Gelmiyor babalık bir de herkese hemen. Bilimsel bir şeymiş. Yine de soğutuyor insanı. 2 yaşından sonea yavaş yavaş geliyormuş.evet erkekler biraz boyledir, soylemeden anlamiyorlr veya bilmiyorlar belki de salaga yatiyorlar. beklentileri direkt soylemek gerek ki yapsinlar yoksa onlar icin her sey normal saniyorlar sorun yok gibi dusunuyorlar
bunları kendi yardım gibi görmüyor cünkü sormadan yapıyor. yardım diye düsündüklerini sorar kendisi. atıyorum sabah bebeğin demir ilacını beslenmeden yarım saat önce ben veririm. ama bazen “ben ilacı vereyim istersen sen uyu yarım saat daha” bu onun için yardım mesela.Görev verin. Şimdi ne yapayım başka ne yapayım demesine gerek kalmadan düşünün yazın ve onun da görevleri olsun. O saatte o yapılır gibi. O zaman alamaz tlfnu eline, oyuna dalamaz.
Bence aslında biliyorsunuz ama çok şey istiyormuşsunuz gibi geliyor sanırım. Yorumlardan okuduğum kadarıyla onu anladım.
Artık öncekinden farklı dinamikleriniz var. Yaptığı şey yardımla sınırlı kalınca böyle oluyor. Yardım değil görev paylaşımı lazım. Yapacağını hep bilecek önceden.
valla bilmiyorumaskim bir sey yapmıyor değil simdi. bebeği uyuyamaz cünkü emerek uyuyor. yıkama konusunu söyledim, ben beğenmiyorum yıkamasını. masayı ben diyet yaptığım ve porsiyonumu ayarlayacağım için ben hazırlıyorum. yani ben kuruyorum, o topluyor. kedinin bakımını o yapar, alışverişi o yapar vs.
ben evde aldığı iş yükünden şikayetci değilim. evet mesela bazı günler bebeği o yedirebilir en azından evdeyken. zaten 3 öğünğn bir öğünü evde esim. ama yine bundan da çok rahatsız değilim.
rahatsız oldupun konu evin tüm işi bittiğinde, bebek uyuduğunda ve sadece biz kaldığımızda yaptıkları ve yapmadıkları.
diyecek. sen de onla ayni hayati yasasaydin sen de mukemmel derdin:)“bence her sey mükemmel hayatımızda”
evet işte!! bahsettiğim aynen bu. ki ben hamileyken de korkularımı onunla açıkca konustum. bütün hayatım değişecek artık en kücük rutinim bile değişecek. tuvalete gitmeye bile vakit bulamayacağım belki, her sey değişecek.valla bilmiyorum
ben okurken gicik oldum çünkü adam ciddi anlamda asla elini kolaylastiracak birsey yapmiyor. yuzde ellisi kendinden meydana gelmis cocukla ayni evde , yapabileceğinin de aziyla yasiyor. ama sen onu goklere cikarmissin.
tetiklendim heralde benim cevremde de cok var kadin evin tum isini yapip yemegi yapip toplayip yedi duveli agirlarken kocasi misafirlere cay servisi yapti diye "eşine cok yardimci" diye övülen cok ese tanik oldum. en sinir oldugum seylerden biridir.
kocani sev tabii ki hepimiz kocamizi severiz. allah daha cok sevgi versin
ama adami elinden geleni yaptigini düşünme. adam yapabileceginin minimumunu yapiyor. sadece bizim kulturde bunu bile yapmayan, cocugunu kucagina almaktan aciz adamlar oldugu icin heralde algin bozulmus sukrediyorsun.
ilginc gercekten.
ayrica sen besyuz kere beni seviyor musun vs soruyorsan, benle ilgilen diyorsan demek ki alamadigin bir sey vardir adamdan bunu bekliyorsundur. duydugu halde israrla bu onay ihtiyacını hala "biz harikayiz bir sorun yok" diyor
e hayati degisen o degil ki ona göre harika yani. ayni tempoyla isten geliyor bebis seviyor, esi çocugu uyuturken oyun oynuyor, hala tuvalette bir saat s.çma lüksü var.
tabii ki
diyecek. sen de onla ayni hayati yasasaydin sen de mukemmel derdin:)
bence kendinde sorun arama, esinde sorun ara.
yerinde olsam madem kocam her dedigimi yapiyor "persembe günü Lady Guinevere günü olsun, persembeleri günümü sen planla, sen guzellestir. bari bir gun ben de mukemmel hissedeyim" derdim.
