Hahahah kesin yapar :)
Hahahah kesin yapar :)haha dengesizlikten başka bişi değil yaoğlun gelsin bigünde onu kesele diceksn olmuck gerçi yaparlar valla yapmazlar değil yanii
Eskiden cok cok fazla sorun haline getirdigim seylerin cok onemsiz oldugunu fark ettim. Anti depresan ilaclarim vardi ama icmedim. Niye uyusarak kaygilarim azalsin ki dedim. O kadar mi iradesizim dedim kendi kendime. Bir insan kendine bunu niye yapar.. Tamam kaynanamin buyuk payi vardi bu ruh halimde ama onu hayatin anlamsizligi, cekilmezligi yapan kisi de bendim. İlaclari kullanmaktansa kendi kendime terapi yaptim. İcime atmadim. Beni kirdi mi, kirdigi an da soyledim. Laf mi soktu, o an da susmaktansa mantikli bir cevap verdim. Ukala ya da saygisiz olmadim. Mesafeliyim. Evlerimiz ayri bizim, ama kaynanam bir ara her Allahin gunu gelip yatiya kaliyordu. Bende birgun kapida yolcu ederken "Biraz evde dur anne, bende geleyim. Sikildim her gun evde durmaktan." Dedim. Oda "E geeeel. Sana gelme diyen mi var?" Dedi. Bende "Her gün bendesin nasıl geleyim." Dedim. Bu cümleden sonra kaynanam bende kalmamaya başladı. Hiç pişman da olmadım açıkçası.. Yanlış anlayıp anlamaması da umrumda olmadı. O da konusunu açmadı.Ben de sizin gibiyim nasıl başardınız? Belki konularımı bilirsiniz, şu an kv benle konuşmuyor gene milyonuncu kere küstü ama takmıyorum sanırım alışkanlık yaptı:) Bu sefer de sürekli arkamdan konuştuğunu duyuyor ve geriliyorum. Yani kadın takıntılı gibi bana.
Evliliğimde öğrendiğim en iyi şey 'ayna gibi olmak' kv kp elti farketmez kim nasıl davranıyorsa aynıyım. Aramıyor mu aramam,zor zamanmda yanmda olmuyor mu bende olmuyorum artık. Eşimde yaşadığm herşeyi bildiği için bana birşy diyemez çünkü ben çok adımlar attım ilk baştaselam kızlar. Kaynanalarınızla nasıl baş ediyorsunuz. Ben benim kaynanayı çözemedim bi türlü. Konuşsam dediklerimi yanlış anlıyo veya demediğim şeyleri demişim gibi anlatıyo. Mesafe koysam konuşmasam neden aramıyosun gelmiyorsun oluyo. Ben cidden ne yapacağımı şaşırdım. Siz nasıl yapıyorsunuz?
Eskiden cok cok fazla sorun haline getirdigim seylerin cok onemsiz oldugunu fark ettim. Anti depresan ilaclarim vardi ama icmedim. Niye uyusarak kaygilarim azalsin ki dedim. O kadar mi iradesizim dedim kendi kendime. Bir insan kendine bunu niye yapar.. Tamam kaynanamin buyuk payi vardi bu ruh halimde ama onu hayatin anlamsizligi, cekilmezligi yapan kisi de bendim. İlaclari kullanmaktansa kendi kendime terapi yaptim. İcime atmadim. Beni kirdi mi, kirdigi an da soyledim. Laf mi soktu, o an da susmaktansa mantikli bir cevap verdim. Ukala ya da saygisiz olmadim. Mesafeliyim. Evlerimiz ayri bizim, ama kaynanam bir ara her Allahin gunu gelip yatiya kaliyordu. Bende birgun kapida yolcu ederken "Biraz evde dur anne, bende geleyim. Sikildim her gun evde durmaktan." Dedim. Oda "E geeeel. Sana gelme diyen mi var?" Dedi. Bende "Her gün bendesin nasıl geleyim." Dedim. Bu cümleden sonra kaynanam bende kalmamaya başladı. Hiç pişman da olmadım açıkçası.. Yanlış anlayıp anlamaması da umrumda olmadı. O da konusunu açmadı.
