Kızım 3 yaşında. İstediği her oyuncağı bütçemize göre almaya çalışıyoruz. Şımartmak değil her anne baba kadar yaptığımızı düşünüyorum. Ama o sokakta beni çok utandırıyor. Başka çocukların elinde gördüklerine hayran hayran bakması başkasında basit bir balon görünce bile ağlaması beni deli ediyor. Geçen gün bir anne çocuk, çocuğun elinde oyuncak araba var geçerken bizimki arabaaa diye bağırdı. Annesi resmen bize acıyarak baktı utandım. Bugün de 9 yaşlarında bir kızın elinde top gördü aaa top diye bağırdı kızım sus diyorum. Öbür kız da benimkinin bağırmasını duyunca hoşuna gitmiş olacak ki bu defa göstere göstere oynamaya başladı bir topa bakıp zıplatıyor bir benim kıza en son ne bakıyorsun önüne baksana dedim çocuğa. Bunun çözümü nedir bu kızla dışarı çıkınca kendimi sefil gibi hissediyorum.