Aynen oyle varis corabi varisleriniz var diyemi giydiniz hamilelerde giyiyormus diye duydum ben bende 21+1 oldum
Aynen oyle varis corabi varisleriniz var diyemi giydiniz hamilelerde giyiyormus diye duydum ben bende 21+1 oldumAy senle biz ayni haftadayiz ben bugun 20+3um
Su varis corabini cikarinca bir agri basiyor oyle boyle degil cidden ayni sorunlari yasiyorumbir is yapiyorum yavas yavas ama gene de kiriliyor heryerim
Günaydın canım çok haklısın insan bazen kendini psikolojik olarak çok yıpranmış hissediyor. Sen dikiş attırmış mıydın attırmadın diye hatırlıyorum acaba isteğe bağlı yapılıyor mu belki ağrıların geçer biraz olsun rahatlarsın. Bebek hareketleri arada azalması normal sanırım benimkide bayramda ilk iki gün bir kere falan kıpırdadı sonra dün baya kıpırdadı anlamadım bende. Bende ağrılardan dolayı hep kendimi telkin etmeye çalışıyorum ama bazen salıveriyorum ağlıyorum. İnşallah hepimiz hayırlısıyla çabucak günümüze kadar geliriz. Annelik gerçekten şimdiden içimizi sardı her şeyden önce insan karnındakini düşünüyor.Herkese günaydın kızlar, bu sabah hiç mutlu uyanmadım. Kendimi çok çaresiz hissettim. Bu rahim ağzı kısalığını öğrendiğim günden beri yatarak geçiyor zamanım ve geceleri hiç huzurlu uyuyamıyorum. Aslında elimden geldiğince kendimi dinlememeye, olumlu şeyler düşünmeye çalışıyorum ama bi yerden sonra istem dışı oluyor herşey. Ne olucak nasıl olacak diye düşünüyorum sürekli, bebeğimi kaybetmekten ona bişey olmasından çok korkuyorum. Hem de bu kadar zamanı birlikte geçirmişken.. Bilmiyorum neden böyle hissediyorum ama kendimi çok kötü hissediyorum. Ağrılarım vs oluyo ya da karnım aşağı inmiş gibi hissediyorum, bazen oğlum çok az hareket ediyor her seferinde aşırı korkuyorum. Bu şekilde kalan süre nasıl geçecek bilmiyorum. Sabah sabah içimi dökmek istedim..
Yok dikiş atılmadı yani en son proluton ve progestan kullandıktan sonra yapılan ölçüde dikiş gerek duymadı doktor. Cumartesi sabah kontrolüm var zaman geçmiyor resmen, inanılmaz derecede yıpratıyor bu süreç insanı. Evet insan kendini en arka plana atıyor, herşeyden önce bebeğini düşünüyor. Nasıl olacak bilmiyorum sadece çok bunaldım..Günaydın canım çok haklısın insan bazen kendini psikolojik olarak çok yıpranmış hissediyor. Sen dikiş attırmış mıydın attırmadın diye hatırlıyorum acaba isteğe bağlı yapılıyor mu belki ağrıların geçer biraz olsun rahatlarsın. Bebek hareketleri arada azalması normal sanırım benimkide bayramda ilk iki gün bir kere falan kıpırdadı sonra dün baya kıpırdadı anlamadım bende. Bende ağrılardan dolayı hep kendimi telkin etmeye çalışıyorum ama bazen salıveriyorum ağlıyorum. İnşallah hepimiz hayırlısıyla çabucak günümüze kadar geliriz. Annelik gerçekten şimdiden içimizi sardı her şeyden önce insan karnındakini düşünüyor.
İnşallah güzel haberlerle gelirsin doktordanYok dikiş atılmadı yani en son proluton ve progestan kullandıktan sonra yapılan ölçüde dikiş gerek duymadı doktor. Cumartesi sabah kontrolüm var zaman geçmiyor resmen, inanılmaz derecede yıpratıyor bu süreç insanı. Evet insan kendini en arka plana atıyor, herşeyden önce bebeğini düşünüyor. Nasıl olacak bilmiyorum sadece çok bunaldım..
İnşallah güzel haberlerle gelirsin doktordankendini yormamak şartıyla kaldırır belki artık o zaman rahatlarsın canım.
