- 19 Mayıs 2020
- 47.781
- 214.708
- 598
- Konu Sahibi little bird
-
- #21
Klasik söz niçin klasik sözdür? Doğruluk payı %99 olduğu için.
Klasik söz niçin klasik sözdür? Doğruluk payı %99 olduğu için.Sorum başlıktaki gibi. Kendimi yavaş yavaş sevip kabullenmeye başladım ama bu klasik bi söz mü yoksa gerçekten hayatınızda kendinizi sevmek bir şeyleri değiştirdi mi? Bu sorum başından beri kendini sevenler için değil de sonradan sevmeye başlayanlar için daha çok ama tabi ki herkesin yorumlarını bekliyorum.
Kendini seven degil, kendine asik olan birisi olarak söyleyeyim: evet, herseyi degsitirdi! Daha pozitif, daha enerjik, daha umursamaz oluyorsun. Kendini düzeltmek ve gelistirmek icin elinden geleni yapiyorsun ve bundan zevk dahi aliyorsun. Misal ben dis görünüsümü de cok begenirim-ki bu kendini begenmislikte degildir, herkes kendinin en güzelidir bence- ve kendime bakim uygulamasini, güzel güzel giyinip süslenmesini cokta severim. Bence insan kendini sevdimi hayattan daha bi zevk almaya basliyor, yasam kaliten yükseliyor resmen. Eminim sende bunu zamanla daha bi fark edersin, kendini kesfmekte basarilar ve mutluluklar dilerim:)Sorum başlıktaki gibi. Kendimi yavaş yavaş sevip kabullenmeye başladım ama bu klasik bi söz mü yoksa gerçekten hayatınızda kendinizi sevmek bir şeyleri değiştirdi mi? Bu sorum başından beri kendini sevenler için değil de sonradan sevmeye başlayanlar için daha çok ama tabi ki herkesin yorumlarını bekliyorum.
Ha evet ben yeteneksizimSiz konuyu hiç anlamamışsınız. Sevme şansım var da sevmiyo değilim ya da seviyim bari kendimi diyince sevilmiyo. Bu da açıklanacak bir şey değil ki biraz empati yeteneği lazım.
Bu çok doğru, düşününce şunu fark ettim mesela önceden biri bana kötü davranınca veya kötü bir şey yapınca sanki ben hak ediyormuşum gibi geliyordu ya da bendeki sorundan dolayı kötü davranıyormuş gibi geliyordu. Yani karşı tarafın tavrına karşı bile kendimde kusur arıyordum. Şimdi daha çok hakkımı arıyorum, hayatımdan çıkarıyorum.Ne zaman kendimi değersiz önemsiz hissetsem depresyonda oluyorum. Ne zaman kendimi kabullenip sevmeye başlasam, özgüvenim yerine geliyor mutlu hissediyorum. Kendime olan güvenim başka insanlara olan davranışımı ve onlara ne oranda katlanacagimi da belirliyor. Toksik insanları ancak kendi degerimi görünce hayatımdan uzaklaştırabiliyorum.
Mesela çok güzel bir kadın değilim biliyor ama aynada kendime iltifat etmeyi seviyorum. Enerjimi artırıyor açıkçası.
Peki bunu nasıl başardınız? Daha pozitif bakarak mı? Ben videolar vs izliyorumBen varım kendimi sevmeyi yeni öğreniyorum ve çok mutluyum. Önceleri sürekki olumsuz yerlerime odaklanirdim mesela burnum kemikli şimdi ise saçlarım ne güzel diyorum. Benim kendime değer verdiğimi görenler bana kaba davranamıyor. Biliyorlar ki ilk hatasında silerim. Ama bu duruma gelene kadar çok çabaladım
Tüm paragraflar aynı ben. Şimdiyse eski fotoğraflarıma bakıyorum gayet güzelmişim fiziğim de iyiymiş. Ben kendimi canavar gibi görüyordum. Birinin beni sevebilmesi tuhaf geliyordu. Mesela saçmalığa bakın; lisede hoşlandığım çocuk bana açıldı cevap bile vermedim. Benimle dalga geçiyor ya da şaka yapıyor sandım. Birinin benden hoşlanması ütopik geliyordu. Ben cevap bile vermeyince o da iyice nefret etti. Sonra ancak durumu idrak ettim.Kendini sevmeyi ailesinde öğrenebilse insan keşke.
