Her şey bitti derken? Ne olur umut olun bana...

Allah sabır versin, çok üzüldüm.
Mekanı cennet olsun inşallah.


İnşallah, ben bunu düşünerek dayanabiliyorum.

Kendimi avutmuyorum, Hakanımın canıyla uğraşmak ve bizleri mutlu etmek dışında bir ameli olmadı ki.

Allah bana ona kavuşacağım gün için salih ameller ve isyansız bir sabır nasip etsin inşallah.

Bitanecik Tombiğim...
 
Zaten kavuşacağımızı bilmesek dayanmak çok zor olur..Rabbim günahlarını affetsin mekanı cennet eylesin inşallah.o kadar acı çekmiş günahlarına kefarettir inş.şuan onun tek ihtiyacı bol bol dua etmek.rabbim sabır versin inşallah
 
Sifa dileklerimi ileticekken son okuduklarim beni bile öyle üzdü ki rabbim mekanini cennet eylesin ailesine size sabirlar versin cennetinde kavusturmayi nasip etsin insaallah
 
Canım çok çok üzüldüm rabbim tez Zaman'da şifa versin inşallh allah tüm sevdiklerimizi bize bağışlasın
 
Çok özür dilerim mekanı cennet olsun ilk sayfayı okuyup yazdım (
 
Bu yazı okuduğumda beri aklımda...yemek yaparken,balkona çıkarken bile...dua ediyordum...burda okuduğum ve derinden etkilendiğim 2. olay...
Bilmiyorum sevginizin gücünden mi?Sevilenin iyiliğinden mi?yoksa kalbinizin güzelliğinden mi?
Sabrınıza,şükredişinize,metanetinize hayran kaldım...
Rabbim acınız hafifletsin...
Genç arkadaşınıza da en güzel yerleri nasip etsin...
 
Kk da beni derinden etkileyen belki tek konudur.cok dua ettik ama olmadi
Metanetinize hayran kaldim siz guclu bir kadinsiniz.
Rabbim cenettinde beraber kilsin insallah.mekani cennet yattigi yer nur olsun
 
Günlerdir gözlerim dolu dolu okuyup dua ediyordum, söyleyecek bir söz bulamamıştım. Şimdi mesajınızı görünce beynimden vurulmuşa döndüm. Yattığı yerler nur cennet olsun.

Off boğazıma bir yumru oturdu
 
Hakan için doktorlar şans vermezken de üzülmeyin diyordum, şimdi onu kaybettim yine aynı şeyi söylüyorum, lütfen üzülmeyin, ben umudum bittiği için çok üzülüyorum ama bu benim bencilliğim ve inşallah zamanla geçecek.

Siz on sekiz yıl boyunca sık aralıklarla vücudunuza demir çubukların sokulmasını, yıllarınızı serumların bitmesini bekleyen günlerle doldurmayı, sürekli Mr ve pet çektirip hepsinde yeni kitleler çıkmasını, hayati tehlikenizi düşünüp perişan olurken ailenizin de aynı acıyla mahvoluşunu izlemeyi, sağlığınız elvermediği için çalışamayıp harçlık almayı da reddediyorsunuz diye cebinize, kemerinize para sıkıştırılmış şekilde uyanıp üzülmeyi, herkesin gizli gizli veya açık açık "yine mi kanser, vah vah, çok da genç" dediklerini duymayı, bütün bunları yaşarken annesiz olmayı ister miydiniz?

Ben onun iyileşmesi için dua ederken bir yandan da kendime kızıyordum.

Ben maddi manevi her şey iyi ve sağlığım yerindeyken Hakanın yanımda olmasını istiyordum.

Ama o niye bu acıları çeksin, neden ahiret yurduna kavuşup huzura ermesin?

İtiraf ediyorum, Hakanın bizimle olduğu günlerin bir saniyesine bile geri dönebilsem yine o anı şifa dualarıyla doldururdum.

Çünkü onu çok seviyorum, o benim çocuğum, arkadaşım, abim, dostum, sevdiğim, her şeyimdi.

Ama Allah onu daha çok sevdiği için benim bencilce sevgimle ettiğim dualarla onun hastalığa mahkumiyetine devam ettirmek yerine acılarını dindirdi.

