Konum çok uzun aslında, nasıl toparlayacağım sinir olduğum şeyleri bilemiyorum. Anlatasım da yok birileri bir şeyler söylesin ben dinleyeyim istiyorum ama sizlerin akıl vermesi için benim ayrıntıları anlatmam gerek. Bazılarınız benim durumumu biliyor. Bilmeyenler için "neden kaynanayla oturuyorsun" demesinler diye açıklamalarımı yapayım. Bilenler ilk paragrafı geçebilir:)
Biz daha evlenmeden (nişan olmasına yakın) eşimin ailesinin evleri kentsel dönüşüm sebebiyle yıkılıyordu. Eşimin ailesi senenin 3/4'ünü yazlıkta geçiren insanlar olduklarından kiraya çıkmaları mantıklı değildi ama eşim tek kalacağı için çıkacaklardı. Eşim ise bana danıştı, biz bir yıllık kira parasını ailemden alıp peşinat yapsak ve ev alsak, onların ev zaten 1 seneye kalmadan bitecek; hem boş yere kira verilmemiş olur hem biz ev sahibi oluruz dedi. Tabi ailem ortada bir şey yokken pek razı olmasa da ben ikna ettim ve evi dahi görmeden vekalet göndererek, nişanlanmadan almış bulunduk. Hesaplara göre biz yazın evlenecektik onlar ise eylül ekim gibi taşınacaklardı, zaten o dönem yazlıkta olacakları için hiç aynı eve girmeden geri ayrılacaktık. Sadece bir kaç ay ben eşyalarla oturacaktım. Hesaplar tutmadı, aradan 1.5 sene geçti,bu sürede aralarda geldiler ama çoğunlukla yazlıkta kaldılar; şimdi ise kış gibi evin biteceği söylendi. Ben tabi çok seviniyorum.
Bu 1.5 sene içinde haliyle eşimle tartışmalarımız çok oldu. Hem başka şehre, bilinmezliğe gelmişim hem hesaplar çarşıya uymamış, evliliğe alışamamışım derken son zamanlarda bir şeylerin yoluna girdiğini düşünüyordum ki yanılmışım.
Ben kendimizi 3-4 ayda nasıl ayarlayacağımızı, neleri yapabileceğimizi düşünürken eşimin aklında zaten hep kış geçince taşınmaları var. Ona göre beklesinler, bina kurusun, bizim evdeki gibi küf problemi olmasın(bizim ev onlar taşınırken yeni bitmiş). Ben yine anlayış gösterdim, kışın zor olur evet,tamam yaz başı olabilir, ben de yaz tatilinde rahatça döşerim diye düşündüm. Salak mıyım neyim gerçekten sanki kışın taşınan yok. Nakliye alıyor götürüyor, gerisini evde hallediyorsun. Geçen gün telefonda "o zaman yaz sonuna kadar bekleyin" dediğini duydum, burnumdan solumaya başladım ama dur dedim kendimi tutayım. Kayınpederim taşınmak istemiyormuş, bana kalsa yaz sonunda falan taşınırım demiş, eşim de tamam bekleyin o zaman demişmiş. Ben ne kadar kendimi tutmak istesem de "yeter artık" diye bağırıp çağırmaya başladım, başlarım sizin keyfinize yaşım oldu 30 hala keyfinizi bekliyorum, sen bana ne sözler verdin neler yaşandı, kendine gel vs dedim ve ucuna da bir kaç hakaret ekledim. Bu pasifliğiyle fazlasını da haketti zaten. Biz yeni evliydik ve hala bana fikrimi soracağına, bir an önce kendi evimizi oluşturmaya bakacağına ailesinin evini düşünüyor. Hatta giderken eşyaların çoğunu almayıp yenileme ihtimalleri de çok yüksek. Yani ben zaten boş yere eski eşyalara bekçilik ettiğim gibi süre gittikçe uzuyor. Benden başka rahatsız olan yok.
