sikayet degil ,icimi doktum.
onu terkedecek gucu kendimde bulamiyorum. kendi degerimi bilmiyorum.
Yazdıklarınızı hayretle okudum.
Eşinizin ne olduğunu bile bile hala boşanamayıp bir de üstüne çocuk yapmaya karar veriyorsanız şikayet etmeye pek hakkınızın olmadığını düşünüyorum açıkçası. Kendi düşen ağlamaz diye bir laf vardır bilirsiniz. Veya bile bile lades.
sizin uzun zamandır sesiniz çıkmıyordu
döven küfreden psikolojik şiddet uygulayan bu adamdan çok şükür boşandı herhalde diye düşünüyordum
çocuk çalışması yapıyormuşsunuz daha halbuki
hakkınızda hayırlısı olsun
aynı devam ediyorcocuguna karsi nasil esiniz?
cocuktan sonra hala ayni sekilde kufur hakaret saygisizlik devam etti mi ? onun yaninda da?
evet benimde böyle bi eşim vardı. ayrıldım daha fazla tahammül edemezdim bian çok iyi bakmışsın bi anda değişmiş. psikolojik şiddet hep. bide manyak ailesi, gerek yok çekmeye hayat çok kısaSelam herkese..
Narsist esimle evleneli 5 sene olacak yakinda. Onun moduna gore devam eden bir iliskimiz var, bir an cok iyiyken biseye sinirlenip cok kotu olabilen bir yapida. Kufur ve hakaret etmedigi bir tartismamiz olmadi.
7-8 aydir cocuk istiyoruz o da olmadi, belkide hayirlisi bu sekilde. ki artik bende cocuk yapmanin cok yanlis oldugunu dusunuyorum.
Kendimi yeni dogmus bebekle hayal ettigimde bu evde cok daraliyorum, ve uzerime bir kara bulut cokuyor sanki. esimin bana bagirdigini biseye kizdigini hayal ettigimde, o bebegin de ustumde buyuk sorumluluk olarak yikildigini hissediyorum..
Var mi psikolojik siddet gorup ayrilan? narsist veya degil , saygisiz ve deger gormedigi iliskiyi bitirenler?
Kendine o degeri verip ayrilmak gerekiyor. ben hep gozumu kapadim olaylara, demin/dun / gecen iyiydi, aslinda seviyo, suanda sinirli, isleri yogun stresli, borcu var, ben kizdirdim, biraz daha rahat davransaydim, dirdir yapmasaydim, ben de bagirmasaydim vurmazdi, gibi gibi bahanelerle kendimi avuttum.
ama sonuc hep ayni, hic degismedi. onemli olan kendi, o anda oyle hissediyosa bana iyi davranir , ama biseye sinirlendiyse cani sikildiysa kotu davranir, hakettigimi dusunduyse kufur eder asagilar, hatta sarsar, koluma vurur.
sonrasinda bir pismanlikta hissetmez, benim duygularimin veya dusuncelerimin bir onemi yoktur gozunde.
isimi birakali 2 sene olacak neredeyse, onunla birlikte degistirdigim cok sey var kendimde. ve gittikce daha cok daha cok veriyorum, daha cok gidiyo benden. kendimi kaybetmek gibi birseye donusuyor..
yazmak icimi dokmek istedim sadece... yorumlariniz varsa belki yardimci olur..
kesinlikleBöyle bir evliliği çocukla taçlandırmak gerek zaten
geçmiş olsun demeklw elbet geçmiycek ama çok geçmiş olsun ne diyebilirim kiHayirlisi olsun insallah tek celsede bosanirsin..
oyle diyorlar evet ama ben o anda ne icin sevgi gosterisi yaptigini anlayamiyorum, bence o modundaysa yapiyor degilse yapmiyor iste kendine gore hareket ediyo .
keyfi yerindeyse askim canim, degilse kizdiysa salak embesil oluyorum.
Tesekkurler...
hayir malesef onu terkedecek gucum olmadi henuz. bir iyi bir kotu iliskimiz devam ediyor.
ona gore yasar onun keyfini beklersem iyi davranir, ama benim isteklerimin bi onemi yok gibi.
cocukta Allah kismet etmedi daha. 7-8 aydir deniyoruz. hayirlisi degil belkide. bunu kismete birakmak belki cahilce... ama hep dua ettim hayirlisiysa bir cocugumuz olsun, degilse olmasin diye.
