Benim tanıdığım var ama o boşanmadan önce kendine sevgili yapmıştı ona güvendi evleneceğim zannetti çocukları elinin tersiyle babaya verdi . Babada zaten bunu istiyordu ve oldu! Sonra o adam kadının maden manen yedi ve tekmeyi bastı. Kadın şimdi öyle kedilerle yaşıyor çocuklar arada geliyor ama sevgi ve saygıdan değil mecburiyetten!benim asıl burda sormak istediğim bu şekilde çocuğunu babasına bırakarak boşanmış bayan arkadaşlarımız varmı. neler yaşadılar zorlukları nelerdi bunları öğrenmek öncelikle. zaten şuan hali hazırla bir girişimde bulunmuş değilim. dşünüyorum soruyorum ki en sağlıklı kararı verebilmek için.
Öncelikle Allah azzevecelle kolaylık versin. Lakin biliriz ki annelik fedakarlık gerektiren bir vazifedir. Anlatımlarınızda son isteklerinizle beraber düzeldiğini ifade etmişsiniz. Elbette zamanında yaşadıklarınız travmaya neden olmuş ve bundan dolayı sevgi besleyemiyor olabilirsiniz. Lakin evlatlarınız için (şayet şiddet vs vazgeçti ise, düzelme var ise) sabretmeli ve kalplere hükmeden ALLAH a sığınıp gerek eşiniz gerek evlatlarınız için dua ediniz. Umarım evliliğin ilk yıllarındaki o hoş muhabbete tekrar kavuşursunuz...Merhaba değerli arkadaşlar. 10 yıllık evliyim. 8 ve 4 yaşında iki çocuk annesiyim. Eşimle uzun zamandır süre gelen sorunlarımız sıkıntılarımız var. Maddi sorumsuzluk, fiziksel ve psikolojik şiddet, aldatılma. uzun süre hepsine katlandım ama tahammül edemeyeceğim bir evreye geldim 2018 yılı nisan ayında. ve boşanmak için evden ayrıldım. Ama bu süreçte hamile olduğumu öğrenerek ve eşimden sözler alarak evime geri döndüm. Daha sonrasında bebeğimide kaybettim. Eşim verdiği sözlerin hepsini tuttu diyebilirim değişti düzeldi fakat ben düzelemiyorum. Yılların birikmişliği yorgunluğu beni bitirdi. O zamanda o kararı verebilmek benim için çok zordu ve düzelemeyeceğine emin olduğum için ayrılık kararı almıştım. Evet birşeyleri düzeltmeye uğraştık ama benim içimde bu evliliğe inancım kalmadı ve tek isteğim onsuz bir hayat. En büyük sıkıntım boşandığımız takdir başarabilirsem çocuklarımın benimle yaşamasına müsade etmeyecek. aynı şehirde olmamızada hiç birşekilde izin vermeyecek. Kötü bir koca olabilir ama iyi bir baba çocuklara çok iyi bakacağından hiç şüphem yok. Ben maddi olarakta aynı koşulları sağlayamam çocuklara. Sizlere bir sorum var. Çocuklarını babalarına bırakacak boşanmış annelerimiz varmı? Nasıl oluyor? En büyük korkum onların benden nefret etmeleri. Bundan çok korkuyorum ama çocukların için bile aynı evde onunla yaşamaya tahammülüm kalmadı. Nasıl bir yol izlemeliyim bilmiyorum.
hayır ben boşandıktan sonra gitme taraftarı değilim. o bunu isteyecektir lakin böyle bi durum söz konusu değil. arkadaş aileniz başka sehirdeyse cocuklarıda alın onların yanına gidin dedi ona istinaden bende ailem 1000 km uzakta. çocuklarıda alıp oraya giderek neden baba-çocuk ilişkisini koparayım dedim. bazen bazı şeyler telaffuz hatasından ötürü yanlış anlaşılabiliyor.Bakın, elbette boşanırsınız çocuklarımın düzenini bozmam derisiniz.
Onlara yakın yerde ev tutarsınız sürekli irtibat halinde olursunuz haftalık bir düzen kurarsınız vs buna okey.
Ama siz boşanıp 1000 km ötede kendinize bir hayat kurup yılda bir kez çocuklarınızı görmekten bahsediyorsunuz. Birde insanlar beni yanlış anlıyor diyorsunuz.
Üzgünüm burası kk.
Anne- çocuk ilişkisini bu kadar düşündünuz mu?hayır ben boşandıktan sonra gitme taraftarı değilim. o bunu isteyecektir lakin böyle bi durum söz konusu değil. arkadaş aileniz başka sehirdeyse cocuklarıda alın onların yanına gidin dedi ona istinaden bende ailem 1000 km uzakta. çocuklarıda alıp oraya giderek neden baba-çocuk ilişkisini koparayım dedim. bazen bazı şeyler telaffuz hatasından ötürü yanlış anlaşılabiliyor.
