Kızımi kaybediyorum

evhayalim .!.:

Hanımefendi oğlanda bir kızda bir anne için,ben hiç memnun olmuyorum oğlum geç gelince saygılar.

Genişletmek için tıkla...

Aile üyeleri genel olarak uymalı bu kurala eşi ickili geç gelse reşit ama istediğini yapsın denilmiyor ...

Arkadaşlarını tanımayı seçin siz de. Evinize davet edin, onlarla yiyin için ve tanışın.
Kimlerle gezip tozuyor görmüş olursunuz ama önce önyargısız yaklaşmayı öğrenin.
Neden bu çocuklarla göbek bağınızı kesemiyorsunuz bir türlü?
Ben eminim kızınızın evde ne kadar bunaldığına. Kimse yoğurdum ekşi demez nedense. Her şeyi bilmeyebilirsiniz.
Onun çağında yaşamıyorsunuz.
Sizi anlıyorum ama kaygılarınız fazla. Kızınızın dışarda olmasından daha çok, eşinizin öfkesi sizi endişelendiriyor bence.
Arada kalmış olabilirsiniz ama kabul etseniz de, etmeseniz de karşınızda yetişkin bir birey var.
Hem hiçbir genç de her gece dışarı çıkmak istemiyordur muhtemelen, buna zaten enerji yetmez çünkü çalışan biri.
Haftada iki üç akşam dışarıda olduysa da bu gayet insani bir ihtiyaç.
Bir fanusta yaşamayacak neticede.
Çocuğunuzun tavrını eleştiriyorsanız, kendi tutumunuzu gözlemleyin, evde mutsuz olan insan mutluluğu dışarıda arar genelde.
Siz denge sağlarsanız, kızınız da dengeli davranır ve size de zaman ayırır.
Ama kendi hayatını yok saymasını bekleyemezsiniz.

seraymelo .!.:

Sarhoş gelmiyor ama içki artık rahatlıkla kullanabiliyor . Artık birlikte aksam yemeği neredeyse hiç yemiyoruz. Hafta sonu kahvaltıları bitmek üzere. Dahada önemlisi erkek arkadaşla birlikte olmayı normallestirmeye başladı. Baba artık tepki vermeye başladı yüzünü göremiyoruz diye. Yazıları okudum biz öyle dizimizin dibinde otursun diyen bir aile değiliz ama aile kavramını kültürünü ahlak kurallarını unutmamalı korkum bi nasıl konuşmalıyız bunun derdindeyim

Genişletmek için tıkla...

E normal zaten. 23 yaşında koskoca birinden bahsediyoruz. Çocuğunuz diye görmüyorsunuz ama büyüdü o artık. Kızınız sizden başka bir birey, sizin uzantınız yada kopyanız değil. Sizin aile kavramınıza veya sizin ahlak kurallarınıza göre yaşayamaz. Ona bunu dayatmaya çalışmanız yanlış

Beni yanlış anlamanızı istemem ama evdeki iletişiminiz nasıl?
Kızınızdan 1 yaş büyüğüm.
Benim annemle aram pek iyi değildir. Çocukluğumdan ötürü çok kızgınım ona. Gerçekten iyi biri ama toksik bir anne tipi. Hani 8 yaşındaki çocuktan şimdiki yaşımın olgunluğunu beklerdi, veremeyince de çıldırırdı.
Tipik İkizler kadını. Bir şeye önce tamam der, bir saat sonra hayır der.
Çok detaycı düşünür, ben ise daha düz düşünürüm. Kendi aldırdığı şeyin fiyatını bilmez, yüksek bulunca da "NEDEN SORMADIN" diye kızar. Kendisinin aldırdığını söyleyince de yine suçlu ben olurum, "hiç merak etmiyorsun".
Hafta içi 3 akşam iş çıkışı kursa gidiyorum, eve gelmem en erken 9. Daha eve geliyorum, üstümü çıkarmadan "Xi neden öyle koydun" "Yyi kaldır lütfen" "Z niye orada" diye söylenmeye başlıyor. Bir ara evde yanlış yaptığım şeyleri fotoğraf atıp hesap soruyordu ama allahtan bıraktı.
Ve insan maalesef böyle anlaşamadığı biriyle de bir şey yapmak istemiyor

yenGEnC .!.:

