- 20 Ocak 2020
- 5.177
- 2.524
- 173
- 31
- Konu Sahibi Mervenur277
-
- #34.121
Sorsaydın keşke canım kahvaltıya mı gelirsiniz ona göre hazırlık yapayım diye sen kaçta kahvaltı yapıyorsun normalde
Sorsaydın keşke canım kahvaltıya mı gelirsiniz ona göre hazırlık yapayım diye sen kaçta kahvaltı yapıyorsun normaldeKahvaltı falan demediler kaç gibi çıkarsınız dedim 10da dediler
Olabilir canım...bi saat önce uyandi biraz emdi emdiklerini çıkardı üstünü değiştirdim tekrar emmeye başladı neyse şimdi uyudu kucağımda bırakmaya korkuyorum
Benim bugün oğlanlar mızırdayarak yatıyor ıkınmaya erken başladı benim de gözümde uyku yok resmen kapatı uzun sürmüyor geri kalkıyorum nedense Bi kocam horul horul uyuyor oğlum emdikçe sıkıntı gelmeye başladı yine bana midem bulanıyor İnş bu bulantı devam etmez yoksa emziremem artık çabuk da doymuyorlar memede bile döğüşerek emiyor bırakırsam gözüme bakıyorBu ara benimde öyle canım resmen artık emzirmek istemiyorum ama kızımıda kıyamıyorum bazen meme ile kavga ediyo uykuya dalamadığı zaman ozamanda çok yoruluyorum
Aynen canım uyusun diye öylece bıraktım gazınıda çıkarmadım şimdi uyuyo ama ben çok gerildim uyku yok gözümde bi gözümde kızımdaBenim bugün oğlanlar mızırdayarak yatıyor ıkınmaya erken başladı benim de gözümde uyku yok resmen kapatı uzun sürmüyor geri kalkıyorum nedense Bi kocam horul horul uyuyor oğlum emdikçe sıkıntı gelmeye başladı yine bana midem bulanıyor İnş bu bulantı devam etmez yoksa emziremem artık çabuk da doymuyorlar memede bile döğüşerek emiyor bırakırsam gözüme bakıyor
Valla normalde olsa kahvaltı hazırlardım çocukla hiç içim almıyor ama kahvaltıya çağırırım büyük ihtimalleSorsaydın keşke canım kahvaltıya mı gelirsiniz ona göre hazırlık yapayım diye sen kaçta kahvaltı yapıyorsun normalde
Hala uyuyamadım ben niye böyle oldu anlamadım misafirliğe gideceğim uzun zaman sonra ondan mı desem değil hergün uyuduğum halde gözüm kapanırdı bugün hiç bişey yokAynen canım uyusun diye öylece bıraktım gazınıda çıkarmadım şimdi uyuyo ama ben çok gerildim uyku yok gözümde bi gözümde kızımda
Nasıl dayanıcaksın uykusuz ben biraz uyumuşum şimdi emzirdim yatırıcam uyursa bende uyumak istiyorumHala uyuyamadım ben niye böyle oldu anlamadım misafirliğe gideceğim uzun zaman sonra ondan mı desem değil hergün uyuduğum halde gözüm kapanırdı bugün hiç bişey yok
Uyuyorum ama kesik kesik çocuklar uyandırmasa da ben uyanıyorumNasıl dayanıcaksın uykusuz ben biraz uyumuşum şimdi emzirdim yatırıcam uyursa bende uyumak istiyorum
Canım artık bünye o kadar uyandırılmaya alışmış ki dışarıdan bir müdahale gerekmeden kendi uyguluyorUyuyorum ama kesik kesik çocuklar uyandırmasa da ben uyanıyorum
Bence bi zararı yokturKızlar emzirme sürecinde saçını ombre yaptıran veya bu konuda fikri olan var mı
Dibe boya değmediği için bir sorun olmaz bence ama yine de danış istiyorsan doktora.Kızlar emzirme sürecinde saçını ombre yaptıran veya bu konuda fikri olan var mı
