- 11 Mayıs 2016
- 2.011
- 1.714
- 83
- Konu Sahibi capricorn87
-
- #21
Ya işte korkum endisem bu .Yani herşeyden endişe duyan ,kendine guvenemwyen bir insan olmasın .Benim annem de bizi sokaga salmazdi,tv izlettirmezdi,bir yere gondermez -bazen kasitli olarak gonderir takip ederdi... Evde kitap okuya okuya büyüdük.
Neye yaradi?
Siradan-dizinin bile kanamadigi, cocukca hasariliklar yapamadigin bir cocukluk.
Ayrica tabii ki salincak carpacak tabii ki kaydiraktan dusecek. Boyle boyle cocuk ogrenecek ki salincak tehlikeli, biri sallanirken arkasindan gecme. Kaydiraktan insan gibi kay-artistik hareketler yapma...
Her saniye tutun,dusmesine musaade etmeyin, her an arkasinda olduğunuz mesajini verin,tum problemlerini çözün,her an koruyun..
Sonra? Bu cocuk ne zaman cikacak fanustan?
18 yasinda bir anda sorumluluk sahibi-ayaklari yere saglam basan bir insan mi olacak? Bir aydinlanma mi gelecek???
Yoo...büyüse de yetiskin olamayan. Hep birilerinin arkasina saklanmak isteyen biri olacak. Benim sülalem cocugunu herseyden sakinan insanlarla dolu. Hic de oyle ozenilesi insanlar degiliz yani:))
Ayrica cocugunuzu cok sakinirsaniz-sanki bir terslik olacakmis gibi onu her an korumaya calisir onun icin endiselenirseniz bu haliniz ona da akar ve zaman icinde anksiyitelerle endiselerle bogusan bir insan olur.
Ben mesela seyehat etmeyi coook severim. Tek basima onlarca sehir ulke gordum. Ama annem her seferinde (genelde gizlerim bir sekilde. Tur mur vs derim. Hayali arkadaslar uydururum) ama annem her seferinde sanki basima birsey gelecekmis de icine dogmus gibi davrandigi icin her yolculuk oncesi icime bir öküz oturur. Midem falan bozulur. Sacma anksiyiteler yasarim. Oysa benim dunyada en sevdiğim sey. Ama annemin evhami ister istemez yillar icinde beni etkiledi ve benim en sevdigim seyleri yaparken bile kaygi duymama sebep oldu.
Bence boyle bir anne olmayin.
Birakin da cocugunuz ileride yaramaz cocukluk anilarini anlatsin, vücudundaki yara izlerini gosterip hikayesini anlatsin...
İşte onlar rahat ve çocukları da küçük birer eskiye gibi olduğu için bende iyice manyaklastim :/Sizden daha azı olamazdim herhalde. Gayet normalsiniz bana göre, onlar fazlaca rahat
Sen yine iyisin, ben kaydırak kalabaliksa ya kendim de çıkıyorum, ya oğlumu çıkarmıyorum..Ya ne bileyim iyiec kafayı siyirdim 3 tane kaydırak var hakem gibi başlarında durup hepsini ayrı yere dağıtıyorum oyun kurup birbirlerine zarar vermesinler diye hiç işim gücüm yok ya :)
Tabiki Allah korur o konuda hemfikiriz ama önce önlemi alıp Allah'a havale etmeliyiz dediğiniz gibi ..Kimse kimseyi hiçbir şeyden tam manåsıyla koruyamaz.Tam manåsıyla ancak Allah korur.Lakin, küçücük çocukları da,saldım çayıra mevlåm kayıra diye,ortalığa bırakmamalıyız.İnsanlar kendi sorumsuz ve vurdum duymazlıklarını,size evhamlısın diyerek geçiştiriyor.Çocuğunuza kontrollü olarak serbest alan yaratmayı, ona yaşına göre ufak ufak sorumluluklar vererek,kendine olan güvenini sağlamayı,zamanla öğreteceksiniz tabiki.Herşey bir dengede olursa,güzel olur.Ne çok kontrolcü,ne de fazla rahat olmamalı.Aradaki ince çizgiyi yakalamak önemli olan.Çocuklar konusu önemli.Hele bu zamanda.Allah bütün çocukları kötülüklerden, kaza ve belalardan korusun diyorum.Anne ve babalara çok iş düşüyor.Çocuklarımızı korumak ve gözetmek,öncelikle bizim vazifemiz.