Demek istediğim içime atmamayı öğrendim. Kaynanamın üzerimdeki etkisi minimuma indi. Çünkü fazla bir muhabbetimiz olmadığı için canımı sıkmaktanda vazgeçti. Yine de aksi bir hareketinde tepkimi biliyor artık. Sizin konunuzu okumadım. Kendiniz için iyi olan neyse o şekilde davranın. Eşimi düşünerek sustugum zamanlar kendimi hasta ettim. Şimdi tutmuyorum, eşim bana karşı yine aynı. Çünkü sınırım seviyem belli. Eşimi de üzmüyorum.
Ayrıca ben şuna da karşıyım, eşimden annesiyle olan ve kendim halledemediğim bir durumu saklamam. Anlatirım bilsin. Çünkü annesinin ona ne şekilde anlatacagini bilemem. İlk benden duysun isterim. Gerçi uzun zamandır böyle bir şeye gerek olmadı..
Bundan sonra size tavır aldıgında (eğer haklıysanız) bir kere sorup bırakın. 2'ye 3'e hic gerek yok. Cunku kendisi küsmeyi adet edinmiş. Habire canım cicim etmedim, sen yanlış anladın, neden konuşmuyorsun demenizi bekliyor sanırım. Eşinizinde durumun farkında olmasını istiyor ki bu kadar uzatıyor. İkili oynuyor gibi geldi bana. Buna izin vermeyin. Bu olayda yeterince sormuşsunuz zaten. Butun haklarınızı burada kullanmış olun, bir daha oldugunda 2. Kez sormayın bile. Cevap vermiyorsa vermesin. Siz haklıysanız eşiniz de size hak veriyorsa bitmiştir hiç gerisi için kaygılanmayınNe kadar güzel yapmışsınız bayıldım size...Ben de artık öncelikle kafama takmamayı, kv nin de böyle olduğunu kendime telkin ediyorum. Yanında hiç bir özel konuya girmiyorum zaten genelde oğluşlarıyla muhatap oluyorlar. Yaşadığımız son olayda ben aradım mesaj attım iki kere gittim, sonra eşime gayet sakin durumu anlattım, o ben sorarım dedi sonra bir şey demedi bana ben de kenara çekildim hiç takmıyorum sonuçta onun annesi halletmesi gereken o diye bakıyorum. Bu durumu evliliğimize yansıtmamaya çalışıyorum. Son şansını da kaybetti zaten kv, asla kindar değilim ama unutmuyorum.
Hayırlısı...
aramıyorum sorumuyorumselam kızlar. Kaynanalarınızla nasıl baş ediyorsunuz. Ben benim kaynanayı çözemedim bi türlü. Konuşsam dediklerimi yanlış anlıyo veya demediğim şeyleri demişim gibi anlatıyo. Mesafe koysam konuşmasam neden aramıyosun gelmiyorsun oluyo. Ben cidden ne yapacağımı şaşırdım. Siz nasıl yapıyorsunuz?
Bundan sonra size tavır aldıgında (eğer haklıysanız) bir kere sorup bırakın. 2'ye 3'e hic gerek yok. Cunku kendisi küsmeyi adet edinmiş. Habire canım cicim etmedim, sen yanlış anladın, neden konuşmuyorsun demenizi bekliyor sanırım. Eşinizinde durumun farkında olmasını istiyor ki bu kadar uzatıyor. İkili oynuyor gibi geldi bana. Buna izin vermeyin. Bu olayda yeterince sormuşsunuz zaten. Butun haklarınızı burada kullanmış olun, bir daha oldugunda 2. Kez sormayın bile. Cevap vermiyorsa vermesin. Siz haklıysanız eşiniz de size hak veriyorsa bitmiştir hiç gerisi için kaygılanmayın
Ne kadar ayıp bir şey ya.. Küsüyor, sizi de dinlemiyor, üstüne uzatıp bütün dünya da size küstüğünü bilsin istiyor. Üstünüzde baskı hissetmeniz için her şeyi yapmış resmen. Ayıp bir şey gercekten çocuk gibi. Anneniz babanız bence kaynananıza daha çok kızmıştır. Çünkü dönüp sizden hesap sorabileceklerini düşünmüyorum bile. En fazla kızım ılımlı ol gibi nasihat ederler. Ama hiç gerek yok duymalarına bilmelerine bile. Eşiniz bunu biliyor mu? Bu konuda annesiyle konuşabilir. Arayıp kızın ailesine söyleme olur mu öyle şey. Biz ne yaşadık ki milleti ayaga kaldırıyorsun..Esasen ben hep haklıydım, hatta eşim haklı olduğun yerde haksız konuma düşüyorsun şu anneme malzeme verme gözünü seveyim ben seni savunurum derdi (malzeme dediği de kv nin cımbızla çektiği abarttığı basit normal insancıl kelimeler).
