- Konu Sahibi esmerdalda
-
- #81
Olmadı işte. Anlatmak istediğim bu. Sevgililik dönemimiz uzun mesafelerden dolayı telefonda geçti. Hep alttan alırdı konu uzamazdı. Sakladı kendini. Simdi saklamadım sen görmek istedigini gördün ben hep böyleyim diyor. Ama ben tam tersi iyi kötü herseyimle hep açıktım. Bak şöyle örnek veriyim. Evlenme zamanı sehir degistiricek olmak bende stres ve üzüntü yaratıyordu. Yanağımı saçımı okşaya okşaya dedi ki birkac sene deneriz baktın alışamadın buraya geri döneriz. Kendimi anlaşılmış şanslı ve mutlu hissetmiştim. Bir zaman sonra ne dedi biliyo musun. Ben onu öylesine söyledim yeaaa. Olsun veya olmasın hayal kırıklığımı tahmin edebiliyo musun.Sizi hem çok anlamadım hem anlamadım. Zaaflarını bunca yıl verdiği tepkilerden nasıl anlamadınız ya da bam telini? Deneme yanılma yoluyla bile olsa bulurdu insan. Robot mu hiç mi öfkeden deliye döndüğü ya da bi durumda gözlerinin parladığı olmadı?
Biz buna klasik erkek diyoruz. Ben de hamileyim ve hasta olmaya korkuyorum. Korkuyorum çünkü hasta olmaktan ziyade eşimin benim hastalığıma ilgisizliği beni üzecek diye korkuyorum. Belki inçe düşünen eşler de vardır ama denk gelmemiş işte. Çok sevdiğim bi ablam vardı.derdi ki; bunların iyisi Yok, varsa da bizi bulmaz :)))Hadi diyelim ki ben historikim asıl sorunlu benim vs vs kabul ettik diyelim. Şu örneği vermek istiyorum sadece. Hamileyken ateşlenip işten eve geldiğim bir akşam o da eve geldiğinde kapıdan bana baktı saedece ve mutfağa geçip yemeğini yedi. O bakışta ne vardı biliyor musunuz. Nerden çıktı şimdi hastalık, kim uğraşıcak seninle. Altını çiziyorum tekrar, hamileyim ve etrafımda aile, arkadaş kimse yok. Bu hastalanma dönemindeki ilgisizliğini defalarca defalarca yaşadım. Kendime hasta bakıcı aramıyorum tabi ki. Ama böyle zamanlarda yakınlık ve şefkat beklemek her insanın ihtiyacı değil midir. Kendi hasta olduğunda bunları bekliyor ama? Bunun yaşlılığı var diyorsun içinden. Bin tane şey geçiyor aklından. Tam bir iyi gün dostu.
Biz buna klasik erkek diyoruz. Ben de hamileyim ve hasta olmaya korkuyorum. Korkuyorum çünkü hasta olmaktan ziyade eşimin benim hastalığıma ilgisizliği beni üzecek diye korkuyorum. Belki inçe düşünen eşler de vardır ama denk gelmemiş işte. Çok sevdiğim bi ablam vardı.derdi ki; bunların iyisi Yok, varsa da bizi bulmaz :)))
İşte bu yüzden evlilik danışmanına gitmenizi tavsiye ediyorum. Biz eşinizi sizin anlatisinizla biliyoruz, buraya eşiniz sizin hakkınızda yazmadigi için tek taraflı değerlendiriyoruz ve yapılan yorumların çoğunun yanlış olduğunu dusunuyorumKendinizle ilgili verdiginiz bilgiler;
Depresif ve melankolik bir kisilik
Tartismalarinizda esinizin verdigi hakli haksiz davasi guttugunuz soyleminden yola cikarak, hakli oldugunuz dayatmasi yaptiginiz
Esinizin zaaflarini, zayifliklarini ogrenmek icin sorular sormaniz
Kendinizi kurban gibi hissetmeniz
Her konuda manipule edildiginizi dusunmeniz-esinizin severek yaptigi ama az kazanc sagladigi isi konusunda bile-
Psikiyatriste gitmeniz
Antidepresan kullanmaniz
Yanlis anlamayin ama bana sizin daha ciddi bir kisilik bozuklugunuz varmis gibi geldi. Esinizin cok ilgili bir baba oldugunu soyluyorsunuz, daha sonra buna bile gostermelik yuzeysel diye burun kiviriyorsunuz, yapmayin Allah askina. Kendinize dert ariyorsunuz. Cok mu psikoloji kitaplari okuyorsunuz bilmiyorum ama cok alti bos soylemler geldi sikayetleriniz. Daha cok kendi karakterinizdeki zaaflari esinizin size karsi kullandigini dusundugunuzden dolayi bu kadar ofkeli gibisiniz.