persembeleri gelsin kucagina bebegi alip yemek yapsin, sana soru sormasin, "annesiii" demesin. nasil sen yokken bakıyorsa aynen oyle baksin. sen de dinlen, oyalan.
sonra sofrayi hazirlasin, o gun bebegi o yikasin (begenmiyorsan da birsey olmaz bir gunden bitlenecek degil ya her zaman yikanan cocuk), sonra sen bebegi uyut. o arada muzik acsin, mumlari falan kursun ambiyans hazirlasin. beraber birseyler yapin. sonra guzelce sevisin uyuyun.
bence harika plan:) benim de "happy happy yengenc günüm" olur mesela o gunler beynimi bile asla kullanmam. nisanlim benim yerime düşünür, cicek alamasa bir tutam lavanta verir, yemegi hazirlar, elmalari kalp seklinde keser, ben ne istediysem sadece onun oldugu ama "ne istersin" gibi beni sinir edecek cumlelerin olmadigi bir gün geciririz.
kendim buldum bu günü :) yillardir da uyguluyoruz. iyi geliyor
sana da tavsiye ederim.
benim esim sırf sevdiğim resteronda yemek yemek istedim diye sehir değiştiriyor gün içinde. yani baska sehre gidip yemek yiyip geliyoruzBüyük ihtimalle kafasını dağıtmaya ihtiyaç duyuyordur. Benim eşimin de işi belli değil evde olduğu süre boyunca balkon tuvalet yatak arasında mekik dokuyoröyle saatlerce işi de yok rahat serbest ama anlamadım ki neden her zaman benden daha yorgun..
Neyse soruna cevap vereyim, birinin en değerlisi en kıymetlisi olmak istiyoruz. Öncelikli olmak istiyoruz bu bebemiz bile olsa arka plana düşmek hemen modumuzu düşürüyor çünkü bizim önceliğimiz mecburen evimiz bebeğimiz ve eşimiz olmuş durumda yaptığımız bu kadar fedakarlık karşılığını bulsun istiyoruz. Siz yine aktiviteler planlıyormuşsunuz benimki ev kuşu bir şey isterim diye ödü kopuyor dokunmasan haftalarca bildiği gibi yaşar gider sıkıldım gerçekten
ya öyle dediysem zaten 4 saat saçımı oksasın demiyorum. ama beni de tam anlamıyla görsün istiyorum sadece.Yani çocuktan sonraki tüm vakti size ayıramaz. Adamın da kafa dağıtmaya hakkı var. Sizin bence akşamları eş gelince bebeği ona bırakıp bir iki saat yalnız ve kendiniz olmalısınız. Spora gidebilirsiniz mesela. Sorun bence gördüğünüz tek yetişkinin eşiniz olması. Arkadaşlarınızla haftada bir iki kahve içmeye gidin mesela.
Akşamları bir şeyler izlemek istiyorsanız siz talep edin. Ama çocuksuz 4 saatin tümünü sizi “bebek gibi okşamaya” uyutmaya falan ayıramaz bence.
Ben anliyorum sizi az cok. Siz muhabbet etmek istiyorsunuz. Ilgi ve sevgiden ziyade evde sevdiginiz kisi ile muhabbet etmek istersen, onun oturup oyun oynamasi tv izlemesi ile sanki ihanete ugruyormus gibi oluyor olabilirsiniz. Bende de ayni sey oluyor. Benim esimin de calisma saatleri degisik. Bir hafta aksamlari evdeyken bir hafta olmuyor. Oldugu haftalarda da aksamlari oturup muhabbet edelim istiyorum ama bazen o yorgun oluyor bazen ben yorgun oluyorum. Dun aksam cok dedikodumuz vardi yapacagimiz mesela. Hatta dedikki tam detayli konusmayalim aksam cocuklari yatirdiktan sonra kahve falan yapar oyle muhabbet ederiz tatli tatli dedik. Ilk once cocuklari uyuturken uyuyakaldik kalktigimda saat 10 du. Biraz oturduk falan ama ikimizde yamulmustuk ne kahve gorduk ne muhabbet. Benim de sinirim bozuldu.Cidden soruyorum bu soruyu cünkü ben bilmiyorum. Yani genel gecer ilgi, sevgi, anlayış vs okay de… Tam olarak ne istiyoruz? Ne zaman, ne olursa yeterli geliyor bize?