Allaha benim duama bakmadan Hakanımı acılarından kurtardığı için şükürler olsun ama ona en hayırlı şekilde kavuşma duamı inşallah kabul eder, amin...
 
benim dayım yıllar önce motor kazası geçirdi o zaman doktorlar anlamamış ama beyninin bir kısmında su toplanıyor (su mu tam bilmiyorum) yıllarca orada katılasiyor sonra baş ağrısı şu bu için doktora gidince fark etti GATA dahil her yer çok adi duyulmuş özel hastane ve doktorlar dedi ki
bu kitle ile daha fazla yaşayamazsin ama ameliyat da çok riskli %70 gibi bir ihtimal masada kalırsın hadi diyelim ki %30 oldu yaşadın biz o kitle yerine ne koyacağız kafanı bile ömür boyu bir yere sert çarpamaman lazım buna benzer şeyler her doktor söyledi kitle kalırsa zamanla artık beyinde başka yere yayılmaya başlarsa bitiyor her şey yayılmazsa eğer de zaten o zamanki haliyle bile çok vakti kalmamışti öyle diyorlardı dayım ameliyat olmayı reddetti hayatında hiçbir şeyi takmadı yasak masak umrunda olmadı aynı şekilde ise güce tamam pozitif yaşam şu bu derken 5 yıldır bizden sağlıklı adam sanki yokmuş gibi.
Sizin durumunuza çok üzüldüm ama şöyle düşünebilirsınız bu hastalık olsa da olmasa da herkes ölecek sağlıklı olsa bile bir gün uyandığında o ölmüş olabilirdi anlıyorum bunu bilmek o süreci görmek çok acı ama üzülmekle daha kötü yaparsınız çocuğu beyin gücünün önemi başardıkları çok önemli şeyler erkek arkadaşın zaten ölecek değil mi? öyle ya da böyle o zaman hiçbir yasağı dinlemesin gönlü ne istiyorsa onu yapsın mutlu olsun bu şekilde %50 yaşama şansı var
 

Duaniza cok icten amin, Allah sabrinizi ve sukrunuzu artirsin insallah.
Cennet bahcelerinde tekrar bulusup dunyadaki butun acilardan ve dunyanin butun yuklerinden kurtularak kaldiginiz yerden devam etmenizi temenni ediyorum.
Sevgiler.
 
Duaniza cok icten amin, Allah sabrinizi ve sukrunuzu artirsin insallah.
Cennet bahcelerinde tekrar bulusup dunyadaki butun cilardan ve dunyanin butun yuklerinden kurtularak kaldiginiz yerden devam etmeni temenni ediyorum.
Sevgiler.


Allahım.

Amin, inşallah.
 
Allahım.

Amin, inşallah.

Iki kelime yazmissiniz ama o kadar samimi ki kalbime akiyor.
Bunu ben goruyorsam bizi her seyden iyi bilen ve herkesten yakin olan Yaradan gormez mi?
En onemli sinavinizi veriyorsunuz, en metin halinizle..

Demek ki siz de Allah tarafindan en az Hakan kadar seviliyorsunuz.
O da elbet iki sevdigini kendi golgesinde bir araya getirecektir.

Ve keske simdi yaninizda olsaydim da cok azicik sarilsaydim.
 
Konuya her girisimde kötü haber yazmasin nolur Allahim diye dua ederek girdim, olmadi.
Cok cok cok uzgunum ne desem çare olmayacak
Ama boyle guzel bir aşki yasadiginiz boyle guzel bi insani tanidiginiz icin cok sanslisiniz
Basiniz sagolsun, mekani cennet olsun insallah
Allah sabir versin size ve sevdiklerine
 
Kanserin hem hasta hemde yakinlari icin cok sancili bir tedavi sureci var.
Kuzenim yarin 5.kemoterapisine girecek saclari dokulmeye basladi ,ten rengi sariya dondu vucudunu cok zorluyor.
Dun yanomdaydi ve cok kaygiliydi kemoterapi cok agizr geciyor en az 5 gun kendime gelemiyorum diyor.ne denirki bosver denilmiyor.
Rabbim bu illetle savasan herkese sifalar versin hakan belki kuzenimden dolayi beni cok etkiledi.
 
Evime geldim.

Allahım.