Konu sahibi ve ebeveynleri matematiğe davet ediyorum :)
En basit en masum etkin, şehir tiyatrolarınin başlama saati 8.30
Oyunlar ortalama 120/müzikalse 150 (hatta Cibali karakolu gibiyse 210) dakika.
Bunun arası var, kalabalığın dağılması var, toplu taşıma ile eve dönüş trafiğine kalıp dönmesi var. Kişi uçsa ,işinlansa bile eve geldiği saat babasını kıran, çıldırtan saat.
Ya da mesai bitti 6.30, iş cikis trafiği ile popüler bir lokasyona gitmek, diğer arkadaşların gelmesini beklemek , 'ne yesek' diye fikir birliğine varılması zaten saat 8.30 oluyor sipariş gelene kadar. Yemek tatlı,sohbet etsen iki saat sonra gece trafiğine takılip eve gelsen yine geldiği saat babasını kıran, çıldırtan saat.
Sevdiği sanatçının konserine gitse konser başlama saati genelde 8.30. onda da esas şarkıcının çikma saati 9.30. yine bitimi 12ye yakın. Son arabayı kaçırmayayim diye erken ayrılan kız hem konseri kaciriyor hem evde güzel bir gün geçirdiğine pişman ediliyor.
Yani ne istiyorsunuz bu çocuklardan?? Ot gibi mi yasasinlar?
Zaten bir süre sonra bazı şeyleri artık kafan kaldırmıyor.
Her şey enerjin - hevesin varken güzel.
Ben mesela lisede, üniversitede bayılırdım lunaparka. Gondola binerdim,kamikazeye binerdim. Lunaparka (hele de arkadaşlarımla) gittiysem o gün benim için günlüğe 'en harika günlerinden biri' diye yazılırdı. Ama zaman geçti bana artık keyif vermedigi gibi hızlı hareket eden şeyler midemi bulandirmaya başladı:)
Konser de ayni şekilde. Kizinizdan küçükken bahar şenliği için şehir şehir gezerdim. Ayakta saatlerce konser dinlerdim. Şimdi vallahi kafam kaldırmıyor. Yine gidiyorum ama çimenlik alan konserlerine sandalyemi,ickimi alıp izliyorum,ya da yere örtümü serip dinliyorum. cikarayak son bir kaç şarkıya eşlik etmeye kalabalığa karışıyorum . Yetiyor bana. Su an 31 yaşındayim,belki bir beş seneye bunu da kafam kaldıramayacak.
Kızınız tam arkadaslari hayatının merkezine alma, kazandığı parayı düşünmeden yeme, sevgilisi ile şehir şehir gezme, hatta pasaort alıp dünyayi dolaşma çağında. Yaşına uygun - güzel bir hayat yaşıyor. Bırakın biraz gamsız hayatın tadını çıkarsın.
Size ne zararı var ki?

Genişletmek için tıkla...

Yengenc keşke dertleri bu olsa. Ben evlenmeden kaç kez akşam üstü dışarı çıktım ya, çok enteresan düşününce o kadar az ki.. E yine de rahat vermediler. 16 yaşında başladım çalışmaya hem okudum hem çalıştım. Babam o zamana kadar zorla bakiyim paran var mı derdi, utanırdım 1 kuruş istemeye. Eve gelir kitabımı açardım "bunun da ders yaptığı yok, gösteriş" "odana bak ne halde, kardeşinin de yatağını toplasan eline mi yapışır?" Kardeşim benden 5 yaş küçük? Ama erkek. Yatak toplayamaz. Sorsan dünyanın en modern insanları.
Biz size ne yaptık?? Oku istedik.
İstediğiniz ne varsa yapın dedik. Bir dernekte ya, sesin çok güzel gel grubumuza katıl dediler, ne kadar istedim hala çok üzülürüm 34 yaşına geldim Ama hayır o olmaz. Yüzmeye gidebilirsin mesela.
Bunları söyleyince e kusura bakma her şeye izin verdik dedikte seni gece yarısı dışarımı salsaydık? Ama gece yarıları kavga etmek, bas bas bağırıp şiddet göstermek çok normaldi.
Ay daralıyorum düşündükçe. Bu Türk ailelerinin istekleri bitmezz. Evde de olsan yaranamazsın. Keşke keşke insan gibi gençliğimi yaşasaydım. Bana hayır diyebilmeyi öğretmediler ki. Ben hep tamam dedim. Böyle konular benim yarama tuz basıyor..