Konu şu; esim tanıstığımız günden beri bana karşı anlayışlı, sabırlı ve ilgili. Bir bebeğimiz oldu hala daha ilgilidir. İşten gelir bebekle ilgilenir. Bazen hiç uyumadan bizi dısarı çıkarır vs vs. yani ilişkide verici taraf esim. Çabasını görüyorum ve kendimi şanslı hissediyorum da.
Süreki “beni sev, benle ilgilen” cümleleri kurmaya başlamışım son zamanlarda esime. Kendisi söyledi bunu. Ben de son zamanlarda bi ilgi açlığı hissediyorum yalan değil. Ama esim “ne yapayım, neyi eksik yapıyorum?” diye sorunca da bir cevabım yok.
Esimin işi düzensiz. Bazen gündüz, bazen gece, bazen de 24 saat çalışıyor. Evden işe, işten eve giden biri. Dısarda vakit gecirmeyi sevmez.
Örnek bir günümüz söyle;
Gündüz işte.. Aksam saat 7-7.30 gibi eve gelir.
Beni öper, bebeği öper.
Elini yüzünü yıkamaya gider.
Bebeği alır. Ben de o arada masayı hazırlamaya girişirim.
Oturur yemek yeriz hep beraber. Bebeği ben yediririm. (Bunu belirtiyorum cünkü defalarca bir kez de ben rahat rahat yemek yiyeyim diye söyledim ama kendisi bebeği yedirmeye korkuyormus boğulur diye)
Ben bebeğin banyosunu hazırlarken o bebeğin üzerini çıkarır.
Bebeği yıkarız (ben yıkarım, o ben yıkarken balkona sigara içmeye gider)
Ben bebeğin üzerini giydirirken o etrafı toplar.
Saat 8-8.30 gibi ben bebekle odaya giderim uyutmak için. Esim o arada mutfağı toplar.
Bebek uyuduktan sonra salona döndüğümde esim ya oyun oynuyor ya da tv izliyor olur.
Yanına giderim ama sohbet vs yok. yani kendi açtığı bir sohbet yok. Bazen film izlemeyi veya balkonda oturmayı teklif eder. Ama film seçerken saatler geciyor ve balkona çıktığımızda sigara içiyor o yüzden %90 reddederim.
Benim uykum gelir, kalkar yatarım. O da oyununu bitirir, sigarasını içer, dusunu alır ve yatar.
Bu işlerin hepsini yaparken bu arada ilgilidir benimle. Güzel sözler söyler, iyi hissettirir ama sanki eksik hissediyorum.
Bana diyor ki ben birlikte bir seyler yapmayı teklif ediyorum sana. Ama ben illa bir sey yapalım derdinde değilim ki.. Ben çocuğu uyutmus gelmisim.. Bir kahve yapsan gel içelim desen?? Ya da ne bileyim salona geldiğimde oyun oynuyor değil de beni bekliyor olsan? Hiçbir sey yapmasak sadece satılıp sussak da olur yani..
Nankörlük ediyormus gibi hissediyorum sanki. Kendisine uzun uzun bunları anlatınca “haklısın, dikkat edeceğim bundan sonra” dedi ama sırf kavga etmemek için dedi biliyorum. Cünkü sürekli “nasıl göstereyim ilgimi? Daha baska ne yapabilirim ki?” diye sorup durdu. Yani yeterli olduğunu düsünüyor zaten.
24 saat cocuklayım. Evde olduğu ve uyanık olduğu 4-5 saatte tüm odağında ben olayım istiyorum cok mu bu? Esimin yanında sakinleşen ve dinlenen biriyim. İşe gittiğinde dertler boğuyor beni resmen. O yüzden de evdeysek ve bebek de uyuyorsa bi kaç saatini bana ayır be adam. Sevildiğimi hissediyorum evet ama o “seviliyorum” jestlerini görmek istiyorum. Gerekirse bebek gübi sev, saçımı olsa, pışpışla beni dedim. Ben mi abartıyorum bilmiyorum ama ihtiyacım var buna gibi hissediyorum. O her boşlukta ya sigara içmeye ya da tuvalete koşuyor deli oluyorum.
İlla ki onun da yorgunlukları, eksik hissettiği yerler var. Ama sorunca “bence her sey mükemmel hayatımızda” diyor.