Evet eşime söylediğimde ben uzun süredir konuşmadım annemlerle haberim yok demişti, hmmm çok haklısınız ikili oynuyor her zamanki gibi...Amacı ne sizce?
Tek kaygılandığım nokta ben bıraksam kv nin bırakmaması. Daha önce beni ayağına barışmak için getirtene kadar tam 1 sene uğraştı, akrabalarımı aramalar, annemi aramalar, komşulara benim ailemi araştırtmalar neler neler....Kadın takıntılı gibi hani sapıklar olur ya cidden öyle. Şuan da da beni konuşuyor haberleri geliyor ama hiç dinlemiyorum.
Ne kadar ayıp bir şey ya.. Küsüyor, sizi de dinlemiyor, üstüne uzatıp bütün dünya da size küstüğünü bilsin istiyor. Üstünüzde baskı hissetmeniz için her şeyi yapmış resmen. Ayıp bir şey gercekten çocuk gibi. Anneniz babanız bence kaynananıza daha çok kızmıştır. Çünkü dönüp sizden hesap sorabileceklerini düşünmüyorum bile. En fazla kızım ılımlı ol gibi nasihat ederler. Ama hiç gerek yok duymalarına bilmelerine bile. Eşiniz bunu biliyor mu? Bu konuda annesiyle konuşabilir. Arayıp kızın ailesine söyleme olur mu öyle şey. Biz ne yaşadık ki milleti ayaga kaldırıyorsun..
Takmanız gereken yerde takın, bunu aşmak için söyleyin. Bunu yapmak için çok çekinmesi lazım normalde bir insanın.
Bence önce bunu halletmelisiniz. Tavır olarak, eşiniz hani "Ben seni savunurum sen söyleme" diyormuş ya eşiniz gerçekten bunu yapabişiyor mu? Yapıyorsa helal olsun. Yapamıyorsa siz olması gerektiği gibi konuşun gerektiği yerde.
Ne kadar ayıp bir şey ya.. Küsüyor, sizi de dinlemiyor, üstüne uzatıp bütün dünya da size küstüğünü bilsin istiyor. Üstünüzde baskı hissetmeniz için her şeyi yapmış resmen. Ayıp bir şey gercekten çocuk gibi. Anneniz babanız bence kaynananıza daha çok kızmıştır. Çünkü dönüp sizden hesap sorabileceklerini düşünmüyorum bile. En fazla kızım ılımlı ol gibi nasihat ederler. Ama hiç gerek yok duymalarına bilmelerine bile. Eşiniz bunu biliyor mu? Bu konuda annesiyle konuşabilir. Arayıp kızın ailesine söyleme olur mu öyle şey. Biz ne yaşadık ki milleti ayaga kaldırıyorsun..
Takmanız gereken yerde takın, bunu aşmak için söyleyin. Bunu yapmak için çok çekinmesi lazım normalde bir insanın.
Bence önce bunu halletmelisiniz. Tavır olarak, eşiniz hani "Ben seni savunurum sen söyleme" diyormuş ya eşiniz gerçekten bunu yapabişiyor mu? Yapıyorsa helal olsun. Yapamıyorsa siz olması gerektiği gibi konuşun gerektiği yerde.
