Kardeşiniz eşinin ardından yas tuttu mu?
Çabuk mu alıştı yoksa?
Bu bebeğin babaannesi,halası yok mu?Bence annemler de sorumluluktan kaçmak istiyorlar esasında. Çünkü benim destek olmam ve tamamen yeğenimi almam farklı şeyler.
Genler onemli almazdim bebegi.buyuyecek cunku ayrica hazir degilsinKardeşim eşi değil de 2 altında oturan komşusu ölmüş gibiydi. Hissedemedi cenaze görmeyince ya da problemli evliliğinden böyle oldu.
Ablacim ailenle de kocanla da net konuscaksin, kardesim cocuguna annelik yapmaya isinacak kafasina beraberce sokucaz diceksiniz. Bir sure gitmeyin kesin ayaginizi, cocuga kendinin bakacaginin bilincine varsin. Etrafinda sorumluluk yikacagi biri olmazsa illa ki sorumluluk almak zorunda kalacak.
Bebekle yalnız bırakın, her gün gitmeyin,sen orada olduğun müddetçe bebek sana kalacak.Gitmemeye çalışıyorum aslında ama kendi annem de eşim de tutturuyor. Mesela acıktı diyelim ağzını oynatıyor, emme refleksi var annesi bak diyorum işim var oje sürüyorum diyor bana. Ben ya da annem doyurmasa yarım saat aç bekliyor. Altını değiştirmesi gerek 1.5 saat kahvaltı masasından kalkmıyor. İçten içe güveniyor da lanet olsun diyorsun çünkü artık kalkıp hallediyorsun. Zamanla alışır inşallah ve vazgeçer bu tutumundan.
Gitmemeye çalışıyorum aslında ama kendi annem de eşim de tutturuyor. Mesela acıktı diyelim ağzını oynatıyor, emme refleksi var annesi bak diyorum işim var oje sürüyorum diyor bana. Ben ya da annem doyurmasa yarım saat aç bekliyor. Altını değiştirmesi gerek 1.5 saat kahvaltı masasından kalkmıyor. İçten içe güveniyor da lanet olsun diyorsun çünkü artık kalkıp hallediyorsun. Zamanla alışır inşallah ve vazgeçer bu tutumundan.
Evet yaşananları biliyorsun Çilek.. Şimdi de bu hale geldi konu. O zaman bana evliliğine karşı çıkıyorum fiye ıızanlar şimdi de beni nerhametsizlikle suçluyorlar. Çok yoruldum inan. Keşke ailem bunları anlayabilse. Mantıklı olan geri durmak ama üzülüyorum.
Bu cevabı vereceğinizden emindim.Kardeşim eşi değil de 2 altında oturan komşusu ölmüş gibiydi. Hissedemedi cenaze görmeyince ya da problemli evliliğinden böyle oldu.
olmaz inan banaO ilişkilerin arkası sönük kalıyor bana göre. İnsan bir yaştan sonra arkadaş ilişkisi bile kuramıyor samimi anneliği nasıl oturtacaksın ki... Burada teyze konumuna geçecek kardeşim. Aralarında samimiyet olacak hep.
Sonuçta sizin yeğeniniz, çocuğunuz değil. Annesi yaşıyor. Fazla bağlanmayın bebeğe. Kardeşiniz bu zor günleri atlatana kadar destek olabilirsiniz ama daha evliliğini oturmamışken ve üstelik annesi hayatta olan bir bebeği sahiplenmek mantıklı değil. Evet bir abla olarak duygusal yaklaşıyor olabilirsiniz ama yanlış.Herkese iyi haftasonları diliyorum. Bu ara canımı epey sıkan ve arada kaldığım bir konu var. Çevreme danışmaktan epey yorulduğum için sizlere sormak istedim.
Konum kardeşimin çocuğu ile ilgili. Kız kardeşim hiç istemediğim bir adamla, engel olmama rağmen kötü bir evlilik yaptı. Bu süreçte bizim aramız açıldı kendisine mesafe koydum. Bu arada hamile kaldı 50 günlük bir bebeği var. Eşini vurdular yoğun bakımdaydı ve doğumdan önce vefat etti. Kardeşime doğum sonrası söyledik. Bunlar olurken herkes şunu demeye başladı "bu çocuğu siz alsanıza".. Siz dedikleri de ben ve eşim. Henüz yeni evliyim 1 ayım yeni doldu. Maddi, manevi siz iyi bakarsınız, kardeşin okusun kendi hayatını karartmasın diye düşünüyorlar. O da bu bebekten kurtulmak istiyor. Bizim almamıza razı. Bekarlık günlerini istiyormuş, emzirmek dahi istemediği için mama aldık. Annem bakmaya çalışıyor daha çok ama o da hasta. Böyle olunca oklar hep bana dönüyor.
Kendim henüz çocuk düşünmüyorum. 2 3 yıl olmasın diyordum hep çünkü bu sorumluluğa hazır olmadığımı düşündüm. Evliliğim oturmadı henüz bazen eşimle geriliyoruz, tartışıyoruz, ailesinden bunalıyorum vs. Eşim için sorun yok. Kendi çocuğu olsun istiyor. Çocuk delisi tam olarak. Kendi çocuğuna bir kaşık mama vermeyen babalar varken bu adam komşunun kızına yemek yediriyor. Kimseye gelmeyen bebekleri alıyor, uyutuyor, sallıyor.. Öyle bir insan. Evde bana yardım eder, yemek yapar, temizliğe girer vs. Ben çalışmıyorum ama desteğini esirgemez. Baba olarak görmek çok isterdim onu. Yeğenimi çok seviyor. Kardeşim hamileyken bile biz alalım, bize versin diyordu.
Bilmiyorum hanımlar ben korkuyorum. Bencillik etmek istemiyorum ama benim hayatım kurban ediliyor gibi geliyor. Yeğenime üzülüyorum, anneme babama üzülüyorum.. Ne düşünürdünüz bu durumda olsanız ?
Şu anda destek oluyorum ama bu yetmiyor ki. Siz evlat edinin diyorlar sürekli.
Hı birde son olarak kesinlikle kardesime psikolojik destek aldirirdimm. Yine okumak istiyorsa okusun cocuga da anneniz yerine siz bakin. Ama annesi alsin aksamlari.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?