Valla bıraksalar sabaha kadar uyuyacağım uyandıran olmasada ses hiç bitmiyor evdeCanım artık bünye o kadar uyandırılmaya alışmış ki dışarıdan bir müdahale gerekmeden kendi uyguluyor
Canım benim bunların hepsi normal kendine hiç yüklenme, lohusa depresyonu diye bişey var onu yaşıyorsun. İnan birkaç ay sonra bunları böyle anlatıp geçeceksin herşey daha güzel olacak uykular gelecek gezmelere gidilecek ve ozman da bugünleri özleyecezherkese merhaba, arkadaşlar biliyorum bunları söylemek zor ama ben galiba lohusa depresyonu yaşıyorum, bebeğimi çok seviyorum ama eski beni de çok özlüyorum.. Bunları düşündüğüm için kendime kızıyorum ama elimde değil. Sürekli bir kaygı ve mutsuzluk var üzerimde ve asla geçmiyor. Kimseye belli etmiyorum çünkü yargılanmaktan korkuyorum.İsteyerek hamile kaldım hatta hamileyken kendimi daha çok anne gibi hissediyordum,bebeğime yetemediğimi bile düşünmeye başladım.çok zor bi doğumum oldu kendime gelemedim uzun süre..Bebeğim 45 günlük daha çok minik..Asla kıyamıyorum ama kendimede çok üzülüyorum. Gurbetteyiz ailem yok , zaten çok çevresi olan biride degilim, dogumdan sonra hic disari cikmadim. Sürekli ağlamaklıyım. Bebeğimde biraz huysuz bir bebek tüm gün bazen o da bende ağlıyoruz, eşim banada bebek gibisin diyor ama elimde değil. Çok bunalıyorum neden böyle oluyor. Hayatimda hic bu kadar uykusuz kalmadim zombi gibiyim, kişisel bakım falan hak getire, duşa bile zar zor girebiliyorum eşim evdeyse.O bile 5 dakika, asla ne kafa olarak ne beden olarak rahat degilim.İnşallah bunlar gecicidir tek umudum bu.
Bebegine ve sana cok gecmis olsun canm.. Evlatlarimiz saglikli olsunda hepsi gecer elbet. Ama psikolojik olarak cok yipraticiymis bu dönem, böyle olacagini tahmin etmemistim. İnsta mom'lar anneligi toz pembe gosteriyor ama kimse gercek yuzune deginmiyor bence.. Ozellikle desteksiz büyütmek cok zor ancak yasayan bilir.. Bende keyif almak istiyorum ama gercekten alamiyorum. Bebegime canım feda ama mutlu hissedemiyorum tam tersi cok yalnız hissediyorum. Esimin destegi bile yetersiz geliyor bana sanki vurdumduymaz, takma kafana deyip geciyor. İnsallah cabuk gecer, kimseye tahammülüm yok, telefonlari bile acmiyorum cogu zaman, zaten arayan bebegi gormek istiyor sen nasil oldun diye soran da yokCanım benim bunların hepsi normal kendine hiç yüklenme, lohusa depresyonu diye bişey var onu yaşıyorsun. İnan birkaç ay sonra bunları böyle anlatıp geçeceksin herşey daha güzel olacak uykular gelecek gezmelere gidilecek ve ozman da bugünleri özleyecezeşinle biraz haftasonları dışarı çıkın pikniğe gidin hava alın iyi gelecektir. Şuan hepimiz aynıyız. Benimde çok zor hamileliğim ve doğumun oldu ölümden döndüm bebeğim 80 gün küvezde kaldı çok zordu şuan birlikteyiz ve yasaktan dolayı tek bakıyorum sadece eşim destek verebiliyor, uyksuz kalıyorum yoruluyorum ama bu günlerin geçeceğini biliyorum ve tadını çıkarıyorum. Sende bu günler geçecek ve bebeğim bidaha böyle küçücük olmayacak diye kendine hatırlatırsan daha kolay atlatırsın belki biz güçlüyüz ve senin yaşadığın bu duyguları çoğu anne yaşıyor oyüzden vicdan azabı çekme hiç