seraymelo .!.:

Sarhoş gelmiyor ama içki artık rahatlıkla kullanabiliyor . Artık birlikte aksam yemeği neredeyse hiç yemiyoruz. Hafta sonu kahvaltıları bitmek üzere. Dahada önemlisi erkek arkadaşla birlikte olmayı normallestirmeye başladı. Baba artık tepki vermeye başladı yüzünü göremiyoruz diye. Yazıları okudum biz öyle dizimizin dibinde otursun diyen bir aile değiliz ama aile kavramını kültürünü ahlak kurallarını unutmamalı korkum bi nasıl konuşmalıyız bunun derdindeyim

Genişletmek için tıkla...

ya yeter ya.

kızın gayet aklı başına bir insan. saygı duyun kızın hayat görüşüne

Bırakın ne hali varsa görsün. Büyüttünüz, yetiştirdiniz, sağlık anlamında da kimseye muhtaç bir insan değil; sizin işiniz bitti. Bundan sonrası onun kararı, onun hayatı. Başına iyi veya kötü ne gelecekse de kendinden gelecek, kendi yaşayacak.

Şahsi fikrim, bir insan namusu için yaşamalıdır.
Namus bana göre başkasının hakkını gasp etmemek,hırsızlık yapmamak ve kişisel alanlarına saygı duymaktır
18 yaşından sonra onun bedenine, zihin dünyasına, arkadaş çevresine müdahele edemezsiniz. Buna hakkınız yok. Ahlak bekçiliğini artık bırakın.
23 yaşına gelmiş özel bir şirkette çalışıyor
Ya bi salın artık
Kesin göbekbağınızı
Kızınız sizinle kahvaltı etmiyorsa
Akşam yemeklerini yemiyorsa
ben nerede hata yapıyorum da evladım benden uzak duruyor diye şapkanızı önüne koyarak düşünün

seraymelo .!.:

23 yaşında kızım var anne baba olarak her şeyini karşıladık. Babası ona çok düşkün şu an özel bir şirkette çalışıyor. Aile kavramına önem veririz. Ancak kızım arkadaş çevresine çok düştü eskidende vardı ama artık her gece disarda babası artık çileden çıkmak üzere korkuyorum artık engel olamıyoruz bizden uzaklaşıyor. Nasıl davranmalı ne yapmalıyım

Genişletmek için tıkla...

Ya hu 23 yaşında koskoca bir birey,biraz rahat mı verseniz acaba?

Anne olarak korkularinizi anliyorum, ama isin gercegi her genc insan bu sürecten geciyor nerdeyse. En büyük hata yasak ve tehtidle konusmak olur, cünkü bu kizinizu sadece sizden uzaklastirir..ama bilinçli olmasi konusunda uyarmakta fayda var ve arkasinda oldugunuzu hissettirin. Ben sahsen alkol mesela kullanmiyorum, ama alkolu fazla kacirip kontrolu veya bilincini kaybeden arkadaslarimi (erkek kadin fark etmez) eve tasidim. Kadinlarin güvenli bir sekilde eve gelmelerini sagladim baskalari ilgilenmese bile. Cocugunuzun artik kendi kararlarini vermesini engelleyemezsiniz, ama yaninda olun yinede.

