İşte bile isteye evlilik yaparken sıkıntı yok, çocuk yaparken sıkıntı yok. Gören de töreyle evlendirildi ya da tecavüz sonucu hamile kaldı sanır. Her şeyi yap yap, bekarlık zamanlarını özledin diye çocuğunu değil ojelerini düşün.. Sonra bu kızcağız gün yüzü görmemiş olsun, sonucuna siz katlanın. Anneniz de bu komşunuzla aynı fikirde. Ah Allah'ım!! Çıldırmamak elde değil.
Bir de siz bakıcı parasını vermeyi teklif etmişken evde ses olur demiş ya. Gören de okula gidip bilim insanı olacak, dünyanın kaderini değiştirecek işlere imza atacak da sessiz sakin huzurlu bir ortama ihtiyacı var zanneder.
Siz üstünüze düşenden fazlasını yaptığınız için size vermek istiyorlar ya bebeği. Acaba diyorum blöf mü yapsanız? Annenizi arayıp artık maddi ve manevi olarak yardımcı olamayacağınızı, kurslara katılacağınızı, vakit bulursanız iki üç haftada bir yeğeninizi sevmeye geleceğinizi ama fazlasını beklememelerini söyleseniz? Maddi olarak da son bir alışveriş yaparım ama benden bu kadar. Herkes kendi sorumluluğunu alsın deseniz? Anneniz işin ciddiyetine varıp kardeşinizin bu sorumluluğu almasına yardımcı olmaya başlar belki. Siz onun hatalarının sonucuna katlanmaya başlarsanız arkası gelir. Bu kez gittiği okulda evlilik dışı da olsa bebek sahibi olur yine size bırakır.
Arkadaşım Allah yardimcin olsun çocuğun babası vefat etmiş maden hiç babanne istemiyor mu? Oğlumun emaneti diye geçmiş yazıları okuyamadım belki yazılmıştır merak ettim?
Hayır hayır kesinlikle maddi desteğinizi kesin demedim blöf yapın. Mesela bir ay yetecek kadar stoğu alın götürün bu son deyin. En azından o sürede siz gidip gelmeyince gerçekten desteği kestiğinizi zannedip takkeyi önlerine koyabilirler. Gerekçe olarak da çok üstüme geliyorsunuz ben yardım ettikçe çocuğu annesinden ayırmaya çalışıyorsunuz bu yüzden benden bu kadar dersiniz. Belki sizin ciddi olduğunuzu düşünür de mantıklı olanı yaparlar. (kardeşinizin okuması, annenizin o sırada bebeğe bakması)Ben de bir süre gidip gelmeyi bırakma kararı aldım. Sürekli gel sev, gel bak diyorlardı. Belki benden umutları kesilir. Maddi açıdan nasıl elimi çekebilirim ki ben almasam mama olacak, bez alacak para yok. En azından kardeşim işe girmeli ki para gelsin. Şu anda okul okumak istiyor aksine. Sınava hazırlanacakmış. Boşver sınavı çocuğuna mı bak demeliyim?
Size asla kırılmam zira şu olaydaki en vicdanlı ve aklı başında davranan bence siz ve eşinizsiniz.
Dilerim her şeyin hayırlısı olur, herkes için..