Nasil nefret ettiyseniz esinizden cocuklarinizdan vazgeçeceksiniz.O çocuklarin maddiyata ihtiyacı oldugundan cok anneye ihtiyaçları var.4 yaşında diyorsunMerhaba değerli arkadaşlar. 10 yıllık evliyim. 8 ve 4 yaşında iki çocuk annesiyim. Eşimle uzun zamandır süre gelen sorunlarımız sıkıntılarımız var. Maddi sorumsuzluk, fiziksel ve psikolojik şiddet, aldatılma. uzun süre hepsine katlandım ama tahammül edemeyeceğim bir evreye geldim 2018 yılı nisan ayında. ve boşanmak için evden ayrıldım. Ama bu süreçte hamile olduğumu öğrenerek ve eşimden sözler alarak evime geri döndüm. Daha sonrasında bebeğimide kaybettim. Eşim verdiği sözlerin hepsini tuttu diyebilirim değişti düzeldi fakat ben düzelemiyorum. Yılların birikmişliği yorgunluğu beni bitirdi. O zamanda o kararı verebilmek benim için çok zordu ve düzelemeyeceğine emin olduğum için ayrılık kararı almıştım. Evet birşeyleri düzeltmeye uğraştık ama benim içimde bu evliliğe inancım kalmadı ve tek isteğim onsuz bir hayat. En büyük sıkıntım boşandığımız takdir başarabilirsem çocuklarımın benimle yaşamasına müsade etmeyecek. aynı şehirde olmamızada hiç birşekilde izin vermeyecek. Kötü bir koca olabilir ama iyi bir baba çocuklara çok iyi bakacağından hiç şüphem yok. Ben maddi olarakta aynı koşulları sağlayamam çocuklara. Sizlere bir sorum var. Çocuklarını babalarına bırakacak boşanmış annelerimiz varmı? Nasıl oluyor? En büyük korkum onların benden nefret etmeleri. Bundan çok korkuyorum ama çocukların için bile aynı evde onunla yaşamaya tahammülüm kalmadı. Nasıl bir yol izlemeliyim bilmiyorum.
Mafya mı kocanız ? Şehirde sözü gecen bir tip mi ? Şimdi çocukları alın demek en makul olanı ama devlerde görüyoruz. Kolluk kuvvetleri olması gereken şekilde korumuyor kadınları. Yarin öbür gün canını yakacaksa ... bilemedim simdibabaları benden daha iyi bakabilir mi? tabiki hayır.ama çocuklarına çok düşkün bir babadır babalığı ile ilgili en ufak bir soru işareti yok aklımda. Ama çocukların en az hasarla atlatabilmesini istiyorum. Çekişmeli boşanma işine girersem kavga gürültü kopacak dayak yiyeceğim olacaklardan neredeyse %100 eminim.
ben ruhsal ve bedensel olarak sağlıklı kalmayı başaramazsam anne-çocuk ilişkim nasıl sağlıklı ilerleyebilir?Anne- çocuk ilişkisini bu kadar düşündünuz mu?
Allah aşkına bırak artık kendini anlatmaya çalışma ya. Sen bir anne olarak kendinin ne çocuklarının çıkarlarına göre en doğru kararı verirsin inanıyorum. Aklı selim bir bayansın. Herşeyede gücün yeter. Burda senin anneliğini eleştirenlerden alacağın akla emin ol ihtiyacın yok. İstişare sünnettir. Ailenle konuş, kayınvalidenle konuş, ölç biç, eşinle ılımlı bir şekilde konuş, bakarsın kabul eder ve bu varsayımların hiç biri olmaz. Bir orta yol bulursunuzhayır ben boşandıktan sonra gitme taraftarı değilim. o bunu isteyecektir lakin böyle bi durum söz konusu değil. arkadaş aileniz başka sehirdeyse cocuklarıda alın onların yanına gidin dedi ona istinaden bende ailem 1000 km uzakta. çocuklarıda alıp oraya giderek neden baba-çocuk ilişkisini koparayım dedim. bazen bazı şeyler telaffuz hatasından ötürü yanlış anlaşılabiliyor.
tam olarak yapmak istediğim bu düzen aslında. işten 5.30da cıkıyorum 10dk mesafede ev ve iş arası. iş çıkışı gideyim ilgileneyim ihtiyaçlarını göreyim. onlarda evlerinden odalarından düzenlerinden olmadan bu şekilde bi müddet idare etmeye çalışayım. belki ileride babaları birşeyleri anlayınca velayeti vermek ister. bilemiyorum.Şöyle söyleyeyim bir bayan arkadaşım 12 yaşında kızı varken eşinden boşandı. Çalıştığı için babanne kızına bakıyordu. Kendine aynı sokaktan ev tuttu. Akşamlar uğrayıp kızını görüyor ve derslerini yaptırıyordu. Cumadan pazara da kızı kendinde kalıyordu.
arkadaşım şuan yeni biriyle evlendi düzeni nasıl bilemiyorum ama başta kurduğu düzen böyleydi ve durumlar iyiydi. Ama kızı 12 yaşındaydı. Sizin çocuklar küçük o yüzden birşey diyemem.
