Hepimiz böyleyiz canım. 1 haftadır başım ağrıyor. Geçmek bilmiyor. Biraz ara vereyim, kendimi toplarlayım, haberlerden uzak durayım diyorum. Yapamıyorum. Sonra sanki o bölgede miydin, evinde oturmuş utanmadan bir de kendine mi üzülüyorsun diye yine kendime kızıyorum.
Üzgünüm, kızgınım, öfkeliyim...
Eşim diyor ki, ne desem sana batıyor, sürekli bana çatıyorsun. Kızgınlığım farklı bir şekilde hiç istemesemde eşimden çıkıyor.
İçim dayanmıyor. Bu çaresizliği kabul edemiyorum. Deprem, afet, Allah'tan gelen amenna ama göz göre göre, rant uğruna, çıkarlar uğruna giden canlar. Günlerce soğukta çadırsız kalan insanlar... Deprem ülkesinde depremden sonra nasıl organize olamayız... Aklım almıyor, almayacak.