Hayır hayır kesinlikle maddi desteğinizi kesin demedim blöf yapın. Mesela bir ay yetecek kadar stoğu alın götürün bu son deyin. En azından o sürede siz gidip gelmeyince gerçekten desteği kestiğinizi zannedip takkeyi önlerine koyabilirler. Gerekçe olarak da çok üstüme geliyorsunuz ben yardım ettikçe çocuğu annesinden ayırmaya çalışıyorsunuz bu yüzden benden bu kadar dersiniz. Belki sizin ciddi olduğunuzu düşünür de mantıklı olanı yaparlar. (kardeşinizin okuması, annenizin o sırada bebeğe bakması)
Kendi bebeğine sahip çıkmayan kardeşin veya torunlarını başlarından yollama dersine düşmüş annen dururken sizi nasıl bencil kötü olarak nitelendiriyorlar anlamıyorum.konuyu neresinden tutsan elinde kalıyor.kendi bebekleri bile eşler arasında soğukluğa tartış alara sebep oluyorken eşiniz nereye kadar sabır gösterebilir ki dah baba olmanın zorluklarından bi haber ara sıra görüp sevdiği çocuklarla 24 saat birlikte tüm sorumluluğunu aldığı çocuk bir olamaz kesinlikle.üç gün sonra eşiniz yeter istemiyorum diyebilir kardeşiniz o benim çocuğum geri verin diyebilir..ikisine de bu noktada tam olrak güvenemezsin ve böyle bir durum çocuk için çok daha yıkıcı olur..bir de anlamadığım çalışıyormuşsunuz öz annesi dururken bakıcımı bakıcakmış bebeğe siz işteyken..hey Allahım dünden beri bu konu çok sinirlendirdi ve üzdü beni..çok zor bir durum ama bebeğe ne olacağı sizin değil kardeşinizin problemi..yavaş yavaş elinizi çekin üstlerinden kendi başlarının çaresine bakmanın yolllarını düşünsünler biraz size güvenerek hareket etmesinler..yarın kardeşini ilkinin ayarında yeni bir eş adayı ile karşınıza çıkarsa ne olacak sizin yine konu hakkında söz hakkınız olmayacak ama arkasını toplamak yine size mi kalacak?..Evet ilgilenmiyor bebeği ile ki kendi psikologu da bu durumu gelişmemiş annelik duygusu olarak nitelendiriyor. Dese ki depresyonda, lohusa geçicidir diyeceğim. Düzelir ya da düzelmez diyemiyoruz. Ben yeğenimi kendimden de korumalıyım o zaman. Nasıl cesaret edebilirim ki hazır değilken. Ben bakamazsam, iyi bir şekilde sahip çıkamazsam ne olacak ? Evime aldığım köpeğe 10 tane veteriner gezdirdim barınaktan almıştım hastaymış meğer inlemesi hala kulağımda. Benden aldılar ölüsünü görmemem için. Eşim mesela dedesinin ahırdaki buzağısı için veteriner getirdi 3 saatlik yoldan haftada 3 4 kez sırf düzelsin, iyileşsin diye. Eve aldı eşim hayvanı sabaha kadar başında bekledi. İnsanlar ona güldüler harcadığın paraya inek alınırdı diye. Bilmiyorum bir insana sahip çıkmak daha korkunç bir sorumluluk olmalı. Kardeşimi boğmak istiyorum nasıl ağlamasına bakmıyor, nasıl emzirmezsin ya senin çocuğun bu diyorum. Boğazı düğümleniyor insanın. Elin çocuğu olsa alır pışpışlarsın ağlamasın diye. Merhametsiz bir insan değilim. Yuvaya verilsin de istemiyorum annesi baksa elimden geleni yapıyorum ama bakmıyor. Yeğenim için çok çok üzgünüm. Kendi hayatımı buna adapte edemem bunun da farkındayım. Keşke böyle olmasa zamanla değişir mi bu düşüncem bilmiyorum. Bencilsin, kötüsün deniyor bu yüzden de baskı altında kalıyorum. Suçlu hissediyorum. Yuvada ya da başka ailede daha mutlu olacaksa vermeli. Bunun kararını ben asla vermem, veremem. İnsan hep merak eder ama acaba yaşıyor mu, iyi mi, mutlu mu diye. O evladını arayan anneler bu yüzden arıyorlar bence daha çok.