Disariya karsi bahsettiginiz gibi sosyal, esprili biri size karsi mesafeliyse belki ikinizin arasindaki bir iletisim problemindendir. Adamin huyu bu olsa herkese boyle olur. Kaldi ki siz flort doneminde disadonuk, esprili hallerinden etkilenmissiniz. Bahsettiginiz tipteki insanlar - yani ifadesiz suratli, icine kapanik, kendiyle ilgili hic bir sey anlatmayan- herkese her durumda oyledirler, degismezler karakter meselesi cunku bu.
Herkes sizin gibi olmak zorunda mı? Herkesin duygularını yaşama biçimi farklıdır. Şu mesajdan sonra ben sizin durduk yere sorun çıkarmaya çalıştığınızı düşündüm.Tek çocuk olduğunu belirtmeyi unutmuşum. Annesi de kendisi gibi ciddi anlamda duyarsız bir insan. Hastayım ölüyorum de haa öyle mi der. Senin hiçbir derdinle ilgilenmez. Manipüle örneği vericek olursam. Evliliğin ilk zamanlarında sorun yaşarken bana hep şunu diyordu. "Benim o kadar çok arkadaşım var ki beni çok iyi bilirler git beni onlara sor benim kötü bir eş olmam mümkün değil"... Adamın referans verdiği kitleye bak. Hani eski nişanlıma vs sor dese yine anlicam. Neden damar arıyorum biliyor musunuz. Bir konu hakkında tartışmışsanız ama bu senin söylediğin her lafı yutuyor ise orada bir anormallik ararsın. Söyleyin kırıldığınız bir şey olduğunda ifade etmez misiniz ya da en kötü ihtimalle davranışlarınıza yansıtmaz mısınız Bu adamda hiçbir reaksiyon görmüyorum. Duyguları olmayan bir insan buluyorum. Ben onun gibi davranamıyorum çünkü. Kendimi, duygularımı, beklentilerimi ifade etmeye çalıştığım her girişim benim fazla hassas, kıymet bilmez, alıngan olmamla sonuçlanıyor. Ve herşey başa sarıyor
Çok üzücü. İşte bu yüzden ağlayan çocukları görmezden gelmemeli. Ceza olsun diye bir odaya kapatılmamalı çocuklar.Üni. zamanında bi sevgilim olmuştu. Adamın karşısında çileden çıksan durur izler ve hatta ufaktan sırıtabilirdi. Ben bu adamı patlattım. Annesinin davranış biçimini kopyaladığını fark ettim. Ağladığında, bırakırmış annesi, saatlerce hiçbir şekilde muhatap almaz, sakinleştirmezmiş. Çocuk kendi kendine tek bir odanın içinde döne döne sakinleşirmiş. Sarılma, sevgi teması eksik bir ailede büyümüş. Baya bi dökülmüştü bana. Eşiniz de muhtemelen 0-6 yaş arası anne babasından kopyaladı bu etki tepki biçimini. Bu bahsettiğim kişi de tek erkek çocuktu.