Olay büyük değil belki oradan bakınca ama gerçekten o kadar sinirlendim ki bütün camı çerçeveyi indiresim var, sakinleşemiyorum. Evlendiğimden beri ha bitti ha bitecek şu ev diye beklemekten fenalık geldi. Eşya, ev olayından ziyade eşimin bu kadar anlayışsız olmasına sinirleniyorum. Bu zamana kadar eşimin ailesiyle her şeyi tatlılıkla yürüttüm ve son dakikalarda bozuşmak da istemiyorum,. Ben söylersem gelin böyle dedi diye küsebilirler, alınırlar belki ama oğulları açıklarsa kırılmazlar diye düşünüyorum ve laf arasında dahi olsa "siz nasıl olsa kışın çıkacaksınız" gibi bir şey bile söylemiyorum ama eşim asla konuşmuyor, net durmuyor. 10 yıl kalacağız deseler tamam diyecek gibi bir hali var. Kiminle konuşacağımı şaşırdım. Anneme anlattım, annem "muhtemelen eşya konusunda size maddi yardımda bulunacaklar, sakin ol, bekle zaten kışın taşınılmaz" dedi ve eşimi savundu.
Şu an elimi her şeyden çekeyim, ara tatilde de gideyim memleketime ve döndüğümde ev döşenmiş olsun diyeyim öyle geleyim diyorum. Hiç mi hiç hevesim kalmadı, hala bir şey olmamış gibi "bu koltuk nasıl" diye fotoğraf gösteriyor ya ne küfürler geçiyor içimden, ya sabır diyip kafamı çeviriyorum. Eşim bekle diyor, annem bekle diyor, eşimin ailesi bekleyin diyor, ben mi yanlışım diye düşünmeye başladım artık.
Ben ilelebet çocuk düşünmüyorum zaten :) Eşimle ilgili değil ama çocuk sevmiyorum.
Öğretmen değil miydiniz?
Ve bir öğretmen olarak ben de çocuk sevmiyorum.Öğretmen değil miydiniz?
Aynen. İmkanınız olmasa idare edilir bir şekilde ama keyfi olunca farklı birşeye dönüşüyor. İyi niyeti suistimal oluyor artık.Yeni söyledi işte yakın zamanda tartışırken.
Ufak mesele derken derdim eşya, mal değil anlamında söyledim. Dışarıdan bakan öyle gibi algılıyor ama ben tavırlara sinirliyim. Olabilecekken olmamasına sinirliyim. Herkesin keyfinin kahyası beklenirken benim olması gereken ihtiyaçlarım karşılanmıyor ya garip. Nerede sağol diyecek, meseleleri açtığımda teşekkür etmek yerine bile bile geldin, gelmeseydin diyor. Ben bu şartlarda gelmedim yalnız, dediklerinle yaşattıkların farklı diyorum, o şekilde gelişti ne yapayım diyor. Sanki müthiş bir yokluk içinde kaldık-kaldılar da öyle olmak zorunda kaldı.
Diyorum ya ses çıkartamıyor, başka mesele olsa kalp kırmaya kadar gider, bağırır, çağırır. Belki bitmesi uzar diyor, o zaman yapacak bir şey yok diyorum ama bittikten sonra keyfi beklenirse bu artık başka bir şey.bence sen gayet haklısın
onların eve madem biz geçelim de eşine :)
eşin neden böyle yapıyor hiç anlamadım
çok mu hoşuna gidiyor 2 aile bir yerde?
eşine ciddi konuş bence azıcık sağlam dursun ya. neden 1 sene uzasın ki taşınmaları?
ev bitince gitsinler işte bi mani mi var?
hem o eşyaları da alıp götürmezlerse 2. ele sat bence.
Evet öğretmenim ve sevmiyorum.Öğretmen değil miydiniz?
Aynen öyle, sağlam bahane olsa beklenir zaten bekliyoruz ama yeter. Keşke bekleyip öyle evlenseymişim diye düşünüyorum artık.Aynen. İmkanınız olmasa idare edilir bir şekilde ama keyfi olunca farklı birşeye dönüşüyor. İyi niyeti suistimal oluyor artık.
Ne gerek var yani. Doyamamismi eşiniz ailesine hala inatla devam edilsin istiyor bu duruma. Siz çok haklısınız
Sen ne yaptın pekiYeni söyledi işte yakın zamanda tartışırken.
öğretmen değilim ama ben de cocuk sevmıyorumVe bir öğretmen olarak ben de çocuk sevmiyorum.
Bizden çok var ( :
Tek ev konusu değilmişBen de o yüzden pek bir şey yapmıyorum çünkü öyle de yapsan böyle de yapsan olmuyor. Bir süre gidiyor ve sonra hiç bir şey olmamış gibi başa sarıyoruz.