Bas edemiyoruz hayatim maalesef. Bas edemedigim icin su an hic gorusmuyoruz :)selam kızlar. Kaynanalarınızla nasıl baş ediyorsunuz. Ben benim kaynanayı çözemedim bi türlü. Konuşsam dediklerimi yanlış anlıyo veya demediğim şeyleri demişim gibi anlatıyo. Mesafe koysam konuşmasam neden aramıyosun gelmiyorsun oluyo. Ben cidden ne yapacağımı şaşırdım. Siz nasıl yapıyorsunuz?
Yorumlarınızı severek yuttum. Çünkü kaynanam insanı delirtecek seviyeye getiriyor birde o an birşey diyememem beni kahrediyor ve bu sefer eşime patliyorum. Sürekli huzursuzlukEskiden cok cok fazla sorun haline getirdigim seylerin cok onemsiz oldugunu fark ettim. Anti depresan ilaclarim vardi ama icmedim. Niye uyusarak kaygilarim azalsin ki dedim. O kadar mi iradesizim dedim kendi kendime. Bir insan kendine bunu niye yapar.. Tamam kaynanamin buyuk payi vardi bu ruh halimde ama onu hayatin anlamsizligi, cekilmezligi yapan kisi de bendim. İlaclari kullanmaktansa kendi kendime terapi yaptim. İcime atmadim. Beni kirdi mi, kirdigi an da soyledim. Laf mi soktu, o an da susmaktansa mantikli bir cevap verdim. Ukala ya da saygisiz olmadim. Mesafeliyim. Evlerimiz ayri bizim, ama kaynanam bir ara her Allahin gunu gelip yatiya kaliyordu. Bende birgun kapida yolcu ederken "Biraz evde dur anne, bende geleyim. Sikildim her gun evde durmaktan." Dedim. Oda "E geeeel. Sana gelme diyen mi var?" Dedi. Bende "Her gün bendesin nasıl geleyim." Dedim. Bu cümleden sonra kaynanam bende kalmamaya başladı. Hiç pişman da olmadım açıkçası.. Yanlış anlayıp anlamaması da umrumda olmadı. O da konusunu açmadı.
Demek istediğim içime atmamayı öğrendim. Kaynanamın üzerimdeki etkisi minimuma indi. Çünkü fazla bir muhabbetimiz olmadığı için canımı sıkmaktanda vazgeçti. Yine de aksi bir hareketinde tepkimi biliyor artık. Sizin konunuzu okumadım. Kendiniz için iyi olan neyse o şekilde davranın. Eşimi düşünerek sustugum zamanlar kendimi hasta ettim. Şimdi tutmuyorum, eşim bana karşı yine aynı. Çünkü sınırım seviyem belli. Eşimi de üzmüyorum.
Ayrıca ben şuna da karşıyım, eşimden annesiyle olan ve kendim halledemediğim bir durumu saklamam. Anlatirım bilsin. Çünkü annesinin ona ne şekilde anlatacagini bilemem. İlk benden duysun isterim. Gerçi uzun zamandır böyle bir şeye gerek olmadı..
Canım ama eşinizde karısıyla kessin pastasını. Şart mı illa cümbür cemaat :) sonuçta kocaman adam bir yerde :) doğum gününü topluca kutlayamıyorsa hiç kutlamaması biraz tuhaf gibii.. :) yani demek istediğim, bu kadar bağlılığın anlamı yok. Sevip sayması kalabalığa düşkün olması güzel bir şey. Ama sizinle özel olarak da paylaşabilir bu anı. Hiç olmaması sizi de üzmüştür. Özel bir an aslında.Hatta şöyle bir anımı anlatayım size...Bayramda eşimle tatile gitmiştik kaç yol aradan sonra 2-3 gün bir şey...Neyse bayram günü yanyanayız eşimle, ailesi aradı ben de bekliyorum ki telefonu bana verecek ya da benim ismim geçecek. Gülündü konuşuldu telefon kapandı:) Ben şok tabi. Arıyorum açmıyor kv yi hani güya küçüklük yapacağım o beni kutlamadı ama ben onu kutlayacağım...O zaman yanımda şirket hattı da vardı ondan arayayım dedim, anında açıldı telefon gayet neşeli bir ses beni duyunca buz gibi oldu. bayram kutlamak için aramıştım dedim, sonrası 2,5 saat bana saydırdı....