Ve T temmuzekim sabah sabah mesajlarınızı görünce yalnız olmadığımı hissetmek iyi geldi, hem de neden bu ruh halinde olduğumuzu sorgulamadan edemedim.Herkese günaydın kızlar, bu sabah hiç mutlu uyanmadım. Kendimi çok çaresiz hissettim. Bu rahim ağzı kısalığını öğrendiğim günden beri yatarak geçiyor zamanım ve geceleri hiç huzurlu uyuyamıyorum. Aslında elimden geldiğince kendimi dinlememeye, olumlu şeyler düşünmeye çalışıyorum ama bi yerden sonra istem dışı oluyor herşey. Ne olucak nasıl olacak diye düşünüyorum sürekli, bebeğimi kaybetmekten ona bişey olmasından çok korkuyorum. Hem de bu kadar zamanı birlikte geçirmişken.. Bilmiyorum neden böyle hissediyorum ama kendimi çok kötü hissediyorum. Ağrılarım vs oluyo ya da karnım aşağı inmiş gibi hissediyorum, bazen oğlum çok az hareket ediyor her seferinde aşırı korkuyorum. Bu şekilde kalan süre nasıl geçecek bilmiyorum. Sabah sabah içimi dökmek istedim..
Bana da sizlerin mesajlarını görmek iyi geldi, kendimi biraz daha iyi hissettim. Çok değişik bir süreç geçiriyoruz gerçekten benim ilk gebeliğim,plansız sürpriz oldu hatta başta kabullenmem zaman aldı, simdi diyorum acaba o yüzden mi böyle oluyor, ya beni bırakırsa diye düşünmekten sürekli deli olucam. Sonra bi toparlanıp iyi olacak diyorum, bir de sürekli çalışmaya alışkın biriyim ben üniversiteden mezun olur olmaz işe başladım,şimdi birden sürekli evde yatak modunda olunca o da beni bunalttı. Neyse miniğim sağlıklı ve zamanında doğsun, huzurlu olsun gerisi önemli değil aslaVe T temmuzekim sabah sabah mesajlarınızı görünce yalnız olmadığımı hissetmek iyi geldi, hem de neden bu ruh halinde olduğumuzu sorgulamadan edemedim.
Ben de dün sebepsiz yere sorun çıkarıp ağladım..
Aslında her şey yolunda bir sıkıntımız yok, çok şükür hamileyiz gebeliklerimiz ilerliyor ama bu kaygı insanı yiyip bitiriyor sanırım.
Ben de bu kaygılarıma çözümü hep her şey olacağına varacak ben ne yapabilirim ki
Diyip geçiştirmeye çalılıyorum ama ne kadar başarılıyım hiç bilmiyorum kızlar.
Bir de yaşadığım kayıplar nedeniyle 2 kat endişeliyim sanırım. Allah hepimize gönül ferahlığı versin
Ah yanında olsam sımsıkı sarılırdım sanaHerkese günaydın kızlar, bu sabah hiç mutlu uyanmadım. Kendimi çok çaresiz hissettim. Bu rahim ağzı kısalığını öğrendiğim günden beri yatarak geçiyor zamanım ve geceleri hiç huzurlu uyuyamıyorum. Aslında elimden geldiğince kendimi dinlememeye, olumlu şeyler düşünmeye çalışıyorum ama bi yerden sonra istem dışı oluyor herşey. Ne olucak nasıl olacak diye düşünüyorum sürekli, bebeğimi kaybetmekten ona bişey olmasından çok korkuyorum. Hem de bu kadar zamanı birlikte geçirmişken.. Bilmiyorum neden böyle hissediyorum ama kendimi çok kötü hissediyorum. Ağrılarım vs oluyo ya da karnım aşağı inmiş gibi hissediyorum, bazen oğlum çok az hareket ediyor her seferinde aşırı korkuyorum. Bu şekilde kalan süre nasıl geçecek bilmiyorum. Sabah sabah içimi dökmek istedim..
Nasıl ki gebeliklerimiz aynı değilse bu yola giriş süreçlerimiz de çok farklı, bu zamanlarda bana anne olmak isteyenlerim topiclerine bakmak şükretmemi sağlıyor.Bana da sizlerin mesajlarını görmek iyi geldi, kendimi biraz daha iyi hissettim. Çok değişik bir süreç geçiriyoruz gerçekten benim ilk gebeliğim,plansız sürpriz oldu hatta başta kabullenmem zaman aldı, simdi diyorum acaba o yüzden mi böyle oluyor, ya beni bırakırsa diye düşünmekten sürekli deli olucam. Sonra bi toparlanıp iyi olacak diyorum, bir de sürekli çalışmaya alışkın biriyim ben üniversiteden mezun olur olmaz işe başladım,şimdi birden sürekli evde yatak modunda olunca o da beni bunalttı. Neyse miniğim sağlıklı ve zamanında doğsun, huzurlu olsun gerisi önemli değil asla
Malesef benimde aklımın bir köşesinde hep duruyor acaba iyi mi diye benim ilk olsada tüp bebek olunca stresliyim doğal yollarla olmadı çünkü bir türlü. Yinede hep sakinleştiriyorum telkin veriyorum kendime ama insan bazen bastıramıyor birde ağrı sızı eklenince patlak veriyorsun. Bugünde yolculuk vakti hem onun stresi var üstümde(çok yol tutuyor beni) hem de annemden ayrılıyorum diye içim buruk açıkcası.Ve T temmuzekim sabah sabah mesajlarınızı görünce yalnız olmadığımı hissetmek iyi geldi, hem de neden bu ruh halinde olduğumuzu sorgulamadan edemedim.