Devir oldukça kötü, elini çocuklarının üstünden çeken genç kızların haberlerini TV de görünce de "aile neredeydi?" diye de linç etmeyi de toplumumuz çok iyi bilir.
Ben şuan 33 yaşındayım ve yeni iş hayatına başladığım 22-23 yaşlar dönemim de ben de oldukça sosyaldim. Kendi paramı kazanmaya başlamıştım, kendimi artık bağımsız ve özgür hissediyordum. Doya doya gezdim, eğlendim. Şükür ki iyi-kötüyü ayırt edebilecek durumdaydım. Biraz da şans tabi, normal insanlar çıktı karşıma.
Ama annemle yaşıyordum ve nasıl ki uymamız gereken toplum kuralları varsa, ben de onunla o evde yaşadığım için ona saygımdan evimizin kurallarına uyuyordum.
Annemin tek şartı vardı her ne olursa olsun gece 12de evde olmak :) tabiki zaman zaman uzatabiliyordum, haber veriyordum yani. Ya da kimlerle nereye gittiğimi bilme şartıyla yurtiçi yurtdışı tatillere de gittim ancak annemi habersiz bırakmadım.Ne zaman nerede kimlerle olduğumu hep bilirdi.
Bir haftasonumu aileme ayırmadıysam diğer haftasonumu ayırır, dengelerdim.
Velhasıl kızınıza kızıp baskı kurmaya çalışırsanız ters tepip daha kötü bir hal alabilir. Onun bir yetişkin olduğunu ancak her koşul ve şartta yanında olmak istediğiniz için hayatıyla alakalı daha bilgili olmak istediğinizi, aksi durumda tedirgin olduğunuzu güzel dille anlatır, bazı noktalarda ortak kararlar alırsanız daha sağlıklı olur.
23 yaşında bir insanın arkadaş çevresinde bulunan herkesi aileyle tanıştırması da biraz komik olur bu arada.
Kızınız yeterince olgun ve aklı başındaysa, güzel bir dille konuşup ortak noktalarda buluşmaya da hayır demeyecektir zaten. Umarım ne demek istediğimi anlatabildim :)

Bırakında şu evlatlarınız kendi öz kişiliğini bulsun ailesinin oluşturmaya çalıştığı kişiliği değil siz gerekli olan davranış eğitimini reşit olana kadar verdiniz hatta reşit olana kadar bile değil lise dönemi başlayana kadar. Sonrası artık kendi benliğini,hayata karşı durmak istediği yeri,hayatına devam etmeyi tercih ettiği insanları,yapmak istediği kariyeri,neyden zevk aldığını ve almadığını bulma dönemi. Bırakın sizin beklentileriniz doğrultusunda hayatını yaşamasın sonra yanlış evlilik,yanlış eğitim,kariyer,eş,dost seçimleriyle hayatını boşa yaşadığını anladığında herşey için çok geç oluyor.
Bataklığa düşeceğini seziyorsanız eve kitleyin gerekirse ama kendi evladınızı o kadar tanırsınız gezmiş eve gelmemiş sevgilisi varmış alkol almış sizle kahvaltı yapmamış çokta sorun değil. Size dürüst olması herşeyden önemli.

seraymelo .!.:

Sarhoş gelmiyor ama içki artık rahatlıkla kullanabiliyor . Artık birlikte aksam yemeği neredeyse hiç yemiyoruz. Hafta sonu kahvaltıları bitmek üzere. Dahada önemlisi erkek arkadaşla birlikte olmayı normallestirmeye başladı. Baba artık tepki vermeye başladı yüzünü göremiyoruz diye. Yazıları okudum biz öyle dizimizin dibinde otursun diyen bir aile değiliz ama aile kavramını kültürünü ahlak kurallarını unutmamalı korkum bi nasıl konuşmalıyız bunun derdindeyim

Genişletmek için tıkla...