Ve anlamadığım nokta mesela küsüyor, eşimin doğumgünü oluyor ben çağırıyorum gelmiyor cevap vermiyor, görümcemi arıyorum onlar geliyor ama araya girmiyor, her zaman kutlanılan doğumgününü kutlamıyoruz eşimin hep beraber (onlarda hep birlikte pasta kesme adeti var) yani tribinden eşim de nasibini alıyor.
Canım ama eşinizde karısıyla kessin pastasını. Şart mı illa cümbür cemaat :) sonuçta kocaman adam bir yerde :) doğum gününü topluca kutlayamıyorsa hiç kutlamaması biraz tuhaf gibii.. :) yani demek istediğim, bu kadar bağlılığın anlamı yok. Sevip sayması kalabalığa düşkün olması güzel bir şey. Ama sizinle özel olarak da paylaşabilir bu anı. Hiç olmaması sizi de üzmüştür. Özel bir an aslında.
Bunun dışında eşinizin sizi gerçekten savunuyor olması çok güzel. Ama sanırım bu da üstünüzde baskı hissetmenize sebep oluyor. Çünkü nazını çekip barışmaya ikna etmek zorunda kalıyorsunuz kayınvalidenizi. Zor geliyor haliyle..
Bende eşim için sizin gibi gider barışırdım. Çok kaldırılamayacak bir şey değilse tabi. Ama bu barışmayı öpe sarıla af dileyerek yapmazdım. "Olanları unutalım istiyorum, birbirimizi üzdük istemeden kırdık. Ben kendi adıma üzgünüm. Sende adım atarsan beni mutlu edersin." Bu kadar. Hayır mı diyor yüz vermiyor mu, tek kelime fazla etmezdim. Canınız sağolsun der bırakırdım. Sonra normal davranmaya devam ederdim. Çünkü ben bunu eşimin hatrı için yapıyorum. Kendi rızamla olan bir şey değil. Fazla fazla yanaşmazdım. Bu durum böyle alışkanlık haline gelirse ve eşim yine barışmamı istese artık kurdugum cümleler de daha da kısa olurdu. "Hadi anne, unutalım artık." Bu kadar. Ne yalvarıcam. Size de yazık. Sizinde bir gururunuz var. Öyle her seferinde boyun büküp ben ettim sen etme denmez sonuçta :) eşiniz de bilir bunu. Sizinde bir düşünce yapınız var
Eşiniz sizi mutlu ediyorsa, sizi ezdirmediğini düşünüyorsanız hiç yüklenmeyin eşinize. Ama eşiniz bu konuda biraz daha anneci davranıyorsa haklısınız. Haklıyla haksızı ayırt edemiyorsa anneci olmanın vicdani bir tarafıda yok bana göre. Kırmamaya çalışmak vardır, ama o kadar.Yorumlarınızı severek yuttum. Çünkü kaynanam insanı delirtecek seviyeye getiriyor birde o an birşey diyememem beni kahrediyor ve bu sefer eşime patliyorum. Sürekli huzursuzluk
Yani tabi haklısınız. Hiçbir şey yaşanmamış gibi davranması çok sinir bozucu olur :)Aynen baskı hissetme konusunda dediklerinizi yaşıyorum. Şöyle aslında kv gittiğimde bana laf çarpmıyor, ay annecim özür dilerim falan da demiyorum ama arkamdan söyleyeceklerini söylemiş oluyor zaten hepsi kulağıma geliyor bir güzel:) Yüzüme bir şey demiyor çok kurnaz...
Ben sürekli aynı tiyatroyu izlemekten sıkılsam da eşimin hatrı için gene konuşurum ama her seferinde samimiyetim isteğim kat kat düşüyor. Kendinden soğutuyor. Eşime eğer barışın derse senin hatrın için barışırım ama her çağırdığında gitmemi beklemesin diyebilirim. Çünkü kv de ayar yok, ya küs ya çok samimi.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?