Çok çok geçmiş olsun. Kendinizi yargılamayın az çok hepimiz bu süreçlerden geçiyoruz. Şu aralar ben de biraz daha depresifim, herkese olabiliyor, yalnız değilsin. Bebeğin güvende olduğunu bildikten sonra biraz sal. Bebek bu her şeye ağlıyorlar, çünkü ifade yöntemleri bu. Uykusu geliyor, aç oluyor, altını pisletiyor, duş suyu soğuk sıcak geliyor. Her şeye ağlıyorlar kısaca, stres olmayın sizin stresini hissedip o nedenle daha cok ağlıyor olabilir. Sakin kalın ve kendinize bir sıra belirleyin, ben oyle yapıyorum.herkese merhaba, arkadaşlar biliyorum bunları söylemek zor ama ben galiba lohusa depresyonu yaşıyorum, bebeğimi çok seviyorum ama eski beni de çok özlüyorum.. Bunları düşündüğüm için kendime kızıyorum ama elimde değil. Sürekli bir kaygı ve mutsuzluk var üzerimde ve asla geçmiyor. Kimseye belli etmiyorum çünkü yargılanmaktan korkuyorum.İsteyerek hamile kaldım hatta hamileyken kendimi daha çok anne gibi hissediyordum,bebeğime yetemediğimi bile düşünmeye başladım.çok zor bi doğumum oldu kendime gelemedim uzun süre..Bebeğim 45 günlük daha çok minik..Asla kıyamıyorum ama kendimede çok üzülüyorum. Gurbetteyiz ailem yok , zaten çok çevresi olan biride degilim, dogumdan sonra hic disari cikmadim. Sürekli ağlamaklıyım. Bebeğimde biraz huysuz bir bebek tüm gün bazen o da bende ağlıyoruz, eşim banada bebek gibisin diyor ama elimde değil. Çok bunalıyorum neden böyle oluyor. Hayatimda hic bu kadar uykusuz kalmadim zombi gibiyim, kişisel bakım falan hak getire, duşa bile zar zor girebiliyorum eşim evdeyse.O bile 5 dakika, asla ne kafa olarak ne beden olarak rahat degilim.İnşallah bunlar gecicidir tek umudum bu.
Çok haklısın canım uykusuzluk desteksizlik insanı yıpratır seni anlıyorum inan burdaki herkes seni çok iyi anlar ama işte insan kendisine söz geçiremiyor. hiç geçmeyecek gibi geliyor ama herkesin ki nasıl geçtiyse bizimki de geçecek. Eşinden daha fazla destek iste onun desteği herkesden önemli. İnan beni de annem dışında herkes bebek nasıl diye arıyor. Bende bu dönemde herkesi tanıdım iyi olduBebegine ve sana cok gecmis olsun canm.. Evlatlarimiz saglikli olsunda hepsi gecer elbet. Ama psikolojik olarak cok yipraticiymis bu dönem, böyle olacagini tahmin etmemistim. İnsta mom'lar anneligi toz pembe gosteriyor ama kimse gercek yuzune deginmiyor bence.. Ozellikle desteksiz büyütmek cok zor ancak yasayan bilir.. Bende keyif almak istiyorum ama gercekten alamiyorum. Bebegime canım feda ama mutlu hissedemiyorum tam tersi cok yalnız hissediyorum. Esimin destegi bile yetersiz geliyor bana sanki vurdumduymaz, takma kafana deyip geciyor. İnsallah cabuk gecer, kimseye tahammülüm yok, telefonlari bile acmiyorum cogu zaman, zaten arayan bebegi gormek istiyor sen nasil oldun diye soran da yok
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?