- 21 Ekim 2010
- 4.284
- 1.903
- 248
- Konu Sahibi adigegokcen
-
- #61
tabiki böyle bir sonuçta olası ve var biliyorum . Ama siz eski beni tanımadığınız için ezik karakterimi bildiğiniz için bu kadar yazmışsınız. Haklısınız da. Amaben bir silkelenip kendi benliğime dönebilsem... Sorun var olan potansiyelimi kullanamamak sanırım... Konuya bile giremiyorum... Birşeyler kitlenip kalıyo boğazımda... Başlayamıyorum ki birşeyleri bitirebilim... Ben böyle değildim yaşarken oldum...
psikolojik destek alın siz tek başınıza başlayamıyorsanız o size yol gösterir ve başlangıç yapmanız için yardımcı olur size..bari bunu yapın.
yazık sana canım ya.bir örümcek ağının içine düşmüşsün.çırpındıkça daha çok bağlanıyor elin kolun.
hani diyorsun ya ben böyle değildim asiydim diye.ailene ,sevdiklerine asilik kolaydır canım.haydi ele yap yapabiliyorsan.
ben sana pisikolog önerebilirim, çünkü kendi başına karar alma yetini kaybetmişsin.bak canım sen değerlisin.seni hiç tanımayan bizler bile sana ve sorunlarına sahip çıkıyoruz.kendini önemsiz hissetme.rabbime gönülden dua et.o herşeyi gören ve duyandır.hiç bir mazlumun duası ve ahı yerde kalmaz.sen bir adım at ki arkanda olacaklar da seni destekleyecek bir alan bulsunlar.ben sana inanıyorum,başarabilirsin.
buradaki her arkadaş iyi kötü kolay zor bişeyler yazdı sizin yapabileceğiniz..ama herşeye bir bahane bulmuşsunuz.işinize gelmeyenlere cevap bile vermemişsiniz.....onu yapamam bunu edemem şu şöyle olmaz öbürü çok uzakta....artık ben bişey demiycem size...burda denen herşey de bi kulağınızdan girip öbüründen çıkacağı için diğer arkadaşların emeğine de yazık...sonuçta herkes zaman harcıyor burda size yardım ya da destek için..
arkamda dağ gibi ailem var diyosun, memurum diyosun... hala ne silkelenmesinden bahsediyosun...
arkadaşım bence eziyet görmek sende alışkanlık yapmış... maddi manevi kendini sömürtmeye devam et tamam mı... ayrıca boşanırsan özel durumdan tayinin anında ailenin yanına çıkar ama senden umudum yok benim... konu başlığında ki gibi HİÇ olmayı seçmişsin sen!!!
buradaki her arkadaş iyi kötü kolay zor bişeyler yazdı sizin yapabileceğiniz..ama herşeye bir bahane bulmuşsunuz.işinize gelmeyenlere cevap bile vermemişsiniz.....onu yapamam bunu edemem şu şöyle olmaz öbürü çok uzakta....artık ben bişey demiycem size...burda denen herşey de bi kulağınızdan girip öbüründen çıkacağı için diğer arkadaşların emeğine de yazık...sonuçta herkes zaman harcıyor burda size yardım ya da destek için..
boşanmayı bende istedim hatta kararımı verdim(güya) ama sonunu getiremedim. inandım ve boyun eğmeye devam ettim. kendimi boşanma olayına hazırlıyamıyorum. eşyaları evden çıkarmak bile öyle zor geliyor ki bana. evimi çocuğumun akşam babasıyla oynamalarını hasta olduğunda birlikte ilgilenmelerimizi atmaya hazırlıyamıyorum kendimi. seviyormusun dersen bir sevgi hissetmiyorum sadece alışkanlık. ben okadar sevilmeye alışkınım ki bu bile çok ağır geliyor bana. eşim her ne kadar sanki o beni almasa ben evde kalacaktım havasında olsada o kadar beğenilen biriydim ki ben. zaten çevremdekiler bunları benim yaşayabileceğime inanamıyorlar. kıyafetimden oturup kalkmama konuşmama gülmeme varana kadar müdahale etti eşim bana. ki ben her yerde sözü dinlenen herkesin çok sevdiği çok beğendiği biri olarak büyüdüm. nasıl sindirdin bu kadar şeyi dersen inan bende bilmiyorum. nasıl böyle bir evliliğe sürükledim kendimi bunu da bilmiyorum... basiretim bağlandı sanırım.
boşanmak bir çözüm belki ama ben o çözüme ulaşmakta zorlanıyorum. düşünüyorum taşınıyorum nasıl yaparım bilemiyorum. ailem başka şehir de belki aynı şehirde olsak daha kolay olurdu birşeyler çekip gitmek... şimdi gitmeye kalksam çocuğumu benimle göndermezler. biri beni almaya gelse hır çıkar... her yönden çözüm bulmakta zorlanıyorum. birde biri seni bir takip eder iki takip eder 3. de bırakır adalet var demiş ama ben eşimi çok iyi tanıyorum beni huzursuz etmeden duramaz bir şekilde çıkar karşıma... çocuğum aramızda top gibi bir oraya bir buraya gider durur...