Çok mu şey bekliyorum? Bu arada bu konu esimle aramı bozmadı. İyiyiz şükür. iki gündür de istediğim şekilde davranmaya calisiyor, bugün bebeği o yedirdi mesela.. ben cocugu yıkarken sigara içmeye gitmedi. bu sefer de ben bebeği uyuturken uyuyakaldı amaneyse cabasına sağlık.
olana şükür edip sesimi çıkarmamam mı gerekiyor? nasıl hissettiğimi ve ne istediğimi de net olarak söyleyemediğim için bu konuda (cünkü doğru kelimeleri bulamadım hala) yersiz kapris gibi görünüyor bu konu. ya da bana öyle geliyor.
Her bdv konusunu açtıktan sonra pişman ediyorsunuz ama bu konuyu sohbet gibi düsünün pleaseeeŞımarık bir ş*llıksın falan yazmayın
Yani açıkçası uzun süreli evliliklerde sevgililikteki gibi saatlerce sohbeti beklemek çok gerçekçi değil. Her gün gördüğün birine anlatacağın şeyler çok da olmuyor. Gün içi olayları konuş, gündemden bahset, duyduğun haberleri konuş, çocuktan bahset bitti gitti. Her gün gördüğün insanla saatlerce sohbet etmek çok gerçekçi gelmiyor bana bu nedenle.ya öyle dediysem zaten 4 saat saçımı oksasın demiyorum. ama beni de tam anlamıyla görsün istiyorum sadece.
haftada bir ya ailem gelir, ya ben giderim. ben gidince ordaki arkadaslarımla da görüsürüm ama yasadığımız sehire yeni tasındık çok cevrem yok su an. spor da çok aradım eve yakın yer bulamadımama evet ben de dısarda bir isim olsun istiyorum.
Belki inanmazsınız ama derdinizi kıskandımbenim esim sırf sevdiğim resteronda yemek yemek istedim diye sehir değiştiriyor gün içinde. yani baska sehre gidip yemek yiyip geliyoruzasla istediklerime kayıtsız değil ama ben kendi düsünsün istiyorum.
mesela her haltı sorar. suraya gidelim ister misin? sunu yapalım ister misin? ulan bir kere de de ki söyle bi plan yaptım, haydi. şaşırt ulan beni
benim esim uoğun çalışıyor hem fiziksel hem mental olarak da yoruluyor. o konuda da anlayışlıyım ama. gelip uyusa ya da ne biliyim dunu alıp dinlense vs tamam diyicem. ulan iki saat boş boş şeyler izleyeceğine tvde benle ilgilenderdim bu. boş şeyler izleyince kafası boşalıyormus. ben kafasını sisiriyorum demek
hayır gururuma dokunmuyor ama her gün ben sunu bunu yap desem ne anlamı var?Bence sorun ne istediğini dile getirmemeniz. Mesela buraya yazmışsınız kahve yapıp getirsen içsek diye. Neden bunu söylemiyorsunuz? Hadi bir kahve yap da içelim sohbet edelim bugün çok bunaldım demek gururunuza mı dokunuyor mesela?
işte biz o günlük sohbeti bile tvye veya telefona bakarak yapıyoruz. birbirimize bakıp konusalım istiyorum. yoksa tabii ki her gece de diz dize, göz göze saatler gecirmeli bir ask demiyorumYani açıkçası uzun süreli evliliklerde sevgililikteki gibi saatlerce sohbeti beklemek çok gerçekçi değil. Her gün gördüğün birine anlatacağın şeyler çok da olmuyor. Gün içi olayları konuş, gündemden bahset, duyduğun haberleri konuş, çocuktan bahset bitti gitti. Her gün gördüğün insanla saatlerce sohbet etmek çok gerçekçi gelmiyor bana bu nedenle.
Bizim çocuk büyük gerçi de ilk sene bana kocam batıyordu mesela. Baya yaptığı yapmadığı batıyordu. Uykusuz yorgun ve gergindim. Bir sene sonunda tekrar sosyal hayata katılmaya başladıkça ben normale dönmeye başladım.
Şimdi 10 -15 günde bir ben arkadaşlarımla çıkıyorum, eşim de ayda bir iki kendi arkadaşlarıyla ayrı çıkıyor bize iyi gelenlerden biri de bu oldu.