Ben de dün sebepsiz yere sorun çıkarıp ağladım..
Aslında her şey yolunda bir sıkıntımız yok, çok şükür hamileyiz gebeliklerimiz ilerliyor ama bu kaygı insanı yiyip bitiriyor sanırım.
Ben de bu kaygılarıma çözümü hep her şey olacağına varacak ben ne yapabilirim ki
Diyip geçiştirmeye çalılıyorum ama ne kadar başarılıyım hiç bilmiyorum kızlar.
Bir de yaşadığım kayıplar nedeniyle 2 kat endişeliyim sanırım. Allah hepimize gönül ferahlığı versin
ah ben de dün ayrıldım ilk def ahamileykenngittik annemle saha bi duygusal oldum çok zor oldu bu seferMalesef benimde aklımın bir köşesinde hep duruyor acaba iyi mi diye benim ilk olsada tüp bebek olunca stresliyim doğal yollarla olmadı çünkü bir türlü. Yinede hep sakinleştiriyorum telkin veriyorum kendime ama insan bazen bastıramıyor birde ağrı sızı eklenince patlak veriyorsun. Bugünde yolculuk vakti hem onun stresi var üstümde(çok yol tutuyor beni) hem de annemden ayrılıyorum diye içim buruk açıkcası.
Malesef zor oluyor eve gideceğim ev kapı duvar neyse eşim gelecek inşallah 1 ayaah ben de dün ayrıldım ilk def ahamileykenngittik annemle saha bi duygusal oldum çok zor oldu bu sefer
inşallah. senin daha zormuş benim eşim yanımda çok şükürMalesef zor oluyor eve gideceğim ev kapı duvar neyse eşim gelecek inşallah 1 aya
Doktorla konuştun mu canım belki günde 2ye falan çıkartır. Ya da bağırsak temizleyen tozlar var onlardan falan verir bir kereliğine rahatlatmak amaçlı. Bende bayramda üşüttüm dedim ya tam tersiyimHayatımın hiçbir döneminde böyle kabızlık yaşadığımı hatırlamıyorum çok canım yanıyor afedersiniz. Prebiyotik de pek işe yaramamış gibi
Ne kadar güzel yazmışsın,emin ol okuyunca sarılmış kadar oldukAh yanında olsam sımsıkı sarılırdım sanaHissettiklerin, endişelerin o kadar normal ki, ben de her ağrıda, onu hissedemediğim saatlerde korkuyorum, aklıma gelenleri kendimi oyalamaya çalışsam da görmezden gelemiyorum. Ayakta kaldığım, oturduğum her dakikanın hesabını yapıp, vicdan yapıyorum. Bebek alışverişi dahi yapmak istemiyorum. Her kasılmayi not alıyorum, şükür ki azaldı ama her seferinde olmayacak galiba diyorum. Aynı zorlukları tecrübe etmiş kişilerin yorumlarını arıyorum, karşıma hem iyi hem de kötü hikayeler çıkıyor. Bir denklemi, ortalaması yok, her gebelik farklı, her insan farklı yani öyle de bir yere varamıyorum. Diyeceğim o ki yalnız değilsin, bunu bilmek de pek rahatlatmayacak biliyorum ama elimizden gelenin ne olduğunu bilen şanslı kesimdeyiz. Kalan süre mükemmel geçmeyecek, ağrılar, endişeler hep olacak, payımıza düşeni ve gelen her duyguyu kalbullenip, geçip gitmesine izin verelim. Yeter ki sen takılı kalma o olumsuz duygulara, bunun doğal olduğunu düşün ve sevdiğin bir şeye yönelmeye çalış. Zor ama buysa bizen düşen fedakarlık, bu gücü ikiniz için de bulacaksın, sana inanıyorum Yol inişli, çıkışlı geçecek bu hepimiz için böyle.. Stres yaptığın, aklına olumsuz düşünceler geldiği için kendini hiç üzme, gerek hormonlar, gerek yaşadığımız şok hepsi hala bilinçaltımızda, olumsuz düşündüm kötü olacak diye düşünme lütfen. Hiç bir duygu kalıcı değildir, sürekli aynı frekansta kalamayız. Böyle devam edicez, belki biraz daha alışıp, kabullenicez.. Zaman, düşüncelerimizden bağımsız geçiyor, geçecek.. Sen içindeki ışığa dön yüzünü, onu güçlendirmeyi seç Bu güce hepimiz sahibiz inan bana
Evet çok haklısınız, ben de sabırla ve umutla bu süreci yaşamak isteyenleri gördükçe şükrediyorum. Ama işte bazen hormonlar bazen kaygı böyle patlamalar oluyor arada. Ama çok şükür ki miniklerimiz bizleri seçti, Allah onları bizlere verdiNasıl ki gebeliklerimiz aynı değilse bu yola giriş süreçlerimiz de çok farklı, bu zamanlarda bana anne olmak isteyenlerim topiclerine bakmak şükretmemi sağlıyor.
