Gelelim doğum hikayeme, düzensiz sancılarım devam ediyordu, bebek kanalda değildi, kısacası herşey rutinimdeki gibiydi. Gece 2:30 gibi güçlü bir regl ağrısı gibi acıyla gözümü açtım. Ardından sıcacık bir su gelmeye başladı, çişimi tutamamış gibiydi, eşime seslendim.. O benden daha panik oldu, doktorumu aradım o da hastaneye gecmemi ve hiç birşey yiyip icmememi istedi. Bu arada ben sırt çantama son dk alacağım şeyleri doldurmaya başladım. Şarj aleti, cüzdan vs.gibi.. Bu arada sancım yoktu, bebek hareketleri devam ediyordu. Karnımda hala büyüktü, ped tutacak kadar sızıntı şeklindeydi. Araçta sohbet ederek hastaneye vardık, yolda hafif bir bulantı hissi geldi.
Tam bir hayaller hayatlar yaşıyorduk. Bebeğim gelecegi günü kendisi seçmişti. Kalan eksikler aklımdaydı ama doğmasına saatler vardı. Hastaneye varınca hemen nst ye alındım, sancı düz bir seyirdeydi fakat sonra 70 ler fln göründü, bebek kalp atışları iyiydi. Sonra odaya yerleştim, bu arada sancılarım düzene girdi ve o doğum sancılarını yaşadım. Bele yayılan güçlü bir kasılma hissi, yaşayıp anlamamak hiç mümkün değil..Zor dayanıyordum ki ameliyathaneye alındım ve epidural, sanirim spinalde uygulandı.Ardından kalp atışlarım izlendi, yeterince uyustum mu endişesi vs. Biraz heyecan yapınca yatıştırıcı verildi. Sonra ameliyata başladılar, bebek geliyor şimdi diye söylediler o ara sol kaburgamda baskılar hissettim. Bebeğim de o taraftaydı. Sonra bir ağlama sesi yükseldi, doktorumun ellerinde ağlak bir pamuk vardı. Sonra yanımda temizleyip giydirdiler ve ebe hanım birkaç foto çekti sağolsun, sonra da yanağıma koydu, yumuşacık, sıcacık bir ipeksi ten.. Hayalimden bile güzel
Ağlamasını yorumladılar, aktif bir ağlama sorun yok dendi ve kontrolleri için ilgili servise gitti. O sırada serklajı almaya çalışıyorlardı, uterus biraz yukarı çıktığı için ulaşmaları zor olmuş, benimle her detayı paylaştılar. Bu beni sakin tutan, güvende hissettiren bir durumdu. Serklaj alındı ve ipi gösterdiler. Meğer ne kadar kalın bı ipmis, bı de kırmızı.. Sonra odaya gectim. Ardından minnoşum geldi. Bebek hemşiresi de gelip emzirme egitimi verdi ve sütü kontrol etti, her şey yolundaydı ve ilk emzirme başarılı geçti. Sonra huzursuzluğu devam etti, bunun biraz sürebileceğini söyledi çocuk hekimi, artarsa biraz kuvöze alabiliriz dedi. O sırada tentene temas yaptık biraz sakinleşti, sesimiz ve kokumuza öyle duyarlılar ki..
Fakat biraz sakinlesse de yeniden başladı huzursuzluğu ve kuvöze alındı, ardından yanına gittik anne ve baba olarak.. Oksijen ve serum veriliyordu.Rontgen çekilmiş ve bir kaç kan tahlili temiz çıkmıştı, çıkmayan sonuçlar bekleniyordu. Gebelikte geçirmiş olduğum idrar yolu enfeksiyonu hikayem oldugu için ve yakın tarihli bir idrar tahlilim olmadığı için de, önlem amaçlı antibiyotik tedavisi başlanmıştı. Bı kaç saat sonra yeniden desteksiz solunum denenmis ve aynı devamdl ettiği görülünce de sevk etme kararı alınmış. Bulunduğum hastane özel bir kadın doğum hastanesi, yoğun bakım olarak daha teşekkülü bir yer daha yerinde olur dediler ve iznimizle sevk oldu minnoşum. Gidişi üzdü ama onun şu an benden çok, sağlıklı bir bakıma ihtiyacı vardı ve uzulursem sütümün kesilme riski.. Babasıyla gitti yeni hastaneye, ben de annemlerin bu gece..
Demem o ki, her hikaye kişiye özgü, her hamilelik sürecinin de öyle olduğu gibi.. Her şey toz pembe yada hayaldeki gibi olmayabilir. O yüzden önceliğiniz onun sağlığı olacaktır. Bir o kadar da siz de önemlisiniz iyi olursanız onun daha iyi, daha güçlü olabileceğini unutmayın. Aranızdaki bağ o kadar mucizevi ki.. Dilerim herkes en güzel hikayesini yaşar
Her şey hayalinizden bile güzel olsun