Her akşam birbirimizle de ilgilenmiyoruz. Bazen o oyun oynar ben tv izlerim veya kitap okurum. Haftada 2-3 gün izlediğimiz dizilerimiz var onları izliyoruz izlerken ben kucağına kendim uzanırım davet beklemem o da saçımla oynar. Bunları ama diziyi açınca yapıyorum direkt yani teklif beklemiyorum
Hani oturup saatlerce sohbet var mı desen yalan olmasın ayda bir belki oluyor öyle saatlerce sohbet etme ihtiyacı duymuyoruz sanki yarım saat 40 dakikalık günlük sohbet oluyor bizde
ya söyle seyler yasandı mesela arkadasıyla bi mekana gitmis çok sevmiş sütlaçcı. götüreyim mi seni dedi. e diyet yapıyorum sütlaç mı yicem diyorum. sonra diyor ki benim önerdiklerimi beğenmiyorsun, sen bul o zamanBelki inanmazsınız ama derdinizi kıskandımevet zihinsel yorgunluğunun üstüne belki düşünmek fazla geliyor olabilir aklına gelmiyordur düşünecek zamanı olmayabilir. Genel olarak sizi mutlu etmeye odaklıysa kendi tercihlerine güvenmiyor olabilir
Siz söylediniz mi ara sıra kendi seçtiğin yere gidelim senin istediğin aktiviteyi yapalım şeklinde. Gerçi bu seferde evim diyorlar yatağım diyorlar
Tv izleme konusu da dediğim gibi sürekli mecburen insanlarla ıletisim halindeyse evde kabuğuna çekilmek istiyordur ben mesela çocukla bütün gün uğraştıktan sonra bir de onun nazını çekemiyorum fazla geliyor dolup taşarım ona patlarım diye kendimi geri çekiyorum bazen. Tv izlerken yanına ilişin sarılın o da size sarılsın siz de yorgun oluyorsunuz birlikte dinlenin.
O da öküzlük artık ama ekrandan gözünü yarım saat ayrı tutamıyorsa yuh yani.işte biz o günlük sohbeti bile tvye veya telefona bakarak yapıyoruz. birbirimize bakıp konusalım istiyorum. yoksa tabii ki her gece de diz dize, göz göze saatler gecirmeli bir ask demiyorumama kücücük de olsa tam ilgi gördüğüm bi zaman olsun. yani 10 dk da olsa sadece ben varmısım gibi davransın. sonra tamam gecelim köşemize dinlenelim. ben de yorgunum zaten
Bu arada sütlaç ve sütlü tatlılar diyete en uygun tatlılar aslında. 15 günde bir sütlü tatlı kaçamağı da yapabilirsiniz bence. Bu kadar da sıkmayın kendiniziya söyle seyler yasandı mesela arkadasıyla bi mekana gitmis çok sevmiş sütlaçcı. götüreyim mi seni dedi. e diyet yapıyorum sütlaç mı yicem diyorum. sonra diyor ki benim önerdiklerimi beğenmiyorsun, sen bul o zamansimdi bi plan yap bugün gezelim dedi. kendi fikri yine yok 1 saattir düsünüyorum bakalım
Hani erkekler evlendikten sonra bebek olunca eşten uzaklaşır ya sizde durum tam tersi olmuş sankiCidden soruyorum bu soruyu cünkü ben bilmiyorum. Yani genel gecer ilgi, sevgi, anlayış vs okay de… Tam olarak ne istiyoruz? Ne zaman, ne olursa yeterli geliyor bize?
Konu şu; esim tanıstığımız günden beri bana karşı anlayışlı, sabırlı ve ilgili. Bir bebeğimiz oldu hala daha ilgilidir. İşten gelir bebekle ilgilenir. Bazen hiç uyumadan bizi dısarı çıkarır vs vs. yani ilişkide verici taraf esim. Çabasını görüyorum ve kendimi şanslı hissediyorum da.
Süreki “beni sev, benle ilgilen” cümleleri kurmaya başlamışım son zamanlarda esime. Kendisi söyledi bunu. Ben de son zamanlarda bi ilgi açlığı hissediyorum yalan değil. Ama esim “ne yapayım, neyi eksik yapıyorum?” diye sorunca da bir cevabım yok.
Esimin işi düzensiz. Bazen gündüz, bazen gece, bazen de 24 saat çalışıyor. Evden işe, işten eve giden biri. Dısarda vakit gecirmeyi sevmez.
Örnek bir günümüz söyle;
Gündüz işte.. Aksam saat 7-7.30 gibi eve gelir.
Beni öper, bebeği öper.
Elini yüzünü yıkamaya gider.
Bebeği alır. Ben de o arada masayı hazırlamaya girişirim.