Ben sizi anladım
Çocuk doğurmadım ama 7 aylık elime gelen yeğenim 24 yaşına kadar benimle yaşadı, annesiyle birlikte büyüttük
Herkes yetişkin hakları var demiş evet haklılar gezmek, görmek, deneyimlemek, ayaklarının üzerine basmak hakkıdır ancak hiç kimse benim evimi otel gibi kullanamaz, benim hassasiyetlerimi çiğneyemez her evin kuralları vardır, orada yaşayanlarda buna uyarlar, aile olmak böyle bir şey.

Kızınıza bağırmadan, kızmadan, baskı yapmadan bunu izah edeceksiniz, hem evle ilgili sorumluluk taşımasını hem de ailesine vakit ayırması gerektiğini anlatacaksınız.
Bu konuda baskı, kavga,kötü söz durumu daha da kötüleştirir. Yaşı itibariyle tabi ki içkiyle tanışacak ama yeğenime açık net söylemişimdir ben sana içme demem ama bu eve sarhoş yıkıla yıkıla gelemezsin. Erkek arkadaşına ses çıkarmam, hakkındır ama cinsel hayatını benim gözüme sokamazsın. Bu evde annende bende çalışıyoruz ve evin ortak işleri var, en azından hafta sonu bir kaç saat evin işleri ile ilgileneceksin ve odanı temiz tutacaksın, çalışıyorsun diye her şeyden muaf olamazsın. Aile yemeklerine ya da hafta sonu kahvaltısına arada bir katılman gerek, büyüdün diye aileden emekli olmuyorsun, bu şekilde çözdük biz, ev için maddi bir talebimiz olmadı ama kendin için biriktir çok geç olmadan arabanı al, elin alışsın diye bir öneri sundum onunda aklına yattı kendi için yatırım yaptı. 25 yaşında kazancı artınca ve kendini idare edebilecek olgunluğa gelince evini ayırmasına da izin verdim, şu an 30 yaşında kendi evinde yaşıyor ama o benim kızım, yakında bir yerde oturuyor, bir elim hep üzerinde, telefonlaşır, haberleşiriz yalnız yaşıyor allah korusun hastalığı var ustalığı var, ortalık kötülük dolu irtibat halindeyiz o yüzden sürekli iletişimdeyiz. Tatiline gider, gezmesine gider, çalışır, kendi hayatını yaşıyor. İyilikle yanında olacaksınız ama aile birliğine saygıyı da sevgiyi de kaybetmeyecek orta yol bulunacak yani. Ben insanların belli bir yaşa geldiğinde tüm aileden bağımsız, hissiz, sorumluluğu atmış olduğunu düşünmüyorum. İhtiyacı olduğunda her zaman yanındayım, kişiliğine saygılıyım, isteklerine saygılıyım ama yetişkin oldu uçsun gitsin bağlar kopsun yok öyle bir şey en azından benim için

Uyuşturucu mu kullanıyor anlamadım niye kaybedesiniz ki kızınızı?

konu sahibine herkes yüklenmişte,bende bu toplumda kendim için korkuyorken kızım içinde korkardım.Eğitim alıp iyi bir yerde çalışıyor olması başına bela gelmeyecek anlamına gelmiyor.Korkusu,biri oyuna getirir, psikolojisini bozacak boyutta zarar verir olabilir.Düzgün bir şekilde ifade edin kızınıza Avrupa’da yaşamıyoruz biz maalesef ki …
23 yaşında ekonomik özgürlüğü olan kızınıza erkek arkadaşıyla buluşacakken yalanlar üretmek zorunda da bırakmayın,dozunu iyi ayarlayın...Kalıcı kopukluklar yaratırsınız.

seraymelo .!.:

23 yaşında kızım var anne baba olarak her şeyini karşıladık. Babası ona çok düşkün şu an özel bir şirkette çalışıyor. Aile kavramına önem veririz. Ancak kızım arkadaş çevresine çok düştü eskidende vardı ama artık her gece disarda babası artık çileden çıkmak üzere korkuyorum artık engel olamıyoruz bizden uzaklaşıyor. Nasıl davranmalı ne yapmalıyım

Genişletmek için tıkla...

