim iyiye gider diye ama en sonunda sen benim ailemi istemiyorsun ben de seni istemiyorum şekline dönüyor iş.
Yani özetle hiç bir şey iyiye gitmiyor kardeşim. Her şey gitgide daha da köyü oluyor bir ilişkide en başında böyleyse.
Ben hemen 1 aylık deneme ile yediğimiz gdo lu gıdalarda hamile kalacağını sanmıyorum.
Ben bebeğimi kaybetmiştim 6 haftalıkken. O sebeple bugün kan tahlilini yaptırmanı tavsiye ediyorum. Sonucu da paylaşırsan sevinirim.
Hayatın sonu değil. Bunu asla unutma.
Ve emin ol bunlar Allah'ın bir sınavı. Sabırlı ol arkadaşım
iPhone 'den Kadınlar Kulübü aracılığı ile gönderildi
Ben de böyle düşünüyordum zamanında. Aslında ne olduklarının belirtisi daha ilk gördüğüm zaman bile varmış da ben görememişim. Nişanlılık evremde bile onca şey yaşadık hep değişir düzelir dedim. Değişen tek şey benim. Aşkım, sevgim, aşka evliliğe olan inancım güvenim.
Keşke o zamanlardan ayağım daha sağlam bassaymış da bu raddeye gelmeden nişandan dönseymişim. Ama yaşanacak varmış işte. Çekilecek çilem varmış.
Şükür ki ailem benim arkamda. Her koşulda destekçim. İşim gücüm yerinde hamdolsun. Ama eşimden ayrılmak yine koyuyor yine koyuyor. Diyorum ki aslında çok mutlu olabilrdik. Deli gibi aşık iki genç. Nasıl heba edebiliyor böyle bir aşkı? Yazık, çok yazık...
Desteğin için teşekkür ederim. Hamile çıkarsam diye kan testi yaptırmaya bile korkuyorum. Sanki yaptırmayınca hamilelik kendi kendine kaybolacak :/
Düzelmeyeceğini bile bile eziyet çekmek boşuna değil mi? 1 yıl da olsa aynı 5 yıl da. Erkekler istemedikleri sürece değişmezler ki benim kocam kendisinde asla hata görmüyorken niye dğeişmek istesin. Oofff. Bi sihirli değnek olsa da bu adamları bi adam etse(
Bu arada çok zaman benim sınavım kocam mı diyorum. Acaba sabretmem gerekirken boşanırsam sınavı kaybeder miyim?
Eğer hamileysem 9 ay nasıl katlanılır ki o insanlara aynı evde. Ayrıca eşim beni işten çıkarmakla da tehdit ediyor. Bu da işin cabası. İnsan bu kadar çok seviyorken nasıl bu kadar mutsuz olabilir( Herşeyden herkesten nefret ettiriyorlar insanı. Allah hakettiklerini tez zamanda versin de biz bu kıza yaşattıklarımızın cezasını çekiyoruz da dedirtsin inş.
Bu arada bir kaç gün önce kahvemsi sıvı bir akıntı geldi 2 gün. Yerleşme akıntısı olabilirmiş o yüzden şüpheleniyorum. Ayrıca bel ve karın ağrısı da var. Göğüslerim de hassaslaştı. Ayrıca çok gergin ve sinirliyim bu bir haftadır. Ya da psikolojik olarak kendimi hamile olmaya hazırlıyorum. Bilemedim
Senden rica ediyorum neredeysen bir ayna bul ve kendine iltifat etmeye başla.
Sen öncelikle kendin ve kendi ailen için değerlisin.
O sebeple sakın üzme kendini.
Nişan öncesi sonrası hatta üzerinde gelinlikle bana neler demişlerdi de ben de görememiştim.
Ama şimdi diyorum ki bu bir tecrübe...
Annem yalvarmıştı düğün günüm bir kez daha düşün kızım diye. Ben de senin gibi birbirini deli gibi seven 2 kişinin karşısında kimse duramaz demiştim ve anneme kızıp evlenmiştim.
Başta çok kızdım kendime annemi dinlemediğim için ama beni yine ayıltan annem oldu.