Bundan sonrası ne olur bilemeyiz tabi ama elde ettiğimiz Allah’ın bize lütfedip verdiği bir süreç var hep böyle düşünmeliyiz galiba
Kontrol ne zaman sizin?
Ahh insan içini bir dökebilse neler çıkar kimbilir. Hislerini o kadar iyi anlıyorum ki. Ben gebeliği zor ve sürpriz şekilde yaşayanlardanım. En başından beri aşırı bir duygu yoğunluğum yok. Yapımdan mı yaşadıklarımdan kayıbımdan mı bilmiyorum ama çok değişik bir duygu. Onca zaman beklememiş, çabalamamış ve şuan bize emanet edilen bebeklerimize ihanet ediyormuş gibi hissediyorum kendimi.Herkese günaydın kızlar, bu sabah hiç mutlu uyanmadım. Kendimi çok çaresiz hissettim. Bu rahim ağzı kısalığını öğrendiğim günden beri yatarak geçiyor zamanım ve geceleri hiç huzurlu uyuyamıyorum. Aslında elimden geldiğince kendimi dinlememeye, olumlu şeyler düşünmeye çalışıyorum ama bi yerden sonra istem dışı oluyor herşey. Ne olucak nasıl olacak diye düşünüyorum sürekli, bebeğimi kaybetmekten ona bişey olmasından çok korkuyorum. Hem de bu kadar zamanı birlikte geçirmişken.. Bilmiyorum neden böyle hissediyorum ama kendimi çok kötü hissediyorum. Ağrılarım vs oluyo ya da karnım aşağı inmiş gibi hissediyorum, bazen oğlum çok az hareket ediyor her seferinde aşırı korkuyorum. Bu şekilde kalan süre nasıl geçecek bilmiyorum. Sabah sabah içimi dökmek istedim..
Hepimizin içinde kopan fırtınalar, yaşadığımız psikolojik ve fizyolojik değişiklikler bambaşka. Benim de sürpriz oldu ve ilk defa oluyor, kabullenmem zaman aldı özellikle öğrendikten sonra 2 hafta hiç kabul edemedim, yok saydım resmen ama kalp atışını duyunca hersey değişti benim için. O günden sonra canımın canı oldu, kıymetini anladım, elimden gelenin hep en iyisini yapmak için uğraştım. Yolun yarısında rahim ağzı kısalığım olduğunu öğrendim ve resmen yıkıldım. Kendimi hep motive ettim, iyi şeyler düşündüm ama işte bazen böyle patlamalar olabiliyor demek ki. Herseyin güzel olup sağlıkla zamanında kucağımıza alacağımız günlerim gelmesini hepimiz için tüm kalbimle diliyorum. Umarım bu zor günlerde geçerAhh insan içini bir dökebilse neler çıkar kimbilir. Hislerini o kadar iyi anlıyorum ki. Ben gebeliği zor ve sürpriz şekilde yaşayanlardanım. En başından beri aşırı bir duygu yoğunluğum yok. Yapımdan mı yaşadıklarımdan kayıbımdan mı bilmiyorum ama çok değişik bir duygu. Onca zaman beklememiş, çabalamamış ve şuan bize emanet edilen bebeklerimize ihanet ediyormuş gibi hissediyorum kendimi.
Ne zaman geçer ve değişir bu duygular bilmiyorum ama hepimizin vücudu, tecrübesi, imtihanı çok farklı. En kötü ihtimalle ki inşallah uzun sürmez ama sağlıkla, hayırlısıyla kucağımıza aldığımızda değişecek diye motive ediyorum kendimi. Sende kendine duygularına yüklenme iyi yada kötü ne yaşaman gerekiyorsa yaşa. Çünkü yaşadıklarımız bizi olgunlaştırıp bazı değerlerin kıymetini bilecek seviyeye getiriyor.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?