Şimdi o yaş grubunda artık sizin de farkettiğimiz gibi cezalandırma yöntemleri işe yaramıyor, ergen değil sonuçta kendi işi gücü var, aile döndürecek yaşta.

Dolayısıyla babası “kızım evde otur, gece çok çıkma” vs derse ancak olacak olan evden taşınması olur.

Peki ne yapacaksınız?
O yaşta ben şehirlerarası foto turlarına çıkıyordum, gece yatılı kalıp akşam dönüyordum. Ne var ki demeyin dönüşüm gece 1-2 yi buluyordu ve her hafta giderdim. Tabi gittiğimiz yerlerde dağın başı.

Bizimkilerin çözümü gidemezsin demek yerine akşam o saatte taksiyle almayı önermek oldu. Mesaj atıp haber veriyordum gelip alıyorlardı. Bir de bizim gruptaki 1-2 kişinin teli vardı tabi gerçekten acil durum olursa arayacaklarına güveniyordum.

Yani yasaklamaya çalışmak yerine kızınızın karşılaşabileceği tehlikeleri bertaraf etmek için öneriler sunsanız daha iyi olur.

Şu soruyu sorayım:
Diyelim ki kızınız alkol aldı, taksiyle dönmek istediler, taksici sorunlu çıktı. Ya da iş yerindeki biri alkolün etkisiyle uygunsuz davrandı diyelim. Yani sizin yardımınıza ihtiyaç var.

Bu durumda neler yapılacağını konuştunuz mu?

İş arkadaşlarının yanında size asla telefon açıp yardım dilemek istemeyecektir. Dolayısıyla aranızda güvenli bir “anahtar” ifade belirleyebilirsiniz.

Mesela köpeğiniz yoktur, kızınız köpek nasıl? Diye sorarsa taksiye atlar oradan alırsınız.

Yani aranızda bir tehlike olduğunda koşulsuz yardım isteyecek güven ve bir plan olması lazım. Yoksa başında “kızım dizini kır evinde otur” muhabbeti geçerse sonuç çıkmaz.

İkinci sorum ise şu:
Kızınızla evde yemek yiyorsunuz diyelim, “aman kızım şöyle şöyle davran, bak X in kızı uslu” vb ders verici
söylemler geçiyor mu?

Evet bu yaşta dışarı çıkması normal de her gün çıkması biraz da evde içinin bayıldığı izlenimini uyandırdı bende. Hergün sosyal etkinlik ayarlayıp milleti toplamak kolay değil.

Kızınız yanınızdayken biraz iyi vakit geçirmeye çalılın zaten nadiren görüşüyorsunuz, bu vakti ders vermek için fırsat olarak düşünmeyin.

morningmoon .!.:

Yengenc keşke dertleri bu olsa. Ben evlenmeden kaç kez akşam üstü dışarı çıktım ya, çok enteresan düşününce o kadar az ki.. E yine de rahat vermediler. 16 yaşında başladım çalışmaya hem okudum hem çalıştım. Babam o zamana kadar zorla bakiyim paran var mı derdi, utanırdım 1 kuruş istemeye. Eve gelir kitabımı açardım "bunun da ders yaptığı yok, gösteriş" "odana bak ne halde, kardeşinin de yatağını toplasan eline mi yapışır?" Kardeşim benden 5 yaş küçük? Ama erkek. Yatak toplayamaz. Sorsan dünyanın en modern insanları.
Biz size ne yaptık?? Oku istedik.
İstediğiniz ne varsa yapın dedik. Bir dernekte ya, sesin çok güzel gel grubumuza katıl dediler, ne kadar istedim hala çok üzülürüm 34 yaşına geldim Ama hayır o olmaz. Yüzmeye gidebilirsin mesela.
Bunları söyleyince e kusura bakma her şeye izin verdik dedikte seni gece yarısı dışarımı salsaydık? Ama gece yarıları kavga etmek, bas bas bağırıp şiddet göstermek çok normaldi.
Ay daralıyorum düşündükçe. Bu Türk ailelerinin istekleri bitmezz. Evde de olsan yaranamazsın. Keşke keşke insan gibi gençliğimi yaşasaydım. Bana hayır diyebilmeyi öğretmediler ki. Ben hep tamam dedim. Böyle konular benim yarama tuz basıyor..