çok zor bir durumdayım ve çıkamıyorum bu durumdan...
İnsanlar hayatta herşeye alışır ki en kötüsü budur..
Siz sıkıntı çekmeye alışmışsınız,duyarsızlaşmışsınız bence..
Çok fazla yapılabilecek bişiy olduğunu düşünmüyorum...
Herşeyin farkındasınız,herkes yıl gösteriyor,güzel bir işiniz,aileniz var, ancak kılınızı bile kıpırdatmıyorsunuz..
İşte hep diyorum ya işler yolunda gitmeyince boşanmalı,sonra insanlara zor mu geliyor yoksa bu hayatı normal mi geliyor bilemiyorum...
zor olanı kabulleniyor sanırım belli bir noktadan sonra insan... kabullenmek istemediği içinde kabullendiği durumda da mutlu olamıyor yada mutlu edemiyor... ne kadar şimşekleri çektim yine üstüme.. aslında alışığım bu aralar eleştirilmeye... ailemden arkadaşlarımdam eşimden dostumdan kime anlatsam sen olamazsın bu kadar şeyi yaşayan hala kapıyı çarpıp gitmeyen diyor. ya ben ben değilim ya da onlara kendimi tanıtamamışım... ama artık dönüm noktası benim için.. şehir dışından gelsin ben gidiyorum ailemin yanına. bu sefer belki çocuğu götüremezsin de demez... yada ben artık kavgayı göze alır ailemi çağırırım çünkü bu haftasonu da dinlediklerim ve yaşadıklarım artık dolum noktasını aşan sabrımı daha da taşırdı... keşke beklemek zorunda kalmasam iki günde olsa konuşsam ve rahatlasam ama işte yolculuk var... birşey olursa beni sorumlu tutmalarını istemem... ve ne de olsa baba ol hala...
Eleştirilere alışkın olmanız öyle normal ki..
En yakınızdan,eşinizden en ağır darbeleri yemişsiniz..
Dışarıdakilerin ya da biz sanaldakilerin cümleleri sizi ne kadar incitebilir ki?
Merak ettiğim neden "çocuğu götüremezsin,götürücem" polemiklerini düşünüyorsunuz?
O işe gittiğinde birkaç parça eşyanızı alıp çocuğunuzu kapıp çekip gidemiyor musunuz?
Onu terk etmek için ona haber mi vermek zorundasınız?
aslında aldığım eleştiriler beni incitiyor. zaten biraz daha incinirsem belki kendime gelirim inancıyla okuyorum birazda yazılanları... giderken haber vermek değil gayem ama çocuğuma annesi ve babası bakıyor bizim evimizde. onu çıkartmam mümkün değil yani. yoksa çok planlar yaptım ama uygulayamadım..
aslında aldığım eleştiriler beni incitiyor. zaten biraz daha incinirsem belki kendime gelirim inancıyla okuyorum birazda yazılanları... giderken haber vermek değil gayem ama çocuğuma annesi ve babası bakıyor bizim evimizde. onu çıkartmam mümkün değil yani. yoksa çok planlar yaptım ama uygulayamadım..
yav arkadasım bakkala gofret alcaz cocuga de...sağlık ocana götürcem de aşıya götürcem de...ne demek cocuga annesi babası bakıyo cıkartmam mümkün değil ne demek yaaaa.....anlamıyorum artık ben bişe....siz bütün yolları kendi kendinize kapatıyosunuz....millet filmlere konu oluyo en olmıycak hapishanelerden kacarakk...gece git herkes uyurken...uyku ilacı içir hepsine..offff türk filmi gibi yaaa.bu ne ..gercek deil bu...
yav arkadasım bakkala gofret alcaz cocuga de...sağlık ocana götürcem de aşıya götürcem de...ne demek cocuga annesi babası bakıyo cıkartmam mümkün değil ne demek yaaaa.....anlamıyorum artık ben bişe....siz bütün yolları kendi kendinize kapatıyosunuz....millet filmlere konu oluyo en olmıycak hapishanelerden kacarakk...gece git herkes uyurken...uyku ilacı içir hepsine..offff türk filmi gibi yaaa.bu ne ..gercek deil bu...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?