O zaman yapılanları görsem ya da annemi dinleyip evlenmesem hep üzülecektim. Bu benim hayat tecrübem oldu. Senin yaşadıkların da senin hayat tecrüben.
Sakın üzülme ve dik dur lütfen. Sen değerlisin.
Lütfen bir kan tahlili yaptırıp sonucu bizimle de paylaş.
Bebek varsa bu sana bir hediye. Asla kararından vazgeçme, o zaman tekrar konuşacağız zaten.
Ve beni sevmedi diye düşünme. Sevmiştir elbet ama kadın ve erkek aşkı sevgisi ve bunun süresi farklı...
Bunları düşünüp kesinlikle yıpratma kendini.
iPhone 'den Kadınlar Kulübü aracılığı ile gönderildi
Baştan sona yazdıklarını okuduğumda demiştim çok benzer şeyler yaşamışız. Ben gelinliğimle eve gelirken nikahta birilerine kızıp bana keşke seni alacağıma köyden gelin alsaydım diye bağıran bir kayınvalidem var benim de. Düğünümü de burnumdan getirmişti, evliliğimi de getiriyor.
Kendimi seviyorum ve değerli olduğumu biliyorum. Çok şükür işim gücüm yerimde, ailem arkamda. Hatta bazen bu bile sebep diyorum eşimin bana tavrınaç O lise mezunu ben üniversite belki de bu onları rahatsız edyor. Hem aynı memleketli olsak bile müthiş bir kültür farkı var. Onlarda gelin aileye gelin olarak gelir ve nerdeyse ailesinden kopar onların kızı olur. Balayına gitmeden önce beni ailemle görüştürmediler neymiş gelin ilk günden annesinin evine gitmezmiş.
Çok iki yüzlüler öyle rahatsız oluyorum ki artık onlarla birlikte yaşamaktan yüzlerine bakmaktan. Bebeğim olursa bile düşüncemi değiştrimek istemiyorum. Yine de bazen kendime güvenim kayboluyor. Sonuçta daha önce de boşanma kararı alıp sonra yumuşamıştım. Değişmeyeceğini biliyorum. Bir ömür bu şekilde yaşayamam. Özgürlüğüm gitti, kendime inancım bitti. Ailemden uzaklaştım. Hayatım kaydı bi işim kaldı elimde. Bunları göre göre devam edemem. Kendimi toparlamam lazım. En baştan başlamam lazım senin gibi. Ama nasıl başlayacağımı bilmiyorum. Nasıl söyleyeceğim boşanma kararımı. Ailelerin üzülmesi değil de iş iyice karışacak. Birbirlerine girecekler. O beni suçlayacak, ben onu. Belki de eşinin yaptığı gibi yapmalı. Uzaktan uzağa boşanmalı. Hiçbiriyle görüşmeden. Tabi eşimin yüzüne bu kararı ben söylemeliyim bu başka. Ama bunlarla beraber evim, eşyalarım, takılarım. Herşeyi düşünüyorum şimdi. Hepsi bizim el emeğimiz. Mobilyalar, beyaz eşyalar hepsini biz ödedik. Daha önce bir kez evi terkettim bana vurduğu için. O dönemde evin anahtarlarına varana kadar değiştirmiş. Şimdi ne yapar bilmiyorum.
Öncelikle şunu unutma...
Maddiyatta önemli evet ama her şey yerine yeniden gelebilir. Mesleğin olduktan sonra bu sorun değil.
Kaldı ki eşim annesinin eteğine kaçtı, bunlarsa seni kaçırmaya bakacak.
Gitmeye karar verirsen altınlarını yatırımlarını ve düğün cd ni almayı unutma ki düğünde takılan kadınındır bunu ispatlayabilesin.
Benim altınlarım bozdurulup sadece hasırım kaldığı için tektaş ve hasına karşılık aracı aldım daha karlı olduğu için.
Anlaşarak boşanmaya çalış çünkü boşanma süreci de zor bir süreç.
Önce kendi ailemle konuş sonra eşinle...
Ve eğer karar aldıysan vazgeçme arkadaşım. Anlık mutluluklar seni kandırmasın, ben hep onlara kanmıştım. Resmin tamamına bak.
iPhone 'den Kadınlar Kulübü aracılığı ile gönderildi
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?