Bir narsisistle evliydim. Boşandım. Çok şükür kendimi o çukurdan kurtardım. Değişmiyor boşuna beklemiş oluyorsunuz. Asla istediğiniz değer sevgi ve ilgiyi ondan göremezsiniz çünkü o kurbanını kendine bağımlı hale getirene kadar bu yemleri kullanır sonra maskesi düşer. Yani bunları kurbanına vermez. Kurban bağımlı hale geldiğinde artık korkunç günler başlar. Sizi ne söyleseniz ne isteseniz ne yorum yapsanız cezalandırır ( yok sayarak, küserek, şiddet uygulayarak vs.). Maalesef bu kişilerde vicdan ve merhamet olmuyor biz iki güzel huy görüp kendimizi iyi insan olduklarına inandırıp kalıyoruz ama gerçekler acı onlar iyi insan değil içi boş varlıklar. Kendinize değer verin oyunlarının kurbanı olmayın. Lakin bir süre sonra tüm benliğinizi kaybetmiş olarak kendinizi panik atak krizleri geçirerek bulabilirsiniz. Kurtarın kendinizi.Selam herkese..
Narsist esimle evleneli 5 sene olacak yakinda. Onun moduna gore devam eden bir iliskimiz var, bir an cok iyiyken biseye sinirlenip cok kotu olabilen bir yapida. Kufur ve hakaret etmedigi bir tartismamiz olmadi.
7-8 aydir cocuk istiyoruz o da olmadi, belkide hayirlisi bu sekilde. ki artik bende cocuk yapmanin cok yanlis oldugunu dusunuyorum.
Kendimi yeni dogmus bebekle hayal ettigimde bu evde cok daraliyorum, ve uzerime bir kara bulut cokuyor sanki. esimin bana bagirdigini biseye kizdigini hayal ettigimde, o bebegin de ustumde buyuk sorumluluk olarak yikildigini hissediyorum..
Var mi psikolojik siddet gorup ayrilan? narsist veya degil , saygisiz ve deger gormedigi iliskiyi bitirenler?
Kendine o degeri verip ayrilmak gerekiyor. ben hep gozumu kapadim olaylara, demin/dun / gecen iyiydi, aslinda seviyo, suanda sinirli, isleri yogun stresli, borcu var, ben kizdirdim, biraz daha rahat davransaydim, dirdir yapmasaydim, ben de bagirmasaydim vurmazdi, gibi gibi bahanelerle kendimi avuttum.
ama sonuc hep ayni, hic degismedi. onemli olan kendi, o anda oyle hissediyosa bana iyi davranir , ama biseye sinirlendiyse cani sikildiysa kotu davranir, hakettigimi dusunduyse kufur eder asagilar, hatta sarsar, koluma vurur.
sonrasinda bir pismanlikta hissetmez, benim duygularimin veya dusuncelerimin bir onemi yoktur gozunde.
isimi birakali 2 sene olacak neredeyse, onunla birlikte degistirdigim cok sey var kendimde. ve gittikce daha cok daha cok veriyorum, daha cok gidiyo benden. kendimi kaybetmek gibi birseye donusuyor..
yazmak icimi dokmek istedim sadece... yorumlariniz varsa belki yardimci olur..
Bu sayfa gerçekten süper. Banada çok şey kattı.Narsistlerin en büyük özelliği, sizi suçlu hissettirmek, sizi dibe çekmek, sizi manipüle etmek. Ayrılamama nedeniniz bu.
Narsistle mücadele adlı bir sayfa var mutlaka takip edin, sizin gözünüzün açılması lazım, özgüveninizi geri kazanmanız lazım. Ancak bu şekilde doğruyu görebilirsiniz.
Selam herkese..
Narsist esimle evleneli 5 sene olacak yakinda. Onun moduna gore devam eden bir iliskimiz var, bir an cok iyiyken biseye sinirlenip cok kotu olabilen bir yapida. Kufur ve hakaret etmedigi bir tartismamiz olmadi.
7-8 aydir cocuk istiyoruz o da olmadi, belkide hayirlisi bu sekilde. ki artik bende cocuk yapmanin cok yanlis oldugunu dusunuyorum.
Kendimi yeni dogmus bebekle hayal ettigimde bu evde cok daraliyorum, ve uzerime bir kara bulut cokuyor sanki. esimin bana bagirdigini biseye kizdigini hayal ettigimde, o bebegin de ustumde buyuk sorumluluk olarak yikildigini hissediyorum..