Bende aynı dertten muzdariptim.psikoloğa anlattığımda o sizin anneniz değil bunu sadece anne yapar hiçbir erkek bunu yapmaz yani neyin var öldünmü kaldın mı demezmiş.bu çok normalmiş beklentimi azaltmalıymışım falan filan klasil şeyler.ben boşanmaya karar verdim.bu konulara kafa yormaktan kurtuldum.bana uzak olsun artık bıktım psikolog psikolog dolaşmaktan kitap okuyup araştırma yapmaktan.belkide sorun bendedir bilemiyorum bunu zaman gösterecek yani hayatımdan çıktığında bulunduğum ruh hali durumum ne olacak .bu boşanmayı şu an bir kurtuluş gibi görüyorum.Biz buna klasik erkek diyoruz. Ben de hamileyim ve hasta olmaya korkuyorum. Korkuyorum çünkü hasta olmaktan ziyade eşimin benim hastalığıma ilgisizliği beni üzecek diye korkuyorum. Belki inçe düşünen eşler de vardır ama denk gelmemiş işte. Çok sevdiğim bi ablam vardı.derdi ki; bunların iyisi Yok, varsa da bizi bulmaz :)))
Ah canım ya...çözmek için ne çok uğraşıyoruz di mi.bende öyleyim. Hiç sallamamayı bi başarsak fıstık gibi olur.herşey daha güzel olur umarım.hepimiz içinBende aynı dertten muzdariptim.psikoloğa anlattığımda o sizin anneniz değil bunu sadece anne yapar hiçbir erkek bunu yapmaz yani neyin var öldünmü kaldın mı demezmiş.bu çok normalmiş beklentimi azaltmalıymışım falan filan klasil şeyler.ben boşanmaya karar verdim.bu konulara kafa yormaktan kurtuldum.bana uzak olsun artık bıktım psikolog psikolog dolaşmaktan kitap okuyup araştırma yapmaktan.belkide sorun bendedir bilemiyorum bunu zaman gösterecek yani hayatımdan çıktığında bulunduğum ruh hali durumum ne olacak .bu boşanmayı şu an bir kurtuluş gibi görüyorum.
Boşanmak bir kurtuluş değil kacistir, ben sizin de şu an sağlıklı düşündüğünüze inanmiyorumBende aynı dertten muzdariptim.psikoloğa anlattığımda o sizin anneniz değil bunu sadece anne yapar hiçbir erkek bunu yapmaz yani neyin var öldünmü kaldın mı demezmiş.bu çok normalmiş beklentimi azaltmalıymışım falan filan klasil şeyler.ben boşanmaya karar verdim.bu konulara kafa yormaktan kurtuldum.bana uzak olsun artık bıktım psikolog psikolog dolaşmaktan kitap okuyup araştırma yapmaktan.belkide sorun bendedir bilemiyorum bunu zaman gösterecek yani hayatımdan çıktığında bulunduğum ruh hali durumum ne olacak .bu boşanmayı şu an bir kurtuluş gibi görüyorum.
Ayrıca tabi ki anne rolünü üstlenemezler ama bu öküz olacakları anlamına da gelmiyor.Bende aynı dertten muzdariptim.psikoloğa anlattığımda o sizin anneniz değil bunu sadece anne yapar hiçbir erkek bunu yapmaz yani neyin var öldünmü kaldın mı demezmiş.bu çok normalmiş beklentimi azaltmalıymışım falan filan klasil şeyler.ben boşanmaya karar verdim.bu konulara kafa yormaktan kurtuldum.bana uzak olsun artık bıktım psikolog psikolog dolaşmaktan kitap okuyup araştırma yapmaktan.belkide sorun bendedir bilemiyorum bunu zaman gösterecek yani hayatımdan çıktığında bulunduğum ruh hali durumum ne olacak .bu boşanmayı şu an bir kurtuluş gibi görüyorum.