İnşallah.. Benim kardeşinizden pek ümidim yok doğrusu. Özgür kaldığı an daha büyük hatalar yapmaz inşallah. Sadece annenizin daha aklı selim davranması ve bu süreci iyi yönetebilmesi gerekiyor.Anladım. Deneyeyim söylediğinizi belki de bana bakışları değişir bu süreçte. Acil durum olursa giderim yine. Teşekkür ederim fikir için inşallah bakar yeğenime
Sen mi bencilsin acaba kardeşin mi ??? Bekar hayatını istiyormuş hanımefendi !!!Evet ilgilenmiyor bebeği ile ki kendi psikologu da bu durumu gelişmemiş annelik duygusu olarak nitelendiriyor. Dese ki depresyonda, lohusa geçicidir diyeceğim. Düzelir ya da düzelmez diyemiyoruz. Ben yeğenimi kendimden de korumalıyım o zaman. Nasıl cesaret edebilirim ki hazır değilken. Ben bakamazsam, iyi bir şekilde sahip çıkamazsam ne olacak ? Evime aldığım köpeğe 10 tane veteriner gezdirdim barınaktan almıştım hastaymış meğer inlemesi hala kulağımda. Benden aldılar ölüsünü görmemem için. Eşim mesela dedesinin ahırdaki buzağısı için veteriner getirdi 3 saatlik yoldan haftada 3 4 kez sırf düzelsin, iyileşsin diye. Eve aldı eşim hayvanı sabaha kadar başında bekledi. İnsanlar ona güldüler harcadığın paraya inek alınırdı diye. Bilmiyorum bir insana sahip çıkmak daha korkunç bir sorumluluk olmalı. Kardeşimi boğmak istiyorum nasıl ağlamasına bakmıyor, nasıl emzirmezsin ya senin çocuğun bu diyorum. Boğazı düğümleniyor insanın. Elin çocuğu olsa alır pışpışlarsın ağlamasın diye. Merhametsiz bir insan değilim. Yuvaya verilsin de istemiyorum annesi baksa elimden geleni yapıyorum ama bakmıyor. Yeğenim için çok çok üzgünüm. Kendi hayatımı buna adapte edemem bunun da farkındayım. Keşke böyle olmasa zamanla değişir mi bu düşüncem bilmiyorum. Bencilsin, kötüsün deniyor bu yüzden de baskı altında kalıyorum. Suçlu hissediyorum. Yuvada ya da başka ailede daha mutlu olacaksa vermeli. Bunun kararını ben asla vermem, veremem. İnsan hep merak eder ama acaba yaşıyor mu, iyi mi, mutlu mu diye. O evladını arayan anneler bu yüzden arıyorlar bence daha çok.
Ama teyzede hazır değilim diyor. Teyze kendini suan baskı altında hissediyor ya sırf bu yüzden alıp, sonra pişman olursa. Teyzeye çocuğu al desek bir türlü, alma desek başka türlü. Sonuçta Allah bebeğin yardımcısı olsun'Kardeşiniz otursun baksın' diyenler ne kadar rahat yazıyor.
Peki o bebek sorumsuz hasta annenin elinde her türlü suistimale açık halde perişan vaziyette yaşasa daha mı iyi?
Şu anda onlara ciddi bir yardım yapıyorum. Bebeğin tüm masrafı bende. Sen çalış bebeğin giderlerini çde ben de bakıcı parasını öderim dedim ona da burun kıvırdı. Ders çalışırken ses olur, evde yabancı olacak, gece uyanır vs. diye bir şeyler zırvaladı. Sonra da bakıcıyı sen kendi evinde tutabilirsin dedi annem konuyu kapattım direkt.
Annen göndermiştir, git birde sen konuş diyeKıyas yapılıyor ama 17 senelik anne olmak ve 1 aydır evliliği nasıl bir tutuyorlar kiBen de yeğenimi seviyorum üzülüyorum onun için ama tedirginim kendim için de.. Bugün annemin komşusu geldi bana diyor ki evlendin, rahatsın, bu kız(kardeşim) gün yüz görmedi ama sen de sırt dönüyorsun al büyüt ne var.... Sinirlendim kadına da çekti gitti. Bana bunları demeye 1 saat yol gelmiş düşünün. Benim suçum ne anlamıyorum
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?