Var mi psikolojik siddet gorup ayrilan? narsist veya degil , saygisiz ve deger gormedigi iliskiyi bitirenler?
Kendine o degeri verip ayrilmak gerekiyor. ben hep gozumu kapadim olaylara, demin/dun / gecen iyiydi, aslinda seviyo, suanda sinirli, isleri yogun stresli, borcu var, ben kizdirdim, biraz daha rahat davransaydim, dirdir yapmasaydim, ben de bagirmasaydim vurmazdi, gibi gibi bahanelerle kendimi avuttum.
ama sonuc hep ayni, hic degismedi. onemli olan kendi, o anda oyle hissediyosa bana iyi davranir , ama biseye sinirlendiyse cani sikildiysa kotu davranir, hakettigimi dusunduyse kufur eder asagilar, hatta sarsar, koluma vurur.
sonrasinda bir pismanlikta hissetmez, benim duygularimin veya dusuncelerimin bir onemi yoktur gozunde.
isimi birakali 2 sene olacak neredeyse, onunla birlikte degistirdigim cok sey var kendimde. ve gittikce daha cok daha cok veriyorum, daha cok gidiyo benden. kendimi kaybetmek gibi birseye donusuyor..
yazmak icimi dokmek istedim sadece... yorumlariniz varsa belki yardimci olur..
Çok arada kalmışsınız ve aşırı duygusal bakıyorsunuz olaya, çok belli. Hani diyorsunuz ya bazen iyi oluyor, seni seviyorum diyor vs. diye isterse 7/24 seni seviyorum desin, ayaklarınızın altını öpsün, ne fayda... Bir insan en başta "güzel sevmeyi" bilmeli, laf olsun diye değil gerçekten sevdiği, saydığı için o sevgiyi hissettirmeli.
Sürekli sizi yeren, hatayı kendisinde bulmayan, karşıdakini üzer miyim diye düşünmeden ağzına geleni söyleyen, sizi hor gören birine daha fazla katlanmayın lütfen. Acımayın da. Çünkü o size acımıyor, maalesef ki yürekten sevmiyor sizi. Sevse kıyamaz. Bir damla göz yaşınız dert olurdu ona ama olmamış,hiçbir zaman da olmayacak.
Suç kendisinde olduğu halde de sizi yerebiliyor, nasıl evlilik bu? Anlaşma, dayanışma, uzlaşma sıfır. O kadar belli ki aşırı egoist olduğu. Bu tip insanlar asla değişmez. Belki düzelir, belki şöyle olur diye beklemeyin istediğiniz olmayacak üzgünüm. 5 yıldır evlisiniz ve bebek yok. En büyük şansınız bence bu. Belki de hayırlısı olmamasıydı. Çocuk dünyaya getirip de onu da kendi kavgalarınızla mutsuz etmeyin. Yazık olur. Duygusallığı bırakın. Kendinize odaklanın.
Kaybettiğiniz özgüveni de geri alın.
Umarım hayırlısına karar verirsiniz. Allah yardımcınız olsun inşallah.
Sirf anne olmak icin bu evlilige cocuk vermeyin.
Anne olunca insan destek istiyor, anlasilmak istiyor, biraz da olsa yardim istiyor. Bunlar olmadigi gibi surekli elestiri, kaynana gibi inceleme, asagilama vs olacak. Taze anne psikolojisi bunlari kaldiramaz.
Bakin ya cok kavga edersiniz, ya iyice sinersiniz yalnizlasirsiniz.
Cocuktan da once size yazik olur.
Ben varım. Gerçi ben ilişkiyi bitirmedim. Öyle bi kapasitem yoktu. Aldatıldim ve terkedildim. Bana kalsa affedip daha kahrini çekmeye razıydım. Çünkü öyle çok kendimden vermiş ve bağımsızlığımı kaybetmiştim ki. Ayrılmak ne mümkün. Hayatımın merkezi o. Her şeyim o . Hem babamdi hem oğlum öyle seviyordum. Beni aldatmasına rağmen içimde onu affetmek için yöntemler geliştirmeye çalışıyordum. Dışardan da resti çekmiştim başka bir kadının varlığında. Istiyordum ki pişman olsun ve kendini affettirsin. Öyle bir şey olmadı ve zaten boşanma davasını açmıştım. Boşandık. Üzerinden 3 hafta geçti. Yeni yeni kendime geliyorum ve geçmişte kendimden verdiğim her şey için çok pişmanım.