Genişletmek için tıkla...

Benim ailemde erkek-kadın ayrımı ,şiddet,nefret falan yoktur. Allah'a şükür babam anlayisli-insanlarin bağımsız olmasını savunan biri.
Ama annem çok panik ve ailesini kendi uzvu gibi görüyor,her şeyi çok icsellestiriyor.
Cinsiyetten bağımsız, mesela ananemle dedeme ulasamadiysa da köyün muhtarını arar panikle evine bakmaya gönderirdi yapisi böyle bir insan.
Ama onunkisi 'kizimin namusu' falan diye değil, bağımsız biri olduğumu kabul edemediğinden ve hastalıklı bir koruma arzusundan.
18 yaşımdan itibaren 42 şehre gezmeye gittim (çoğunda yalnızdım). Bunlardan 20'sini zaten soylememisimdir (ki bu hiç hoşuma gitmiyor,yolda ölsem kalsam benim nerede olduğumu bilmeyecekler), 10'u zaten gitmem gereken yerdir, kalanların da hepsinde 'kizim,içimde kötü bir his var. Gitme' diye anksiyitelerini bana da salmıştır. Çoğunda daha gitmeden bir kavgayla canımı sıkmıştır.
Kaç kere yurtdışına çıktım, yeri gelir altı ay öncesinden bilet alırım. Ama aileme son haftaya kadar söyleyemem çünkü memnuniyetsiz bir suratla bakarlar. Son bir ayım 'nasil konuyu açsam' stresiyle geçer.
Beni havaalanına goturmezler mesela,asık suratla 'kendine dikkat et' derler.
Pandemi senesinde yillar sonra ilk defa yurtdışına çıkmıştım,çok mutluydum. Annem ulasamayinca panik olmasın diye otelden çıkarken 'ciktim' mesajı atardim, restorana girdiysem mutlaka wifi sorar bir mesaj atardım iyi olduğumu bilsinler diye. Yine de gündüz gözüyle bana ulaşamamış . Wifi bulunca aradim, ağzıma etti resmen. Stresten sıkıntıdan uzak,mutlu bir hayat yaşamaya çalışıyorum ama çok mümkün değil. Aynı şekilde babam rahatsızlanmis..normal birisi daha kötü bir şey olsa bile yazmaz, 'kiz tatilde, elinden bir şey gelmez. Kötü hissetmesin' diye. Annem öyle bir mesaj yazmış ki 'tum gece acildeydik,baban çok kötü, sen orada ne yapıyorsun! Cabuk gel!!!!'
Bir de ben dönene kadar covid testi yapmamışlar. Ben eve geldim,test yaptılar,pozitif. 14 gün de karantinada kalmak zorunda kaldım, ki sonra ben de hasta oldum. Ama emin oldum ki benim ailem asla 'evde karantinadayiz,kızım bari arkadaşında kalsın' diyecek insnalar değiller. 'yeter ki gözümüzün önünde olsun,covid de olsa sorun değil,iyilesir' hastalikli düşüncesinde insanlar.
Ben bunun sevgi,baglilik falan olduguna inanmiyorum kesinlikle .
Yine de zamanla bazı şeylere alıştılar, bazı şeyleri normallestirdiler. Tabii benim yaşımın artmasinin da etkisi var.
Sosyokültürel olarak benzer ailelerde yetistigimiz arkadaşlarıma bakiyroum, gençken kavga gürültüye ragmen kendi istediğini direten herkes bir şekilde kendi hayatını yaşıyor. Ama o zaman sesi çıkmayan yaşı 30da olsa aynı şekilde devam ediyor-evlenene kadar. Bir yakın arkadasim için 8 bile geç bir saat. Geçenlerde tiyatroya çağırdım, oyunda ikimizin resmini çekip annesine attı. Dönüşte de onun evi benimkinin hizasinda. 'biraz bekler misin,annem camdan görsün seni,içi rahat etsin kadinin' dedi. Bu arkadaşım 31 yaşında bu arada. Son 9 yıldır da kendi parasını kazanıyor (biriktirsin diye annesine veriyor o ayrı). Yıllık izinlerinde de ya köye gidiyor ya da annesiyle tatil yapıyor . Hayat mı yani bu?
Aile hesapta sevdiği(!) , Yanından ayırmak istemedigi (!) İçin böyle yapıyor ama kızı bir fırsatını bulsam da kaçsam diye yurtdışı iş kovalamaya caliisyor o sevgi dolu aileden kendini kurtarmak için.