Oturur yemek yeriz hep beraber. Bebeği ben yediririm. (Bunu belirtiyorum cünkü defalarca bir kez de ben rahat rahat yemek yiyeyim diye söyledim ama kendisi bebeği yedirmeye korkuyormus boğulur diye)
Ben bebeğin banyosunu hazırlarken o bebeğin üzerini çıkarır.
Bebeği yıkarız (ben yıkarım, o ben yıkarken balkona sigara içmeye gider)
Ben bebeğin üzerini giydirirken o etrafı toplar.
Saat 8-8.30 gibi ben bebekle odaya giderim uyutmak için. Esim o arada mutfağı toplar.
Bebek uyuduktan sonra salona döndüğümde esim ya oyun oynuyor ya da tv izliyor olur.
Yanına giderim ama sohbet vs yok. yani kendi açtığı bir sohbet yok. Bazen film izlemeyi veya balkonda oturmayı teklif eder. Ama film seçerken saatler geciyor ve balkona çıktığımızda sigara içiyor o yüzden %90 reddederim.
Benim uykum gelir, kalkar yatarım. O da oyununu bitirir, sigarasını içer, dusunu alır ve yatar.
Bu işlerin hepsini yaparken bu arada ilgilidir benimle. Güzel sözler söyler, iyi hissettirir ama sanki eksik hissediyorum.
Bana diyor ki ben birlikte bir seyler yapmayı teklif ediyorum sana. Ama ben illa bir sey yapalım derdinde değilim ki.. Ben çocuğu uyutmus gelmisim.. Bir kahve yapsan gel içelim desen?? Ya da ne bileyim salona geldiğimde oyun oynuyor değil de beni bekliyor olsan? Hiçbir sey yapmasak sadece satılıp sussak da olur yani..
Nankörlük ediyormus gibi hissediyorum sanki. Kendisine uzun uzun bunları anlatınca “haklısın, dikkat edeceğim bundan sonra” dedi ama sırf kavga etmemek için dedi biliyorum. Cünkü sürekli “nasıl göstereyim ilgimi? Daha baska ne yapabilirim ki?” diye sorup durdu. Yani yeterli olduğunu düsünüyor zaten.
24 saat cocuklayım. Evde olduğu ve uyanık olduğu 4-5 saatte tüm odağında ben olayım istiyorum cok mu bu? Esimin yanında sakinleşen ve dinlenen biriyim. İşe gittiğinde dertler boğuyor beni resmen. O yüzden de evdeysek ve bebek de uyuyorsa bi kaç saatini bana ayır be adam. Sevildiğimi hissediyorum evet ama o “seviliyorum” jestlerini görmek istiyorum. Gerekirse bebek gübi sev, saçımı olsa, pışpışla beni dedim. Ben mi abartıyorum bilmiyorum ama ihtiyacım var buna gibi hissediyorum. O her boşlukta ya sigara içmeye ya da tuvalete koşuyor deli oluyorum.
İlla ki onun da yorgunlukları, eksik hissettiği yerler var. Ama sorunca “bence her sey mükemmel hayatımızda” diyor.
Çok mu şey bekliyorum? Bu arada bu konu esimle aramı bozmadı. İyiyiz şükür. iki gündür de istediğim şekilde davranmaya calisiyor, bugün bebeği o yedirdi mesela.. ben cocugu yıkarken sigara içmeye gitmedi. bu sefer de ben bebeği uyuturken uyuyakaldı amaneyse cabasına sağlık.
olana şükür edip sesimi çıkarmamam mı gerekiyor? nasıl hissettiğimi ve ne istediğimi de net olarak söyleyemediğim için bu konuda (cünkü doğru kelimeleri bulamadım hala) yersiz kapris gibi görünüyor bu konu. ya da bana öyle geliyor.
Her bdv konusunu açtıktan sonra pişman ediyorsunuz ama bu konuyu sohbet gibi düsünün pleaseeeŞımarık bir ş*llıksın falan yazmayın
Olsun o kadar, en azından gezmeyi seviyormuşya söyle seyler yasandı mesela arkadasıyla bi mekana gitmis çok sevmiş sütlaçcı. götüreyim mi seni dedi. e diyet yapıyorum sütlaç mı yicem diyorum. sonra diyor ki benim önerdiklerimi beğenmiyorsun, sen bul o zamansimdi bi plan yap bugün gezelim dedi. kendi fikri yine yok 1 saattir düsünüyorum bakalım
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?