Bizde de eski eşim çok sinirli biriydi. Kontrol manyağıydı. Belli bir saatten sonra dışarı çıkamazdım. Onun istemediği yerlere gidemezdim. Istemedigi bir şeY giyemezdim. Ruj bile süremezdim. Istemedigi kişilerle görüşmezdim. Sokak kedilerine bile dokunamazdım kızardı. Bi kere bi köpeğe elimle su içirdim diye sabunlamama ragmen elimi tutmamıştı.
Onun istediği eşyaları almak zorundaydık. Oldu da ben çok beğendim ikna ettim aldık diyelim mesela yatak odası takımı. Abartmıyorum 7 sene yani boşanana kadar başıma kaktı. Ben bu takımı hiç beğenmedim diye. Boşanırken evi bosalttim mesela bi yatak odası takımını kendisine bıraktım.
Yani ayrılık çok zor evet. kan kustum günlerce karanlık ve boş sokaklara arabayı park edip bağıra bağıra ağladım. Yağmur altında kar altında o soğukta üşümeden saatlerce oturduğumu biliyorum. Düşünürken zaman geçmiş ve eve gelip kendimi çok zor ısıttım. Günlerce yemek yiyemedim. Arkadaşlarımın evlerinde kaldim o depresyon döneminde. Bir sürü insani insani darladim anlat anlat bitmiyor. Biri bana lanet olsun o adama dese kırılıp inciniyordum . Insanların gözlerinin içine bakıp " dönecek o senden vazgecmedi sadece psikolojisi bozuk" demesini bekledim. Günlerce mail telefon bekledim pişmanım yazmasını ve özür dilemesini. Her sabah uyandıgımda " Allahım kabus değilmiş " diye 1 saat ağlayıp işe gözlerim şiş gittim.
Bir gün hiç unutmuyorum eczaneye girdim. Vitamin takviyesi alacaktım çünkü hiç yemek yiyemiyordum.
Eczacı sordu nasılsınız diye. Başladım hıçkıra hıçkıra ağlamaya. Sağolsun baya dinledi beni. Ve dedi ki " ihanet sevgiyi bitirir bunu unutmayın"
Yani o kadar zor oldu ki bağımın kopması. Falcılara büyücülere kiliselere falan gittim saçmaladım baya bi. En son psikiyatriste gittim. Doktor bir ilaç yazdı. Efsane oldum sonra. Mis gibi alıyorum antidepresanimi ve mantıklı kararlar alıp daha sağlıklı düşünüyorum.
Evimi taşıdım yeni bir düzen olusturdum ve artık daha mutluyum. Tam 3 ay geçti aldatıldığimi öğrenmemin üstünden. 3 hafta önce de boşanma davası bitti.
Şimdi geçmişe bakıyorum berbat bir evliliğim varmış. B.k gibi yaşamışım. Esirmisim . Cinsellikten sosyal hayata kadar ekonomiden duygusal ihtiyaçlarıma kadar hep yarım kalmışım.
Bunu nasıl mi Anladim? Artık gözümdeki filtreler kalktı ve daha net görüyorum her şeyi.
Evet vazgeçmek çok zor ve sancılı ama bunu yapmak zorundasınız. Kendinizi özgürleştirin
O kadar iyi anlıyorum ki... Cocuk yapma isteğinizi de üstelik. Çünkü bu tipler şöyledir. Hayati ıyi gittiği günlerde sizi göklere çıkartır. Sonra yüksekten sizi öyle bir yere çarpar ki öldüm sanırsınız. Sizin ıyi günlerin hatırına duruyorum, deyişinizi de çok iyi anlıyorum. Çünkü evlilik ıyi günleri kötü günlere katmaktır, dersiniz. O iyi biri, ben kötüyüm, söylemeseydim, yapmasaydım, sussaydım, sabretseydim, dersiniz. Çünkü sizi öyle bir şaşkına çevirir ki bütün suçu kendinize yüklersiniz. Sonra büzülür, büzülür, küçücük kalırsınız. Ben 20 sene sürdürdüm, cook sevdim, cook ağladım, cook çabaladım. Ama olmuyor. En sonunda yaşadığım kayıplar, ailemin hastalıkları karşısındaki duygusuzlugu beni bitirdi. Size tavsiyem, bir an önce işinize geri dönün ve arkanıza bakmadan kaçın. Çünkü yarın coook daha zor, üzüntülü ve sancılı olacak. Hiç değilse yeni bir yaşam kurarsınız.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?