Ben cevremde kendini seven insanları göre göre ne kadar önemli bir şeymiş öğrendim.
Böyle siz detaylı detaylı yazınca bendeki anılar da canlandı. Üzüldüm kendime
Hayatım boyunca kendimde sevdiğim şey karakterim olmuştur. Dürüstlüğümü, insanlığimı takdir etmisimdir. Ama ne fiziğimi sevdim, ne başardıklarımı..
Insanlar uyduruk uyduruk başarılarını ben yaptım diye öyle bir gösterip pazarlar ki alıcısı çok olur.
Ben salak gibi tebrik alsam ne güzel başardın deseler " ama bunu başaramadım. " diye ellerimle başaramadığım kısmı gösteririm.
Lisede başkalarının fiziği daha güzeldi.
Onların ayakkabıları daha kaliteliydi, eteği daha çok yakışıyordu mesela. Tuhaf bir aşağıda hissetme duygusu..
Bir arkadaşım univdeyken o kadar kendini severdi ki.. hep kendi duyguları. Onun üzüntüsü, onun mutluluğu. Dünya onun etrafında dönerdi.
Başkalarına hissettirdiği zerre umrunda olmazdı.
Yük olmuşum. Benim yüzümden sıkıntı çekmiş. Sevdiğim insan yorulmasın bile demezdi biliyor musunuz?
Ben mutlu oluyorum o yüzden böyle olmalı. Bitti.
O böyle davrandıkça üzerine titredi herkes.
Baş tacı oldu.
Çok sey öğrendim ondan mesela..
Şükür ki geç de olsa aydınlanma mümkün.
Nerden dönülse kâr..
Kendinizi öyle sevin işte..
Ben az biraz başlasam da küçüklükten gelme gibi olmuyor. :/
Ben de benzer bir şeyi yaşadım. Burdaki yorumları görünce farkı daha iyi anlıyorumSırf vicdan azabından ve beni seviyor terk etmeyeyim filan diye 3 sene hanzonun birinin yaşam ışığımı söndürmesine göz yumdum. Şimdi kendimi seviyorum, hiçbir şey için kahrolmamaya çalışıyorum. Güzel şeyleri, iyi davranılmayı hak ettiğime inanıyorum. Kendimi cesur ve becerikli buluyorum. İşime yarıyor bunlar, daha rahat, mutlu bir insan oluyorum sanki şu son yıllarda. Yaşasın 30lu yaşlar!
Aslında küçüklüğümüz biraz benziyor. Küçükken ben de çok kişisel gelişim kitabı okurdum. Zaten mutlu bir çocuktum da. Ben de gitsem mi diye düşünüyorum bakalım. Yengenç diye başka bir yerde daha denk geldim de o yüzden sordum sanki bi düşünce aklımı gibi bişey sandımHahaha şöyle ki bundan dokuz sene önce üyelik alırken burcumdan dolayi yengeç diye alayım dedim. Ama kabul etmedi, ben de "genç yengeç" anlamında yenGEnÇ yaptım.
Küçük bir itiraf; o zaman böyle ömürlük kullanacagim bir site olduğunu bilsem az daha ozenirdim vallahi üyelik isminde
Konuya gelince, benim annem de çok memnuniyetsiz ve mükemmeliyetçi bir kadın. Öyle ki 2. Sınıfta dört almışım diye ağlamışım. Öğretmen neden ağlıyorsun diyince de 'annem neden beş almadın diye kizacak' demişim. Öğretmen de annemi cagirmis okula. Düşün yani derecesinigözü hep yükseklerde olan bir kadın.