Yolda hep birlikte oturduğumuz, güldüğümüz yerler.

Buluşacağımız zaman beni beklediği yerde durdum ablasını aradım.

Dün ona gönderdiğim hediyeleri isteyip istemediğimi sormuştu, ben de görmeye dayanamam diye toplamda sadece birkaç parça olan kıyafetleriyle birlikte onları da dağıtın demiştim.

Öyle korkuyla aradım ki hemen birine vermişlerdir diye çünkü çoğu oyuncaktı, "verin, çocukları sevindirin" demiştim.

Bugün vereceklermiş, yetişmişim çok şükür.

Onun attığı çöpleri bile saklıyorum oradan da istedim neyi varsa.

Dün cüzdanını verdiler bana, hep kahrolarak aldığı ufak tefek harçlıkları vardı içinde, para bölümü bomboştu.

Ama her bölümünde bi tahlil tarihi, sonucu, doktor kartviziti, ağzına kadar doluydu o kısımlar.

Bir de pembe, kalp şeklinde kesilmiş bir kağıt.

Üstünde küçük bir uğur böceği çıkartması ve "seni çok seviyorum" yazısı.

Hep yanında benimle ilgili bir şey taşısa güç olacağını düşünürdüm hatta bunu söylerdim de ama o, ona gönderdiğim hediyenin üstündeki bu kağıdı cüzdanında sakladığından hiç bahsetmemişti.

Yani gittikten sonra bile hep aklında olduğumu söyledi bana canım Tombiğim, o her zaman durup durup bir sürpriz yapar, nasıl sevmek bu dedirtirdi, yine öyle yaptı, babası son günlerinde kendinde değilken zar zor konuşup "ben yiyorum söyleyin Miniğim de yesin" dediğini ağlaya ağlaya anlattı, karşımızda Hakanımız, cami avlusunda, her gün iki kere duş alan Tombiğim on beş gündür kendinde değildi yıkanamıyordu, güzelce yıkamışlar, yeşilleri örtmüşler, üstüne de Lüleburgazspor formasını koydular, karşısında takım arkadaşları namaza durmuş, bitanem benim...

Allahım.

Uçakta cüzdanı sıkı sıkı tuttum, iki gündür ilk defa iç huzuruyla uyudum, buluştuğumuzda masaya telefonunu, cüzdanını bırakırdı, sanki yine masada cüzdan, karşımda Hakanım varmış gibi.

Bana güçlü diyorsunuz da, ilgisi bile yok.

Unufak oldum, orada kötüydüm ama Hakanımın doğup büyüdüğü yer, etrafımda da onun ailesi dayanmaya çalıştım.

Şimdi burada, her yerde onun hatırasının olduğu sokaklar ve evim.

Allahım dayanamıyorum.

Onun kurtulmasına seviniyorum ama onun kurtulmasının ondan ayrılmak zorunda kalmak olmasına dayanamıyorum.

Eskiden günleri sayardım, tahlil, Mr, pet sonucu beklerken bunalırdım, bugün yine dedim "çarşamba, hafta sonu bi geçsin" sonradan aklıma geldi, artık günleri saymak değil doldurmak gerekiyor, varacağı bir nokta bu dünyada yok, Allahım sabır ver.

Birkaç günlük küslüklerimiz olurdu, o arada ne öğrensem kafamda biriktirir, görüşünce ona anlatırdım.

Dün cenazede yanımda olan arkadaşımın teyzesinin kızının evine gittik uçağa binmeden evvel, masada Lüleburgazdaki kiralık villalardan bahsetti kadın.

Hemen fiyatı sordum, "iyiymiş dedim, bi aile için ne kadar ideal....." birkaç dakika konuştuk, detayları öğreniyorum ki Hakana anlatacağım.

Allahım birden bi şimşek, "senin burada olma sebebin be, nasıl anlatacaksın?"

O olanları unutup Onun için bir şeyler araştırıp öğrendiğim birkaç dakika boyunca dünyanın en mutlu insanı oluyorum ama irkilip aklıma gelince o haberi yeni almış gibi...

Dayanamıyorum, Allahım düşmanıma bile verme bu acıyı.

Allahım...



 
Rabbim sabır versin cnm çok zor gerçekten dua et bol bol
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…