Geçen bizimkinin o kadınla konuşmasını gördüm misal şu şekilde:
Kadın: Ya pardon uyandırmadık değil mi, benim çocuk eline aldı telefonu ama ben alana kadar aramış oldu. Kusura bakma
Benimki: yok yeaaa uyuyordum ben zaten. Hehhe arayacağı insanı nasıl da biliyor:)
Yani bakıyorum kadında bir sorun yok gayet usturuplu yazmış, benimkindeki laubaliliğe bak. Ben tabi günler sonra denk geldim de okudum, kadın cevap dahi vermemiş o zamandan beri.
Konuş, kavga et boşuna. Hem siz bakmayın burada sakin sakin yazdığıma, sinirlenince çok çirkinleşiyorum ve etrafa zarar veriyorum, küfür, tekme, tokat, önüme geleni kırma gibi...Ama çok sabrımın taşması gerekiyor bu derece sinirlenmem için ve bu adam bunu görmüşken hala bana "eve çağıralım bir gün" diyor:)
Tam bi gerizekalısın dedim, bu kadar önemli çünkü vs biraz saydırıp çıktım. Bizde böyle bir problem var, konuşmuyoruz. Yani normalde kavgalı değilken de oturup düşüncelerimizi enine boyuna söyleyemiyoruz.Sen ne yaptın peki
Bekleyemezsen 'boşanırsın o zaman' dediğinde
Bence herhangi bir gün sinirli değilken açıkça konuşunTam bi gerizekalısın dedim, bu kadar önemli çünkü vs biraz saydırıp çıktım. Bizde böyle bir problem var, konuşmuyoruz. Yani normalde kavgalı değilken de oturup düşüncelerimizi enine boyuna söyleyemiyoruz.
Şimdiye kadar hiç bir medeleyi nihayete erdiremedik ki. Ya böyle günlerce aylarca küs kaldık ve sonradan bir şey olmamış gibi yavaş yavaş düzeldik ya da konuşunca yine kavga edip küstük, sustuk. Kendisi sakin sakin konuşabildiğini falan düşünüyor ama asla, yaptığı tek şey fikrini kabullendirmeye çalışmak. O zaman da ben sinirleniyorum ve son belli.Bence herhangi bir gün sinirli değilken açıkça konuşun
Hatta dışarı çıkın konuşun, mecbur sakin konuşursunuz etrafta insanlar varken
Ben sana başka yorumlarda da demiştim eşin garip geliyo burdan gülüyorum ama baız şeylerine birlikte yaşamak zordur diye. Hatta beklediğimden daha tuhaf yanları varmışŞimdiye kadar hiç bir medeleyi nihayete erdiremedik ki. Ya böyle günlerce aylarca küs kaldık ve sonradan bir şey olmamış gibi yavaş yavaş düzeldik ya da konuşunca yine kavga edip küstük, sustuk. Kendisi sakin sakin konuşabildiğini falan düşünüyor ama asla, yaptığı tek şey fikrini kabullendirmeye çalışmak. O zaman da ben sinirleniyorum ve son belli.
İlk yıl dönümümüzde ailesi gelmişti biz küsmüştük. Evden gitmediler bana gel çıkalım dedi, iyi tamam dedim çıktık ama önce babasının işi varmış onu yapmaya gittik. Yıldönümü yani beb de zannediyorum plan yaptı, öyle nereye gidelim ne yapalım diye bir yerr girip yemek yedik konuşup geldik. Saçma sapan yani.
Geldikten sonra yatak odası almayı falan teklif etmişti ben de bütün evi aynı anda yenilemek istediğimi söylemiştim. Kendince en azından ona çözüm bulmuş.Koalina sizin sorununuz kavga edememek
Geçen 15 tatilden önce de sayfalarca yazdık sonra geldin istanbul a beklediğimiz hiçbir şey olmamıştı
Nasıl barıştığınızı unuttum
Eşin önce kendini bılunmaz Hint kumaşı sanmayı bıraksın sen ona muhtaç değilsin hatta ana babası da değil
Küçük oğlan çocuğu halen büyümedi ama sars onu büyüsün ben evin işine yardım ediyorum seni kısıtlamıyorum iyi kocayım diyemez
Senin duygu ve düşüncelerine önem vermesi sen söylemesen de bazı şeyleri anlayıp hareket etmesi lazım
Ben sakin değilim artık fenalık geliyor zaten. O meselede mesela konuştum anlamadı, kavga ettim anlamadı daha ne yapabilirim bilemedim yani. Artık aynı meseleler açılıca da çirkinleşiyorum çünkü kendimi yeterince ifade etmişim.Ben sana başka yorumlarda da demiştim eşin garip geliyo burdan gülüyorum ama baız şeylerine birlikte yaşamak zordur diye. Hatta beklediğimden daha tuhaf yanları varmış
Sakinlik derken açıkçası sende sakin kalamıyorsun o belli, mutlaka sebepleri vardır da evde daha fazla yükseliyo sesler. O yüzden normal birgün de dışarda konuşmanızı tavsiye ederim.