Eskiden etkisinde kalırdım ama çoook uzun bir zamandir ona 'uzgunum , hayal ettiğin gibi biri olmak zorunda değilim . Evlat sahibi olmak bir piyango,sana da ben çıkmışım. Daha beteri de olabilirdi, hadi yine iyisin' diyorum
Ama benim annem sadece elestirmezdi, takdir de ederdi . Mesela otuz olacağım, hala yaptığım çorba için 'bunu yengenc yapti, maşallah eli çok lezzetli' derküçükken de paintle odami cizmistim. İnşaat muhendisi akrabaya bile atmışti 'cok yetenekli, mimar mı olacak acaba,ne dersin?' diye. Adam beni arayıp tebrik etmişti daha neler neler. Dürbünle yıldızlara baksam 'yengenc gökyüzüne çok iligili, uzay bilimci mi olacak' diyecek bir insan :)))
Ama babam beni olduğum gibi seven, hiç çalışmasan da, emlak milyarderi olsam da bana olan sevgisi hiç degismeyecek bir insan. Onun da etkisi olabilir kendime olan sevgimde.
Bir de okuduğum kitapların da etkisi olabilir. Ben çocukken ve Ergenken inanılmaz çok kitap okuyan biriydim (malesef artık yılda üç-dört) . Annem de bol bol (şimdi hiç sevmediğim) kişisel gelişim kitapları alırdı. O yaşlarda okudugunu icsellestirirsin ya ister istemez. Onların da etkisinde kalmış olabilirim. Mesela ben dünyanın en akıllı insanıyım diye bir kitap var (annem hayrani, beni o adamla tanistirmisti seminerine falan gitmiştik) kitapta adam diyor ki, benim boyum 1.85, kilom 70 bana göre 184 cucedir,186 sırık, 69 kilo çirozdur,71 kilo şişko. En harika benim fiziğimyani çok saçma ama ben de en idealinin 163'e 52 olduğunu düşünüyorum,kendim gibi. Kilo alırsam 54 olduğunu da düşünebilirim.
Böyle böyle şeyler işte... Eğer okurken uyuz olmayacaksan kişisel gelişim kitapları okumaya başlayabilirsin.
Ya da kendini sevmek için,kendinle barışmak için terapistle görüşebilirsin. Ben mesela daha mutlu , cocukluk travmaların kendisini daha az etkileyen bir insan olmak için terapiye baslamiştim. Çok pahalli da sayılmaz. Benim tatlı terapistimin seansı 150 TL sadece, ayda bir ayrilabilecek bir bütçe vence. Belki senin terapist de sorunun kaynağına iner, sana bazı ödevler verir, cevaplamaktan korktuğun soruları sorar ve nihayetinde bir çözüm bulabilirsin... Bir dene derim ben.
Zaten hepimizi bu hıyar nitelikli adamlar mahvediyor. Üzerimizde öyle etkileri oluyor ki bizi yerin dibine sokuyorlar. Davranışıyla gidişiyle bir gel bir git'i ile nevrimizi döndürüyorlar. Ben de bu tür bir mevzudan sonra kendi değerimi fark etmeye başladım. Dedim ki kendi kendime; o kim ki sana bunları yaparak seni değersiz hissettiriyor? Sen bir zümrütsün ondan kat be kat üstünsün. Sana böyle davranmaya asla hakkı yok. O an her şeyi değiştirmeye başladım. Kendimle gurur duyuyorum, her şeye rağmen karakterimi, çizgimi bozmadığım için. Ben böyle böyle iyileştim.Ben de benzer bir şeyi yaşadım. Burdaki yorumları görünce farkı daha iyi anlıyorum
Kpssyi kazanarak,ailemden ayri hayat kurarak, beni dibe çeken epey uzun bir iliskiyi bitirerek,duygusal boşlukta bir erkek tarafından duygusal ve cinsel olarak sömürülerek en son ise yeterince acı çekip yeter be diyerek :) Hayat çark gibi bir alttasın bir üstte. Ben inanmiyorum videolar izleyerek bir seyler olacağına. Hedefler koy kendine onları gerçekleştirdikçe kendini sevmeye baslayacaksinPeki bunu nasıl başardınız? Daha pozitif bakarak mı? Ben videolar vs izliyorum
Ben de küçükken yine şimdikine göre seviyodum ama ergenlikte yaşadığım bi ilişki beni baya sarsmış şu an fark ediyorum.Herkes sever kendini ta ki biri çıkıp sende problemler aramaya başlayana kadar, mutsuz edene kadar.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?