Her anne farklı, her gebelik farklı, her doğum başka hikaye, kaygılı anneleri de anlıyorum, en iyisini düşünmeye çalışanları da ama ben o konularda çok teslimim ya
İlk doğumum 26 saat sürdü mesela, ben de yalvardım sonlara doğru ama bir yandan da sezeryana almıyorlarsa vardır bir bildikleri dedim hep, sonuçta benim ilk doğumumdu ama onların gün içindeki kim bilir kaçıncı doğumlarıydı. Ve hiç pişman olmadım, masadan 26 saat sancı çekmemişim gibi indim, çocuğumu kucağıma alıp yürüyerek odama gittim ve sürekli, iyi ki bana uyup sezeryana almamışlar dedim. O ruh ve beden haliyle sağlıklı karar verebilmemiz çok zor zaten, o yüzden teslimim :) Aşı konusunda da öyleyim, belki dediğim gibi ailede doktorların olmasından kaynaklanıyordur, mesela şeker yüklemeyi sordum, doktorun yapılsın diyorsa yapılması gerektiği içindir, daha iyisini bilmiyorsan teslim ol dediler. Bazen cehalet mutluluk diyorum ve çok kurcalamıyorum. İlk doğumum 12 yıl önceydi, internet, akıllı telefon kullanımı, bilgiye ulaşım bu kadar yaygın değildi ve çok rahat bir gebelik geçirmiştim. Bu gebeliğimin başlarında, herşeyi aratıyordum Google'da sürekli, baktıkça kaygım artıyordu, acabalar dolanıyordu beynimin içinde. Sonra bir durup düşündüm, bilmiyorken daha rahat olduğumu fark ettim. Doktor ne derse tamam diyorum, birşeyi merak etmiyorum, bilmem gerekeni bana zaten söylüyordur diyorum. 2li test sonuçlarıma bakmadım bile mesela, iyi dediyse iyidir dedim. Biraz rahat olmak gerekiyor galiba, ben de geç aydım. Eskiler "Kaygısızın işini Allah kayırır" derlerdi ya, ona sığınıyorum ben de artık :)
13. Haftada kanamam olmuştu ondan beridir Çamaşır bile asmıyorum. Yemek yapmıyorum. Bugün ilk kez cesaretlenip ortalığı toparladım o kadar
gerisi miss vücut toparlanınca doğum yapmış bir kadın gibi olmuyorsun
istanbul'da devlet hastanesinde dogum düşünenler hangi hastaneleri düşünüyor acaba yazabilirler mi? Ben anadolu yakasından avrupa yakasina tasinacagim ve kafam allak bullak oldu.