Bakın bu mantıklı işte. Güzel bir çözüm yada yukarıda biri yazmış eşi ikna olursa ortak velayet tarzı bişey de olabilir. Birde baba tarafından da bakmak lazım olaya oda annenin velayeti almak istemesini kavgaya dönüştürebilir. Annenin olduğu kadar babanında hakkı sonuçta. Babayı da kavga edicek pozisyona sokmadan orta bir yol bulunmalıŞöyle söyleyeyim bir bayan arkadaşım 12 yaşında kızı varken eşinden boşandı. Çalıştığı için babanne kızına bakıyordu. Kendine aynı sokaktan ev tuttu. Akşamlar uğrayıp kızını görüyor ve derslerini yaptırıyordu. Cumadan pazara da kızı kendinde kalıyordu.
arkadaşım şuan yeni biriyle evlendi düzeni nasıl bilemiyorum ama başta kurduğu düzen böyleydi ve durumlar iyiydi. Ama kızı 12 yaşındaydı. Sizin çocuklar küçük o yüzden birşey diyemem.
Ama daha beter şeyler yaşamama garantiniz var mı? Keşke önce bir psikolojik yardım alsanız?ben ruhsal ve bedensel olarak sağlıklı kalmayı başaramazsam anne-çocuk ilişkim nasıl sağlıklı ilerleyebilir?
ben hiç bir sorumluluktan kaçmıyorum. yanlış değerlendiriyorsunuz. bu çocukların yemesi içmesi okulu oyunu dersi aklınıza gelebilecek herşeyiyle tek başıma ilgileniyorum ben. boşanabildiğim takdirde de bu değişmeyecek. amacım çocuklarımdan vazgeçmek değil bunu keşke anlayabilseniz.
Amannn sizde babanin bakacağına inaniyormuyduz????e hani iyi babaydı?
çocukların hiçbir şeyiyle ilgilenmiyormuş.
atacak babaannelerine çocukları o olacak.
hayır ben boşandıktan sonra gitme taraftarı değilim. o bunu isteyecektir lakin böyle bi durum söz konusu değil. arkadaş aileniz başka sehirdeyse cocuklarıda alın onların yanına gidin dedi ona istinaden bende ailem 1000 km uzakta. çocuklarıda alıp oraya giderek neden baba-çocuk ilişkisini koparayım dedim. bazen bazı şeyler telaffuz hatasından ötürü yanlış anlaşılabiliyor.
Çocuklarınız için nafaka alarak o maddi imkanları sağlayabilirsinizMerhaba değerli arkadaşlar. 10 yıllık evliyim. 8 ve 4 yaşında iki çocuk annesiyim. Eşimle uzun zamandır süre gelen sorunlarımız sıkıntılarımız var. Maddi sorumsuzluk, fiziksel ve psikolojik şiddet, aldatılma. uzun süre hepsine katlandım ama tahammül edemeyeceğim bir evreye geldim 2018 yılı nisan ayında. ve boşanmak için evden ayrıldım. Ama bu süreçte hamile olduğumu öğrenerek ve eşimden sözler alarak evime geri döndüm. Daha sonrasında bebeğimide kaybettim. Eşim verdiği sözlerin hepsini tuttu diyebilirim değişti düzeldi fakat ben düzelemiyorum. Yılların birikmişliği yorgunluğu beni bitirdi. O zamanda o kararı verebilmek benim için çok zordu ve düzelemeyeceğine emin olduğum için ayrılık kararı almıştım. Evet birşeyleri düzeltmeye uğraştık ama benim içimde bu evliliğe inancım kalmadı ve tek isteğim onsuz bir hayat. En büyük sıkıntım boşandığımız takdir başarabilirsem çocuklarımın benimle yaşamasına müsade etmeyecek. aynı şehirde olmamızada hiç birşekilde izin vermeyecek. Kötü bir koca olabilir ama iyi bir baba çocuklara çok iyi bakacağından hiç şüphem yok. Ben maddi olarakta aynı koşulları sağlayamam çocuklara. Sizlere bir sorum var. Çocuklarını babalarına bırakacak boşanmış annelerimiz varmı? Nasıl oluyor? En büyük korkum onların benden nefret etmeleri. Bundan çok korkuyorum ama çocukların için bile aynı evde onunla yaşamaya tahammülüm kalmadı. Nasıl bir yol izlemeliyim bilmiyorum.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?