Ne kadar güzel ifade etmişsiniz ve aynı zamanda akıcı.. kültür farkı var gibi hissettim ben yada söyle söyleyeyim ortak.noktaniz yok gibi , bazıları icin olması gereken şeyler var ac bırakmıyor evine bakıyor iyi aile babası tamamda .. ruhumun açlığı ne olacak duygularımın açıkta kalması..Sizlere biraz eşimden bahsetmek istiyorum. Artık kendimden şüphe etme seviyesindeyim. 36 yaşındayım. Çalışıyorum. Eşimle 9 yıldır tanışıyoruz 5 yıldır evliyiz. Flört döneminde dünyanın en harika erkeği olduğu, kadın ruhundan anladığı yanılgısına kapılıp evlenme kararımda bu özelliklerinin %100 etkisi olmuştu. Ancak evlilik sürecinde gariplikler yaşamaya başladım. Mesela hiçbir tartışmadan haklı çıkamıyordum asla kabul etmiyordu haksız da olunabileceğini. Üstelik neden haklı haksız davası güdüyorsun diyerek konuyu saptırıyordu. Bir kere olsun özür dilediğini veya gönlümü aldığını görmedim. Herhangi bir problem varsa bunun müsebbibi muhakkak bendim o asla hata yapmazdı. Depresif ve melankolik bir karakter olduğumu biliyordu ve bunu çok iyi kullanmaya başladı. Nasıl olsa bu kız mutsuz, nasıl olsa geçimsiz. Eline karakterimle ilgili bütün kozları vermiştim çünkü. Sanki kendi maskesi görünmesin diye bir çeşit kurban seçilmiştim.
Dışardan gören birisi için çok tatlı, cana yakın, hoşsohbet, espritüel biridir. Bu özelliklerini inkar edemem. Evlilik içinde beni dövüyor sövüyor da diyemem. Ama bir çeşit psikolojik savaş içindeyim sanki kurallarını hiç bilmediğim…
Mesela eşimin çocukluğunu, çocuklukta yaşadığı üzüntüleri vb şeyleri bilmem. Hatırlamıyorum der. Seni daha derinlemesine tanımak istiyorum derim tanıyorsun ya işte der. Neye zaafı var, nelere sinirlenir, basacağım damarı nedir ben bunların hiçbirini bilmiyorum arkadaşlar. Yüzeysel bir ilişki içindeyim deyim yerindeyse. Devamlı onun çok iyi bir insan olduğu, insanların ben yerine ona inanacağı, zaten geçimsizlik konusunda mimli olduğum konusunda manipüle edildiğimi hissediyorum. Manipülasyonlarına karşı koyduğum zamanlarda aramız bozuluyor soğuk savaş başlıyor. Evde poker face gezen bir eşim var. Hatta hayatı poker face yaşayan.
Kendim için gittiğim bunları anlattığım psikiyatrist narsistik kişilik bozukluğu olabileceğini belirtti. Hayatımda ilk defa antidepresan kullanmaya başladım. Ben onu tehlikeli buluyorum artık. Bu durumları yaşayan var mı aranızda. Yüzeysel iyi aile babası olmayı, eve kahvaltılık almayı, evlilik icabı yapması gereken yükümlülükleri yapıyor olmayı yeterli görüyor. Beraber zaman geçirme teklifimi hep reddediyor. Beni alıp bir yemeğe götürmez aynı zamanda cimrilik te var. Bu arada kendi işini yapıyor. Ama 5 yıldır doğru düzgün para kazandırmayan hobi gibi takıldığı bir iş. O konuda da manipüle ediliyorum. İşleri oturtmaya çalışıyorken bana anlayış göstermiyorsun diye. 3,5 yaşında ikizlerimiz var. Çok ilgili bir babadır. Ama ben duygusuzluktan yoruldum. Anlayışlı maskesinin arkasına saklanmasından yoruldum. Ailemi bırakıp onun şehrine gelmiş biriyim bir de. Normal olmayan bir şeyler var hissediyorum. Kendimi onun projesinin bir parçası gibi hissediyorum. Okuyanlara teşekkür ederim. Biraz uzun olduysa affola.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?