Bence yengen abini boşamali. Çekilecek çile değil . Kadını da delirtmiş.
Düğün fotoğrafına 'melegim' yazma kıskançlığı değildir o (manyakligi daha doğrusu) . Kendisinden esirgedigi güzel sözü anne ve kardeşine saçmasindandir. Yılların birikimidir yani .
Abiniz de madem size bunca tapiyor ne fışkı yemeye evlenmiş?
Uyuz oldum ya.
Ablamın evliginin daha ilk ayında istemeden bir tartışmalarına sebep oldum. Yüz sene düşünsem yine aklıma gelmeyecek bir laftan alındı enistem, ablam da zorla özür diletti. Falan filan, geçmiş zaman hatirlamak istemediğim icin beynimden çoğu ayrıntısı silinmiş bir anı ama ablama 'kavga sebebi olmak istemiyorum, her cümle kurmadan önce de saatlerce düşünemem' dedim ve altı ay neredeyse hiç görüşmedim. Bize geldiklerinde mesaiye kaldim-arkadaslarimla buluştum, onlara gidileceği gün bir işim çıktı falan...
Hem kafam rahat etti hem de bu gergin dönemde sıksık bir araya gelseydik gereksiz yere daha büyük tatsizliklar çıkabilirdi. 6 ayın sonunda böyle ara ara- ayda bir falan görüşmeye başladık, birkaç sene icinde işin içine çoluk çocuk girince unutuldu gitti mesele. Şimdi aramız oldukça iyi,hem ablamla hem eniştemle.
Size de aynısını tavsiye ederim. Oldukca uzun bir süre biraraya gelmeyin,hatta koronayi bahane edin. Size gelecekken engel olun, annenizde toplanirlarsa gitmeyin, ararsa açmayın (gece uygunsuz saatte -arayamayacagi kadar geç bir saatte- görmemişim abi ,iyi geceler diye mesaj atın)
İletişimi gerçek anlamda minimuma indirin . Hem sizin kafanız rahat eder hem abiniz biraz size uyuz olur,eşine yanaşır. Hem de evde adınız daha az geçer. Belki toparlarlar... Hatta ben olsam abime 'benim yüzümden kavga çıkarmaya devam ettiğin müddetçe bu eve gelmenin istemiyorum' şeklinde açık konuşurdum, ama sen bilirsin.