En çok netleşmeyen şeyler birikiyordur
Eşin bekleyemezsen boşanırsın diyo
Sen bi gerizekalısın diyosun mesela
Orda bence boşanalım noluyosa olsun diyemiyosan, beklemen gerekir
Bana göre gerizekalısın bunun karşılığı değil ki
Ben boşanalım madem öyle derdim açıkçası, o sözü etmesi yanlış...
O çok samimi arkadaşı da başka bi soru işareti bana göre mesela..
Bi şöyle kibar kibar yazamadım gitti : )Koalina evliliğinizle ilgili eski açtığınız konulara bakayım dedim. sadece sizin konu başında yazdığınız mesajları okuyarak bugününüze kadar geldim :)
hep siz bir şeye sinir olmuşsunuz, ama derdinizi anlatamamışsınız karşı tarafa. en sinirlenip tepki verdiğiniz zamanlarda da geçici çözümler üretmiş eşiniz. siz de bir şekilde üzerini kapatmışsınız konunun.
bu açtığınız konu da öyle olacak aslında. siz ne deseniz de bir şekilde gündelik çözümler üretecek eşiniz. siz de inanmasanız da olayın üstünü kapatacaksınız.
aslında evlilik öncesi ile birlikte ilişkiniz çok uzun yıllara dayanıyor. ama ikiniz de değişmemişsiniz enteresan bir şekilde.
eşiniz modern zaman ana kuzularından bence. hani ataerkil yapı nedeniyle değil de tamamen keyfine düşkünlüğü nedeniyle. sizse daha bağımsız yaşıyorsunuz hayatı, hatta çoğu durumda eşinizden bile bağımsız olmayı tercih ediyorsunuz.
bir şekilde anlaşıyorsunuz herhalde, bilemiyorum. belki de o yüzden ben sizi çok anlayamıyorum. bizim eşimle 10 yılımız geride kaldı sevgililikten itibaren. zamanla birbirimize benzemeye başladık, evliliğin ilk yılı zor geçmişti mesela, kavga da etmiştik çok sebepten, ama hep çözerek ilerlemişiz demek ki, şimdiye kalmadı öyle sorunlar. hatta bazen o eski cümlelerimizi kullanarak kavga etmeye çalışıyoruz da gülme geliyor, kavga yarıda kalıyor.
siz de bir yolunu bulduysanız çok germeyin artık kendinizi. hani siz eşinize sinirlisiniz ya, kv ile yaşamak sizi çok germemiş aslında. ya da eski konularınızdan eşinizin sosyal hayatının yoğun olmasına kızmamışsınız da sizinle ayrıca ilgilenmediğine kızmışsınız. yani hep detayda eşinize kızıyorsunuz ama olayın geneline karşı bir sıkıntınız yok. belki de eşinizin değişmeyeceğini kabullenmek zamanıdır.
Bi şöyle kibar kibar yazamadım gitti : )
Ama katılıyorum
Çözerek ilerlemek daha kolaylaştırır herşeyi
Çözemiyor ama ayrılık ta düşünmüyosanız kabullenmek lazım artık..
İlk diyedir, bana mesaj gelmişti 'üzgünüz, polemik sebbeiyle ceza aldınız' gibiha ha kibar yazmayınca banlıyorlar ama o ne olacak.
ya bu arada ben bir gün yasaklandım da neden oldu hiç bir bilgim yok. bu da benim içime dert oldu, sanki böyle hakarete uğramışım gibi hissettim. bilgi verilmesi gerekmez mi, şu mesajınız yüzünden tarzında.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?