lotus89 .!.:

Annemin tek şartı vardı her ne olursa olsun gece 12de evde olmak :) tabiki zaman zaman uzatabiliyordum, haber veriyordum yani. Ya da kimlerle nereye gittiğimi bilme şartıyla yurtiçi yurtdışı tatillere de gittim ancak annemi habersiz bırakmadım

Genişletmek için tıkla...

konu sahibinin geç dediği saatin 12 bile olmadığına eminim. Ertesi gün işe gidecek insan 12 olmadan evde oluyordur zaten. Senin ailen gibi düşünse konu acmazdi bence :)

Herkes yanlış arkadaş yanlış arkadaş deyip durmuş. hayatımda birsuru "yanlış"arkadaşım oldu. "YANLİS GÖRÜLEN"arkadaşım oldu. Bunların en başında cinsiyet değiştiren aile dostumuzun kızı çocukluk arkadaşım var :) kızken erkek oldu. Eskort gibi takılan oldu, tek ayak üzerinde kirk yalan söyleyen oldu, hırsızlığa giren şeyler yapan oldu, her akşam erkek arkadaşlarını eve
çağırıp şarap içen oldu,oldu da oldu yani saymakla bitmez. Ama ne hayatımda içki içtim ne sigara kullandım ne de her gün başka biriyle beraber oldum. Bu aklıbaşında olduğum için değil kendi tercihlerim olduğu için. Kızınız kocaman bir kadın kendi tercihlerini kendisi yapabilir. İçinde yoksa hiçbir kötü arkadaş onu kötü yola sokamaz.

seraymelo .!.:

Sarhoş gelmiyor ama içki artık rahatlıkla kullanabiliyor . Artık birlikte aksam yemeği neredeyse hiç yemiyoruz. Hafta sonu kahvaltıları bitmek üzere. Dahada önemlisi erkek arkadaşla birlikte olmayı normallestirmeye başladı. Baba artık tepki vermeye başladı yüzünü göremiyoruz diye. Yazıları okudum biz öyle dizimizin dibinde otursun diyen bir aile değiliz ama aile kavramını kültürünü ahlak kurallarını unutmamalı korkum bi nasıl konuşmalıyız bunun derdindeyim

Genişletmek için tıkla...

O yaş grubunda evet etkinlikler olur ancak her haftasınu kahvaltı ayarlamak, her akşam yemeğinde dışarı çıkmak da başlı başına bir iş. İnsanları ayarlamak kolay değil.

Biraz evden uzaklaşma çabası da var diye düşünüyorum.

Şöyle ifade edeyim, kızınızın sık sık şikayet ettiği ancak sizin önemli olmadığını ya da iyiliği için yaptığınızı düşündüğünüz davranışlarınız var mı?

Örnek vereyim: Kızınızı başkalarıyla karşılaştırmak, eve gelir gelmez duş yap/kendini temizle gibi söylemler, devamlı ev işi yaptırmak, şikayet etmek, eleştirel yorumlar yapmak vb.

Dediğim gibi, sizin önem vermediğiniz bir meseleden bahsediyorum, böyle birşey var mı? Eşinizle aranızda kavgalar da oluyor olabilir, ev içi huzurunuz nasıl?

Zira kızınız aileyle vakit geçirmekten boğulmuş gibi görünüyor, bu sorunu çözersiniz evde daha rahat kalacaktır.