Annelik bence bunu gerektiriyor. Elbette her dakika kollayacak ve bir birey olmasina izin vermeyecek degilsiniz ama su an sizin yaptığınız olmasi gerekenİşte onlar rahat ve çocukları da küçük birer eskiye gibi olduğu için bende iyice manyaklastim :/
Ya işte bağımlı yetişsin istemiyorum en nefret ettiğim tıp 30 yasina gelip eşiyle annesinin ayrımını yapamayan tıp
Normalde 4-5 adım ötesinde duruyodum oyle ufak tefek itip kakmalarina müdahale etmiyorum ama o çocuk kaydırağın tepesinden bı anda itince resmen havada yakaladım aklım gitti eğer 2 adım ötede olsam yetisemezdim o gün zaten annesinin canına okudum .Şimdi kadın yanasmiyo bile ben parktaysam ama bı o değil ki,mesela geçen 1 yaşında bebeği parka birakmis bunlardan biri kadın 300 m ötede çocuğa salıncakla çarptı bı çocuk bebeğin çenesi yarilmis ağzı kan içindeydi ben alıp götürdüm annesine aaa bişey olmaz deyip ağzına su tuttu ben dırdır edince götürdüler doktora dudağına dikiş atılmış boyle beyin fukaralari var işte cevremde
Hhehe az kaldı bende çıkacağım peşindenSen yine iyisin, ben kaydırak kalabaliksa ya kendim de çıkıyorum, ya oğlumu çıkarmıyorum..
Bir zahmet kaydıraktan da düşmesin, dudağı da patlamasin.
Bana hiçbiri olmadı bunların, ama gayet de hayata karıştım.
Hayır demiyor ki, ya ben keyfime bakıyorum uğraşamam diye..
Daha 3,5 yaşında diyorsun arkadasim, bence çok normalsin, olması gerektiği gibisin.
Hem bu zamanda bence birakma pencereden, arkasından baksan da, bir anlık dalgınlığa bakar, başına iş gelmesi..
Allah korusun..
Teşekkür ederimAnnelik bence bunu gerektiriyor. Elbette her dakika kollayacak ve bir birey olmasina izin vermeyecek degilsiniz ama su an sizin yaptığınız olmasi gereken
Oğlum 3 yaşında, daha bir kere bile oturmadim parkta.Hhehe az kaldı bende çıkacağım peşindenşaka bi yana öyle normal düşme değil kaydırağın üstünde tqm kaymak içi oturacakken bunu bir ittirdi yan taraftan direk aşağıya duserken tuttum ama o şoku atamadim epey bunun üzerine kavga ettim zaten kadınla ..
O yüzden yalnız bırakqmiyorum asla da birakamam sanırım ama bunalıyorum ajan gibi
Kendime bağımlı yetiştirmek te ustamiyorum işte ama biraz daha kontrollü olmam gerek sadece nasıl.yaoacagim bilmiyorum .Çok haklısınız büyüyünce sorun olabiliyor bu gibi şeyler fakat bence çocuğunuzun yaşına göre normal davranıyorsunuz.
O “Aaa bi şey olmaz diyen” anneye de bi şey diyemiyorum valla
Ya ne bileyim iyiec kafayı siyirdim 3 tane kaydırak var hakem gibi başlarında durup hepsini ayrı yere dağıtıyorum oyun kurup birbirlerine zarar vermesinler diye hiç işim gücüm yok ya :)
1 yaşından beri evde herşeyi birlikte yapıyoruz mesela ne nerede bilir çamaşır makinesini bulaşık makinesini o caliatirir .Sadece ocağa ve fırına dokundurtmuyorum .Öyle sakınan birisi değilim yürümeye başladı 1 hafta içinde kaydıraktan kendi kendine kaymayı öğrettim eşim daha evhamlidir ben rahat taraftim ama 1 yıldır o çocukların koca adam gibi lafa göz patlattigini görünce dengem saati ne bileyim işte :/ dediğiniz gibi yanından ayrılmak değilde farkettirmeden izlemek daha iyi olacak sanirim :)Her çocuğun ilk öğretmeni öncelikle kendi annesidir.Sizde bir öğretmen gibi çocuğunuza anlatarak,göstererek ve kontrol ederek,küçük sorumluluklar verin.Kendini hangi durumlardan, nasıl koruması gerektiğini öğretmeye başlayın.Bu konuda gerekirse bir pedegogdan görüş alabilirsiniz.
Evet o duserken tutmak benim için tramva oldu sanırım çünkü iki adım ötede olsam yetiswmeyebilirdim yani tam dibindeydim ve çok hızlı oldu herşey eger tutamasydim bilmiyorym düşünmek istemiyorum bile ...Daha 3,5 yaşında tabi koruyacaksınız. Çok küçük henüz. Ben de rahat ebeveyn olamadım. Bir şey olursa, bu benim ihmalimden olursa kendimi sonsuza dek affedemem gibi hissediyorum. Sanırım beni evhamlı yapan bu.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?